1 โอ พระเจ้า เหตุใดพระองค์จึงทรงเหวี่ยงพวกเราออกไปเป็นนิตย์?
เหตุใดพระพิโรธของพระองค์จึงคุกรุ่น
ต่อแกะแห่งทุ่งหญ้าของพระองค์?
2 ขอทรงระลึกถึงชุมชนที่พระองค์ทรงซื้อไว้ในอดีต
เผ่าต่าง ๆ ที่ทรงไถ่เป็นมรดกของพระองค์
ขอทรงระลึกถึงภูเขาศิโยนแห่งนี้ซึ่งพระองค์เคยประทับ
3 ขอทรงก้าวไปยังที่ซึ่งเป็นซากปรักหักพังเป็นนิตย์
ศัตรูได้ทำลายทุกสิ่งในสถานบริสุทธิ์ของพระองค์
4 เหล่าศัตรูของพระองค์คำรามท่ามกลางที่ประชุมของพระองค์
พวกเขายกธงชัยขึ้นเป็นเครื่องหมาย
5 พวกเขาทำตัวเหมือนคนที่ยกขวานโค่นไม้ในป่ารก
6 และบัดนี้ได้ทำลายงานไม้แกะสลักทั้งสิ้น
ด้วยขวานและค้อน
7 พวกเขาจุดไฟเผาที่บริสุทธิ์ของพระองค์
ได้ทำลายล้างผลาญที่ประทับของพระนาม
8 พวกเขากล่าวในใจว่า เราจะพังให้พินาศย่อยยับ
และลงมือเผาที่นมัสการพระเจ้าทุกแห่งในแผ่นดิน
9 เราไม่เห็นสัญลักษณ์ของพวกเราเลย
ไม่มีผู้เผยพระคำเหลือสักคน
ไม่มีใครในพวกเรารู้ว่า เหตุการณ์นี้จะยืดเยื้อไปอีกนานเท่าไร
10 โอพระเจ้า ศัตรูจะเยาะเย้ยไปอีกนานเท่าไร
ศัตรูจะเยียดหยามพระนามตลอดไปหรือ?
11เหตุใดพระองค์จึงทรงยับยั้งพระหัตถ์ขวาของพระองค์ไว้?
โปรดยื่นพระหัตถ์จากฉลองพระองค์ และทำลายพวกเขาเสีย
12แต่พระเจ้าทรงเป็นพระราชาของข้ามาตั้งแต่อดีต
ทรงนำความรอดมายังผืนโลก
13 พระองค์ทรงแยกทะเลออกด้วยอานุภาพของพระองค์
พระองค์ทรงขยี้หัวของงูทะเลทั้งหลาย
14 ทรงบดหัวของเลวีเอธานเป็นชิ้น ๆ
ทรงให้เป็นอาหารแก่สิ่งมีชีวิตในถิ่นกันดาร
15 พระองค์ทรงเปิดน้ำพุ และสายน้ำลำธาร
ทรงทำให้แม่น้ำใหญ่กลายเป็นที่แห้งผาก
16 กลางวันเป็นของพระองค์
กลางคืนก็เป็นของพระองค์ด้วย
พระองค์ทรงเตรียมแสงสว่างและดวงอาทิตย์
17 พระองค์ทรงกำหนดขอบเขตของแผ่นดิน
ทรงทำให้เกิดฤดูร้อน ฤดูหนาว
18 โอ พระยาห์เวห์ ขอทรงระลึกว่า ศัตรูเยาะเย้ยพระองค์ และเหล่าคนโง่หยามเหยียดพระนาม
19 โอ ขออย่าทรงยื่นชีวิตนกพิราบของพระองค์ให้สัตว์ป่า
ขออย่าทรงลืมชีวิตของคนยากไร้ของพระองค์เป็นนิตย์
20 ขอทรงระลึกถึงพันธสัญญาของพระองค์
เพราะทุกมุมมืดของโลกนั้นเต็มด้วยความโหดร้ายทารุณ
21 โอ ขออย่าให้คนที่ถูกข่มเหงกลับมาด้วยความละอาย
ขอให้คนยากจนและคนขัดสนได้สรรเสริญพระนามของพระองค์
22 ขอทรงลุกขึ้น พระเจ้าข้า ขอทรงสู้ความของพระองค์
ขอทรงระลึกว่า คนโง่เยาะเย้ยพระองค์วันยังค่ำ
23 ขออย่าทรงเฉยต่อเสียงร้องของศัตรู
ทั้งการลุกฮือไม่หยุดยั้งของคนที่ต่อต้านพระองค์