บทล่าสุด
กิจการ 21 เยรูซาเล็ม … ไปหรือไม่ไปดี?
คำเตือนระหว่างทาง




เยี่ยมยากอบ




เปาโลถูกจับในพระวิหาร




คุยกับประชาชนให้เข้าใจ


อธิบายเพิ่มเติม
คำเตือนระหว่างทาง
กิจการ 21:1-3
เราทราบจากกิจการ 20: 4 ว่าเพื่อนเดินทางของเปาโลในครั้งนี้คือ ทิโมธี ลูกา และคนอื่น ๆ โดยพวกเขาเดินทางจาก มิเลทัส (ตุรกีตะวันตกเฉียงใต้) ไปยังฝั่งฟินิเชีย เป้าหมายคือเมืองไทระที่พวกเขาตั้งใจจะเยี่ยมพี่น้องที่นั่น
กิจการ 21:4-6
เปาโลและทุกคนได้พบพี่น้องในเมืองไทระจริง และมีบางคนเตือนว่า ไม่ให้ไปเยรูซาเล็มเพราะจะถูกจับกุมตัว พวกเขาพยายามที่จะให้เปาโลเปลี่ยนใจ แต่ไม่ได้ผล เพราะวันที่เจ็ดพวกเขาก็ออกเดินทางต่อตามที่ตั้งใจไว้
เปาโลเชื่อว่าพระเจ้าทรงนำให้เขาไปเยรูซาเล็ม แต่พี่น้องเห็นจากพระเจ้าอีกมุมคือ เปาโลจะถูกจำจอง
ทั้งสองฝ่ายต่างได้รับความรู้นี้มาจากพระเจ้า แต่ทำไมเปาโลไม่ฟังเพื่อนที่มาห้ามไว้ เราอาจตั้งคำถามว่าเปาโลควรฟังใครกัน …
กิจการ 21:7-11
เดินทางผ่านเมืองใด ก็จะไปเยี่ยมพี่น้องเมืองนั้น และในบ้านของฟีลิป ก็พบลูกสาวที่เป็นผู้กล่าวพระคำของพระเจ้าสี่คน ซึ่งทำให้เราเห็นว่า ผู้หญิงก็ได้ทำงานรับใช้พระเจ้าเช่นกัน จำได้ไหม ฟีลิปเป็นคนที่ประกาศพระนามพระเจ้าอย่างแข็งขันในกิจการบทที่ 8
มาถึงบ้านนี้ก็มีคนมาเตือนอีกแล้วว่า อย่าไปเยรูซาเล็มเลย .. และอากาบัสก็แสดงให้เห็นราวกับเป็นการแสดงละครสดเลยว่า เปาโลจะเจออะไร .. ดูน่ากลัว น่ากังวลมาก
กิจการ 21:12-16
แต่เปาโลไม่ได้กลัวสักนิด เพราะใจเปาโลนั้นพร้อมตายเพื่อพระเจ้า แต่ขอให้ได้ทำอะไรที่เกิดประโยชน์แล้วกัน การที่มีคนมาเตือนเช่นนี้ อาจเป็นการลองใจของพระเจ้าก็เป็นได้ … ว่าเปาโลจะตัดสินใจอย่างไร แล้วที่สุด ทุกคนในคณะของเปาโลก็เดินทางไปเยรูซาเล็มจริง
เยี่ยมยากอบ
กิจการ 21:17-20ก
เราจะเห็นว่า ในเยรูซาเล็มมีโครงสร้างของผู้นำอยู่อย่างชัดเจน และเปาโลเองก็ยอมรับโครงสร้างนั้น เขาได้รายงานสิ่งที่เกิดขึ้นในการประกาศที่ผ่านมา พบว่า พระเจ้าทรงทำการยิ่งใหญ่ในหมู่คนต่างชาติ เราจะเห็นว่าพี่น้องชาวยิวก็ดีใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นด้วย ในกิจการบทที่ 15 เราจะเห็นว่ามีการปรับความเข้าใจระหว่างพี่น้องชาวยิวและชาวต่างชาติที่เชื่อให้เหมาะสม
กิจการ 21:20ข-22
เปาโลมาพบข่าวลือว่า เปาโลสอนให้ผู้เชื่อต่างชาติต่อต้านพิธีของยิว ดังนั้น ยากอบซึ่งเป็นน้องชายของพระเยซูรวม ทั้งผู้อาวุโสในเยรูซาเล็มได้ขอให้เปาโลพิสูจน์ว่าเขาเป็นยิวแท้ด้วยการช่วยให้คนกลุ่มหนึ่งได้ทำตามคำปฏิญาณตนแบบพวกนาซารีน (กันดารวิถี 6:1-21)
กิจการ 21:23-25ก
เปาโลตกลงที่จะทำตามที่พวกเขาขอร้อง คือทำตามธรรมเนียมยิวด้วย จะเห็นว่า การทำตามธรรมเนียมที่ไม่ได้ผิด แต่กลับกลายเป็นการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างพี่น้อง เป็นการทำตามสิ่งที่ท่านกล่าวในเอเฟซัส 4:1-2 ,13
กิจการ 21:25ข-26
การยินยอมของเปาโลเท่ากับทำให้คนเหล่านั้นไว้ใจเปาโล และไม่คิดจะเชื่อข่าวลือต่อไป พี่น้องในเยรูซาเล็มเข้าใจท่าที ทัศนคติจริงของท่านที่มีต่อความเชื่อในพระเจ้า
เปาโลถูกจับในพระวิหาร
กิจการ 21:27-29
พอดีเปาโลไปไหนต่อไหนกับโตรฟีมัสซึ่งเป็นชาวเมืองเอเฟซัส ทำให้คนยิวได้กระพือข่าวเพราะคิดเอาเองว่า เขาเอาคนต่างชาติเข้าไปในพระวิหาร ทำให้พระวิหารเป็นมลทิน โตรฟีมัสเป็นคนหนึ่งที่มากับทีมเปาโลที่เอาเงินถวายมาส่ง เพื่อช่วยเหลือพี่น้องเยรูซาเล็ม
กิจการ 21:30-31
ดังนั้นวันที่เปาโลไปพระวิหาร และกำลังออกมา พวกเขาก็คิดว่านี่ไง มาแล้ว เอาคนต่างชาติเข้าไปในวิหารได้อย่างไร พวกเขาจับเปาโลและรุมทำร้ายเขา ดีที่มีคนไปแจ้งข่าวให้ทหารโรมที่รับผิดชอบดูแลความสงบเรียบร้อยทันทีเหมือนกัน เขาจึงสั่งคนให้ไปยังพื้นที่ทันที!
กิจการ 21:32-34ก
พวกเขาหยุดทำร้ายเปาโลเมื่อเห็นทหารเข้ามา เขาไม่อาจเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะมีคนตอบคำถามคนละเรื่องกัน ขัดแย้งไปหมด
กิจการ 21:34ข-35
ถึงแม้กลุ่มชนเหล่านี้ต้องการลงประชาทัณฑ์เขา แต่เปาโลก็ยังอยากที่จะประกาศพระนามในช่วงที่ผู้คนกำลังเร่าร้อน อยากให้เขาตาย เราจะเห็นว่า กลุ่มผู้นำศาสนานี้ เป็นตัวดีที่คอยทำให้ประชาชนทำผิดตามคำสั่งของพวกเขา
คุยกับประชาชนให้เข้าใจ
กิจการ 21:37-39
ตอนแรกนายทหารเข้าใจว่าเปาโลเป็นคนอียิปต์ที่เป็นคนร้าย แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่า เปาโลไม่ใช่คนนั้น (คนนั้นได้ปลุกระดมคนมากมายไปที่ภูเขามะกอกเทศ และได้อ้างว่าเขาจะทำให้โรมล่มไป จึงมีคำสั่งจากโรมให้กำจัดเหล่ากบฎซึ่งโรมก็ได้สังหารผู้ติดตามเป็นจำนวนมาก แต่หัวโจกหนีไปได้ พวกนี้มักจะปะปนอยู่กับคนยิวและพยายามฆ่ายิวที่เข้าข้างโรม
และเวลานี้เองเปาโลก็ขออนุญาตพูดกับประชาชน …
กิจการ 21:40-22:3
แล้วเขาก็ได้รับอนุญาตอย่างไม่คาดฝัน นี่เป็นตัวอย่างของความมุ่งมั่นที่เราไม่ค่อยได้เห็น ยิ่งต่อหน้าประชาชนที่กำลังโกรธแบบนี้ เปาโลน่าจะรีบเข้าไปในกองทหารก่อนเพื่อความปลอดภัย เขากลับได้มีโอกาสพูดกับประชาชนเป็นภาษาฮีบรู ทำให้ผู้คนที่เข้าใจผิดเหล่านั้นได้นิ่งฟังเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เปาโลจะได้กล่าวคำชี้แจงเรื่องชีวิตที่มาพบพระเจ้า
พระคำเชื่อมโยง
1* 1 เธสะโลนิกา 2:17
2* กิจการ 27:6; 15:3
3* กิจการ 21:16’ 12:20
4* กิจการ 21:10-12
5* กิจการ 20:36,38
8* กิจการ 8:40; 21:16;
เอเฟซัส 4:11; กิจการ 6:5
9* โยเอล 2:28
10* กิจการ 11:28
11* กิจการ 20:23; 21:33; 22:25
13* กิจการ 20:24, 37
14* ลูกา 11:2; 22:42
17* กิจการ 15:4
18* กาลาเทีย 1:19; 2:9
19* โรม 15:18, 19;
กิจการ 14:27; 1:17; 20:24
20* กิจการ 15:1; 22:3
24* กิจการ 18:18
25* กิจการ 15:19,20,29
26* กิจการ 21:24; 24:18;
กันดารวิถี 6:13
27* กิจการ 20:19; 24:18; 26:21
28* กิจการ 6:13; 24:26
29* กิจการ 20:4
30* กิจการ 16:19; 26:21
31* 2 โครินธ์ 11:23
32* กิจการ 23:27; 24:7
33* กิจการ 24:7; 20:23; 21:11
36* ยอห์น 19:15
38* กิจการ 5:36
39* กิจการ 9:11; 22:3
40* กิจการ 12:17; 22:2
สุภาษิต 3 วางใจพระเจ้าสุดใจ
ทำตามนี้แล้วจะได้พร
1 ลูก ๆ ของพ่อเอ๋ย อย่าลืมคำสอนของเรา
แต่ให้ใจของเจ้ารักษาคำสั่งของเราไว้
2 เพราะว่ามันจะช่วยเพิ่มทั้งวันและปี
รวมถึงสันติสุขให้กับชีวิตของเจ้า
3 อย่าให้ความรักมั่นคงหรือความซื่อตรงละจากเจ้าไป
แต่จงผูกมันไว้รอบคอของเจ้า
เขียนมันไว้บนแผ่นหัวใจของเจ้า
4 แล้วเจ้าจะได้รับความโปรดปราน
ได้รับชื่อเสียงดีในสายพระเนตรพระเจ้าและในสายตามนุษย์
5 จงวางใจในพระยาห์เวห์ด้วยสุดใจของเจ้า
อย่าวางใจในความเข้าใจของตนเอง
6 จงยอมรับพระองค์ในทุกเส้นทางของเจ้า
และพระองค์จะทรงทำให้ทางของเจ้าราบรื่น

เดินไปกับพระเจ้า
7 อย่าคิดว่าตนฉลาดล้ำ
จงยำเกรงพระยาห์เวห์ และหันจากความชั่ว
8 การทำเช่นนี้จะช่วยบำบัดรักษาร่างกายของเจ้า
และทำให้กระดูกของเจ้าสดชื่น
9 จงถวายเกียรติแด่พระยาห์เวห์ด้วยทรัพย์ที่เจ้ามี
และด้วยผลแรกจากน้ำมือของเจ้า
10 แล้วยุ้งของเจ้าจะเต็มล้น
ถังของเจ้าจะเต็มล้นด้วยเหล้าองุ่นใหม่
11 ลูกของพ่อเอ๋ย อย่าหลีกหนีจากวินัยของพระยาห์เวห์
และอย่าเกลียด ชังคำเตือนของพระองค์เลย
12 เพราะพระยาห์เวห์ทรงสั่งสอนคนที่พระองค์ทรงรัก
เหมือนอย่างที่พ่อสอนลูกชายที่พ่อรัก

ประโยชน์ที่ได้รับจากการตักเตือนจากพระเจ้า
13 ความสุขเป็นของคนที่พบปัญญา
คนที่หาความเข้าใจพบ
14 เพราะปัญญานั้นให้ประโยชน์มากกว่าแร่เงิน
และให้ผลดีกว่าแร่ทองเนื้อดี
15 ปัญญานั้นล้ำค่ายิ่งกว่าแร่ทับทิม
ไม่มีสิ่งใดที่เจ้าปรารถนาจะมาเทียบกับปัญญาได้
16 ชีวิตที่ยืนยาวจะอยู่ในมือขวาของเธอ
ส่วนในมือซ้ายคือความมั่งคั่งและเกียรติยศ
17 ทางของปัญญานั้นเป็นทางที่น่าชื่นชม
และทางทั้งสิ้นของเธอคือสันติสุข
18 เธอเป็นต้นไม้แห่งชีวิตให้กับคนที่โอบกอดเธอไว้
และเป็นพระพรให้แก่ผู้ที่ยึดเธออย่างมั่นคง

เอาใจใส่พระปัญญาของพระเจ้า
19 พระยาห์เวห์ทรงวางรากฐานของโลกด้วยพระปัญญา
และทรงสถาปนาฟ้าสวรรค์ด้วยความเข้าใจ
20 ด้วยความรู้ของพระองค์ ห้วงน้ำลึกก็แยกเปิดออกมา
และเมฆก็หยดน้ำค้างลงมา
21 ลูกของเราเอ๋ย อย่าให้เรื่องนี้คลาดไปจากสายตาของเจ้าเลย
จงรักษาดุลยพินิจและทักษะการสังเกตรอบตัวเอาไว้
22 เพราะเหล่านี้จะเป็นชีวิตให้กับวิญญาณของเจ้า
และเป็นเครื่องประดับรอบคอของเจ้า
23 แล้วเจ้าจะไปในทางของเจ้าอย่างปลอดภัย
เท้าของเจ้าจะไม่สะดุด
24 เมื่อเจ้านอนลง เจ้าจะไม่กลัว
เมื่อเจ้าพักเจ้าจะหลับไปอย่างเป็นสุข

พระเจ้าคือความมั่นคงของชีวิต
25 อย่ากลัวอันตรายที่มาอย่างทันควัน
หรืออย่ากลัวหายนะที่โถมถาเข้ามายังคนชั่ว
26 เพราะพระยาห์เวห์จะทรงเป็นความมั่นคงในใจของเจ้า
และจะช่วยให้เท้าของเจ้าพ้นจากกับดัก
27 อย่ารั้งสิ่งดีไว้จากผู้ที่สมควรได้รับ
ในเมื่อเจ้ามีอำนาจที่จะทำได้
28 อย่ากล่าวกับเพื่อนบ้านของเจ้าว่า
“กลับมาพรุ่งนี้นะ และฉันจะจัดหาให้”
ในเมื่อเจ้าก็มีของนั้นอยู่แล้ว
29 อย่าคิดแผนทำร้ายเพื่อนบ้านของเจ้า
เพราะว่าเขาอาศัยข้าง ๆ เจ้าด้วยความไว้ใจ
30 อย่าไปกล่าวหาใครโดยไม่มีเหตุ
ในเมื่อเขาไม่ได้ทำอันตรายใด ๆ แก่เจ้า

คนสองแบบ
31 อย่าไปอิจฉาคนที่ทำการรุนแรง
หรือเลือกหนทางแบบของเขา
32 เพราะพระยาห์เวห์ทรงชังคนวิปริต
แต่พระองค์ทรงเป็นเพื่อนกับคนเที่ยงตรง
33 คำสาปแช่งจากพระยาห์เวห์ตกอยู่กับครอบครัวที่โหดร้าย
แต่พระองค์ทรงอวยพระพรบ้านของคนเที่ยงธรรม
34 พระองค์ทรงเยาะคนที่ชอบเยาะผู้อื่น
แต่ประทานพระคุณแก่ผู้ที่ถ่อมใจ
35 คนมีปัญญาจะได้รับเกียรติเป็นมรดก
แต่คนโง่จะได้รับความอับอายเป็นแน่

อธิบายเพิ่มเติม
ทำตามนี้แล้วจะได้พร สุภาษิต 3:1-6
หากคนไหนอ่านพระคำตอนนี้แบบเร็ว ๆ ก็จะไม่ค่อยเห็นอะไร จะเห็นเหมือนคำสั่งให้ทำ และไม่ให้ทำ แต่หากมองลึกลงไป เราจะเห็นว่า นี่เป็นคำสัญญาให้พรกับคน ๆ หนึ่งที่เอาใจใส่พระดำริของพระเจ้า….
ข้อหนึ่ง มีอย่าลืม ให้รักษา สัญญาในข้อสองว่าชีวิตจะยืนยาวพร้อมกับมีความสุขด้วย แน่นอนว่า เป็นชีวิตที่ใคร ๆ ก็อยากมี เป็นคนอายุมากที่รู้จักพระเจ้า ฉลาด สุขภาพดี
ข้อสาม ต้องให้ชีวิตของตนมีรักมั่นคง มีความซื่อตรงลึกในใจ ข้อสี่สัญญาว่าจะมีชื่~อเสียงดี เป็นที่พอใจของทั้งพระเจ้าและผู้คน
ข้อห้าให้วางใจพระเจ้าสุด ๆ รับพระองค์ในทุกอย่างที่ทำ แล้วข้อหกสัญญาว่าทางจะราบรื่น
เดินไปกับพระเจ้า สุภาษิต 3:7-12
ข้อเจ็ด ไม่ให้เรามีอีโก้ อย่าคิดว่าตัวฉลาด ซึ่งตรงนี้หากเราเข้าใจว่า ในโลกนี้ยังมีคนเก่งกว่าเรา และถ่อมตน ยำเกรงพระเจ้า หนีความชั่ว ข้อแปดมีสัญญาว่าจะทำให้ร่างกายมีสุขภาพดี … เป็นเพราะเรายอมฟัง และรู้ว่า จะปฏิบัติตนอย่างไร
ข้อเก้า และสิบกล่าวถึงรายได้ของเรา ที่เราจะถวายเกียรติพระเจ้าด้วยการไม่เก็บไว้คนเดียว แต่ถวายไปเพื่อเป็นการน้อมรับว่า ที่เรามีชีวิตอยู่และทำงานได้นี้เพราะพระเจ้าทรงซื่อตรงทำให้เรามีรายได้เข้ามา ซึ่งที่จริงทั้งหมดก็เป็นของพระองค์อยู่แล้ว
ข้อสิบเอ็ด สิบสองเตือนพวกเราว่าอย่าเบื่อหน่าย อย่าหนีจากคำเตือน เพราะพระองค์ทรงรักจึงทรงเตือนก่อนที่เราจะก้าวไปสู่หายนะ
ประโยชน์ที่ได้รับจากการตักเตือนจากพระเจ้า สุภาษิต 3:13-18
พระเยซูเองทรงเริ่มคำเทศนาบนภูเขาด้วยคำเดียวกัน ความสุขเป็นของ….
และสุภาษิตบอกชัดว่า หากเราพบปัญญา พบความเข้าใจนั้นเรามีความสุขเพราะทั้งสองมีค่ายิ่งกว่าอัญมณีที่มนุษย์ต่างพยายามไปขุดหา ไปเจียระนัย ไปเอามาชมเชย อวดกันไปมา
ที่มีความสุขเพราะทั้งอายุยืน มั่งคั่ง มีเกียรติ มีความชื่นชมในชีวิต มีสันติสุข อยู่ข้าง ๆ ใครรักปัญญา ยึดเธอไว้ ก็จะเป็นดั่งผู้ที่กินผลไม้แห่งชีวิตจากเอเดน พวกเขาจะได้มีชีวิตนิรันดร์ตลอดไป
เอาใจใส่พระปัญญาจากพระเจ้า สุภาษิต 3:19-24
ข้อสิบเก้ายี่สิบ บอกเราถึงความยิ่งใหญ่ซับซ้อนแห่งพระปัญญาของพระเจ้า ไม่ว่าจะสิ่งใหญ่โตเกินความเข้าใจอย่างจักรวาล หรือ จะเป็นเซลเล็ก ๆ ในตัวเรา ต่างก็มีความซับซ้อน มีการทำงานที่ลึกล้ำ ทำให้นักวิทยาศาสตร์ต้องค้นคว้าหาความเข้าใจ พวกเราในโลกใหม่นี้ มีความเข้าใจมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนก็จริง แต่ยังมีความลึกลับของพระเจ้าที่มนุษย์ยังไม่รู้ และต้องค้นต่อไปอีกไม่มีวันจบ ในทุกสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้าง เมื่อเราวิเคราะห์ เรียนรู้จักมัน
เรามั่นใจว่า เป็นการสร้างของผู้มีปัญญาที่สุด เป็นการสร้างของผู้มีความเข้าใจที่สุด …
แล้วข้อยี่สิบเอ็ดถึงยี่สิบสี่กษัตริย์โซโลมอนทรงกำชับให้เยาวชน ไม่ยอมให้พระปัญญาและความเข้าใจของพระเจ้าคลาดสายตาของพวกเขา ให้พวกเขารู้จักสังเกต และนี่จะต้องเป็นนิสัยใจคอของทั้งชีวิต คนใดที่ทำตามนี้ เราจะเห็นว่า เขาแตกต่างจากคนรอบตัวอย่างเห็นได้ชัด คนนี้จะไม่สะดุดคนง่าย ๆ มีชีวิตที่เป็นสุข
พระเจ้าคือความมั่นคงของชีวิต สุภาษิต 3:25 -30
ข้อยี่สิบห้า และยี่สิบหก การที่คนหนึ่งตามพระเจ้าแบบแน่วแน่ เขาจะไม่ต้องกลัวหายนะเพราะว่า เขามั่นใจว่า พระเจ้าอยู่ฝ่ายเขา คนที่เป็นของพระเจ้าจริง แม้ความตายอยู่ตรงหน้าก็ยังกล้าหาญ เขาเชื่อว่าพระเจ้าทรงเป็นเจ้าของชีวิต
ข้อยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปด บอกให้รู้ว่า ถ้ามีสิทธิทำสิ่งดีอะไรได้ก็ให้รีบทำ
ส่วนยี่สิบเก้าและสามสิบ ให้เราอยู่อย่างดี ๆ กับเพื่อนบ้าน อย่าได้หาเรื่องเขา
คนสองแบบ สุภาษิต 3:31-35
ข้อสามสิบสองถึงสามสิบห้า เราจะเห็นคนสองแบบที่จะได้รับการปฏิบัติจากพระเจ้าแตกต่างกัน ทรงชังคนวิปริต ทรงสาปคนโหดร้าย ทรงเยาะคนที่เยาะผู้อื่น ความอับอายจะมีแก่คนโง่
แต่ส่วนคนที่เที่ยงตรงจะได้เป็นเพื่อนกับพระเจ้า คนเที่ยงธรรมที่ปฎิบัติกับผู้อื่นอย่างยุติธรรมจะได้รับพระพร ผู้ที่ถ่อมใจจะมีพระคุณล้นเหลือ และคนที่มีปัญญาของพระเจ้าก็จะมีเกียรติ
พระคำเชื่อมโยง
1* เฉลยธรรมบัญญัติ 8:1
2* สดุดี 119:165
3* สุภาษิต 6:21; 2 โครินธ์ 3:3
4* โรม 14:18
5* สดุดี 37:3,5; เยเรมีย์ 9:23,24
8* โยบ 21:24
9* อพยพ 22:29
10* เฉลยธรรมบัญญัติ 28:8
11* โยบ 5:17
12* เฉลยธรรมบัญญัติ 8:5
13* สุภาษิต 8:32,34-35
14* โยบ 28:13
15* มัทธิว 13:44
16* 1 ทิโมธี 4:8
17* มัทธิว11:29
18* ปฐมกาล 2:9
19* สดุดี 104:24
20* ปฐมกาล 7:11
23* สุภาษิต. 10:9
25* สดุดี. 91:5
26* โรม 13:7
28* เลวีนิติ 19:13
30* โรม 12:18
31* สดุดี. 37:1
32* สดุดี 25:14
33* เศคาริยาห์ 5:3-4, สดุดี 1:3
34* ยากอบ 4:6
วีดิทัศน์ เรื่องจากพระคัมภีร์
คำสอนและเรื่องราวจากพระคัมภีร์ใหม่ ออกแบบมาเพื่อผู้ใหญ่กับเด็กจะดูด้วยกัน เพื่อผู้ที่สนใจ จะได้คุ้นเคยกับพระเยซู และคำตรัสของพระองค์ ช่วยให้เด็กในบ้าน เด็กเพื่อนบ้าน ได้เข้าใจความรัก และพระเมตตา การอัศจรรย์ที่พระเยซูทรงทำ
มาเรียนรู้จัก สัมผัสความรักของพระเจ้า และรักพระองค์ตามทางแห่งพระคำ
และยังมีอีกหลายเรื่องที่คุณเข้าไปค้นได้ใน youtube : prakham
1 โครินธ์ 13 ความหมายแห่งรัก
1 โครินธ์ 13:1-3
แม้ว่าข้าจะพูดเป็นภาษาแปลกที่ไม่รู้จัก ไม่ว่าจะเป็นภาษาของมนุษย์หรือของทูตสวรรค์ แต่ไม่มีความรัก ข้าก็เป็นแค่เสียงฆ้องหรือฉาบที่ส่งเสียงอยู่เท่านั้น
แม้ข้าจะเผยพระดำรัสของพระเจ้าได้มีความรู้ในสิ่งล้ำลึก รอบรู้ในทุกเรื่องมีความเชื่อจนเคลื่อนภูเขาได้ แต่ไม่มีความรัก ตัวข้าก็ไม่มีค่าอะไรเลย
ถ้าข้าแจกจ่ายสิ่งของที่มีแก่คนขัดสนและยอมเอาตัวไปเผาไฟ แต่หากไม่มีความรัก ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย

1 โครินธ์ 13:4-8
ความรักเริ่มต้นที่ความอดทนนานและใจเมตตาปราณี
ความรักไม่อิจฉา ไม่โอ้อวด ไม่หยิ่งยโส ไม่หยาบคาย ไม่เห็นแก่ตัว ไม่โกรธง่าย ไม่ช่างจำความผิด ไม่พอใจกับการทำผิด
แต่ยินดีกับความจริง
ความรักทนต่อทุกอย่าง เชื่อมั่นอยู่เสมอ มีความหวังใจ และมีหัวใจพากเพียร บากบั่นในทุกสิ่ง
ความรักนั้นยืนยงมั่นคงนิรันดร์
แม้การเผยพระคำจะเลิกไป หรือการพูดภาษาที่แปลกจะเลิกไป หรือความรู้ใด ๆ จะเสื่อมไป

1 โครินธ์ 13:9-11
เป็นเพราะว่า เรามีความรู้เพียงบางส่วนและเผยพระคำเพียงบางส่วนแต่เมื่อความสมบูรณ์เพียบพร้อมมาถึงความไม่สมบูรณ์นั้นจะสูญไป
เมื่อข้ายังเป็นเด็ก ข้าพูดอย่างเด็กคิดและหาเหตุผลอย่างเด็ก
แต่เมื่อข้าเป็นผู้ใหญ่ ข้าก็เลิกพฤติกรรมอย่างเด็ก

1 โครินธ์ 13:12-13
เพราะเวลานี้ เราเห็นภาพสะท้อนมัว ๆ เหมือนดูในกระจก แต่ในเวลานั้นเราจะเห็นภาพชัดตามความเป็นจริง
เวลานี้ข้ารู้เพียงบางส่วน แต่ในเวลานั้นข้าจะรู้ชัดเจนแจ่มแจ้งเหมือนกับที่พระองค์ทรงรู้จักข้า
และบัดนี้ สามสิ่งที่ยังคงอยู่ก็คือ ความเชื่อ ความหวังใจ และความรัก
แต่สิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าทั้งหมด ก็คือความรัก

คำอธิบายเพิ่มเติม
1 โครินธ์ 13:1-3
หนังสือ 1 โครินธ์บทที่ 13 นับได้ว่า เป็นข้อพระคำที่ผู้คนรู้จักกันมากที่สุด เพราะมีการนำมาร้องเป็นเพลงรัก และใช้อ่านในงานแต่งงานกันเสมอแต่พระคำข้อแรกนี้ กำลังแนะนำเราว่า การมีของประทานที่ปราศจากความรักนั้น ไม่มีประโยชน์อันใดในสายพระเนตรของพระเจ้า ดังนั้น คน ๆหนึ่งที่มีของประทานจากพระเจ้า อาจสอนเก่ง เทศน์เกิดผล พูดและแปลภาษาที่แปลกได้ รักษาโรคได้ แต่หากไร้รัก ก็ไร้ค่าสำหรับตัวเขาเอง
จะเห็นว่าการใช้ของประทานนั้น บางคนอาจใช้โดยไม่ได้มีความรักเลย เขาเป็นผู้ที่พระเจ้าทรงเลือกให้เผยพระคำ ให้แบ่งปันความรู้ ให้มีความเชื่อเพื่อช่วยเหลือพี่น้องแต่หากไร้ซึ่งความรัก สิ่งที่ทำสำเร็จกลับไม่มีค่าเป็นความสำเร็จที่ไม่สมบูรณ์แบบ ไม่เต็มร้อย มีคนกล่าวว่า สัญญาณว่าคน ๆ หนึ่งเต็มด้วยพระวิญญาณของพระเจ้าไม่ใช่การอัศจรรย์ต่าง ๆแต่เป็นความรัก
ท่านเปาโลยังอธิบายต่อไปว่า จะเป็นคนใจดีแจกจ่ายให้คนอื่นมากมาย ทำงานที่ทำให้คนอื่นได้ดี แถมยังยอมแม้กระทั่งทำร้ายตัวเอง ยอมถูกทรมานเพื่อความเชื่อ ถึงขนาดนั้นแล้วท่านเปาโลยังมองว่าหากไม่ประกอบด้วยความรัก นั่นจะไม่มีค่าอะไรเลย
ทำให้เราย้อนไปถึงพระเยซู บนไม้กางเขน การที่พระองค์ทรงยอมสิ้นพระชนม์ยอมอับอาย ยอมทุกอย่างไม่ใช่เพื่อเป็นวีรบุรุษแต่เพราะพระองค์ทรงรักพระบิดาและชาวโลกนี้
1 โครินธ์ 13:4-8
เราอาจจะถามว่า แล้วรักคืออะไรล่ะสองสิ่งที่รักเป็น คืออดทนและเมตตา เมื่อเรามีความรัก สองสิ่งแรกที่เป็นส่วนประกอบของรักนั้น จะต้องปรากฏ ถ้าไม่มีก็ไม่ใช่รัก ยังมีอีกแปดอย่างที่ไม่ใช่รัก ..คำอธิบายของสิ่งที่ไม่ใช่ความรักของท่านเปาโล ทำให้เรารู้เลยว่า ในชีวิตครอบครัว ในความสัมพันธ์กับเพื่อนของเรานั้น มันใช่ไหมว่าเป็นรักหรือเปล่า
ไม่เฉพาะอดทนนาน และเมตตาเท่านั้น แต่คนที่รักจะทนต่อทุกอย่าง มีความเชื่อหวังใจ บากบั่นพากเพียรแม้จะยากเพียงไร สิ่งที่เป็นของประทาน
ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามอาจเสื่อมไป แต่ความรักจะอยู่ตราบเท่าที่มีนิรันดร์กาล
สุดยอด พระคำตอนนี้ เพราะว่า พระเจ้าทรงเป็นความรัก ความรักจึงเป็นส่วนที่อยู่ไปตลอดไม่มีวันหมดหรือจบสิ้น
1 โครินธ์ 13:9-11
เมื่อความสมบูรณ์เพียบพร้อมจากพระเจ้ามาถึงของประทานก็จะหมดไป หยุดไปจากพระคำข้อนี้ เราพอจะสรุปได้ว่า ของประทานฝ่ายพระวิญญาณนั้นสำคัญ แต่ของประทานนั้นมีวันที่จะสูญสิ้นไปด้วย มันจะสูญไปเมื่อความสมบูรณ์เพียบพร้อมของพระเจ้ามาถึง นั่นคือ เมื่อพระเจ้า และอาณาจักรของพระองค์มาถึงเราครบถ้วน เราได้อยู่ต่อพระพักตร์ และพระองค์ทรงชนะเหนือศัตรูทั้งปวง
ทำไมท่านเปาโลพูดเช่นนี้ ท่านกำลังจะบอกว่าเด็กก็เหมาะกับการเล่น การคิด การทำอะไรแบบเด็ก ๆ น่ารักบ้าง น่าโมโหบ้าง แต่ก็เป็นเด็ก
เมื่อเราเติบโตในพระเจ้า เราก็ไม่มีความคิดแบบเด็กอีกต่อไป เหมือนกับเมื่อคริสเตียนเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ความหมกมุ่นวุ่นวายกับของประทาน
นั้นก็จะลดลง เพราะความรักมาเหนือสิ่งเหล่านั้นท่านไม่ต้องการให้พี่น้องเน้นเรื่องของประทานเกินความรักที่มีต่อกัน
1 โครินธ์ 13:12-13
เมื่อเราเห็นพระเยซูต่อพระพักตร์ ของประทานฝ่ายพระวิญญาณนั้นก็เหมือนจะเลือนไปเลยเพราะพระองค์ทรงยิ่งใหญ่กว่าสิ่งเหล่านั้นเมื่อเรามีพระองค์อยู่ตรงหน้าเรา เราจะต้องการสิ่งใดอีกเล่า ดังนั้นท่านเปาโลจึงมองว่า ของประทานฝ่ายพระวิญญาณนั้นจะสูญไป แต่พระเจ้าและความรักของพระองค์จะยืนยง และที่สำคัญคือเราจะได้เห็นพระองค์ชัด เราจะรู้ถึงพระองค์อย่างแจ่มแจ้ง ไม่เหมือนตอนนี้ที่รู้ไม่หมด
ขอบคุณพระเจ้าที่ท่านเปาโลได้สรุปให้เราเห็นชัดเจนว่าอะไรเป็นอะไร ทุกอย่างที่เป็นความรู้ความสามารถ ของประทาน การอัศจรรย์
ฤทธิ์ต่าง ๆ กลับกลายเป็นสิ่งที่หายไป ไม่มีอีก เมื่อมาถึงเส้นชัยสุดท้ายของโลกและจักรวาลเมื่อพระเจ้าเปลี่ยนโลกนี้เป็นอีกโลกสิ่งที่ยังคงอยู่คือ ความเชื่อ ความหวังใจ ความรักและท่านเปาโลมองว่า รักนั้น สำคัญที่สุด
พระคำเชื่อมโยง
สุภาษิต 2 ปัญญาที่ปกป้องชีวิต
มุ่งเสาะหาปัญญา
1 ลูกชายของเราเอ๋ย หากเจ้ายอมรับคำของเรา
และสะสมคำสั่งของเราไว้ในตัวเจ้า
2 หากเจ้าตั้งใจฟังปัญญา
และหันใจของเจ้าเข้าหาความเข้าใจ
3 ยิ่งไปกว่านั้น หากเจ้าร้องหาการหยั่งรู้
และส่งเสียงหาความเข้าใจ
4 หากเจ้าตามหามันเหมือนตามหาเงิน
และค้นหามันเหมือนหาสมบัติที่ถูกซ่อนเอาไว้
5 แล้วเจ้าก็จะเข้าใจความยำเกรงพระเจ้า
และพบความรู้ของพระองค์
สติปัญญาจากพระเจ้าช่วยป้องกันเราไว้
6 เพราะพระยาห์เวห์ประทานปัญญา
ความรู้และความเข้าใจมาจากพระโอษฐ์ของพระองค์
7พระองค์ทรงสะสมความสำเร็จให้กับคนเที่ยงตรง
ทรงเป็นโล่ให้กับคนที่ใช้ชีวิตไร้ตำหนิ
8 พระองค์ ทรงรักษาทางแห่งความยุติธรรมไว้
และปกป้องทางของคนที่ติดตามพระองค์
9 แล้วเจ้าจะเข้าใจความเที่ยงธรรม ความยุติธรรม
ความซื่อตรง และหนทางที่ดี
10 เพราะปัญญาจะเข้าไปในจิตใจของเจ้า
และความรู้จะทำให้ใจของเจ้ารื่นรมย์
11 ความสุขุมรอบคอบจะคุ้มครองดูแลเจ้า
และความเข้าใจจะพิทักษ์เจ้าไว้

ปัญญาช่วยเราให้พ้นจากคนชั่ว
12 โดยช่วยกู้เจ้าให้พ้นจากทางความชั่ว
จากคนที่กล่าวคำบิดเบือน
13 จากคนที่ละทิ้งทางแท้จริง
แล้วไปเดินในทางแห่งความมืด
14 จากคนที่มีความสุขกับการทำชั่ว
และชอบฉลองความวิปริต
15 คนเหล่านี้เดินในทางคด
เป็นคนที่หลอกลวง

ปัญญาช่วยเราให้พ้นจากหญิงชั่ว
16 ปัญญาจะช่วยให้เจ้าหนีพ้นจากหญิงต้องห้าม
จากหญิงแปลกหน้าที่มีคำพูดหวานเย้ายวนใจ
17 เธอได้ทิ้งคู่ชีวิตสมัยสาวๆ
และลืมคำสัญญาของพระเจ้าของเธอ
18 บ้านของเธอนั้นจมลงสู่ความตาย
และทางของเธอมุ่งตรงไปยังแดนคนตาย
19 คนที่ไปหาเธอไม่มีทางได้กลับมา
ไม่มีใครได้กลับคืนสู่ทางแห่งชีวิต
20 ดังนั้นจงตามทางของคนดี
และรักษาทางอย่างคนเที่ยงธรรม
21 เพราะคนเที่ยงตรงจะได้อาศัยในแผ่นดิน
และคนที่ไร้ตำหนิจะอยู่ในที่นั้น
22 แต่คนชั่วร้ายจะถูกตัดออกจากแผ่นดิน
และคนทรยศจะถูกถอนรากถอนโคนออกไป

คำอธิบายเพิ่มเติม
สุภาษิต 2:1-5 มุ่งเสาะหาปัญญา
วิธีการมุ่งหาปัญญาของกษัตริย์โซโลมอนเน้นที่การหิวหา แสวงหา ตามหา ค้นให้พบ สะสมไว้ เป็นการติดตามพระคำของพระเจ้าเหมือนกับที่คนทั่วไปตามหาเงินเพื่อเลี้ยงชีวิต ..
เท่ากับว่า ต้องทำทุกวัน สม่ำเสมอ ด้วยหัวใจมุ่งมั่น ไม่มีการหยุดล้มเลิกไป แล้วผลที่จะได้ก็คือ จะเข้าใจว่าการยำเกรงพระเจ้าในชีวิตของเราคือแบบไหน และความรู้ในพระเจ้าที่เรายังขาดอยู่ เราจะได้รับอย่างเต็มบริบูรณ์ด้วย
สุภาษิต 2:6-11 สติปัญญาจากพระเจ้าช่วยป้องกันเราไว้
ลูกชายลูกสาวที่จะประสบความสำเร็จในชีวิต เขาต้องมีผู้ปกป้องไว้ แม้ว่าแต่ละคนจะมีคำสอนที่ดี มีการ เตรียมตัวที่ดี เพื่อจะไม่ตกอยู่ในทางบาป แต่ทุกคนต้องการพลังของพระเจ้าที่จะช่วยให้พ้นการทดลอง
สุภาษิต 2:12-15 ปัญญาช่วยเราให้พ้นจากคนชั่ว
ตอนนี้ความชั่วในโลกมีดาษดื่น มากมายยิ่งกว่าความจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโลกโซเชียล เราจำเป็นต้องรู้ว่า สิ่งใดจะต้องไม่เชื่อ เราจะต้องไม่เป็นคนเชื่ออะไรง่าย ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำพูดที่เกิดมาจากความเกลียดชัง เพราะสิ่งเหล่านั้นดูน่าเชื่อเหลือเกิน
สุภาษิต 2:16-22 ปัญญาช่วยเราให้พ้นจากหญิงชั่ว
กษัตริย์โซโลมอนเป็นคนที่เข้าใจเรื่องการเย้ายวนของหญิงชั่วเป็นอย่างดี เพราะในที่สุดท่านก็ตกหลุมแห่งความพอใจทางเพศ ท่านรู้ดีกว่าพวกเรา ดังนั้น ฟังท่านและพิจารณาให้ดี เราจะได้ปลอดภัย
พระคำเชื่อมโยง
1* สุภาษิต 4:10; 3:1
2* สุภาษิต 22:17;
4* สุภาษิต 3:14; โยบ 3:21; มัทธิว 13:44
5* สุภาษิต 1:7
6* โยบ 32:8; ยากอบ 1:5
7* สดุดี 84:11; สุภาษิต 30:5
8* 1 ซามูเอล 2:9; สดุดี 66:9
9* สุภาษิต 8:20; 4:18
10* สุภาษิต 14:33; 22:18
11* สุภาษิต 4:6; 6:22
12* สุภาษิต 28:26; 6:12
13* สุภาษิต 21:16; 4:19; สดุดี 82:5; ยอห์น 3:19; 3:20
14* สุภาษิต 10:23; เยเรมีย์ 11:15
15* สดุดี 125:5; สุภาษิต 21:8
16* สุภาษิต 6:24; 7:5; 23:27
17* มาลาคี 2:14-15; ปฐมกาล 2:24
18* สุภาษิต 7:27
19* สดุดี 16:11; สุภาษิต 5:6
20* ฮีบรู 6:12; สุภาษิต 4:18
21* สดุดี 37:9; 29; สุภาษิต 10:30; 28:10
22* สดุดี 37:38; สุภาษิต 10:30; 11:3; เฉลยธรรมบัญญัติ 28:63; สดุดี 52:5
กิจการ 20 คงไม่ได้พบกันอีก
กลับมายังมาซิโดเนีย โตรอัส และแคว้นเอเชียน้อย


การสอนครั้งนี้ ยาวนาน…..จนเกิดอัศจรรย์



เตือนใจพี่น้องที่มาจากเอเฟซัส




ให้ระมัดระวังอันตรายที่มีต่อคริสตจักร


พื้นฐานการรับใช้


อธิบายเพิ่มเติม
กิจการ 20:1-3
ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นจากกลุ่มช่างเงินช่างทองในเอเฟซัส ทำให้เปาโลต้องออกจากที่นั่น โดยวางแผนที่จะไปเยรูซาเล็ม ผ่านมาซิโดเนียและอาคาเชีย
โดยที่เปาโลจะช่วยนำกลุ่มคนที่นำเงินถวายไปช่วยคนที่เยรูซาเล็มที่พวกเขาเจอกับการกันดารอาหารอย่างหนัก เราทราบเรื่องนี้เพราะว่าเปาโลได้เขียนถึงคริสตจักรโครินธ์ก่อนที่จะออกมาจากเอเฟซัส ( 1 โครินธ์ 16:1-4 )
เป็นอันว่าได้มีโอกาสเยี่ยมเมืองต่าง ๆ ที่เคยประกาศมาก่อนหน้านี้(ดูกิจการ 16-17) และไปพักในกรีก (ซึ่งหมายถึงอาคาเชียนั่นเอง ซึ่งน่าจะเป็นเมืองโครินธ์ ตามที่เขียนใน 1 โครินธ์ 16:5-7) สามเดือน ซึ่งระหว่างนั้นเอง ก็ได้ทำให้ชาวยิวในพื้นที่ไม่พอใจเหมือนเคย พวกเขาพยายามทำร้ายเปาโล ซึ่งเปาโลก็เลี่ยงโดยการเปลี่ยนเส้นทางจากเดิมจะไปแคว้นซีเรียทางเรือ ก็เลยไปทางบก
กิจการ 20:4-6
เปาโลให้พี่น้องส่วนหนึ่งไปรอที่เมืองโตรอัส พี่น้องเหล่านี้น่าจะเป็นคนจากคริสตจักรต่าง ๆ ที่ได้ถวายเงินเพื่อส่งไปเยรูซาเล็ม เราจะชินกับคนสองสามคนในกลุ่มนี้ อย่างเช่นกายอัส ทิโมธี พวกเขาเป็นคนที่เปาโลพบและสอนให้รู้จักทางของพระเจ้า และพยายามที่จะส่งต่อความเชื่อให้กับคนเหล่านี้ เพื่อพวกเขาจะสอนต่อไปได้ ( 2 ทิโมธี 2:2). เปาโลยังได้อยู่ที่เมืองฟีลิปปีพักหนึ่งเพื่อร่วมเทศกาลไร้เชื้อด้วย
ครั้งนี้เปาโลลงเรือข้ามทะเลอีเจียนไปทางตะวันตก เข้าไปทางแคว้นเอเชียน้อย ที่เมืองโตรอัส การเล่าเรื่องเหตุการณ์ต่าง ๆ เป็นการเล่าของลูกา ที่จากเนื้อความเราจะเห็นว่า ลูกาได้พูดคำว่า เรา หลาย ๆ ครั้ง ทำให้รู้ว่า ลูกาได้เดินทางไปพร้อมกับเปาโล
กิจการ 20:7-9 ก
น่าสนใจที่ลูกาเล่าว่า วันอาทิตย์ พี่น้องมาประชุมกัน พวกเขาไม่ได้ประชุมกันวันเสาร์ในศาลาธรรมอย่างยิวแล้ว เราไม่ทราบว่าเป็นเช้าหรือเย็น อย่างไรก็ดีการประชุมครั้งนี้ยืดยาวไปถึงเที่ยงคืน เนื่องจากในอาณาจักรโรม วันอาทิตย์คนที่เป็นทาสก็ยังต้องทำงาน พวกเขาจึงน่าจะประชุมกันตอนเย็นของวันอาทิตย์
(สตีเวน เจ โคล) พวกเขามาหักขนมปังด้วยกัน ก็คือ มีพิธีระลึกถึงการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูด้วยกัน
และครั้งนี้เปาโลสอนนานมาก … จนมีคนหนึ่งหลับคาหน้าต่าง ในห้องมีตะเกียงหลายดวง อากาศก็ไม่ค่อยดี คนก็เหนื่อย แต่เปาโลก็ตื่นเต้นที่จะสอน
กิจการ 20:9 ข
แล้วเด็กหนุ่มที่หลับคาหน้าต่างชื่อยุทิกัส ชื่อของเขาแปลว่า โชคดี เขาอาจเป็นทาสที่ทำงานมาทั้งวัน และมานั่งฟัง พยายามตื่นแต่ร่างกายก็ไม่ไหว แล้วในที่สุดเขาตกลงมาจากตึกชั้นที่สาม เมื่อมีคนวิ่งไปดูประคองเขาขึ้นมา ก็บอกว่าเขาตายแล้ว! และการที่ลูกาผู้เขียนซึ่งเป็นแพทย์ยืนยัน เราจึงเชื่อได้ว่า ยุทิกัสนี้สิ้นลมจริง
กิจการ 20:10-12
แต่เปาโลไม่นิ่งนอนใจ เขาลงไปข้างล่าง โอบยุทิกัสไว้ และบอกพี่น้องว่า ว่า ไม่ต้องตกใจ เขายังมีชีวิต .. ลูกาผู้เขียนไม่ได้บอกรายละเอียดเรื่องนี้เลย แต่เราเห็นได้ว่า การเข้าไปสัมผัสครั้งนี้ ทำให้ยุทิกัสมีชีวิตคืนขึ้นมา
ดูเหมือนการตกลงมาจากตึกสามชั้นไม่ได้ทำให้ยุทิกัสมีบาดแผลด้วย พวกเขาขึ้นไปบนตึก และยังไปหักขนมปังด้วยกัน เช้ามา ต่างก็ลาจากกันไป เป็นการจากไปที่ต่างมีความยินดีมาก ๆ
กิจการ 20:13-16
ข้อความตอนนี้ได้เล่ารายละเอียดว่า เปาโลเดินทางบกแล้วไปเจอพี่น้อง จากนั้นก็ลงเรือไปด้วยกัน ที่นั่นที่นี่หลายแห่ง โดยไม่แวะเอเฟซัส จนกระทั่งมาถึงเมืองมิเลทัสซึ่งอยู่ไม่ห่างจากเอเฟซัสเท่าไรนัก ที่เปาโลทำเช่นนี้ น่าจะเป็นโอกาสที่ได้ประกาศกับเมืองระหว่างทาง หรือเป็นเวลาที่จะอยู่ตามลำพังเพื่อเดินไปอธิษฐานไป? เปาโลสั่งให้คนอื่นไปก่อน แต่ตัวเองกลับเดินเท้าไปยังอัสโสสซึ่งเป็นเมืองเล็ก ๆ อยู่ห่างโตรอัสประมาณ 40 กิโลเมตร
กิจการ 20:17-19
เปาโลส่งคนไปเชิญ ผู้ปกครองคริสตจักรเอเฟซัสที่รู้จักกันใกล้ชิด มาประชุมด้วยกันเพื่อจะได้สอนและหนุนใจพี่น้องเหล่านั้น โดยที่ไม่ไปแวะเอเฟซัสเลย
อย่างแรกที่เปาโลกล่าวถึงคือ เวลาที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกับพี่น้องในเอเฟซัสว่า เป็นอย่างไร การอยู่อย่างถ่อมตน การเจอกับแผนร้ายของยิวสารพัด
แคว้นเอเชียในที่นี้ คือดินแดนที่โรมครอบครองในแคว้นเอเชีย ซึ่งอยู่ในตุรกีปัจจุบันบางส่วน และพื้นที่เมืองโตรอัส มิเซีย ลิเดีย คาเรีย ฟรีเจียบางส่วน โดยมีเอเฟซัสเป็นเมืองหลวง
กิจการ 20:20-23
เปาโลได้สอนยิวในศาลาธรรม ตามบ้าน และสอนกรีกที่ของทิรันนัส (19:9) ชักชวนให้กลับใจเชื่อพระเยซู แต่แล้วพระวิญญาณของพระเจ้าได้ทรงนำให้เขาไปเยรูซาเล็ม ซึ่งเปาโลเองก็รู้ดีว่า ต้องมีเรื่องร้าย ๆ รออยู่แน่นอน
กิจการ 20:24-25
ที่เปาโลต้องเรียกพวกเขามาคุยเพราะรู้ว่า จะไม่ได้มีโอกาสเจอกันอีก .. อ่านโรม 15:23 จะเข้าใจเหตุการณ์เบื้องหลัง แต่เป้าหมายชีวิตของเปาโลนั้นชัดเจนมาก คือ การประกาศข่าวดีของพระเยซู ไม่มีอะไรที่ทำให้เปาโลมุ่งมั่นไปกว่านี้อีกแล้ว สำหรับเปาโล พระบัญชาของพระเยซูในเรื่องนี้มีค่ายิ่งกว่าชีวิตของเขาเอง สิ่งที่ทำให้พวกเขาเสียใจคือ เปาโลได้แจ้งให้พวกรู้ว่า นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้พบกัน
กิจการ 20:26-28
ตอนนี้เปาโลเห็นว่า งานในพื้นที่แถบนี้เสร็จลงแล้ว ได้บอกแผนการ พระประสงค์ของพระเจ้าทั้งสิ้นให้ทราบ โดยไม่ได้ปิดบังไว้เลย ดังนั้น เปาโลจะฝากพี่น้องไว้กับเหล่าผู้อาวุโสเหล่านี้ พวกเขามีหน้าที่จะต้องเลี้ยงดูพี่น้องต่อไป ชีวิตฝ่ายวิญญาณของพี่น้องอยู่ในมือพวกเขาแล้ว ทุกคนที่เข้ามาฟังเปาโล เป็นผู้ใหญ่พอที่จะช่วยกันรักษาคริสตจักรของพระเจ้าในเอเฟซัส ซึ่งเปาโลบอกว่า เป็นกลุ่มชนที่พระเจ้าทรงซื้อมาด้วยพระโลหิตของพระบุตรนั่นเอง
กิจการ 20:29-31
เปาโลรู้แก่ใจดีว่า ในอนาคตจะมีคนที่หลอกลวงเข้ามาในคริสตจักร และเราก็จะเห็นว่า ในคริสตจักรทุกวันนี้ก็จะเจอคนที่เข้ามาหลอก ปัญหาจากทั้งข้างนอกและข้างในคริสตจักรเอง สำคัญคือต้องตื่นตัว อยู่เฉย ๆ ไปวัน ๆ ไม่ได้ เวลาเปาโลรับใช้ ไม่ได้แค่ตั้งใจรับใช้ แต่เต็มด้วยหัวใจที่เป็นห่วง อธิษฐานร้องไห้เพื่อพวกเขา
กิจการ 20:32-35
เปาโลฝากพี่น้องไว้กับพระเจ้า ฝากไว้กับพระคุณที่จะสร้างและรักษาชีวิตของพวกเขาให้ปลอดภัย เปาโลรักพี่น้องจากเอเฟซัสที่ได้อยู่ด้วยกันนานถึงสามปี ดูเหมือนว่าเปาโลจะตระหนักดีว่า พี่น้องจะต้องเจอการข่มเหงอีกไม่น้อย และตัวเปาโลเองก็มีภาระหนักอยู่ข้างหน้าด้วย
เปาโลได้ย้ำเตือนพวกเขาว่า ได้รับใช้ท่ามกลางพวกเขาด้วยความคิดอย่างไร ต้องเห็นแก่คนที่อ่อนแอกว่า ต้องทำงานหนัก ชีวิตไม่ใช่อยู่สบาย ๆ ง่าย ๆ การดำเนินชีวิตที่เป็นตัวอย่างทำให้เปาโลสามารถพูดกับพี่น้องได้ว่า ให้ทำตามตัวอย่างชีวิตของเขา
คำที่บอกว่า การให้นั้นเป็นสุขกว่าการรับ ก็กลายเป็นพื้นฐานความคิดของการรับใช้ในแผ่นดินของพระเจ้าเพื่อผู้อื่น หลายศตวรรษต่อมา ทำให้คริสตจักรได้ส่งคนออกไปเพื่อประกาศและรับใช้ด้านต่าง ๆ มากมายไม่ว่าจะเป็นทางการศึกษา การแพทย์ การช่วยเหลือด้านอื่น ๆ
กิจการ 20:36-38
พวกเขาอธิษฐานด้วยกัน ร้องไห้ด้วยกัน เป็นความรักของคนที่รักพระเจ้าและผ่านความยากลำบากมาด้วยกันเพื่อข่าวประเสริฐ เพื่อให้คนอื่นได้รับความรอด พวกเขารู้สึกว่า จะไม่ได้พบกับเปาโลอีก จึงรู้สึกเสียใจมาก แต่ยังมีความหวังว่า จะได้พบกันต่อพระพักตร์ของพระเจ้า ซึ่งเวลานี้พวกเขาก็คงได้พบกันแล้ว
พระคำเชื่อมโยง
1* 1 ทิโมธี 1:3
2* กิจการ 17:15; 18:1
3* 2 โครินธ์ 11:26
4* โคโลสี 4:10; กิจการ 19:29; 16:1; เอเฟซัส 6:21; 2 ทิโมธี 4:20
5* 2 ทิโมธี 4:13
6* อพยพ 12:14-15; 2 ทิโมธี 4:13
7* 1 โครินธ์ 16:2; กิจการ 2:42, 46; 20:11
8* กิจการ 1:13
10* 1 พงศ์กษัตริย์ 17:21; มัทธิว 9:23-24
16* กิจการ 18:21; 19:21; 21:4; 24:17; 2:1
18* กิจการ 18:19; 19:1, 10; 20:4, 16
19* กิจการ 20:3
20* กิจการ 20:2721* กิจการ 18:5; 19:10; มาระโก 1:15
22* กิจการ 19:21
23* กิจการ 21:4, 11
24* กิจการ 21:13; 2 ทิโมธี 4:7; กิจการ 1:17; กาลาเทีย 1:1
26* กิจการ 18:6
27* ลูกา 7:30
28* 1 เปโตร 5:2; 1โครินธ์ 12:28; เอเฟซัส 1:7, 14; ฮีบรู 9:14
29* มัทธิว 7:15
30* 1 ทิโมธี 1:20
31* กิจการ 19:8,10; 24:17
32* ฮีบรู 13:9; กิจการ 9:31; ฮีบรู 9:15
34* กิจการ 18:3
35* โรม 15:1
37* กิจการ 21:13; ปฐมกาล 45:14
1 โครินธ์ 12 หนึ่งเดียวที่แตกต่าง
พระวิญญาณทรงเป็นต้นตอแห่งของประทาน
1 โครินธ์ 12:1-2
พี่น้องทั้งหลาย เรื่องของประทานฝ่ายวิญญาณนั้น ข้าไม่ต้องการให้ท่านขาดความรู้ความเข้าใจ ท่านรู้อยู่ว่า แต่ก่อนท่านเป็นคนต่างความเชื่อ ท่านถูกชักจูงให้หลงผิดไปกราบไหว้รูปเคารพที่พูดไม่ได้
1 โครินธ์ 12:3
ข้าอยากให้ท่านเข้าใจว่า ไม่มีใครที่พูดโดยพระวิญญาณของพระเจ้า จะพูดออกมาว่า “ให้พระเยซูถูกแช่ง” และไม่มีใครอาจพูดว่า
“พระเยซูเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า”ได้ นอกจากเขาพูดออกมาโดยพระวิญญาณทรงดลใจให้พูด

1 โครินธ์ 12:4-6
ของประทานจากพระวิญญาณมีต่างกัน แต่เป็นมาจากพระวิญญาณองค์เดียวกัน และมีการรับใช้ต่าง ๆ กัน แต่เป็นมาจากพระผู้เป็นเจ้าองค์เดียวกัน มีผลงานต่าง ๆ กัน แต่เป็นพระเจ้าองค์เดียวกันที่ทรงให้เกิดผลในทุกคน
1 โครินธ์ 12:7-8
พระเจ้าประทานการสำแดงของพระวิญญาณให้แต่ละคนเพื่อประโยชน์ของทุกคนโดยทางพระวิญญาณองค์เดียวกัน พระเจ้าประทานให้คนหนึ่งมีคำที่เต็มด้วยปัญญา อีกคนมีถ้อยคำเต็มด้วยความรู้

1 โครินธ์ 12:9
และโดยพระวิญญาณองค์เดียวกัน ให้อีกคนมีความเชื่อ โดยพระวิญญาณหนึ่งเดียวนี้ ทำให้อีกคนมีของประทานในการรักษาโรค
1 โครินธ์ 12:10
ให้อีกคนมีทำการประกอบด้วยฤทธิ์อำนาจ และให้อีกคนเผยพระดำรัสของพระเจ้า บางคนสังเกตวิญญาณต่าง ๆ ให้อีกคนพูดภาษาที่แปลกโดยให้อีกคนแปลภาษานั้นได้
1 โครินธ์ 12:11
พระวิญญาณองค์เดียวกันทรงเป็นผู้กระทำสิ่งต่าง ๆดังกล่าวและทรงแบ่งสรรให้แต่ละคนตามชอบพระทัย

แต่ละคนเป็นส่วนในพระกายเดียวกัน
1 โครินธ์ 12:12เหมือนอย่างที่ร่างกายเป็นกายเดียวแต่ประกอบด้วยอวัยวะหลายส่วน และถึงแม้มีหลายส่วนก็ยังเป็นร่างเดียวกัน
พระคริสต์ก็ทรงเป็นเช่นนั้น
1 โครินธ์ 12:13
เพราะเราทั้งหลายได้บัพติศมาเข้าส่วนในพระกายเดียวโดยพระวิญญาณองค์เดียวกัน. ไม่ว่าจะเป็นยิว หรือกรีกหรือเป็นทาสหรือเป็นไท เราได้รับจากพระวิญญาณองค์เดียวกัน

ความแตกต่างและความเป็นหนึ่งเดียว
1 โครินธ์ 12:14-15 ตามความจริงแล้ว ร่างกายไม่ได้มีอวัยวะเดียว แต่ประกอบด้วยหลาย ๆ ส่วน หากเท้าจะพูดว่า “ข้าไม่ได้เป็นมือ ข้าจึงไม่ใช่ส่วนของร่างกาย” เท้านั้นก็ยังเป็นส่วนของร่างกายอยู่ดี หาได้หลุดจากการเป็นอวัยวะไม่
1 โครินธ์ 12:16-17
และหากหูจะพูดว่า ‘ข้าไม่ได้เป็นดวงตา ข้าจึงไม่ใช่อวัยวะในร่างกาย” หูนั้นก็ยังเป็นส่วนในร่างกายอยู่ดี ถ้าทั้งร่างเป็นดวงตาการได้ยินจะอยู่ที่ไหน ? ถ้าทั้งร่างเป็นหู แล้วการรับรู้กลิ่น
จะอยู่ที่ไหน?
1 โครินธ์ 12:18-20
พระเจ้าทรงจัดอวัยวะแต่ละส่วนในร่างกายตามชอบพระทัยของพระองค์ ถ้าอวัยวะทั้งหมด เป็นอวัยวะเดียวแล้วร่างกายจะอยู่ที่ไหน? ดังนั้นจึงเห็นได้ว่า มีอวัยวะหลายส่วนในร่างกายเดียว

ทุกส่วนมีความสำคัญ
1 โครินธ์ 12:21
ดวงตาไม่อาจพูดกับมือว่า ข้าไม่ต้องการเจ้า และหัวไม่อาจพูดกับเท้าว่าข้าไม่ต้องการเจ้า
1 โครินธ์ 12:22-23
แต่จริงแล้ว อวัยวะในร่างกายที่ดูเหมือนอ่อนแอกว่า ก็ยังเป็นส่วนที่จำเป็นนัก อวัยวะที่เราเห็นว่า มีเกียรติน้อยเราก็ให้เกียรติเพิ่มเป็นพิเศษ ส่วนอวัยวะที่ไม่ควรให้ใครเห็นเราก็ปกปิดเอาไว้อย่างมีศักดิ์ศรี

พระเจ้าประทานตามน้ำพระทัย
1 โครินธ์ 12:28
และในคริสตจักรพระเจ้าได้ทรงตั้ง บางคนเป็นอัครทูตอย่างแรก อย่างที่สองคือ ผู้เผยพระคำ ที่สามคือผู้สอนพระคำ จากนั้นเป็นคนทำการอัศจรรย์ คนที่มีของประทานในการรักษาโรค ในการช่วยเหลือ ในการเป็นผู้นำ และบางคนก็รู้ภาษาที่แปลก
1 โครินธ์ 12:29-30
ทุกคนได้เป็นอัครทูตหรือ? ทุกคนได้เป็นผู้เผยพระคำหรือ? ทุกคนเป็นอาจารย์หรือ? ทุกคนทำการประกอบด้วยฤทธิ์เดชหรือ? ทุกคนมีของประทานในการรักษาโรคหรือ? ทุกคนพูดภาษาที่แปลกหรือ? ทุกคนแปลภาษาที่แปลกได้หรือ?
1 โครินธ์ 12:31
แต่พวกท่านจงกระตือรือร้นขวนขวายหาของประทานที่ยิ่งใหญ่กว่า และข้าจะชี้แนะทางที่ดีสุดแก่พวกท่าน

1 โครินธ์ 12:1-2
ของประทานฝ่ายวิญญาณคือ ความสามารถ พลังจากพระเจ้าที่ประทานให้ผู้เชื่อ เพื่อรับใช้ตามที่พระวิญญาณให้สำเร็จตามที่พระองค์ทรงควบคุมดูแล เป็นความสามารถที่ใช้เพื่อ สร้างเสริมพี่น้องเพื่อคริสตจักรให้เป็นเกียรติพระสิริแด่พระคริสต์แตกต่างจากอภินิหารใด ๆ ที่เกิดขึ้นในโลกมืดที่ไม่รู้จักพระเจ้า ซึ่งแต่ก่อนพี่น้องโครินธ์เป็นผู้ที่กราบไหว้รูปเคารพมาแต่เด็ก และอยู่ในพิธีกรรมที่เต็มด้วยพฤติกรรมน่าชังมากมาย
1 โครินธ์ 12:3
สภาพของคริสตจักรในโครินธ์นั้น สับสน วุ่นวายพอสมควร ไม่ต่างอะไรจากคริสตจักรสมัยใหม่ที่คิดว่าตัวเองก้าวหน้า และมีคำสอนประหลาดต่างจากพระคำของพระเจ้า การกล่าวว่า ให้พระเยซูถูกแช่งเป็นคำแช่งสาปที่รุนแรง พอพี่น้องถูกควบคุมโดยวิญญาณชั่ว พวกเขาอ้างว่าตนเองกำลังเผยพระคำของพระเจ้า กลับดูหมิ่นพระเจ้าทำให้พี่น้องงุนงงมาก พวกนี้มีความเชื่อพระเยซูตามใจตนเองแพร่ระบาดในโครินธ์
1 โครินธ์ 12:4-6
องค์พระวิญญาณ ผู้ประทับอยู่ในร่างกายของพี่น้องทุกคนที่เชื่อ ทรงเป็นผู้กำหนดว่า คนใดควรใช้ของประทานอันใดเพื่อให้คริสตจักรโดยรวมเติบโต เป็นแผ่นดินของพระเจ้าในโลกนี้จะเห็นว่า ของประทานแต่ละอย่างเหมาะกับการรับใช้ที่ไม่เหมือนกัน ผลงานที่เกิดขึ้นก็แตกต่างกันไปด้วยแต่ก็เพื่อพี่น้องผู้เชื่อจะได้เติบโต เป็นที่ชื่นชมของพระบิดาเจ้าไปด้วยกัน
1 โครินธ์ 12:7-8
ท่านเปาโลได้บอกชัดเจนให้พี่น้องทุกคนทราบว่าของประทานเหล่านี้ เป็นเพื่อประโยชน์แก่ทุกคนของประทานที่จำเป็นในแต่ละพื้นที่ก็ไม่เหมือนกันดูอย่างคริสตจักรที่อยู่ในท้องที่ห่างไกล ในที่ ๆไม่ได้รับการติดต่อจากที่ไหน พวกเขาก็ต้องการคนที่เข้าใจเพื่อที่จะอธิบายให้พี่น้องได้เติบโตในพระเจ้า ในคริสตจักรที่เต็มด้วยความสับสนอย่างในโลกปัจจุบันก็ต้องการคนที่มีปัญญา มีความรู้ที่จะเตือนสติพี่น้องได้
1 โครินธ์ 12:9
คนที่มีของประทานในความเชื่อนั้น แตกต่างจากพี่น้องที่เชื่อโดยทั่วไป พวกเขามีความเชื่อแบบสุดสุดในพระเจ้า (ไม่รวมพวกสุดโต่งคิดเอาเอง)แต่คนที่มีความเชื่อเช่นนี้ จำเป็นมากในคริสตจักรส่วนเรื่องการรักษาโรคนั้น เรารู้อยู่ว่า โรคบางอย่างกินยาก็หายได้ พระเจ้าประทานความสามารถให้มนุษย์ค้นคว้า แต่ยังมีโรคที่รักษาไม่หาย คนป่วยที่ไม่อาจมาโรงพยาบาล ไม่มีเงิน สารพัดปัญหาฯลฯ คริสตจักรต้องการของประทานนี้จริง ๆ
1 โครินธ์ 12:10
ยังมีของประทานอีกห้าอย่างที่พระเจ้าประทานฤทธิ์เดช เผยพระดำรัส สังเกตวิญญาณ พูดภาษาที่แปลกออกไปและความสามารถที่จะแปล
ภาษานั้นทั้งหมดนี้เราจะเห็นว่า มีคริสตจักรที่แสวงหาของประทานเหล่านี้ กับคริสตจักรที่ไม่เชื่อในเรื่องของประทาน มีความคิดเห็นแตกต่างกันออกไป ที่พระเจ้าทรงให้ของประทานเหล่านี้ มีเหตุผลที่ชัดเจน สำคัญคือ ช่วยให้พี่น้องเจริญขึ้น
1 โครินธ์ 12:11
มีข้อถกเถียงกันว่า ของประทานเหล่านี้ยังคงมีอยู่ในคริสตจักรหรือไม่ ประเด็นเรื่องของประทาน กลายเป็นสิ่งที่ทำให้คริสเตียนมีความเห็นขัดแย้งกัน บางพวกก็ว่า พระวิญญาณยังทรงทำการอยู่ บางพวกก็ว่า เรื่องนี้มีเฉพาะคริสตจักรยุคแรกเท่านั้น แต่ถ้าเรามองอย่างยุติธรรมว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา คริสตจักรยังคงยืนหยัดอยู่ได้ เพราะมีผู้ที่มีของประทานเหล่านี้ เป็นหลักช่วยให้พี่น้องได้ไม่หลงทางไป โดยเฉพาะในโลกที่เน้นชั่วเป็นดี…
1 โครินธ์ 12:12
การเปรียบเทียบด้วยการใช้ร่างกายมนุษย์นั้นเป็นการเปรียบที่ชัดเจนที่สุด พี่น้องในโครินธ์มีแนวโน้มที่จะมองว่า ของประทานฝ่ายวิญญาณ
บางอย่างมีศักดิ์ศรี และเกียรติยศ มากกว่าของประทานอีกอย่าง โดยไม่ได้คิดถึงโดยรวม ท่านเปาโลจึงใช้ภาพร่างกายมาอธิบายว่า ของประทานทุกอย่างเป็นที่ต้องการ เหมือนกับร่างกายต้องการอวัยวะหลายอย่างจึงประกอบเป็นร่างได้
1 โครินธ์ 12:13
ท่านเปาโลทำให้เรามองเห็นว่า ในความเป็นหนึ่งเดียวของร่างกายมนุษย์นั้น มีอวัยวะส่วนต่าง ๆ ที่ไม่เหมือนกัน ทำงานต่างกันอย่างน่ามหัศจรรย์ ถ้าเรามองภาพคริสตจักรอย่างที่ท่านบอก เราก็จะรู้สึกเป็นหนึ่งกับทุก ๆ คนที่อยู่ในคริสตจักร พี่น้องที่แตกต่างเชื้อชาติ ฐานะ จะรักกันได้ ไม่เหมือนกับชาวโลกที่เอาเรื่องเหล่านี้มาเหยียดกันเราได้บัพติศมาเข้าส่วนโดยพระวิญญาณเดียวกันเราได้ดื่มจากพระวิญญาณองค์เดียวกัน
1 โครินธ์ 12:14-15
การเปรียบเทียบคริสตจักรเป็นร่างกายของมนุษย์นับเป็นการให้ภาพที่สวยงาม ชัดเจนมาก ๆ ทุกคนในคริสตจักรต่างมีความสำคัญทั้งสิ้น ไม่มีคนไหนที่จะต้องถูกปฏิเสธเพราะเชื้อชาติ หรือฐานะ หน้าตา ความรักในคริสตจักรทำให้โลกรู้ว่าคนที่เชื่อในพระเจ้าแตกต่างจากพวกเขา คริสตจักรคือกลุ่มคนที่เชื่อพระเจ้าเหมือนกัน มารวมตัวกันนมัสการ รับใช้พระเจ้าองค์เดียวกัน และเติบโตไปด้วยกันในองค์พระวิญญาณ
1 โครินธ์ 12:16-17
พี่น้องในคริสตจักรแต่ละคนนั้น ต่างมีหน้าที่มีความสามารถ มีความเป็นตัวตนที่เป็นเอกลักษณ์ซึ่งเป็นที่ต้องการในคริสตจักรโดยรวม หากคนหนึ่งกล่าวว่า “ฉันไม่ได้เป็นนักเทศน์ ฉันจึงไม่มีส่วนในคริสตจักร” ก็คงไม่ถูกต้อง หากทุกคนเป็นผู้นำ ใครเป็นผู้ตาม? หากทุกคนเป็นนักเทศน์ ใครจะฟัง? เราเห็นพี่น้องอาวุโสที่ตั้งใจอธิษฐานเห็นเด็กเล็ก ๆที่เข้ามาทำให้คริสตจักรสดชื่น มีชีวิตชีวา นี่แหละคือชุมชนคนของพระเจ้า
1 โครินธ์ 12:18-20
พระคำข้อนี้ทำให้เราคิดถึงการทรงสร้างของพระเจ้าที่ทรงจัดหน้าที่ทุกอย่างของอวัยวะทุกส่วนสมบูรณ์แบบตามที่มันควรจะเป็นไป เช่นเดียวกัน พระวิญญาณประทานความสามารถแต่ละอย่างให้เหมาะกับแต่ละคน แต่ละสถานการณ์ ให้สมบูรณ์แบบอยู่แล้วในแต่ละคริสตจักร จึงไม่ควรที่จะมีการอิจฉาตาร้อน หรือน้อยอกน้อยใจหากของประทานของตนนั้นไม่เหมือนกับคนอื่น นี่เป็นจุดอ่อนของพี่น้องในโครินธ์
1 โครินธ์ 12:21
ชัดเจนมาก ในคริสตจักรนั้น พี่น้องต่างต้องการซึ่งกันและกัน ถ้าทุกคนพยายามหาส่วนดี และส่วนที่พระเจ้าประทานให้แต่ละคน นำสิ่งนั้นมาใช้ให้เกิดประโยชน์กับส่วนรวมแล้ว จะดีมาก สิ่งที่ทำให้คริสตจักรไม่เติบโตเพราะบางคนเกลียดชังบางคนไม่ต้องการให้อยู่ในที่เดียวกับตน ขาดความรักขาดความเห็นใจ แม้กระทั่งคนที่พิการซ้ำซ้อนยังเป็นส่วนของคริสตจักรได้ เขาจะเป็นผู้ที่ช่วยสร้างให้คนอื่นได้แสดงความเมตตา นั่นคือพระพร
1 โครินธ์ 12:22-23
เมื่อพระเจ้าทรงสร้างร่างกายมา ทุกส่วนมีความจำเป็นทั้งสิ้น แม้แต่ใส้ติ่งที่หลายคนคิดว่า ไม่มีประโยชน์ แต่ทางการแพทย์ก็พบประโยชน์ของไส้ติ่งแล้ว … อวัยวะแต่ละส่วนน่าดูหรือไม่ควรดูแตกต่างกันไป เรามีบางส่วนที่ปิดบังไว้เพื่อศักดิ์ศรี เราไม่เปลือยกายเดินไปมา แต่เราปกปิดไว้เพื่อเกียรติยศของคน ๆ นั้น ดังนั้นพี่น้องที่อาจจะทำงานแบบไม่มีใครเห็น หรือดูเป็นผู้เล็กน้อยก็ไม่ได้ขาดความสำคัญในคริสตจักรเลย
1 โครินธ์ 12:24-25
ในทางของพระเจ้านั้น แตกต่างจากทางของมนุษย์พระเจ้าทรงให้เกียรติต่อคนที่ดูเล็กน้อย เท่ากับคนที่ดูดีกว่า ดูโดดเด่นกว่า ทรงมองที่ใจไม่ใช่แค่ภายนอก จุดเด่นของพระคำข้อนี้คือ อวัยวะทุกส่วนควรห่วงใยซึ่งกันและกัน พระเยซูตรัสว่า ที่เราปฏิบัติต่อผู้เล็กน้อยที่สุดอย่างไร ก็เหมือนปฏิบัติต่อพระองค์ด้วย เราทุกคนพลาดเรื่องนี้ได้ทุกวัน โดยไม่ได้มองว่า คนเล็กน้อย อวัยวะที่มองไม่เห็นนั่นแหละคือตัวแทนของพระองค์
1 โครินธ์ 12:26-27
นึกถึงตอนเราปวดฟัน บางทีก็จะตามด้วยปวดหูปวดหัวไปด้วย ถ้าพี่น้องเป็นทุกข์ใจ เมื่อคนในชุมชนผู้เชื่อทุกข์ใจตาม ก็จะมีการช่วยเหลือกันโดยไม่ได้คิดเอาบุญคุณ เมื่อพี่น้องมีเกียรติได้เหรียญทองขึ้นมา พี่น้องทั้งหมดก็ชื่นชมตามไม่ได้มีการอิจฉาตาร้อน นี่แหละคือพระกายแท้ ๆไม่ใช่ว่า คนหนึ่งได้ดี อีกคนพยายามกดลง ชีวิตในแผ่นดินของพระเจ้าแตกต่างจากโลกนะ
1 โครินธ์ 12:28
จะเห็นว่า หน้าที่ในคริสตจักรนั้นมีหลายอย่างแต่ละคนมีหน้าที่เพื่อสร้างเสริมคนอื่น ๆ ให้เจริญขึ้น อัครทูตคือผู้ที่ถูกส่งออกไปเป็นเหมือนทูตพิเศษของพระเจ้า ผู้เผยพระคำ คือคนที่กล่าวคำที่ทำให้พี่น้องได้เข้าใจพระทัยของพระเจ้าในสถานการณ์ปัจจุบัน ยังมีผู้สอนพระคำให้กระจ่างผู้ทำการอัศจรรย์นั้นจะทำด้วยการทรงนำของพระวิญญาณ มิใช่อ้างทำเอง ทำเพื่อประโยชน์ของพี่น้อง พระเจ้าทรงเลือกหน้าที่ให้เอง
1 โครินธ์ 12:29-30
ไม่มีใครสักคนที่จะเป็นได้ทุก ๆ อย่าง เพราะแค่อย่างสองอย่างก็เต็มที่แล้ว พระคำตอนนี้บอกเราชัดเจนว่า หากใครคนหนึ่งบอกว่าตนเองมีของประทานทุกอย่างล่ะก็ คนนั้นน่ากลัวจริง ๆ ว่าจะหลอกหรือเปล่า ข้อความตอนนี้ทำให้เราเห็นว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะมีทุกอย่าง พระเจ้าทรงเกลี่ยของประทานให้กับทุกคนที่
คริสตจักรจะทำงานได้อย่างราบรื่น ต่างกันแต่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
1 โครินธ์ 12:31
ดูเหมือนว่าของประทานนี้เป็นสิ่งที่เราแสวงหาได้ด้วย ไม่ใช่เพื่ออวดว่าตนเองมี แต่เพื่อรับใช้พี่น้องให้เติบโต แม้ว่าจะเป็นของประทานจากพระเจ้าตามพระทัยของพระองค์ แต่ก็เป็นสิ่งดีที่จะปรารถนาได้ของประทานจากพระเจ้า แต่ยังมีทางที่ดีที่สุดซึ่งท่านเปาโลกำลังจะแนะให้กับพี่น้อง เพราะว่าสิ่งที่ท่านจะบอกนี้ เป็นส่วนประกอบสำคัญในการใช้ของประทานจากพระเจ้าให้มีผลดีเต็มร้อย
พระคำเชื่อมโยง
1* 1 โครินธ์ 12:4; 14:1,37
2* เอเฟซัส 2:11; สดุดี 115:5
3* มัทธิว 16:17
4* โรม 12:3-8; เอเฟซัส 4:4
5* โรม 12:6
6* 1โครินธ์ 15:28
8* 1โครินธ์ 2:6-7; โรม 15:14
9* 2 โครินธ์ 4:13; มาระโก 3:15; 16:18
10* มาระโก 16:17; โรม 12:6; 1 ยอห์น 4:1; กิจการ 2:4-11
11* โรม 12:6; ยอห์น 3:8
12* โรม 12:4-5; กาลาเทีย 3:16
13* โรม 6:5; โคโลสี 3:11; ยอห์น 7:37-39
18* 1โครินธ์ 12:28; โรม 12:3
27* โรม 12:5; เอเฟซัส 5:30
28* เอเฟซัส 4:11; 2:20; 3:5; กิจการ 13:1;
1 โครินธ์ 12:10, 29; กันดารวิถี 11:17;
โรม 12:8
31* 1โครินธ์ 14:1, 39
สุภาษิต 1 ปัญญาเรียกหา
ทำไมกษัตริย์โซโลมอนจึงเขียนหนังสือสุภาษิต?
1 สุภาษิตของกษัตริย์โซโลมอนแห่งอิสราเอล
โอรสของกษัตริย์ดาวิด
2 เพื่อ จะเรียนรู้จักสติปัญญากับคำสั่งสอน
เพื่อเข้าใจถ้อยคำที่เต็มด้วยสติปัญญาลึกล้ำ
3 เพื่อรับคำสอนแห่งปัญญา ความเที่ยงธรรม
ความยุติธรรมและความซื่อสัตย์
4 เพื่อให้คนที่อ่อนต่อโลก จะได้มีความหลักแหลม
ให้คนหนุ่มได้มีความรู้และปฏิภาณ
5 ให้คนที่มีปัญญาได้ฟังและเพิ่มความรู้
และคนที่หยั่งรู้จะได้รับคำแนะนำ
6 เพื่อจะเข้าใจสุภาษิตและคำอุปมา คำคม
และข้อปริศนาของคนมีปัญญา
7 ความยำเกรงพระยาห์เวห์
เป็นจุดเริ่มต้นของความรู้
คนโง่ดูหมิ่นปัญญาและคำสั่งสอน

หน้าที่ของพ่อแม่และลูก
8 จงฟัง ลูกชายของเรา ฟังคำสอนของพ่อ
และอย่าละทิ้งคำของแม่เจ้า
9 เพราะมันเป็นเหมือนมาลัยงดงามบนหัวของเจ้า
และเป็นดั่งสร้อยทองคล้องคอเจ้า
เมื่อคนชั่วมาชักชวน
10 ลูกชายของเราเอ๋ย หากคนบาปหลอกล่อ
ขออย่ายอมตามพวกเขาไป
11 เพราะหากเขากล่าวชวน
“มากับเรา ไปซุ่มดักรอเชือดใครสักคนกัน
เรามารุมคนบริสุทธิ์กันเถอะ
12 เราจะกลืนพวกเขาทั้งเป็น
เหมือนว่าเราเป็นแดนคนตาย
เรามากลืนเขาทั้งเป็น เหมือนส่งไปหลุมศพ
13 เราจะยึดทรัพย์สินมีค่า
และสะสมของเหล่านี้ให้เต็มบ้าน
14 มาเสี่ยงจับฉลากกับเรา
แล้วเราจะได้แบ่งเงินกันใช้ “

อย่าเดินไปกับคนชั่ว
15 ลูกชายของเราเอ๋ย
อย่าเดินไปทางเดียวกับพวกเขา
อย่าก้าวเข้าไปในทางของพวกเขาเลย
16 เพราะเท้าของพวกเขาวิ่งไปหาความลำบาก
และพวกเขาดักทำร้ายคน
17 โง่จริงที่เราจะเหวี่ยงตาข่ายดักทั้ง ๆ ที่นกก็เห็น
18 คนเหล่านี้ซุ่มอยู่เพื่อฆ่าตัวเองแท้ ๆ
พวกเขาดักล่าชีวิตของตัวเอง
19 นี่เป็นหนทางของคนที่ทำกำไรอย่างคดโกง
และมันคร่าชีวิตของพวกเขาเองไป

สติปัญญาร้องเรียกจากถนน เกิดอะไรขึ้นบ้าง?
20 ปัญญาร้องเรียกอยู่บนถนน
เธอส่งเสียงดังที่ลานชุมนุม
21 เธอร้องเสียงดังกว่าเสียงอึกทึกบนถนน
เธอพูดที่ทางเข้าประตูเมืองว่า
22 “ เจ้าคนโง่เอ๋ย เจ้าจะรักความเขลาไปอีกนานเท่าไร?
เจ้าคนช่างเยาะจะพอใจกับการเยาะเย้ยไปอีกนานแค่ไหน?
เจ้าคนเขลาจะชังความรู้ไปอีกนานเท่าไร?
23 หากเจ้าสนใจคำเตือนของเรา
เราก็จะเทวิญญาณของเราเหนือเจ้า
และสอนถ้อยคำของเราให้เจ้า”

24 ในเมื่อเราเรียกเจ้าและเจ้าปฏิเสธ
เรายื่นมือออกมา แต่ไม่มีใครใส่ใจ
25 ในเมื่อเจ้าละทิ้งคำปรึกษาทั้งสิ้นของเรา
และไม่ยอมรับการแก้ไขจากเรา
26 ถึงคราวของเรา เราจะหัวเราะกับความหายนะของเจ้า
เราจะเยาะเย้ยเมื่อเจ้ากลัวลาน
27 เมื่อความกลัวโถมเข้ามาหาเจ้าเหมือนอย่างพายุ
และความหายนะมาถึงเจ้าดั่งลมหมุน
เมื่อความลำบาก และความทุกข์ใจมาเหนือเจ้า
28 ตอนนั้นพวกเขาจะร้องหาเรา แต่เราจะไม่ตอบ
พวกเขาจะค้นหาเรา แต่จะไม่เจอ
29 เพราะพวกเขาชังความรู้
และไม่เลือกที่จะยำเกรงพระเจ้า
30 เพราะพวกเขาไม่สนใจคำแนะนำของเรา
และละเลยคำตักเตือนทั้งสิ้นของเรา
31พวกเขาจะได้กินผลจากหนทางของพวกเขา
และจะได้อิ่มกับแผนชั่วของตน
32 ที่คนไม่รู้ประสาจะถูกฆ่าเพราะเขาไม่ยอมฟังใคร
และความเฉยเมยของคนโง่จะทำลายพวกเขาเอง
33 แต่ใครก็ตามที่ฟังเสียงของเรา
จะมีชีวิตอย่างปลอดภัย
และไม่ต้องกลัวอันตรายใด ๆ

คำอธิบายเพิ่มเติม
สุภาษิตเป็นข้อความซึ่งพระเจ้าทรงส่งผ่านชายชราทรงปัญญาที่สุดในโลก ที่ได้เห็นหนทางของมนุษย์ในตลอดชีวิตอันยาวนานของท่าน ท่านสังเกตและเห็นว่า เกิดอะไรขึ้น และได้สรุปเห็นหลักการในชีวิตของมนุษย์ ว่าถ้าทำอย่างหนึ่งก็จะมีอย่างหนึ่งเกิดขึ้น การกระทำทุกอย่างมีผลของมัน ท่านได้มุ่งเน้นสอนเยาวชนในเรื่องการใช้ชีวิตให้ดี
สุภาษิตที่เขียนขึ้นมานี้เป็นเรื่องของสติปัญญา หลักการที่ได้ลงมือปฏิบัติจริง เกิดผลขึ้นจริงในชีวิตประจำวัน. ที่เราเดินตามหลักการในพระคัมภีร์นั้นก็เพื่อว่าเราจะได้ถวายพระเกียรติแด่พระองค์เป็นอันดับแรก
ความดีสูงสุดที่เราจะมีในชีวิตของเด็กหนุ่มสาวก็คือ ความรอด และการดำเนินชีวิตที่เป็นเหมือนพระเยซูคริสต์มากขึ้นทุกวัน สุภาษิตนี้จะนำให้เราไปรู้จักพระเยซูคริสต์ในอีกด้านของพระองค์ นี่คือสิ่งที่น่าประหลาดของหนังสือสุภาษิต
หนังสือสุภาษิตนี้ช่วยให้เราเห็นความเขลาของเราในหลาย ๆ เรื่อง และสิ่งที่ผู้เขียนสอนจะช่วยให้เราฉลาดขึ้น ดีจริง ใคร ๆ ก็อยากมีปัญญา และฉลาดขึ้นกันทั้งนั้น
สุภาษิต 1:1-7 ทำไมกษัตริย์โซโลมอนจึงเขียนหนังสือสุภาษิต?
เราได้รู้แล้วว่า ทำไมกษัตริย์โซโลมอนเขียนหนังสือสุภาษิตให้กับเยาวชนในบ้านเมืองที่ท่านปกครองอยู่
ท่านเน้นที่จะให้ประชาชนของท่านเป็นคนมีปัญญา มีความรู้ มีความเข้าใจ เป็นคนฉลาด และท่านก็เริ่มต้นบอกเคล็ดลับของความเป็นคนที่มีความรู้คือ ยำเกรงพระเจ้า ... ความยำเกรงดังกล่าวไม่ใช่ความกลัวจนลนลาน กลัวว่าพระองค์จะทำร้ายหรือลงโทษ แต่เป็นความยำเกรง นับถือ ให้เกียรติ และยกย่องพระองค์อย่างที่พระองค์ทรงเป็น และก็กลัวด้วยคือกลัวที่จะทำอะไร คิดอะไรต่อต้านพระองค์
และท่านยังบอกอีกว่า ถ้าเรายำเกรงพระเจ้าเราจะได้รับผลอย่างไรบ้าง …ดู 8:13; 9:10,10:27, 14:26-27,15:33, 16:6, 19:23; 22:4
ส่วนใหญ่ในหนังสือสุภาษิต มีโซโลมอนเป็นผู้เขียน และยังมีผู้เขียนท่านอื่นที่เขียนบางบทตอนท้าย ๆ ด้วย
สติปัญญาเป็นสิ่งที่ใคร ๆ ก็อยากได้ ในภาษาฮีบรูว่า ค๊อกมา חָכְמָה มีความหมายรวมไปถึง .. ความชำนาญในการใช้ชีวิต การทำงาน ความสามารถในการบริหารงานต่าง ๆ การทำสงคราม ความเข้าใจทางฝ่ายวิญญาณ ไปดูความหมายเพิ่มเติมได้ที่ https://biblehub.com/hebrew/2451.htm
สุภาษิต 1:8-9 หน้าที่ของพ่อแม่และลูก
พ่อแม่มีหน้าที่สอนสิ่งที่ดีให้ลูก ๆ ของตน แต่ ความที่โลกนี้เปลี่ยนไป พ่อแม่ที่รับผิดชอบมีน้อยลงไปเรื่อย ๆ
คนที่มีความรับผิดชอบสูงก็เกิดไม่อยากมีลูกเสียอีก … ดังนั้นสิ่งที่จะช่วยได้คือ เยาวชนของเราต้องรู้จักหนังสือสุภาษิต เพื่อให้ข้อความเหล่านี้ได้สอนใจ และนำทางชีวิตของเขา
สุภาษิต 1:10-19 เมื่อคนชั่วมาชักชวน
สิ่งที่สำคัญคือ อย่าให้คนอื่นมาหลอกล่อให้เราทำชั่วอย่างพวกเขา ซึ่งตอนนี้ รายการความชั่วนั้น มีมากมายไม่เฉพาะแค่ที่โซโลมอนบอกเอาไว้ เยาวชนของเราต้องมีความเข้าใจที่จะเลือกสิ่งดีที่สุดให้กับชีวิตของตน และรู้ว่าจะฟัง ไม่ฟังใคร
การตักเตือนในตอนนี้ ได้ใช้เรื่องราวที่เกิดขึ้นมาเล่าให้เยาวชนได้เข้าใจว่า คนชั่วจะชักชวนประมาณไหน ต้องสังเกตคำพูดของพวกเขาอย่างไร
สุภาษิต 1:20-23 เมื่อคนชั่วมาชักชวน
ครั้งนี้ ซาโลมอนได้กล่าวถึงปัญญาในฐานะที่เป็นสตรีผู้หนึ่ง เธอคือปัญญา ที่ท่านทำเช่นนี้ ทำให้ผู้อ่านได้เข้าใจการเรียกหาของปัญญาได้ดีขึ้น แทนที่จะเป็นคำนามธรรมที่มองไม่เห็น เหมือนกับที่อิสยาห์เองกล่าวถึงพระเมสสิยาห์ว่าทรงเป็นที่ปรึกษาที่ล้ำเลิศ (อิสยาห์ 9:6) ในมุมมองของพระคัมภีร์แล้ว พระปัญญาเป็นบุคคลไม่ใช่แค่นามธรรมที่ไม่มีชีวิต
ปัญญาส่งเสียงดังเรียก แต่คนไม่ได้ยิน ไม่ชอบปัญญา ชอบฟังอย่างอื่นที่สนุกมากกว่า ปัญญาพยายามที่จะเรียกร้องความสนใจ แต่ไม่มีใครเอาใจใส่เธอเลย
ปัญญาบอกด้วยว่า หากสนใจคำเตือน ก็จะได้รับคำสอนจากปัญญา
สุภาษิต 1:24-33 เมื่อเราเรียกเจ้าและเจ้าปฏิเสธ
ในเมื่อไม่มีใครฟัง ปัญญาก็บอกว่า เวลาต้องการเธอ ก็จะไม่พบเธอ ดังนั้น เราจึงต้องไม่ให้สายเกินไปที่เราจะหันกลับมาหาปัญญา คือพระคำของพระเจ้า เพราะวันหนึ่งที่เดือดร้อน เราอาจหาพระองค์ไม่พบแล้วก็เป็นได้ ข้อ 29 คนทั้งหลายชังความรู้ ไม่เลือกความยำเกรงพระเจ้า ..เขาจะได้กินผลจากการเลือกของเขา เป็นข้อความที่ตรงกันข้ามกับข้อ 7 ที่บอกว่า ความยำเกรงพระเจ้าเป็นที่เริ่มต้นของความรู้
โยบ 28:28 สรุปให้เรารู้ว่า ความยำเกรงพระเจ้านั่นคือปัญญา และที่จะหนีจากความชั่ว คือความเข้าใจ
ข้อพระคำเชื่อมโยง
1* 1 พงศ์กษัตริย์ 4:32
4* สุภาษิต 9:4
5* สุภาษิต 9:9
6* สดุดี 78:2
7* โยบ 28:28
8* สุภาษิต 4:1
9* สุภาษิต 3:22
10* ปฐมกาล 39:7-10
11* เยเรมีย์ 5:26
12* สดุดี 28:1
15* สดุดี 1:1, 119:101
16* อิสยาห์ 59:7
19* 1 ทิโมธี 6:10
20* ยอห์น 7:37
23* โยเอล 2:28
24* เยเรมีย์ 7:13
25* ลูกา 7:30
26* สดุดี 2:4
27* สุภาษิต 10:24-25
28* อิสยาห์ 1:15
29* โยบ 21:14; สดุดี 119:173
30* สดุดี 81:11
31* โยบ 4:8
33* สุภาษิต 3:24-26; สดุดี 112:7