1 โอพระเจ้าข้า พระองค์ทรงเป็นที่พักพิงของ
เราเรื่อยมาทุกชั่วอายุ
2 ก่อนภูเขาจะเกิด ก่อนพระองค์ทรงสร้างแผ่นดินและโลก
พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าจากนิรันดร์ถึงนิรันดร์
3 พระองค์ทรงทำให้ร่างกายมนุษย์กลับคืนสู่ดิน
และตรัสว่า “กลับไปเถิด ลูกหลานมนุษย์เอ๋ย!”
4 ในสายพระเนตร หนึ่งพันปีเป็นเหมือนเมื่อวาน
ที่ผ่านไป หรือเหมือนยามเดียวในกลางคืน
5 พระองค์ทรงกวาดพวกเขาไปราวกับน้ำท่วมที่ซัดมา
พวกเขาหลับไป เหมือนหญ้าที่งอกขึ้นมาใหม่ยามเช้า
6 รุ่งเช้างอกขึ้นมาใหม่ ยามเย็นก็เลือนหายเหี่ยวแห้งไป
7 เราถูกพามาถึงจุดจบด้วยความกริ้วของพระองค์
เราเดือดร้อนเพราะพระพิโรธของพระองค์
8 พระองค์ทรงเปิดโปงความผิดของเราต่อพระพักตร์
บาปลับ ๆ ของเราถูกเปิดเผยต่อพระพักตร์พระองค์
9 วันเวลาของเราสูญไปภายใต้พระพิโรธ
ปีเดือนของเราสิ้นสุดลงราวกับเสียงถอนหายใจ
10 วันเวลาในชีวิตเราก็มีแค่ 70 ปี หรือถ้าแข็งแรงก็ 80 ปี
กระนั้น ทั้งชีวิตก็มีแต่หยาดเหงื่อและความลำบาก
ไม่นานมันก็สิ้นสุดลง และเราบินจากไป (เราก็จากไป)
11 มีใครที่เข้าใจอานุภาพความกริ้วของพระองค์
รวมถึงพระพิโรธกับความน่าเกรงขามของพระองค์?
12 ขอทรงสอนให้เรานับวันเวลาของเรา เพื่อเราจะมีปัญญา
13 โปรดทรงกลับมาเถิด โอ พระยาห์เวห์ อีกนานเท่าใด?
ขอทรงสงสารผู้รับใช้ของพระองค์
14 ขอให้เราดื่มด่ำกับรักมั่นคงของพระองค์แต่เช้า
เพื่อว่าเราจะได้ร้องเพลงเปรมปรีดิ์ และยินดีชั่วชีวิต
15 ขอประทานความยินดีในชีวิตเท่ากับเวลาที่ทรงให้
เราลำบาก เท่ากับปีที่เราได้เผชิญความชั่วร้าย
16 ขอราชกิจของพระองค์ปรากฏแก่ผู้รับใช้ของพระองค์
และให้พระสิริรุ่งโรจน์ปรากฏแก่ลูกหลานเขาพวกเขา
17 ขอให้ความโปรดปรานของพระเจ้าอยู่เหนือเรา
ขอทรงทำให้งานจากน้ำมือของเรามั่นคงเพื่อเรา
ใช่แล้ว ขอทรงทำให้งานมือของเรามั่นคง