เอเฟซัส 2 มาเป็นหนึ่งเดียวกัน

เอเฟซัส 2:1-2
พระคำในบทที่หนึ่งจบด้วยความยิ่งใหญ่อลังการขององค์พระเยซูคริสต์ พระองค์ได้รับการแต่งตั้งให้ทรงเป็นศีรษะเหนือทุกสิ่งเพื่อคริสตจักร. แต่เมื่อหันมามองมนุษย์เราที่ไม่มีพระเจ้า จึงพบว่า พวกเราคือคนที่ตายไปแล้ว เพราะทำบาปสารพัด เป็นลูกหลานของคนบาป แม้ว่าจะเกิดในครอบครัวของผู้เชื่อ ต่างก็เป็นแกะที่หลงหายไป ไม่มีใครที่เป็นคนปราศจากบาป เป็นเหมือนคนที่พลัดหลงทางเร่ร่อนไปไม่รู้จุดหมาย ไม่รู้ว่าที่สุดท้ายคือที่ไหนทุกคนเสื่อมจากพระสิริของพระเจ้า ยังไม่พอ พวกเรายังถูกชักจูงให้หลง เดินตามวิญญาณที่เป็นศัตรูต่อต้านพระเจ้า วิญญาณนี้ ทำงานอย่างหนัก ขะมักเขม้นเพื่อที่จะให้ชีวิตของทุกคนหลุดจากพระเจ้าไป


เอเฟซัส 2:3
ท่านเปาโลชี้ให้เห็นว่า ชีวิตของคนที่ไม่มีพระเจ้านั้นก็เหมือน ๆ กันคือ ถูกมารชักจูง ถูกเนื้อหนังของตนเองเรียกร้องให้เราทำตามความต้องการของมัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของร่างกาย หรือวิญญาณไม่ได้ตามพระเจ้า สภาพของชีวิตที่อยู่ใต้พระพิโรธของพระเจ้านั้นน่ากลัว และไม่มีใครต้องการอยู่ในสภาพดังกล่าวแต่ความที่มนุษย์เราต้องการทำตามใจตัวเองเราจึงเป็นเหมือนคนตายที่เดินได้ไปมาในโลกนี้ 

เอเฟซัส 2:4
ในขณะที่เรายังเป็นคนบาป ถูกมารชักจูงให้หลงและยังหลงไปด้วยความต้องการของตนเอง ขณะที่เราทุกคนอยู่ใต้พระพิโรธของพระเจ้า ไม่สามารถช่วยตนเองให้พ้นจากคำแช่งสาปของบาปคือความตาย ด้วยพระเมตตาความรักยิ่งใหญ่ของพระเจ้าที่มีต่อมนุษย์ซึ่งพระองค์ทรงสร้าง(คือมนุษย์ทุกคนที่ทรงอนุญาตให้เกิดมา) พระองค์ทรงทำสิ่งที่ไม่มีใครทำได้ .. ถ้าพระเจ้าไม่ทรงเข้ามาแทรกแซง เราทุกคนจะพินาศสิ้น

เอเฟซัส 2:5
สิ่งที่ไม่มีใครทำให้ได้คือ การทำให้คนที่ตายไปแล้วมีชีวิตขึ้นมาใหม่ … นั่นคือให้ฟื้นคืนชีพฝ่ายวิญญาณนั่นเอง และการมีชีวิตใหม่ครั้งนี้ ไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไป แต่เป็นการอยู่กับพระคริสต์พระองค์ทรงปลุกเราขึ้นมาจากความตายฝ่ายวิญญาณด้วยพระคุณที่มากมาย สูงส่ง พระคุณที่ไม่มีมนุษย์คนใดสามารถตอบแทนพระคุณนั้น ทุกคนที่ได้รับการมีชีวิตใหม่ต่างจากชีวิตเดิมที่ติดตามมาร รู้ดีว่าพระคุณพระเจ้ายิ่งใหญ่เพียงไร

เอเฟซัส 2:6-7
เป็นไปได้หรือ? แต่พระเจ้าจะทรงให้เราได้ทั้งการคืนชีพจากความตายเพราะการล่วงละเมิด เมื่อเป็นขึ้นมาแล้ว ยังจะให้เราได้นั่งในสวรรค์กับพระเยซูด้วย … นี่มันอะไรกัน? เหตุใดพระเจ้าประทานให้เรามากเพียงนี้? จะมีใครบ้างที่มอบชีวิตให้กับคนที่เคยเป็นศัตรู และยังมอบสิ่งดี ๆที่สุดซึ่งไม่มีใครให้ได้ นี่บอกเราว่า เรามีที่อยู่ใหม่ในขณะที่เราติดตามพระองค์ในโลกนี้ เราก็เป็นชาวสวรรค์ด้วยในเวลาเดียวกัน (ฟีลิปปี 3:20)
ท่านเปาโลบอกเราว่า ในอดีต เราเป็นอย่างไร ในปัจจุบัน พระเจ้าทรงช่วยเราอย่างไร และในยุคที่กำลังมาถึง พระเจ้าก็ยังจะไม่ทรงยับยั้งพระคุณให้กับผู้ที่อยู่กับพระองค์นี่เป็นพระเกียรติและศักดิ์ศรียิ่งใหญ่ของพระเจ้าที่ทรงแสดงให้กับมนุษย์ พระคุณนี้มากล้น ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่อาจนับได้ ยากที่เราจะเข้าใจถึงพระคุณดังกล่าว เพราะสมองของเรา ความเข้าใจของเรานั้นยังไม่อาจรับและเข้าใจได้หมด

เอเฟซัส 2:8-9
ความรอดที่พระเจ้าประทานให้เรานั้นไม่ได้เกิดจากการทำดีของเรา (การทำดีนั้นเป็นสิ่งที่มีเกียรติ แต่ไม่สามารถเป็นตัวแลกเปลี่ยนความรอดมาได้) ความเท่าเทียมกันของมนุษย์เราอยู่ตรงนี้ชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม สูงส่ง ต่ำต้อยแค่ไหนแต่ละคนจะได้รับความรอดจากพระเจ้าด้วยเงื่อนไขอันเดียวกัน พระคุณคือ ความโปรดปรานที่พระเจ้าประทานให้กับทั้งคนดีและคนชั่ว ไม่อาจซื้อได้ และไม่มีใครสมควรได้รับนอกจากพระเยซู!

เอเฟซัส 2:10
ความหมายคือ เราเป็นผลงานศิลปะ เหมือนกับว่าเราเป็นผู้ที่พระเจ้าทรงแกะสลักให้งดงาม ทรงมีพระดำริสำหรับชีวิตของมนุษย์ทุกคนให้เขาได้ทำสิ่งดีงดงามในโลกนี้ งานดีดังกล่าวเป็นสิ่งที่พระเจ้าทรงเตรียมไว้ให้ ผู้ที่อยู่ในพระคริสต์จะได้ทำสิ่งดีที่เหมาะสมกับชีวิตของเขา นี่เป็นเหตุให้เรามีของประทานหลาย ๆ อย่างในคริสตจักร ให้ทุกคนได้มีโอกาสทำการดีที่ทั้งเหมาะกับเราและเป็นการเตรียมล่วงหน้าจากพระองค์

เอเฟซัส 2:11-12a
ตอนนี้ท่านเปาโลหันมาพูดเรื่องการเป็นหนึ่งเดียวกันของผู้เชื่อ แม้ว่าคนที่ท่านเขียนจดหมายถึง มีหลายคนที่ไม่ได้เข้าสุหนัตแบบชาวยิว แต่ก็มีคนยิวที่ใช้เรื่องนี้เอามาดูแคลนผู้เชื่อใหม่ พวกเขามองเห็นว่าการทำพิธีเข้าสุหนัตสำคัญยิ่งกว่าความรอดที่พระเจ้าประทานเสียอีกพี่น้องต่างชาติเหล่านี้ถูกกัน และถูกตราหน้าว่าเป็นชนต่างชาติ ไม่ใช่คนในครอบครัวของพระเจ้า ท่านจึงย้ำว่าความคิดเช่นนี้มาจากมนุษย์ไม่ใช่พระเจ้า

เอเฟซัส 2:12b-13
เอาล่ะ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนนอกพันธสัญญาของบรรพบุรุษอย่างเช่นอับราฮัม โมเสส ดาวิด แต่ท่านเปาโลได้ทำให้พวกเขาเข้าใจว่า การแยกกันระหว่างคนยิวกับคนต่างชาติในเรื่องการเข้าสุหนัตนั้น ไม่มีผลต่อไป! ทั้งนี้เป็นเพราะว่า พระเยซูทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนเพื่อพวกเขา พวกเขาจึงเป็นคนของพระเจ้าผ่านความเชื่อไปแล้วคนที่เคยอยู่ไกล ได้เข้ามาใกล้แล้ว พวกเขามีศักดิ์ศรีเป็นลูกของพระเจ้าเหมือนกับคนยิว

เอเฟซัส 2:14
กำแพงที่กั้นสองฝ่ายคือ ความเกลียดชังที่คนยิวมีต่อคนต่างชาติและคนต่างชาติมีต่อคนยิว แต่คนใดที่ได้เชื่อในพระเยซูแล้ว ความเกลียดชังที่มีต่อกันก็ถูกทำลายลงไป คนที่เคยเกลียดกันอย่างกินเลือดกินเนื้อก็กลายเป็นคนในครอบครัวของพระเจ้าเหมือนกัน ผู้ที่อยู่คนละฝั่งของกำแพงก็ได้มาอยู่ในบริเวณเดียวกันโดยพระเยซูผู้ทรงเป็นสันติสุข ซึ่งตอนนี้โลกต้องการเหลือเกิน จะยอมรับหรือไม่? ทุกคนในโลกจึงต้องการพระคริสต์!!

เอเฟซัส 2:16
ความโกรธแค้นแบบต่อเนื่องมาจากรุ่นสู่รุ่นที่เราพบเห็นในโลกทุกวันนี้ ไม่ว่าจะเป็นคนเชื้อชาติใดยังอยู่เต็มโลก แม้กระทั่งคนในชาติเดียวกันก็ถูกสร้างกระแสให้เกิดความเกลียดชังกัน พระประสงค์ของพระเจ้าคือให้มนุษย์ได้เป็นพี่น้องหนึ่งเดียวกัน เป็นครอบครัวเดียวกันในพระคริสต์เราจึงเห็นได้ว่า เมื่อคนที่มีความเชื่อในพระเจ้าได้พบเจอกัน แม้ในสังคมบอกว่า สองเชื้อชาตินี้เข้ากันไม่ได้ แต่พวกเขาก็เป็นหนึ่งเดียวในพระคริสต์

เอเฟซัส 2:17-18
ท่านเปาโลยืนยันว่า พระเยซูเสด็จมาประกาศสันติสุข ที่เป็นเช่นนั้นเพราะพระเยซูทรงเป็นราชาแห่สันติสุข อิสยาห์ 9:6 และทรงสัญญาจะให้สันติแก่คนของพระองค์ เป็นสันติที่ไม่เหมือนโลกให้ อีกประการหนึ่ง ไม่ว่าเราจะเป็นคนชาติไหนในโลก เรามาถึงพระบิดาได้โดยเชื่อวางใจในพระเยซู ซึ่งทรงมอบพระวิญญาณให้กับเราเป็นผู้ประทับอยู่ด้วยตลอดชีวิตและนำชีวิตเราเข้าสนิทกับองค์พระบิดา

เอเฟซัส 2:19-20
บัดนี้ คนต่างชาติผู้ที่เชื่อกับยิวที่เชื่อ ก็เป็นประชากรในอาณาจักรเดียวกัน ยิ่งกว่านั้นยังเป็นสมาชิกในครอบครัวของพระเจ้าด้วย การเป็นประชากรของพระองค์ คือมีสิทธิ หน้าที่ และประโยชน์ที่ได้รับอย่างที่เจ้าอาณาจักรนั้นกำหนดไว้ การเป็นคนในครอบครัวจะได้มีความสัมพันธ์ สิทธิ หน้าที่และสิ่งดี ๆ จากครอบครัว ซึ่งในที่นี้บอกว่า มีรากฐานจากอัครทูตและพระเยซูคริสต์ทรงเป็นผู้แรก เป็นเสาเอกของครอบครัวนี้

เอเฟซัส 2:21-22
ผู้เชื่อทุกคนเป็นประชากร ครอบครัวของพระเจ้าและยังเป็นเหมือนส่วนต่าง ๆ ในอาคารที่มีพระเยซูเป็นเสาเอกด้วย ท่านเปาโลได้เปรียบเทียบชุมชนผู้เชื่อเป็นสามอย่างนี้ และภาพของอาคารทำให้เรารู้ว่า ทุกคนเชื่อมต่อกันอย่างสนิท เป็นที่สถิตขององค์พระวิญญาณบริสุทธิ์ เราจึงเห็นว่าการสถิตอยู่ของพระวิญญาณมิใช่แค่ในร่างกายของแต่ละคนเท่านั้น แต่พระองค์สถิตในหมู่ผู้เชื่อที่เป็นส่วนของกันและกัน เชื่อมโยงกันสนิท

พระคำเชื่อมโยง