พระคำ.คอม

อธิบายเพิ่มเติม

ชื่อเศฟันยาห์ (צְפַנְיָה֙) มีความหมายตามตัวอักษรว่า พระยาห์เวห์ทรงซ่อน หรือ พระยาห์เวห์ทรงรักษาไว้
พระเจ้าตรัสกับเขาในช่วงรัชกาลของโยสิยาห์ (640-609 ปีก่อนคริสตศักราช)
เศฟันยาห์เผยพระดำรัสสมัยกษัตริย์โยสิยาห์ ซึ่งเป็นกษัตริย์ที่ครองราชย์ตั้งแต่เด็ก โดยที่ครองไปแล้ว 10 ปีจึงเกิดการฟื้นฟูฝ่ายวิญญาณในประเทศอิสราเอลทางใต้ มีความเห็นกันว่า เศฟันยาห์คงเขียนพระดำรัสนี้ออกมาก่อนการฟื้นฟูฝ่ายวิญญาณ
หลังจากสิ้นพระชนม์ไม่นาน แค่สี่ปี บาบิโลนก็เข้ามาโจมตี ทำลายพระวิหาร ยึดทรัพย์สินไป และกวาดคนยากจนพร้อมกับข้าราชการและทหารจำนวนมากไปเป็นเชลย
ปี 586 มีการก่อหวอดขึ้นมา ทำให้บาบิโลนมาอีกครั้ง และทำลายเยรูซาเล็มอย่างสิ้นเชิง ทิ้งคนยากจนที่สุดไว้ในแผ่นดินร้าง
เศฟันยาห์ยังเตือนให้คนอิสราเอลแสวงหาพระเจ้า และยังเห็นถึงการที่คนต่างชาติจะได้เข้ามาอยู่ในการคุ้มครองของพระเจ้า ซึ่งหมายถึงพวกเราที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ (3:9-10; วิวรณ์ 7:9-17) พระเจ้าจะทรงกวาดล้างคนในโลก
แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังมีความหวังที่จะได้รับการช่วยเหลือจากพระเจ้า เพราะพระเจ้าทรงฤทธิ์ที่จะช่วยได้ (3:17)

คำประกาศจากพระยาห์เวห์
1:1 เราจะเห็นว่า คนที่พระเจ้าทรงส่งมานั้น เป็นคนที่พระเจ้าทรงเลือก และตรัสกับเขาโดยตรง พวกเขาที่เป็นผู้เผยพระดำรัสแท้นั้น ไม่ได้เป็นคนที่เลือกตัวเอง หรือพยายามจะเป็น หรือตั้งใจจะมีอาชีพอย่างนี้  คนเราในสมัยใหม่นี้ก็เหมือนกับสมัยก่อน  มีหลายแบบทั้งแบบที่พระเจ้าทรงเรียก และแบบที่ตั้งตัวเองขึ้นมา
เศฟันยาห์ผู้นี้ เป็นญาติกับกษัตริย์โยสิยาห์ด้วย
……..ลำดับเปรียบเทียบชีวิตเศคาริยาห์ กับก.โยสิยาห์

1:2 เราจะเห็นจากพระดำรัสว่า พระองค์ทรงโกรธมาก เพราะทรงตั้งพระทัยที่จะกวาดล้าง ทุกอย่างออกจากโลก
ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์ ..​พร้อมกับรูปเคารพทั้งปวง
เป็นการทำลายล้างทั้งหมด ไม่เว้น ไม่ว่าจะกับคนยูดาห์ คือคนที่พระองค์ทรงเลือก และยังหมายถึงคนทั่วโลกด้วย (อ่านวิวรณ์  19)
เศฟันยาห์กล่าวว่า พระยาห์เวห์ทรงประกาศ .. ไม่ใช่คำที่มาจากตัวเขา แต่มาจากพระเจ้า 

1:4 พระเจ้าทรงเลือกอิสราเอลไว้เพื่อว่าเขาจะเป็นคนของพระองค์  ทรงยื่นพระหัตถ์มาเพื่อทำลาย(เป็นสำนวนที่บอกถึงการกระทำที่เป็นศัตรูอย่างรุนแรง))คนที่กราบไว้รูปเคารพออกไปให้หมด  การไหว้รูปเคารพเป็นการทำลายพันธสัญญาที่มีต่อกันอย่างโจ่งแจ้ง  สิ่งที่เห็นคือ การกราบไหว้รูปเคารพทั้งส่วนตัว ทั้งในที่สาธารณะ  เอารูปเคารพเข้ามาในพระวิหาร   มีการเอาคนที่ไม่ใช่วงศ์วานอาโรนมาเป็นปุโรหิต  เลิกติดตามพระเจ้า  สมัยของกษัตริย์มานัสเสห์ 
เหตุใดพระเจ้าจึงทรงกริ้วยิ่งนัก  ในฐานะที่พระองค์ทรงเป็นพระผู้สร้าง ไม่มีใครเทียบพระองค์ได้ (อิสยาห์ 40:25) แต่มนุษย์ที่พระองค์ทรงสร้าง ทรงสอนให้รู้จักพระองค์ กลับเลือกที่จะกราบไหว้สิ่งที่ทำขึ้นมาจากน้ำมือของตัวเอง เป็นการดูหมิ่นพระองค์เป็นที่สุด 

1:5-6  โมเลค เป็นเทพของชาวอัมโมนที่จะมีการเอาเด็กเผา เป็นเครื่องบูชา (1 พงศ์กษัตริย์ 11:5, 33; 2 พงศ์กษัตริย์  23:10; เยเรมีย์ 32:35)  พวกผู้นำ ปุโรหิตยังได้ก้มกราบเหล่าเทพต่าง ๆ ที่คนอัสซีเรียนับถือ อย่างเช่นดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาวต่าง  ( 2 พงศ์กษัตริย์  23:11; เยเรมีย์ 19:13; 32:29 )  เศฟันยาห์กล่าวชัดเจนว่า พวกเขาทำอะไรบ้าง และกำลังกล่าวโทษพวกเขา 

วันขององค์พระยาห์เวห์
1:7  ในขณะที่ผู้คนกำลังร่ายรำ กำลังทำกิจกรรมต่าง ๆ เพื่อสนองความพอใจของตัวเองนั้น เศคาริยาห์สั่งให้พวกเขาสงบ หยุดทุกอย่าง  พวกเขาต้องเตรียมตัวที่จะพบเจอกับพระพิโรธของพระเจ้า  ต้องเตรียมพบวันที่พระเจ้าจะทรงตอบแทนสิ่งที่พวกเขาได้ดูหมิ่นพระองค์อย่างร้ายแรง 
ฮาบากุกเองก็สั่งให้คนของพระเจ้านิ่งสงบต่อพระองค์เช่นกัน  (ฮาบากุก 2:20)
การนิ่งสงบ ประกอบด้วย หยุดพฤติกรรมทั้งสิ้นที่ต่อต้านพระเจ้า ก้มลงรับฟังพระองค์ด้วยใจที่สยบต่อพระองค์
พวกเขาจะต้องพิจารณาเห็นความแตกต่างระหว่างพระผู้สร้างกับสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมา  มนุษย์ไม่อาจแก้ตัวต่อพระเจ้าผู้ทรงเป็นเจ้านายเหนือจักรวาลได้   

1:8 การสวมเสื้อผ้าตามแบบคนต่างชาติที่เหล่าเจ้านาย เจ้าชายทั้งหลายสวมนั้น ทำให้รู้ว่า พวกเขากำลังเข้าไปรับความเชื่อ ประเพณีของคนต่างชาติที่ไม่ได้เชื่อพระเจ้าเข้ามา แสดงว่า พวกเขารักและพอใจกับค่านิยมชาวต่างชติ ทำให้เร้าพระพิโรธของพระเจ้าขึ้นมา (เฉลยธรรมบัญญัติ   22:11-12)
พระองค์ทรงเตือนว่าจะลงโทษเจ้านาย เจ้าชายทั้งหลาย ซึ่งต่อมานั้นพวกเขาก็โดนตามนั้นจริง ๆ 
โอรสชื่อเยโฮอาหาสไปเป็นเชลยในอียิปต์ (2 พงศ์กษัตริย์ 24:34)
โอรสชื่อ เยโฮยาคิม พ่ายแพ้เนบูคัดเนสซาร์ ตายในเยรูซาเล็ม   (2 พงศ์กษัตริย์ 24:1-6)
หลานของกษัตริย์โยสิยาห์คือ เยโฮยาคีน ถูกกวาดไปเป็นเชลยในบาบิโลน (2 พงศ์กษัตริย์ 24:8-16 )
เศเดคียาห์โอรสองค์สุดท้ายของกษัตริย์โยสิยาห์ ถูกควักดวงตา และไปเป็นเชลยในบาบิโลน  (2 พงศ์กษัตริย์ 24:18-25:7)

1:9 การก้าวข้ามธรณีประตูอาจมีความหมายได้หลายอย่าง
ตัวอย่างคนชาวอัชโดดที่ไม่ให้เท้าเหยียบธรณีประตู เพราะรูปปั้นของพวกเขาล้มลงฟาดธรณีประตู (อ่าน 1 ซามูเอล 5:1-5)  การที่คนยูดาห์ทำเช่นนั้น ทำให้รู้ว่า พวกเขานับถือกฎเกณฑ์ของความเชื่ออื่นอย่างเคร่งครัด 

1:10-11 สองข้อนี้ ทำให้เรารู้ว่า เศฟันยาห์รู้จักกรุงเยรูซาเล็มเป็นอย่างดี  และดูเหมือนว่า แทบทุกส่วนของเมืองจะถูกพระเจ้าลงโทษ วันที่ผู้เขียนกำลังเขียนเรื่องนี้ (สัปดาห์ที่สามของเดือนกรกฎาคม 2025) มีเหตุการณ์ที่ชนกลุ่มน้อยชาวดรูซและคริสเตียนในซีเรีย ถูกกลุ่มอิสลามหลายกลุ่มเข้ามาและฆ่าล้างพวกเขาในทางใต้ของซีเรีย เรายังได้ยินเสียงร้องที่น่ากลัวของพวกเขาอยู่ในความทรงจำเลย.. พวกเขาได้หนีเข้ามาอยู่ในเขตอิสราเอลเป็นแสน ๆ คน   แต่ในวันของพระเจ้า เราจะหนีไปไม่พ้น.

1:12 คนที่ทำชั่วไม่ว่าในสมัยใด มักจะคิดกันอย่างนี้คือ พระเจ้าจะไม่สนพระทัยว่า พวกเขาทำดีหรือทำร้าย  ศาสนาบางอย่างยังเชื่อด้วยว่า พระของเขาสนับสนุนการฆ่าล้างคนที่ไม่เชื่อเหมือนเขา
1:13 สิ่งที่พระเจ้าทรงเตือนชัดเจนคือ ทุกสิ่งที่สร้าง ที่ปลูกเพื่อจะได้มีชีวิตที่สบายจะถูกทั้งทำลาย และเอาไปจากพวกเขา ดังนั้นที่คิดว่า พระเจ้าไม่สนพระทัย ไม่ทำสิ่งใดนั้น เป็นความเข้าใจผิด เป็นการหมิ่นน้ำพระทัยของพระองค์อย่างยิ่ง

วันยิ่งใหญ่ขององค์พระยาห์เวห์ 
1:14-16  สามข้อนี้ เป็นคำแบบเดียวกับ โยเอล  2:1-11
เน้นย้ำถึงความรวดเร็วที่พระยาห์เวห์เสด็จมาต่อต้านประชากรของพระองค์ วันอันน่าสะพรึงกลัวของพระยาห์เวห์นั้น  ใกล้เข้ามาและมาอย่างรวดเร็ว
ไม่มีใครหนีออกไปได้ แม้คนเข้มแข็งก็รู้ว่าตัวเองถึงจุดจบแน่แล้ว  ครั้งนี้เป็นวันแห่งความมืด ไม่มีความหวังหลงเหลืออยู่เลย  หากเราเจอวันที่มืด มืดมิดอย่างหนามาก ๆ เราจะทำอะไรได้?  คนที่เคยอยู่ในคุกมืดจะบอกได้ว่ามันคืออะไร และเราไม่น่าจะต้องไปสัมผัสเหตุการณ์อย่างนั้นในเมื่อพระเจ้าทรงเตือนเราแล้วในเวลานี้
อ่านซ้ำ ๆ อ่านให้เข้าไปในความรู้สึก ในใจ ในความคิด ของเรา และให้เราช่วยตัวเองและเพื่อนรอบข้างให้ไม่ต้องเจอสภาพนี้  
คนที่พบกับสงครามในเวลานี้จะรู้สึกได้ไปถึงกระดูก เมื่อพระเจ้าทรงเตือน ขอเราฟังให้ดี  เขียนออกมาว่า ในวันแห่งพระพิโรธ เราจะพบกับอะไรบ้าง …​สงครามเป็นตัวบ่งบอกชัดเจนว่า พระเจ้าทรงนำมาให้เพื่อนำให้พวกเขากลับใจ
แม้เมืองที่มีการคุ้มกันอย่างดี ก็ไม่อาจหนีพ้นได้

ผลที่เกิดขึ้นจากการพิพากษาของพระเจ้า
1:17  สภาพของคนที่ทรยศพระเจ้าทั้ง  ที่พระองค์ทรงเตือนพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็เป็นแบบนี้ น่าสยดสยองจริง ๆ
นี่คือผลที่ได้จากการที่พระเจ้าทรงยื่นพระหัตถ์เข้ามาต่อต้านมนุษย์

1:18 วันของพระเจ้ามาอย่างรวดเร็ว  ไม่ทันตั้งตัว พวกเขาจะถึงจุดจบอย่างทันควัน
พระเจ้าทรงแสดงออกถึงความหวงแหนของพระองค์ พระองค์ทรงได้รับบาดแผลและทรงเรียกร้องการแก้แค้น
คนที่ทำให้พระเจ้าพิโรธได้ขนาดนี้ ต้องทำอย่างสุดขั้วเช่นกัน เพราะพระเจ้าทรงพิโรธช้า 
พวกเขาเข้าใจบ้างแล้วหรือยังว่า ทำอะไรลงไป? 

พระคำเชื่อมโยง

โรม 8:1-2
คำถามสุดท้ายของบทที่แล้วคือ ใครจะช่วยให้พ้นจากร่างแห่งความตายได้? เพราะเปาโลรู้ดีว่าธรรมชาติบาปในตัวนั้น พาให้ชีวิตไปทำบาปซึ่งนำ
ไปสู่ความตาย  และคำตอบก็คือ เมื่อเราอยู่ในพระคริสต์ นั่นคือเมื่อเราสำนึกบาป กลับใจ เชื่อวางใจ ติดตามองค์พระเยซูคริสต์ เราก็มีชีวิตใหม่
ไม่ใช่บทบัญญัติใหม่ แต่เป็นชีวิตที่มีพระวิญญาณของพระเจ้าทรงนำ  เราจึงเป็นอิสระจากชีวิตใต้ธรรมชาติบาป มาอยู่ใต้พระวิญญาณ

โรม 8:3
สิ่งที่บทบัญญัติทำให้ได้คือแจ้งให้ทราบว่าอะไรเป็นบาป แต่บทบัญญัติไม่สามารถให้ชีวิตได้  และไม่มีอำนาจทำให้บาปสิ้นสุดลงในชีวิตของแต่ละคนบทบัญญัติอาจกระตุ้นให้เราเกิดความรู้สึกอยากทำตาม อยากเชื่อฟังพระเจ้า แต่ไปๆ มาๆ คนเราก็อ่อนกำลังเพราะธรรมชาติบาปในตัว จึงเท่ากับทำให้ทุกคนล้มเหลว รู้แต่สอบไม่ผ่านจะมีประโยชน์อะไร? พระเจ้าจึงทรงทำสิ่งที่เหลือเชื่อ คือทรงส่งพระบุตรลงมาเป็นมนุษย์เพื่อรับโทษบาปให้

โรม 8:4
การมีชีวิตกับพระเจ้าเท่ากับเราไปกับพระวิญญาณนั้นคือเราสยบต่อพระองค์ เราขึ้นอยู่กับพระองค์ ซึ่งตรงข้ามกับการเดินตามธรรมชาติบาปที่ทำตาม
ใจตัวเอง ให้บาปครองใจ การทำตามพระวิญญาณไม่ใช่ทำแบบอัตโนมัติ  แต่เป็นชีวิตที่มีการต่อสู้ระหว่างธรรมชาติบาปกับพระวิญญาณอย่างต่อเนื่อง(กาลาเทีย  5:17)  การชนะธรรมชาติบาปในตัวเราเป็นเหมือนการปล้ำสู้ที่ต้องเอาชนะให้ได้ทุกครั้ง

โรม 8:5-6
บริษัทประกันภัยที่ให้สโลแกนทำนองว่า หากคุณชอบชีวิตสไตล์ไหนก็ใช้ชีวิตแบบนั้น ไม่ว่าจะเป็นที่อันตราย ท้าทาย หรือเงียบ ๆ เมื่อถึงวันที่สิ้นชีวิตบริษัทก็จะชดเชยให้ … น่าสนใจใช่ไหม แต่บริษัทไม่อาจให้สันติสุขท่ามกลางความทุกข์ หรือให้ชีวิตนิรันดร์กับลูกค้าได้ ท่านเปาโลบอกชัดเจนว่า ชีวิตและสันติสุขได้มาด้วยการใช้ชีวิตตามพระวิญญาณของพระเจ้า  สิ่งที่ต้องทำคือ มีความคิดอย่างพระเยซูคริสต์ (ฟีลิปปี 2:5)และเอาใจใส่ให้ถูกที่ (โคโลสี 3:2)

โรม 8:7-8
คนที่ใช้ชีวิตที่ชอบตามใจตนเอง  น่าเป็นห่วงเพราะว่า ใจของมนุษย์นั้นหลอกลวงยิ่งกว่าอะไร เราคิดว่า ดีแล้ว เราคิดว่า โอเค… แต่การไม่ยอมต่อพระเจ้านั้น อันตรายที่สุด  ในข้อ 8 ท่านเปาโลกำลังคิดถึงคนที่ไม่ได้เชื่อพระเจ้าอยู่ การอยู่ในธรรมชาติบาปคือการใช้ชีวิตอย่างคนที่ไม่เชื่อมีชีวิตที่ห่างจากพระเจ้า และน้ำพระทัย เราอาจบังเกิดใหม่แล้ว แต่เราก็เผลอใช้ชีวิตอย่างคนไม่บังเกิดใหม่ได้

โรม 8:9
ผู้เชื่อในพระเจ้าทุกคน เป็นคนที่มีพระวิญญาณประทับภายใน .. แต่ธรรมชาติบาปก็ยังอยู่ในเขาบางคนไม่ได้ยอมให้ชีวิตเปี่ยมล้นด้วยพระองค์(เอเฟซัส 5:18)  ยังไม่รู้จักชีวิตที่มีพระวิญญาณหลั่งไหลออกมาไม่หยุด อย่างที่พระเยซูตรัส(ยอห์น 7:37-39) แม้เขาถูกประทับตราด้วยพระวิญญาณ(เอเฟซัส 1:13)  ให้ถามตัวเองว่าหัวใจเราโหยหาพระองค์ไหม?อยากถวายเกียรติไหม?

โรม 8:10
ร่างกายของเราทุกคนในโลก ต้องเผชิญกับความตายไม่เว้นเลย .. แต่มีความแตกต่างระหว่างคนที่เป็นของพระเจ้า กับคนที่เป็นของโลก เราจะเห็น
ชัดว่าในงานศพของคนที่เชื่อนั้น มีความหวังใจที่มั่นคงว่า วิญญาณของผู้นั้นไปอยู่กับพระเจ้าเราอยู่ในความเชื่อที่ไม่สิ้นหวัง แต่มีความหวังใจ
ในพระสัญญาของพระเจ้า ไม่ได้หวังในความดีของตนเอง แต่หวังในพระโลหิตของพระเจ้าที่ทำให้เราเป็นคนถูกต้องในสายพระเนตรของพระองค์

โรม 8:11
ข้อความนี้ชัดเจนเลยว่า พระวิญญาณผู้ทรงทำให้พระเยซูทรงคืนชีพจากความตายนั้น เป็นพระองค์เดียวกันที่จะทำให้วิญญาณจิตของเราเป็นขึ้นจากความตายเหมือนพระองค์ จากข้อนี้ เราจึงเชื่อว่าวันหนึ่งพระเจ้าจะทรงทำให้เราฟื้นขึ้นมาเหมือนพระองค์แม้ว่าร่างกายของเราจะตายไปแล้ว  ยิ่งไปกว่านั้น พระวิญญาณทรงเป็นผู้รักษาบำรุงให้ชีวิตใหม่ที่เราได้รับดำรงอยู่ตลอดไป ฟีลิปปี 3:10บอกถึงฤทธิ์แห่งการคืนชีพของพระเยซู 

โรม 8:12 
เมื่อเรามาเชื่อในพระเจ้าแล้ว ธรรมชาติบาปในตัวยังคงอยู่ พระเจ้าไม่ได้ทรงกำจัดมันออกไปจากตัวเราทั้งหมด  ตัวเราเองจึงจะต้องไม่ดำเนินชีวิต
ตามใจธรรมชาติบาปของเรา เราไม่แปลกใจเลยว่าหลายครั้ง ตัวเราเองได้ตามใจธรรมชาติบาปในตัวพระเจ้าทรงบัญชาให้เราต่อสู้กับมัน เราต้องได้รับ
การชำระจากพระเจ้าอย่างสม่ำเสมอ เราจึงยังอ่านพระคัมภีร์ อธิษฐาน สัมพันธ์สนิทกับพี่น้องเพื่อเราจะชนะได้ อ่าน ทิตัส 2:12, 2 เปโตร 1:3-11, 3:18

โรม 8:13-14
การที่เรามาเชื่อพระเจ้า แต่ยังคงดำเนินชีวิตตามธรรมชาติบาป นับเป็นเรื่องน่าเสียดายมาก บางคนคิดว่า การมาเชื่อพระเจ้าเป็นเรื่องที่พระเจ้าทรงทำ
ให้ทั้งหมด ตัวเองไม่ต้องพยายามอะไรเลย. ในข้อสี่และข้อหกของโรมบทนี้ ได้บอกเราให้ตั้งใจเดินตามพระวิญญาณ และจดจ่อต่อสิ่งที่เป็นของ
พระวิญญาณ ไม่ใช่เรื่องของโลก ท่านเปาโลยังคงเน้นย้ำชีวิตที่เป็นฝ่ายพระวิญญาณเพื่อจะได้เป็นลูกแท้ ๆ ของพระเจ้า

โรม 8:15-16
เมื่อเรามาเป็นของพระเจ้าได้รับสถานภาพใหม่ ไม่เป็นทาสบาปอีกต่อไปแต่มาเป็นลูกของพระเจ้าซึ่งจะได้รับสิทธิต่าง ๆ เหมือนกับลูกแท้ และสิทธิ
ที่เราได้รับในฐานะเป็นบุตรแท้ของพระเจ้าก็คือชีวิตนิรันดร์ เราได้เรียกพระบิดาเหมือนอย่างที่พระเยซูทรงเรียก อับบา เมื่อทรงอธิษฐาน (มาระโก 14:36) ในฐานะที่เป็นลูกของพระเจ้าเมื่อเราอธิษฐานครั้งใดต่อพระบิดา พระวิญญาณก็ทรงช่วยเราเสมอ (โรม 8:26)

โรม 8:17
ชีวิตกับพระเจ้ามีทั้งเกียรติ และการทนทุกข์ ดังนั้นเมื่อเราพบความความทุกข์ยากใด ๆ คำถามที่มักถามกันขึ้นมาคือ “เหตุใดพระเจ้าทรงให้เราทุกข์
ยากขนาดนี้? คนอื่นไม่เห็นเป็นอย่างเราเลย” พระคำข้อนี้ได้บอกเราว่า เมื่อเราทนทุกข์ร่วมกันกับพระองค์ เราจะมีส่วนในพระเกียรติของพระองค์
ด้วย นี่เป็นเหตุทำให้คริสเตียนที่ทนทุกข์สามารถผ่านอุปสรรคต่าง ๆได้ เกียรติที่ยิ่งใหญ่อีกอย่างคือ เราเป็นผู้รับมรดกของพระเจ้าร่วมกับพระคริสต์!!

โรม 8:18-19
ตอนนี้ท่านเปาโลบอกว่า ทั้งตัวท่านและสรรพสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้าง ต่างมองไปยังอนาคตที่เป็นนิรันดร์กาล ทั้งมนุษย์ สัตว์ พืช แผ่นดินต่างตั้งหน้าตั้งตารอคอยสิ่งที่จะมาข้างหน้า ดังนั้นความทุกข์ยาก ทรุดโทรม ความลำบากต่าง ๆ จึงเทียบไม่ได้กับศักดิ์ศรีที่จะปรากฏ  ความทุกข์ยากที่เกิดขึ้นซึ่งท่านเปาโลกล่าวถึง เป็นสิ่งที่มาเนื่องจากความเชื่อในพระเยซูคริสต์  ความทุกข์นี้รวมถึงความทุกข์ใจ ความปวดร้าวใจด้วย 

โรม 8:20-21
สรรพสิ่งถูกกำหนดให้อยู่อย่างไร้ประโยชน์ คือไร้ความหมาย ไร้ค่า การที่มนุษย์ไม่เชื่อฟังพระเจ้า ทำให้ธรรมชาติท้งปวง ไม่อาจก้าวไปถึงความเพียวพร้อมอย่างที่พระเจ้าทรงตั้งพระทัยไว้แต่ตั้น (ดูคำสาปสรรพสิ่ง ปฐมกาล 3:17-19) จึงไม่ใช่แค่มนุษย์เท่านั้นที่ต้องได้รับการไถ่จากพระเจ้า แต่รวมไปถึงสรรพสิ่งในธรรมชาติด้วย ที่เราเห็นว่ามันงดงามมาก ยังเป็นสภาพที่ทรุดโทรม ถ้าเป็นต้นแบบแรกจะงามขนาดไหน เดาไม่ออกเลย!!

โรม 8:22-23
สรรพสิ่งในธรรมชาติผ่านความทุกข์เหมือนกับหญิงคลอดบุตร เจ็บปวดเพื่อออกผล เป็นผลจากอดีตและเพื่อการช่วยกู้ในอนาคต(ข้อ 20)  ผลแรกแห่ง
พระวิญญาณ หมายถึงผลแรกที่พระวิญญาณผู้ทรงทำให้พระเยซูคืนชีพ จะทรงทำให้เราคืนชีพเช่นกัน(ย้อนกลับไปอ่าน 8:9-11)  และที่เรารอคอยอยู่คือ
ที่พระเจ้าจะทรงเปลี่ยนเรา ไถ่เราให้เป็นเหมือนพระคริสต์ พระวิญญาณทรงเป็นประกันว่ายังจะมีพระพรที่เหนือกว่าในวันนี้ให้กับเราด้วย

โรม 8:24-25
คำว่าความหวัง .. เป็นความหวังว่าสิ่งที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้จะเกิดขึ้นในอนาคตจริง เราจะได้เป็นลูกของพระเจ้าเต็มร้อย เราจะได้พบพระองค์ในพระสิริเมื่อพระองค์เสด็จกลับมา และจะได้รับการช่วยกู้จากความบาปเช่นกัน จะไม่มีธรรมชาติบาปหลงเหลืออยู่ในตัวเราอีกต่อไป ไม่ต้องสู้กับเนื้อหนังของตัวเองอีกต่อไป เราจึงรอคอยอย่างอดทนยอมสู้ เผชิญกับความทุกข์ยากทั้งสิ้น  

โรม 8:26
ระหว่างการรอคอยด้วยความเชื่อ ความหวังดังกล่าว เราก็ยังอ่อนแอ บางครั้งไม่รู้ว่าจะทูลต่อพระเจ้าในความทุกข์อย่างไร บางครั้งไม่รู้ว่าควรจะทูลอย่างไร  หลายครั้งที่ไม่เห็นภาพใหญ่ ต้นเหตุของปัญหา บางครั้งไม่รู้ว่าจะตัดสินใจทูลขออย่างไรเสียด้วยซ้ำ เพราะคำตอบที่ต้องการยังคลุมเครือ  เราคงเคยตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน  ข่าวดีมาก ๆ คือ พระวิญญาณที่ประทับในเราทรงคร่ำครวญทูลพระเจ้าแทนเรา! 

โรม 8:27
การขอตามที่พระเจ้าทรงประสงค์อยู่แล้วนั้น ทำให้เราได้รับคำตอบจากพระเจ้า (แม้บางครั้งไม่เป็นที่ถูกใจของเราสักนิด แต่ในระยะยาวเราจะเห็นประโยชน์ของคำตอบโดยตรงจากพระเจ้า ที่ไม่ใช่เราคิดเอาเอง) ถึงเราเป็นลูกของพระเจ้า แต่ก็มีบางโอกาสที่เราไม่แน่ใจว่า พระประสงค์ของพระเจ้าในบางเรื่องนั้นเป็นอย่างไร เราควรก้าวไปทางไหน แต่พระวิญญาณทรงทราบพระทัยของพระเจ้าดีจะทรงทูลขอสิ่งที่จะได้รับคำตอบ

โรม 8:28
“ทุกสิ่ง”ในที่นี้ น่าจะหมายถึงสถานการณ์ที่ดูเป็นความทุกข์ยาก ปัญหา หรือสิ่งต่าง ๆ ที่เราไม่อยากรับ แต่ทุกสิ่งเหล่านั้นที่เกิดขึ้น เป็นไปเพื่อเปลี่ยนแปลงชีวิต เพื่อสิ่งที่ดีกว่าในชีวิตของคนที่รักพระเจ้า  ทุกสิ่ง อาจหมายถึงทั้งความสำเร็จความสุขใจ ความทุกข์ที่อาจจะต้องทนไปตลอดชีวิต สิ่งที่ไม่คาดฝันว่าจะพบเจอ ความผิดหวังในตัวคนที่รัก ในการงาน  ความเจ็บปวดและความผิดหวังเหล่านั้นพระเจ้าทรงประกันว่าจะกลายเป็นดี 

โรม 8:29
คนที่พระเจ้าทรงรู้จักมาก่อน  พระองค์ทรงวางให้เขาเป็นคนที่กลายมาเป็นเหมือนพระเยซูคริสต์ในอนาคต ต้องเหมือนมากขึ้นทุกที  นี่เป็นอย่างหนึ่งที่ทำให้เราต้องเผชิญความทุกข์ยากต่าง ๆ เพราะความทุกข์ยากเหล่านั้น จะช่วยเปลี่ยนเราให้มีแนวคิดใหม่ มีความมั่นใจในพระเจ้าเมื่อรู้ว่า เป้าหมายของพระเจ้าคือ ทรงทำให้เรามีลักษณะเหมือนพระคริสต์  อย่างนี้ ทำให้ผู้เชื่อกล้าหาญและเผชิญทุกสิ่งได้… 

โรม 8:30 
คนหนึ่งจะได้รับการประกาศว่าเป็นคนเที่ยงธรรมหรือถูกต้องกับพระเจ้านั้น ในข้อ 29-30 นี้บอกว่าเขาผ่านสามด่านมาคือ ทรงรู้ก่อน ทรงเลือกและทรงเรียก จากนั้นทรงประกาศว่าเขาถูกต้องกับพระองค์ และเขาได้เกียรติเป็นลูกของพระเจ้า การทรงรู้ล่วงหน้า เลือกและเรียกเป็นสิ่งที่ใช้เป็นข้อถกเถียงกันมามาก  คล้ายกับว่าพระเจ้าไม่ทรงยุติธรรมที่ทรงเลือกและไม่เลือกบางคน  ต้องรับว่า มีบางอย่างที่เรายังไม่อาจได้คำตอบแบบร้อยเปอร์เซนต์

โรม 8:31-32
พระเจ้าทรงพิสูจน์แล้วว่า พระองค์ทรงอยู่ฝ่ายคนที่เชื่อในพระองค์  เราเห็นมาก่อนหน้านี้ว่า องค์พระวิญญาณก็ทรงอยู่ฝ่ายคนของพระองค์ เมื่อเขาจนตรอก ไม่รู้ว่าจะก้าวต่อไปอย่างไร จะอธิษฐานอย่างไร พระวิญญาณทรงช่วย ยิ่งกว่านั้น พระบุตรของพระเจ้าทรงสิ้นพระชนม์เพื่อเรา พระเจ้าผู้ทรงเป็นพระบิดา พระบุตร และพระวิญญาณบริสุทธิ์ ทรงอยู่ฝ่ายเรา นี่เป็นเกียรติสูงส่งเพียงใดสำหรับมนุษย์เดินดินอย่างเรา

โรม 8:33
ผู้ที่เป็นเจ้าแห่งการกล่าวโทษ การฟ้องร้องก็คือมาร ยิ่งกว่านั้น บทบัญญัติก็จะกล่าวโทษคนที่ละเมิดบทบัญญัติด้วย แต่เรามั่นใจแล้วว่า พระเจ้าทรงประกาศว่า เราเป็นคนเที่ยงธรรม เราพ้นผิดเราถูกต้องกับพระองค์เพราะความเชื่อวางใจที่เรามีต่อพระองค์แล้วพระเจ้าเองไม่ทรงกล่าวโทษเรา พระองค์ทรงเป็น
ผู้กล่าวว่าเราพ้นผิด … ขอบคุณพระเจ้า

โรม 8:34
ไม่มีใครสามารถกล่าวโทษผู้ที่พระเจ้าทรงเลือกไว้พระเยซูทรงรับโทษทั้งสิ้นของคนที่เชื่อในพระองค์ไปแล้ว  โทษถูกตัดสินไปแล้ว!! ดูสิว่า เรามีพระพรมากเพียงใด ที่พระบิดาเจ้าทรงฟังคำอธิษฐานอ้อนวอนเผื่อของทั้งองค์พระบุตรและคำอธิษฐานของพระวิญญาณบริสุทธิ์แทนเรา พระบุตรทรงเป็นตัวแทนของคนบาปอย่างเราต่อพระบัลลังก์ของพระบิดา.. พระคำข้อนี้ทำให้เราเข้าใจว่าพระเจ้าไม่เคยทิ้งเราสักวันเดียว

โรม 8:35
อย่างหนึ่งที่เราต้องรู้ซึ่งไม่ได้เหมือนที่หลาย ๆ คนคิดว่าพอมารู้จักพระเจ้าแล้ว ก็ไม่มีความทุกข์ใด ๆ มาแตะต้องชีวิต ความจริงคือ พระเจ้าทรงอนุญาตให้เราพบเจอความยากลำบาก ความเจ็บป่วย  ความทุกข์ใจในโลกนี้ มีคริสเตียนมากมายที่เผชิญความทุกข์ที่สาหัสมาก เพราะทั้งสิ้นทำให้ยิ่งเติบโตในพระองค์  ทำให้แกร่ง มีความมั่นใจเชื่อในพระองค์ วางใจในความยิ่งใหญ่ของพระองค์มากเกินกว่าคนที่มีชีวิตง่าย ๆ  

โรม 8:36-37
ถึงแม้ว่าผู้เชื่อในพระเจ้าต้องเผชิญกับความลำบากและสิ่งที่สาหัส แต่ท่านเปาโลกลับบอกว่า เรามีชัยชนะอย่างเด็ดขาด ไม่ใช่ด้วยความสามารถเก่งกาจของเราเอง แต่พระคริสต์ผู้ทรงรักเราทรงให้พลังที่เราจะเอาชนะ ที่เราจะกล้าหาญ และพระองค์ก็จะทรงเปลี่ยนสถานการณ์ทั้งหลายให้เราตามที่พระองค์ทรงเห็นสมควร  ผู้คนของพระเจ้าอาจพบความเกลียดชัง การใส่ร้าย ดูหมิ่น  ส่วนของเราคือทำตามพระดำรัส และพระองค์จะทรงกรุณา

โรม 8:38-39
ข้อที่ผ่านมาบอกว่า เราจะมีชัยชนะอย่างเด็ดขาดหรือ เรามีชัยเหลือล้น นั่นก็คือ เราเป็นยิ่งกว่าผู้มีชัยชนะ พระเจ้าทรงเป็นผู้ให้ชัยชนะ ไม่ใช่โดยตัวของเราเอง เราจึงไม่กลัวทั้งความตายหรือสถานการณ์ใด ๆ ความรักของพระเจ้า ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า เราได้ทำอะไรเพื่อพระองค์ แต่ขึ้นอยู่กับว่าพระคริสต์ได้สิ้นพระชนม์ด้วยความรักพระบิดาและรักเราเพื่อมนุษย์อย่างเราแล้ว  ชัยชนะอยู่ที่พระเจ้าก่อน แล้วจึงส่งต่อมาที่เรา 

พระคำเชื่อมโยง

อนุญาตให้นำไปใช้ในการสอนประกอบพระคัมภีร์ได้