สิ่งที่สำคัญต่อเรามากในยุคสุดท้ายนี้
(Matthew 24:26–31; Luke 21:25–28)
24 แต่ในเวลานั้น หลังจากเวลาแห่งความทุกข์เข็ญผ่านไป ดวงอาทิตย์จะมืดไป
ดวงจันทร์จะไม่ส่องสว่าง
25 ดวงดาวจะร่วงลงมาจากท้องฟ้า และอำนาจทั้งหลายในสวรรค์จะสั่นสะเทือน’
26 เวลานั้นเอง พวกเขาจะได้เห็นบุตรมนุษย์เสด็จมาในหมู่เมฆ
ด้วยราชอำนาจและพระเกียรติสิริยิ่งใหญ่ตระการ
27 และพระองค์จะทรงส่งทูตสวรรค์เพื่อรวบรวมคนที่พระองค์ทรงเลือก
จากลมทั้งสี่ทิศ จากที่สุดปลายแผ่นดินโลกจนถึงสุดปลายฟ้าสวรรค์

ต้องเตรียมพร้อมไม่ว่าเวลาใด
(Matthew 24:36–51; Luke 12:35–48)
32 ไม่มีใครรู้วันและชั่วโมงนั้น หรือแม้แต่ทูตสวรรค์ในสวรรค์ หรือพระบุตรก็ไม่ทรงทราบ พระบิดาเท่านั้นที่ทรงทราบ
33 จงระวังและตื่นตัวเอาไว้ เจ้าไม่รู้ว่า เวลาที่กำหนดจะมาถึงเมื่อไร
34 ก็เป็นเหมือนกับชายคนหนึ่งเดินทางจากบ้านไป โดยที่เขามอบหมายคนรับใช้แต่ละคนให้รับผิดชอบหน้าที่ต่าง ๆ และสั่งให้คนเฝ้าประตูคอยเฝ้าระวัง
35 ดังนั้นจะเฝ้าระวังอยู่ เพราะเจ้าไม่รู้ว่า เจ้าของบ้านจะกลับมาเมื่อไร อาจจะเป็นเวลาเย็น เที่ยงคืน เวลาไก่ขันหรือรุ่งเช้า
36 ไม่อย่างนั้น ท่านอาจจะกลับมาถึงโดยไม่บอกล่วงหน้า และพบเจ้าหลับอยู่
37 สิ่งที่เราบอกเจ้า ก็ขอบอกกับทุกคนด้วยว่า “จงเฝ้าระวัง!”

มาระโก 13:1-8
บทที่ 13 เป็นบทที่เชื่อมระหว่างบทที่ 11-12 กับบทที่ 14 เป็นบทที่เข้าใจยากที่สุดของมาระโก พระเยซูทรงบอกศิษย์พระองค์ล่วงหน้าถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นอีกประมาณไม่กี่สิบปีข้างหน้า และทรงบอกถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในยุคสุดท้ายหรือในช่วงเวลาปัจจุบันนี้ด้วย
ขณะที่ทั้งกลุ่มออกจากพระวิหารซึ่งขณะนั้นยังสร้างไม่เสร็จดี เป็นวิหารที่ใช้เวลาสร้างถึง 8 ศตวรรษ โดยเฮโรดเป็นผู้เริ่มต้นเมื่อ 19 ปีกคศ.และเสร็จเมื่อปี 63 วิหารนี้ใช้หินก้อนใหญ่มากหนักกว่า 400 ตันวางเรียงซ้อนกัน และยังมีการฉาบอาหารด้วยทองคำ เมื่อสร้างเสร็จ อีกประมาณเจ็ดปีต่อมา ก็ถูกทำลายโดยอาณาจักรโรมที่เข้ามากวาดล้างหมู่คนยิวที่กบฎต่อโรม วิหารแห่งนี้เป็นความภาคภูมิใจของคนยิว และบางครั้งถึงกับใหญ่ในใจของพวกเขายิ่งกว่าพระเจ้าอีก !
หลังจากนั้นพวกเขาไปนั่งอยู่บนเขาตรงข้ามพระวิหาร โดยมีหุบเขาขิดโรนขวางอยู่ แล้วก็มีคำถามจากศิษย์ว่า สิ่งเหล่านั้นจะเกิดขึ้นเมื่อไร แต่คำตอบของพระเยซูนั้นไม่ได้อยู่แค่การสิ้นสุดของพระวิหาร เป็นคำตอบที่บอกถึงอนาคตที่ไกลมากเป็นคำตอบที่อยู่ในบทที่ 13 นี้ทั้งหมด น่าสนใจที่ ศิษย์สี่คนที่นั่งกับพระองค์ (พวกเขาเป็นพี่น้องมาจากสองครอบครัว)
สิ่งที่พระเยซูตรัสอย่างแรกคือ ระวังไม่ให้ใครหลอกเรา นั่นหมายความว่า เราต้องเข้าใจเหตุการณ์ อ่านเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในปัจจุบันให้ออก และเข้าใจในสายตาที่มองจากพระคัมภีร์ เข้าใจเรื่องของคำพยากรณ์ตั้งแต่ในสมัยพระคัมภีร์เดิมมาจนถึงวันที่พระเยซูตรัสนี้
เพราะในประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา เราจะเจอวิญญาณแห่งการหลอกลวง และท่วมท้นในยุคสุดท้ายนี้
พวกเขาจะมาและบอกว่าตนเองเป็นพระเจ้า หรือผู้ที่พระเจ้าส่งมา เราเห็นมากมายในหลาย ๆ ประเทศ คนเหล่านี้สามารถหลอกคนมากมายได้ แต่คนของพระเจ้าได้รับการเตือนแล้ว ไม่ควรจะหลงไป
ส่วนเรื่องของสงครามนั้น จะเกิดขึ้นมากมายในโลกนี้ และพระเยซูตรัสสั่งว่า ไม่ต้องกลัวเพราะว่า มันต้องเกิดขึ้นอยู่แล้ว พระเยซูไม่ได้บอกว่าชีวิตจะโรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่เราจะเจอการยากลำบากเมื่อเราติดตามพระองค์ ไม่ว่าจะมีทั้งแผ่นดินไหว และการอดอยาก เราจะเห็นว่า แผ่นดินไหวเกิดถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ความอดอยากมากขึ้นอีก แต่เหล่านี้ ไม่ได้เป็นจุดจบ มันเป็นความเจ็บปวดที่ถี่ขึ้นเรื่อย ๆ …เหมือนหญิงมีครรภ์ใกล้คลอด

มาระโก 13:9-13
ความยากลำบากที่เกิดขึ้น เพราะความเชื่อไม่ใช่เรื่องประหลาดเลยเพราะเป็นมาตั้งแต่เริ่มต้นคริสตจักรแล้ว
ถ้าเราได้รู้เรื่องของคริสเตียนในสมัยที่คอมมิวนิสต์เข้ามาครองในช่วงเหมาเจ๋อตง เราจะรู้ว่าชีวิตของคริสเตียนลำบากแค่ไหน ซึ่งยังเป็นอยู่จนทุกวันนี้ คนมากมายเกิด ในประเทศที่มีการห้ามเชื่อ ห้ามคิด ห้ามพูดตามที่ใจอยาก พวกเขาถูกจำกัดความเป็นคนเต็มคนเพียงเพื่อให้อำนาจของผู้ปกครองยั่งยืน

การที่คนในครอบครัวทรยศกันเองเป็นความเจ็บปวดอย่างยิ่ง แต่มันก็เกิดขึ้นอยู่ไม่หยุดหย่อน
สิ่งสำคัญของเราคือ เราต้องรู้ว่า พระวิญญาณจะทรงช่วยเราเมื่อเราอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้น แต่นี่ไม่ได้เป็นเหตุผลที่เราจะไม่เรียนรู้พระคัมภีร์ให้มากที่สุด

สิ่งที่พระเยซูทรงเตือนเราสำคัญสุดคือ ให้ยืนหยัดจนถึงที่สุด

มาระโก 13:14-23
พระเยซูทรงอธิบายว่า จะเกิดเหตุการณ์อย่างไรบ้าง และผู้เชื่อต้องทำอย่างไร ข้อ 18 ให้รู้ว่า เราต้องอธิษฐานขอจากพระเจ้าที่ความทุกข์ยากนั้นจะบรรเทาบ้างจนเราพอทนได้ เพราะความทุกข์ยากที่พระเยซูทรงกล่าวถึงนั้น มันเป็นแบบว่า ไม่เคยมีอะไรอย่างนั้นให้เห็นมาก่อน ในข้อยี่สิบพระเจ้าทรงจำเป็นที่จะต้องให้วันของพระองค์าเร็วขึ้น เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว จะไม่มีใครเหลือ เนื่องจากความโหดร้ายที่เกิดขึ้นมันรุนแรงเกินทน
ยังมีอีกเรื่องคือ การที่คนวิ่งไปหาผู้ช่วยให้พ้นความลำบาก คำว่า พระคริสต์ คือ พระผู้ช่วยให้รอด คนทั้งหลายจะบอกกันต่อ ๆ ว่า ไปหาคนนั้น คนนี้สิ เขาจะช่วยได้ ไปหาโค้ชชีวิตคนนั้น คนนี้ ซึ่งทั้งหมดพระเยซูทรงเตือนล่วงหน้าว่า อย่าหลงเชื่อเป็นอันขาด
เราขอสรุปคำของพระเยซูที่สำคัญในตอนสั้น ๆ นี้คือเมื่อถึงเวลาต้องหนี ให้หนีโดยไม่ต้องรีรอ ​อธิษฐานขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า อย่าเชื่อคนหลอกลวง เฝ้าระวัง โดยทำอย่างขยันขันแข็งไม่ใช่แบบตามสบายอะไรก็ได้

มาระโก 13:24-27
พระเยซูทรงอธิบายภาพของการเสด็จมาอีกครั้งให้เราทราบ ซึ่งเราน่าจะจินตนาการได้ว่า เป็นอย่างไร
เป้าหมายของพระองค์คือ แสดงพระราชอำนาจ พระเกียรติยิ่งใหญ่ และมารับคนที่ทรงเลือกไว้ในแผ่นดินโลกไปกับพระองค์
พระเยซูไม่ทรงเน้นว่าเมื่อไร ทรงเน้นว่า ให้เตรียมพร้อม!

มาระโก 13:28-31
เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้นในยุคสุดท้ายนั้น ช่างตรงกับเวลาที่เราอยู่ในทุกวันนี้ เราเจอกับโรคระบาดกันทั้งโลกซึ่งไม่เคยมีมาก่อน ปี 2024 นี้ เราก็พบกับสงครามร้อน ๆ ในยูเครน ตะวันออกกลาง พม่า และมีความตึงเครียดของจีนและใต้หวัน
สงครามความคิดในสังคมผู้คนแตกแยก ความเห็นทางการเมืองที่แตกต่าง ทำให้คนไม่รักกัน และชังกันและกัน
สิ่งที่เกิดขึ้นเหล่านี้ เป็นเหมือนกิ่งของต้นมะเดื่อที่เริ่มแตกใบอ่อน

มาระโก 13:32-37
มีคนจำนวนไม่น้อยที่อึดอัดกับการที่พระเยซูทรงบอกให้เตรียมพร้อม โดยไม่บอกเวลาวันปีเดือนให้ชัดเจน ดังนั้น ก็จะมีคนเตรียมพร้อมที่อาจจะอ่อนแรงเพราะยังไม่พบพระองค์สักที แต่การบอกของพระองค์อย่างนี้ มีความสำคัญเหมือนกับว่า เราอยู่ในสงครามที่ไม่รู้ว่า ศัตรูจะบุกตอนไหน ทิ้งระเบิดเวลาใด เราจึงเตรียมพร้อมเหมือนทหารที่อยู่ในสงคราม
และหากใครมาอวดอ้างว่ารู้เวลาแน่นอน เท่ากับเขากำลังกล่าวเท็จ
เรามีเวลาคร่าว ๆ ให้รู้ แต่ไม่มีใครรู้เวลาที่กำหนดชัดเจน
สิ่งที่สำคัญมากคือการตื่นตัว ไม่ประมาท ไม่หลับไหลในทางของพระเจ้า

คำถามสำหรับการเรียนพระคัมภีร์

1. พระเยซูตรัสว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้างในยุคสุดท้าย ? (13:1-4)
2. ในยุคสุดท้าย สิ่งสำคัญมากสำหรับชีวิตคริสเตียนคืออะไร (3:24-37)
3. ในเมื่อไม่รู้เวลาแน่นอนว่า พระเยซูจะเสด็จกลับมาเมื่อไร เราน่าจะทำอะไรดี?
4. เกิดเรารู้ว่า พระเยซูจะเสด็จมากลางเดือนหน้า เราจะเปลี่ยนพฤติกรรม ความคิดของเราหรือไม่ เราจะทำอย่างไร?
5. พระเยซูทรงให้เงื่อนงำอะไรในเรื่องวันที่พระองค์เสด็จมาบ้าง?
6. จินตนาการสิว่า พระเยซูจะทรงรวบรวมคนที่ทรงเลือกด้วยวิธีใด?​
7. พระเยซูทรงสอนให้เรารอคอยพระองค์อย่างไร?

อธิบายเพิ่มเติม

มาระโก 12:1-12
คำอุปมา เป็นเรื่องราวที่พระเยซูทรงเล่า ให้ผู้คนได้เข้าใจประเด็นฝ่ายวิญญาณผ่านเรื่องที่ทรงเล่านั้น
เมื่อคนฟังเรื่อง พวกเขาจะแปลความได้ว่า เจ้าของสวนองุ่นคือพระเจ้า สวนองุ่นคือ คนอิสราเอล ผู้เช่าสวนคือคนที่เป็นครูอาจารย์ ที่พระเจ้าทรงฝากให้ดูแลสวนนั้น ส่วนคนที่พระองค์ทรงส่งรับใช้มาคือเหล่าผู้เผยพระดำรัสของพระเจ้าทั้งหลายอย่างเช่นอิสยาห์ เยเรมีย์ อาโมส​ฯลฯ (ที่พวกเขาเข้าใจอย่างนี้ได้เพราะอิสยาห์บทที่ 5 มีเรื่องราวที่ชัดเจนว่าใครเป็นใคร)
ไม่ว่าพระเจ้าจะทรงใครมา พวกเขามักถูกพวกผู้นำฝ่ายวิญญาณในประวัติศาสตร์จับฆ่า ในที่สุดพระเจ้าทรงส่งพระบุตรของพระองค์มา และพวกเขาก็ประหารพระองค์เช่นกัน
เมื่อพวกผู้นำศาสนาได้ยินคำเหล่านี้ พวกเขาก็รู้เลยว่า พระเยซูกำลังบอกว่า พวกเขาเป็นคนที่ทำผิดต่อพระเจ้า และคนของพระองค์
เหล่าธรรมจารย์ ผู้นำ พวกเขาได้ยินว่า ผู้เช่าสวนได้จับลูกชายฆ่า แล้วพวกเขาก็วางแผนจับกุมพระองค์ทันที คำอุปมาจึงเป็นจริงแม้ในเวลาที่พวกเขาฟังพระเยซูอยู่นั้น !
พระเยซูทรงเปลี่ยนสวนองุ่นเป็นศิลาในตอนท้ายเรื่อง ซึ่งมาจากหนังสือสดุดี 118:22-23 ทรงกล่าวถึงศิลาที่คนที่ถูกทิ้ง นั้นคือ พระบุตรของพระเจ้าหรือศิลามุมเอก ที่ยิวทอดทิ้ง ทั้งในประวัติศาสตร์และจนทุกวันนี้ ทรงมาเป็นพระองค์ผู้ประทานชีวิตนิรันดร์ให้กับทุกคนที่เชื่อในพระองค์

มาระโก 12:13-17
แล้วก็มีบางคนถูกส่งมาจับผิดพระเยซูอีก จะสังเกตได้ว่า พวกเขาต้องการให้พระเยซูพูดผิดหลักการ นั่นเป็นเป้าหมายสำคัญของฝ่ายตรงข้ามพระเยซูซึ่งเป็นพวกที่เจนจัดในธรรมบัญญัติ
เขามาถามพระเยซูเพื่อหลอกล่อให้ตอบว่า ควรเสียภาษีให้ใคร ถ้าพระเยซูตอบว่าให้ซีซาร์เท่ากับพระองค์ไม่ซื่อตรงต่อพระเจ้า ถ้าตอบว่า ถวายพระเจ้า พระองค์ก็ผิดอีกที่ไม่ซื่อต่อซีซาร์ เรียกว่าผิดทั้งขึ้นทั้งล่อง
แต่แล้วคำตอบของพระเยซู เป็นสิ่งที่ไม่คาดฝัน เพราะคำตอบนั้น ไม่ผิดต่อใครเลย!

มาระโก 12:18-27
เรื่องนี้อ่านแล้วดูสับสน ง่าย ๆ คือ หญิงคนหนึ่งต้องเป็นภรรยาชาย 7 คน เนื่องจากประเพณีของคนยิว “เธอจะเป็นภรรยาใครเมื่อฟื้นคืนชีพ?”
พวกสะดูสีตั้งคำถามขึ้นมาจากโจทย์ที่เขาคิดว่า จะทำให้พระเยซูจนตรอก ไม่สามารถอธิบายอย่างมีเหตุผลดี ๆ ได้ เป็นคำถามที่พวกเขาไม่เชื่อว่าจะเกิดขึ้นอยู่แล้วแต่พระเยซูทรงบอกเขาว่า ปัญหาของพวกเขาคือ ไม่ได้อ่านพระคัมภีร์(เดิม)จริง ๆ ไม่เข้าใจน้ำพระทัยและฤทธิ์ของพระเจ้า แต่ชอบเหมาสรุปชีวิตฝ่ายวิญญาณด้วยตัวเอง
พระองค์ทรงเมตตาที่จะตอบเขาอย่างชัดเจนว่าในโลกหลังความตายนั้นเป็นอย่างไร นั่นคือไม่ต้องมาต่อล้อต่อเถียงกันอีกว่า จะเป็นอย่างไร ตรงนี้เราเห็นชัดเจนว่า พระเยซูทรงเป็นพระเจ้าในโลกฝ่ายวิญญาณที่พวกเขาเองไม่รู้และเอาแต่เดาตามใจ

มาระโก 12:28-34
ขณะนั้นเอง มีคนหนึ่งได้ฟังคำตอบของพระเยซู ก็รู้สึกว่า พระเยซูทรงปัญญาอย่างยิ่ง และพระองค์สามารถจัดการกับเล่ห์เหลี่ยมของสะดูสีได้อย่างดี เขาจึงอยากรู้จริง ๆ ว่า ความเห็นของตัวเขานั้น ตรงกับพระเยซูหรือเปล่า เพราะในใจของเขานั้น ก็มีคำตอบของตนเองอยู่แล้ว
ชายคนนี้ เป็นคนที่พระเยซูทรงกล่าวว่า เจ้าอยู่ไม่ไกลจากอาณาจักรพระเจ้า อีกนิดเดียวเท่านั้น เขาก็จะได้รู้จักพระเจ้าครบถ้วน นั่นคือ ขอเพียงเขาเชื่อวางใจพระเยซูที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาก็จะเป็นลูกของพระเจ้าอย่างสมบูรณ์

มาระโก 12:35-37
ในเหตุการณ์เดียวกันนี้ มัทธิวได้เล่าด้วยว่า พระเยซูทรงถามพวกธรรมาจารย์ว่า “มีความคิดอย่างไรเรื่องพระคริสต์? ทรงเป็นบุตรของใคร?” พวกเขาตอบว่า “เป็นบุตรของดาวิด”
พวกธรรมาจารย์อ่านพระคัมภีร์เดิมแล้วตีความหมายไม่ถูก พวกเขาไม่เห็นว่า พระคัมภีร์เดิมเต็มไปด้วยข้อความที่บ่งบอกชีวิตของพระองค์ที่พระเจ้าทรงเจิมแล้วส่งมาในโลกคือ พระเมสสิยาห์
พระเยซูจึงทรงแก้ความเข้าใจผิดของพวกเขาว่าถึงแม้ว่ากษัตริย์ดาวิดจะเป็นบรรพบุรุษของพระเยซู ( ซึ่งในความเชื่อคนยิวแล้ว ผู้เป็นบรรพบุรุษถือว่าใหญ่กว่าลูกหลาน)แต่ดาวิดกลับกล่าวถึงเชื้อสายของท่าน ในอนาคต โดยเรียกท่านว่า พระผู้เป็นเจ้า (อาโดนาย) แสดงว่า เชื้อสายผู้นั้นใหญ่กว่าดาวิด ..และเชื้อสายผู้นั้นคือพระเยซูนั่นเอง

มาระโก 12:38-40
มาระโกเล่าสั้น ๆ ว่า พระเยซูทรงเตือนอะไรอยู่
ชาวยิวจำนวนมากที่ให้ความเคารพพวกธรรมาจารย์อย่างสูงส่ง และพวกเขามีประเพณีที่ว่า ใครน่าเชื่อถือ ดูดี พวกเขาก็จะถวายเงินให้กับธรรมาจารย์ผู้นั้น ดังนั้น ตัวธรรมาจารย์บางคนที่ไม่ใช่คนที่รักบัญญัติจริง ไม่ได้ตามพระเจ้าจริง ก็จะแสร้งทำตัวว่า เป็นครูบาอาจารย์ที่ดี น่าเชื่อถือ โดยการสร้างภาพให้ตัวเอง … แต่พระเจ้าทรงเห็นจิตใจของพวกเขาเหล่านี้ พระเยซูจึงเตือนให้ประชาชนได้รู้ว่า จริง ๆ แล้ว คนเหล่านี้ส่วนใหญ่เนื้อแท้เป็นอย่างไร

มาระโก 12:41-44
ทุกคนที่มายังพระวิหารได้ถวายเงินตามที่พระเจ้าทรงบอกให้พวกเขาทำ บางคนถวายสิบลด บางคนก็มากกว่า บางคนก็น้อยกว่า แต่แล้ว พระเยซูกลับเจอคน ๆ หนึ่งที่ถวายเกินตัว โดยจำนวนที่ถวายนั้น น้อยมาก คือสองเหรียญทองแดงเท่านั้น

แล้วพระเยซูทรงบอกศิษย์ของพระองค์ว่า เธอถวายมากกว่าใคร เพราะเธอถวายทั้งหมดที่มา ทั้งหมดที่จะต่อทุนเลี้ยงชีวิต พระเจ้าทรงเห็นจิตใจของทุกคน และไม่ได้ทรงมองจำนวน แต่ทรงมองในหัวใจว่า เขาทำเพราะอะไร หญิงผู้นี้ทำเพราะรักพระเจ้ามาก …​นั่นเป็นเหตุที่ทำให้เธอกลายเป็นคนที่ถวายมากที่สุด!

พระคำเชื่อมโยง

พระเยซูทรงสาปต้นมะเดื่อ
(มัทธิว 21:18–22; มาระโก 11:20–25)
12 วันต่อมา เมื่อพวกเขาออกจากหมู่บ้านเบธานี พระเยซูทรงรู้สึกหิว
13 ทรงเห็นต้นมะเดื่อที่มีใบเขียวดก ทรงเดินเข้าไปใกล้เพื่อดูว่ามีผลบ้างหรือไม่ แต่เมื่อถึง ก็ทรงเห็นว่า มีแต่ใบ เพราะยังไม่ถึงฤดู
14 พระองค์ตรัสกับต้นมะเดื่อว่า “ต่อจากนี้ไป จะไม่มีใครได้กินผลจากเจ้าอีกเลย” พวกศิษย์ก็ได้ยินคำนี้

อธิบายเพิ่มเติม

มาระโก 11:1-11
พระเยซูเสด็จมาร่วมเทศกาลอย่างนี้เสมอมาตั้งแต่เด็ก แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป เพราะใกล้เวลาที่พระองค์จะถูกตรึงแล้ว
พระองค์ทรงเตรียมที่จะเข้าไปในเมืองโดยนั่งบนหลังลา ซึ่งมีความหมายว่าเข้ามาโดยสันติอย่างถ่อมพระทัย ไม่ได้นั่งบนหลังม้าศึกหรือรถรบ
ลาตัวนี้ไม่เคยถูกใครนั่งมาก่อนด้วย ดูเหมือนว่า พระเยซูได้ทรงตกลงกับเจ้าของลามาก่อนหน้านี้ ศิษย์ของพระองค์แค่ไปทำตามคำสั่งเท่านั้น
จากเหตุการณ์นี้ เราเห็นความแตกต่าง ปกติแล้วพระองค์จะไม่ให้ใครทราบว่า พระองค์คือใคร แต่ตอนนี้พระองค์ประกาศแล้วว่า พระองค์คือ พระเมสสิยาห์ที่พระเจ้าทรงส่งมา ประชาชนที่เห็นต่างโห่ร้องต้อนรับพระองค์ การเสด็จเข้ามาครั้งนี้ เป็นการเปิดเผยความจริงให้กับประชาชนและผู้นำศาสนา ซึ่งเวลานั้นพวกเขาไม่พอใจมากที่ประชาชนสรรเสริญพระองค์ขนาดนั้น แต่พระองค์ตรัสว่า หากพวกเขาเงียบ ก้อนหินก็จะร้องออกมาเอง (ลูกา 19:40)

มาระโก 11:12-14
มีผู้ที่ศึกษาปีเดือนของอิสราเอลบ บอกเราว่า ช่วงเวลานี้เป็นเวลาเดือนมีนาคม ปีคศ. 33
ตอนนี้ยังไม่ถึงฤดูเก็บเกี่ยวของต้นมะเดื่อ แต่ว่าต้นที่พระเยซูทรงเห็นนั้น ออกใบเขียวทีเดียว เป็นใบออกล่วงหน้า พระเยซูเองทรงพอพระทัยที่จะสอนศิษย์ของพระองค์โดยใช้ต้นมะเดื่อต้นนี้ ความหมายก็คือ ต้นมะเดื่อต้นนี้มีใบเยอะ ดูเหมือนอิสราเอลที่น่าจะมีชีวิตฝ่ายวิญญาณที่ดี แต่กลับไม่เจอความเที่ยงธรรมในหมู่คนอิสราเอล พบเจอแต่คนหน้าซื่อใจคดในหมู่ผู้สอนพระบัญญัติ พวกศิษย์ควรรู้ว่า สภาพภายนอกกับตัวจริงข้างในนั้นอาจไม่ตรงกันก็เป็นได้ (จาก Constable’s note : Netbible.org)

มาระโก 11:15-19
การชำระพระวิหารเป็นการแสดงสิทธิอำนาจในฐานะที่ทรงเป็นพระเมสสิยาห์ที่จะชำระพระวิหาร ทำลายสิ่งที่ทำให้พระวิหารเป็นมลทิน พระองค์ไม่อนุญาตการขายของ ณ บริเวณนั้น
สถานที่เกิดเรื่อง คือส่วนลานของคนต่างชาติ ด้านนอก (ภาษากรีกสื่อว่าเป็นลานส่วนนั้น ไฮรอน) โดยปกติแล้ว ช่วงปัสกา คนที่เดินทางจากที่ไกล ๆ มา สามารถซื้อสัตว์เพื่อถวายเป็นเครื่องบูชา และแลกเงินได้จากภูเขามะกอกเทศ จึงไม่ต้องตั้งร้านค้าในพระวิหาร แต่พวกผู้นำศาสนายิวสมัยกายาฟัสกลับเอาสถานที่ส่วนนั้นมาตั้งร้านทำธุรกิจ ชาวต่างชาติที่จะมาอธิษฐานจึงไม่มีที่สำหรับอธิษฐาน
การกวาด ขับไล่ร้านค้าต่าง ๆ ครั้งนี้ ทำให้ผู้นำศาสนายิวโกรธมาก เพราะเป็นการทำลายธุรกิจผูกขาดของพวกเขา ถึงกับหาช่องที่จะกำจัดพระเยซูถึงกับฆ่าให้ตาย แต่อย่างไรก็ยังต้องรอเวลาเพราะประชาชนนิยมพระองค์มาก

มาระโก 11:20-26
เดินกลับมาตามทางก็พบว่า ต้นมะเดื่อแห้งขึ้นมาจากรากเลย ก็แสดงว่า มันไม่ได้ร้อนตาย แต่เป็นการขาดอาหารจากส่วนราก
ต้นมะเดื่อในพระคัมภีร์มีความหมายถึงอิสราเอล และเหล่าผู้นำศาสนายิว ผู้นำศาสนาเหล่านี้ไม่ได้รับใช้ประชาชน ไม่ได้เป็นพระพรสำหรับผู้คนอีกต่อไป เป็นเพราะพวกเขาไม่ยอมติดสนิทกับพระเจ้า แต่กลับติดสนิทกับกฎเกณฑ์ที่ตนเองตั้งขึ้นมา เมื่อเปโตรทักว่ามันเหี่ยวแห้งลงไปแล้ว พระเยซูกลับตรัสว่า จงเชื่อในพระเจ้าเถิด และทรงบอกด้วยว่า ถ้าจะอธิษฐานสั่งให้ภูเขาเคลื่อนก็ทำได้ แต่เวลาอธิษฐานต้องให้อภัยกับคนที่เราถือโทษอยู่
ทั้งหมดนี้ ..เกี่ยวข้องกันอย่างไร

มาระโก 11:27-33
ครั้งนี้ ฝ่ายตรงข้ามกับพระเยซู คือพวกผู้นำศาสนาต้องการจะกำจัดพระเยซูด้วยคำตรัสของพระองค์เอง พวกเขาเห็นการอัศจรรย์ที่พระองค์ทรงทำ แถมยังจัดการกับพวกที่ค้าขายในพระวิหาร (ซึ่งก็น่าจะเป็นพวกที่ให้ประโยชน์การเงินกับพวกเขา) พวกเขายอมรับว่า พระองค์มีอำนาจจริง ๆ จึงเข้ามาถามว่าใครเป็นผู้ให้อำนาจนี้
แทนที่พระเยซูจะตอบทันที ทรงถามเขากลับว่า การให้บัพติศมาของยอห์น (คือการยอมรับว่า กลับใจใหม่แล้ว) มาจากพระเจ้าหรือมาจากการตั้งพิธีขึ้นมาของมนุษย์ การย้อนถามกลับไปเป็นเรื่องธรรมดาในสมัยนั้น
พวกเรา ไม่คุ้นชินกับพิธีซึ่งเป็นพิธีที่สำคัญของยิว ยอห์นได้มาทำหน้าที่สั่งสอนให้คนกลับใจใหม่ และให้บัพติศมากับผู้คนเพื่อประกาศว่าเขากลับใจ
พวกผู้นำศาสนาเหล่านี้ ไม่อาจตอบยอมรับหรือปฎิเสธ เพราะพวกเขากลัวความเห็นประชาชนที่นับถือยอห์นเป็นอย่างมาก แผนลวงพระเยซูครั้งนี้จึงล่มไปโดยปริยาย

พระคำเชื่อมโยง

คำสอนเรื่องการหย่าร้าง
(มัทธิว 19:1–12)
1แล้วพระเยซูก็ทรงละจากที่นั่น และเข้าไปในเขตแคว้นยูเดียและอีกฟากของแม่น้ำจอร์แดน
ผู้คนก็เข้ามาหาพระองค์อีก และพระองค์ทรงสอนพวกเขาอย่างที่เคย
2 มีฟาริสีบางคนมาหาเพื่อจะทดสอบพระองค์ ถามพระองค์ว่า
“ถูกต้อง ตามพระบัญญัติไหมที่ชายคนหนึ่งจะหย่าภรรยาของตน?”
3 พระองค์ตรัสตอบว่า “แล้วโมเสสได้สั่งไว้ว่าอย่างไร?”
4 พวกเขาตอบว่า “โมเสสอนุญาตให้ผู้ชายเขียนหนังสือหย่า และให้ภรรยาละจากเขาไป
5 แต่พระเยซูตรัสว่า “โมเสสเขียนคำสั่งนี้เพราะว่าพวกเขาใจแข็งนัก
6 ตั้งแต่การทรงสร้าง ‘พระเจ้าทรงสร้างมนุษย์เป็นชายและหญิง‘
7 เพราะอย่างนี้ ชายจึงละจากพ่อและแม่เพื่อเขาจะได้ผูกพันกับภรรยาของเขา
8 และทั้งสองจะเป็นหนึ่งเนื้อเดียวกัน จึงไม่เป็นสองอีกต่อไป แต่เป็นหนึ่งเนื้อเดียวกัน
9 ดังนั้นสิ่งที่พระเจ้าทรงทรงผูกพันกันไว้ อย่าให้มนุษย์แยกเขาจากกันเลย”

พระเยซูทรงรักษาบารทิเมอัส
(มัทธิว 20:29–34; ลูกา 18:35–43)
46 จากนั้น พวกเขามาถึงเมืองเยรีโค และขณะที่พระเยซูกับสาวกกำลังเดินออกจากเมืองพร้อมกับคนเป็นจำนวนมาก มีชายขอทานตาบอดคนหนึ่งชื่อบารทิเมอัส ลูกชายของทิเมอัส นั่งอยู่ข้างทาง
47 เมื่อเขาได้ยินว่า เป็นพระเยซูทรงผ่านมาก เขาก็ร้องตะโกนขึ้นมาว่า “โอ พระเยซูบุตรดาวิดเจ้าข้า ขอทรงเมตตาข้าพเจ้าด้วย”
48 มีหลายคนห้ามเขา สั่งให้เงียบแต่เขากลับร้องเสียงดังกว่าเดิม “บุตรดาวิดเจ้าข้า ขอทรงเมตตาข้าพเจ้าด้วย!”
49 พระเยซูทรงหยุดและตรัสว่า “เรียกเขามาสิ” ดังนั้น พวกเขาจึงเรียกชายตาบอดเข้ามา “ใจกล้าเข้าไว้” พวกเขาบอก “ลุกขึ้นสิ เพราะพระองค์ทรงเรียกหาเจ้า”
50 บารทิเมอัสสลัดเสื้อคลุมทิ้ง กระโดดขึ้นมาหาพระเยซู

51“เจ้าต้องการให้เราทำอะไรให้เจ้ารึ?” พระเยซูตรัสถาม“รับโบนี เจ้าข้า” ชายตาบอดกล่าว “ขอทรงให้ข้าพเจ้ามองเห็นได้” _{^{(รับโบนี แปลว่า เจ้านายของข้าพเจ้า)}}
52“ไปตามทางของเจ้าเถิด” พระเยซูตรัส “ความเชื่อของเจ้าทำให้เจ้าหายแล้ว” ทันใดนั้น เขาก็มองเห็น และเดินตามพระเยซูไปตามทางนั้น

คำอธิบายเพิ่มเติม

มาระโก 10:1-12
ช่วงนี้ พระเยซูกำลังจะเดินทางไปเยรูซาเล็มครั้งสุดท้าย พระองค์มาที่คาเปอรนาอุมก่อน แล้วเข้าไปในเขตยูเดีย ทรงเจอผู้คนมากมายที่จะฟังคำสอน เราเห็นชัดว่า พระเยซูทรงพร้อมสอนคนเหล่านั้น ไม่ว่าพวกเขาจะฟังแล้วลืมไปบ้างก็ตาม
แล้วก็มีฟาริสีที่อยากจะทดสอบพระองค์ เพื่อจะจับผิดให้ได้ จึงถามเรื่องการหย่าร้างว่า ผิดบัญญัติหรือไม่ที่ชายคนหนึ่งจะหย่าภรรยาของตน ซึ่งคำตอบนั้นพวกเขาก็รู้ดีอยู่แล้ว นั่นคือผู้ชายเขียนหนังสือหย่า แล้วภรรยาต้องออกจากบ้านไป
ในเฉลยธรรมบัญญัติ 24:1-4 พวกเขาพยายามทำให้การแต่งงานระหว่างชายหญิงและการหย่าเป็นเรื่องธรรมดา ต้องการดูว่า พระเยซูทรงมีความเห็นอย่างไร
แต่พระเยซูทรงกลับไปที่จุดเริ่มต้น พระเจ้าทรงสร้างมนุษย์มาให้เขาได้เป็นสามีภรรยาหนึ่งต่อหนึ่ง และให้ทั้งสองอยู่ด้วยกันตลอดไป พระเยซูทรงมองการแต่งงานเป็นเรื่องของการที่พระเจ้าทรงผูกพันคนสองคนเข้าด้วยกัน ดังนั้น คนสองคนที่ตั้งใจจะอยู่ด้วยกันทั้งชีวิตก็ต้องช่วยกันประคับประคองชีวิตคู่ เพราะในชีวิตคู่นั้น มีทั้งสุขและทุกข์ ง่ายและยาก รักและโกรธ ซื่อสัตย์ และแอบไปมีคนอื่น ความอ่อนโยนและความรุนแรง สิ่งที่พระเยซูทรงย้ำคือ การผูกพันของสามีภรรยา มาจากพระเจ้า ในโลกของเราทุกวันนี้ มีปัญหาเกิดขึ้นในครอบครัว ทุกระดับ ทุกรูปแบบ ซับซ้อนกว่าเดิมมาก

มาระโก 10:13-16
มีคนพาเด็ก ๆ มาหา เพื่อให้พระเยซูทรงอวยพระพร แต่ศิษย์ของพระองค์กลับรู้สึกไม่พอใจ ไปห้ามคนเหล่านั้น
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ พระเยซูไม่ทรงพอพระทัยศิษย์ แล้วก็ทรงตรัสบางอย่างที่ผู้เชื่อในพระเจ้าจะต้องฟังดี ๆ
1. จงให้เด็กมาหาเรา
2.อย่าขัดขวางเด็กจากทางของพระเจ้า
3.อาณาจักรของพระเจ้าเป็นเหมือนเด็ก ๆ
4.คนที่ไม่ต้อนรับอาณาจักรของพระเจ้าเหมือนเด็กรับ จะไม่มีวันเข้าแผ่นดินนั้น
พระเยซูทรงบอกเราว่า เด็กสำคัญกับพระองค์ ไม่ว่าสังคมโบราณจะมองเด็กว่าไร้ค่า แต่พระเยซูทรงมองแตกต่าง พระองค์ทรงเป็นพระผู้สร้างพวกเขามา ครอบครัว คริสตจักร บุคคลใดที่ให้ความสำคัญกับเด็กและทุ่มเทให้พวกเขา จะได้รับอนาคตของชุมชนที่น่าชื่นชม แต่ถ้าเราละทิ้งเด็ก เราก็จะเจอความโกลาหลจากเด็กและวัยรุ่น ที่ไม่เข้าใจสิทธิ หน้าที่ของตน ไม่สนใจจะช่วยเหลือคนอื่น เอาแต่จะเรียกร้องเพื่อตัวเองอย่างที่เราเจอกันทุกวันนี้

มาระโก 10:17-31
ข้อความตอนนี้ เป็นเรื่องของคนรวยที่ดี แต่ไม่อาจละทิ้งสมบัติตามพระองค์ไป และสำหรับคนที่ติดตามพระเจ้าจริง พระเยซูทรงสัญญาชีวิตนิรันดร์ให้แก่เขา และเป็นเรื่องที่ทั้งมัทธิว และลูกาเล่าเช่นกัน
ชายหนุ่มคนหนึ่งที่เป็นทั้งผู้นำ (ลูกา 18:18 ) ร่ำรวย (22) เป็นคนดีรักษาพระบัญญัติ (20) เขามีความเข้าใจว่า การที่จะได้ชีวิตนิรันดร์คือ ต้องทำอะไรสักอย่างที่ดีมาก ๆ จึงจะได้ชีวิตนิรันดร์ (17) แล้วแถมยังคิดว่า เขาน่าจะทำสำเร็จผ่านความดีที่ทำลงไปมาตั้งแต่เด็ก อาจมีอะไรที่ขาดอยู่ที่ยังไม่ได้ทำ และเป็นไปได้ไหมที่เขาคิดว่า ความมั่งคั่งของเขาเกิดจากการที่พระเจ้าทรงอวยพระพรเพราะเขาทำดี? (สดุดี 128:1-2)
พระเยซูทรงอ้างพระคัมภีร์เดิมจาก เฉลยธรรมบัญญัติ 30:15-16 เป็นข้อที่เน้นการประพฤติต่อบุคคลรอบข้าง (หลายคนคิดว่า เขาเป็นคนดีมีศีลธรรม แต่ความจริงแล้ว ทุกคนเสื่อมจากพระสิริของพระเจ้าทั้งหมด) แล้วจากนั้นพระองค์จึงบอกวิธีที่จะเข้าสู่ชีวิตนิรันดร์ นั่นคือ ต้องทิ้งทุกอย่าง ไม่ให้มันมาเป็นอุปสรรค (ถ้าจะโยงไปถึงการรับพระเจ้าอย่างเด็ก ๆ นั้นก็คือ รับพระเจ้าโดยไม่หวังพึ่งสิ่งอื่นแทนพระองค์นั่นเอง)
ประเด็นคือ คนรวยจะเข้าแผ่นดินของพระเจ้ายากอย่างนั้นหรือ? ที่จริงคนรวยมีอุปสรรคขัดขวางจากความร่ำรวยของเขา ต้องขจัดอุปสรรคนั้นมีคนรวยหลายคนที่ได้มาพบพระเจ้าอย่างเช่น โยเซฟ ชาวอาริมาเธีย ศักเคียส เป็นต้น จึงจะเห็นว่าเป็นไปได้สำหรับพระเจ้า เราเองก็ต้อง คิด หาเหตุผลว่า เหตุใดคนรวยจึงสยบต่อพระเจ้า และไม่ได้มีเงินเป็นอุปสรรคต่อการพบพระองค์
ในสมัยนี้ บางครั้งอุปสรรคอาจจะเป็นคนที่มีความรู้สูง ถ้ามาตามพระเยซูแล้วจะดูเหมือนคนไม่ฉลาด ดังนั้นจึงไม่ยอมมาหาพระองค์

ส่วนคนที่ตามพระองค์จริง ๆ แล้ว พวกเขาจะได้รับหลายอย่างร้อยเท่า นั่นคือ การติดตามพระเยซูไม่ได้หมายความว่าเป็นคนโง่หรือ แพ้ แต่เป็นคนที่พระเจ้าจะอวยพระพรและ ให้มากถึงชีวิตนิรันดร์เลย

มาระโก 10:32-34
นี่เป็นครั้งที่สามแล้ว ที่พระองค์ทรงบอกพวกเขาล่วงหน้าว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับพระองค์
1. จะเสด็จไปเยรูซาเล็ม (ทั้งที่ทรงรู้ว่าจะเกิดอะไรกับพระองค์ ทรงไปตามแผนของพระบิดา 2.พระองค์จะถูกจับกุมส่งตัวให้ศัตรู
3. พวกเขาจะตัดสินประหารพระองค์แต่
4.ยืมมือคนต่างชาติมาสั่งประหาร
5.พระองค์จะถูกเย้ย ถ่มน้ำลายรด ถูกเฆี่ยน
6.ในที่สุดจะสิ้นพระชนม์จริง ๆ เพราะพวกเขาประหารสำเร็จ แต่..
7.อีกสามวันจะทรงเป็นขึ้นมา
​พระเยซูทรงบอกให้พวกเขาเตรียมตัวเตรียมใจ และในพระคัมภีร์ก็บอกหลาย ๆ อย่างล่วงหน้าแก่เราด้วย เราจึงควรเอาใจใส่ดูว่า พระเจ้าทรงบอกอะไรล่วงหน้าบาง

มาระโก 10:35-45
อย่างน้อยตอนนี้เรารู้แล้วว่า ลูกชายสองคนของเศเบดีนี่เองที่ต้องการเป็นใหญ่ อยากที่จะนั่งข้างซ้ายและขวาของพระเยซู โดยที่พวกเขาไม่รู้ว่า การขอเช่นนี้จะต้องเจอกับอะไรบ้าง
คำตอบของพระเยซูคือ ทั้งสองจะต้องเจอกับความยากลำบากอย่างแน่นอน แต่ที่จะได้นั่งในที่สูงขนาดนั้น เป็นเรื่องที่พระบิดาทรงตัดสิน
พระเยซูตรัสชัดเจนว่า พระองค์ไม่ได้เป็นผู้จัดที่ทางในสวรรค์ว่าใครจะเป็นใหญ่ ใครจะเป็นผู้น้อย พระเจ้าเท่านั้นทรงเป็นผู้ยกคนหนึ่งขึ้นหรือทำให้คนหนึ่งต่ำลง แต่พวกเขาควรทำตามพระองค์คือ การเป็นทาสของผู้อื่น ทำเพื่อรับใช้ และให้ชีวิตเพื่อนำคนอื่นสู่ชีวิตอย่างพระองค์

มาระโก 10:46-52
เรื่องราวนี้เราจะเห็นว่า การติดต่อกันระหว่างสองคนนั้น มีผู้คนขัดขวาง แต่คนที่ต้องการความช่วยเหลือ ไม่ยอมฟัง เขาตั้งใจว่า วันนี้เขาต้องตาดีเหมือนอย่างคนตาบอดอื่น ๆที่เขาได้ยินมาว่า พระเยซูทรงรักษาให้หาย เมื่อเราจะมาหาพระเยซูแต่มีคนขัดขวางเราก็ต้องไม่ยอมเหมือนกับบารทิเมอัสผู้นี้
เรามาดูเหตุการณ์ที่นำไปสู่บารทิเมอัสคนใหม่ที่สามารถเลี้ยงตัวเองได้โดยไม่ต้องเป็นขอทานอีก
เราจะเรียนอะไรได้จากเหตุการณ์ครั้งนี้
1. บารทิเมอัสรับรู้ว่า พระเยซูผ่านมาทางเขา
2.เขาร้องเรียกพระองค์ว่า พระเยซูบุตรดาวิด..แสดงว่า เขาเชื่อว่า พระเยซูทรงเป็นลูกหลานของกษัตริย์ดาวิด เขารู้ว่าทรงเป็นพระเมสสิยาห์หรือไม่ เราไม่ทราบ
3.มีคนห้ามเรียกพระเยซู เขาไม่ฟัง ยิ่งเรียกพระองค์เสียงดังขึ้น
4.พระเยซูทรงหยุดและเรียกให้เขามาใกล้
5.เขาลุกขึ้น สลัดเสื้อ กระโดดไปตามทางเสียงของพระเยซูทั้ง ๆ ที่เป็นคนตาบอด เขาตอบรับคำเรียกของพระเยซูทันที
6.เมื่อพระเยซูทรงถามว่า “เจ้าต้องการให้เราทำอะไรให้เจ้า?” เขาตอบทันที “ขอมองเห็นขอรับ เจ้านายของข้าพเจ้า” เขาเชื่อฤทธิ์พระเยซูผู้ที่เขาเรียกว่า บุตรชายของดาวิด
7. พระเยซูทรงให้ตามคำขอทันที ทรงย้ำว่า ความเชื่อทำให้เจ้าหาย ทรงให้เขาไปตามทางของเขา
8.บารทิเมอัสมองเห็น และตัดสินใจเดินตามพระเยซูไป ไม่ได้กลับไปตามทางของตนเอง

พระคำเชื่อมโยง