Category: 1 โครินธ์

1 โครินธ์ 16:1-2
ท่านเปาโลได้สอนพี่น้องให้เป็นผู้ที่มีน้ำใจ และสอนด้วยว่า การมีน้ำใจของพวกเขานั้น ต้องมีการวางแผน และลงมือทำอย่างเป็นระบบ การให้แก่ผู้อื่น นี้ ไม่ได้ให้จากสิ่งที่เหลือจากการใช้จ่าย แต่เป็นการเตรียมให้จากรายได้ของตน นี่เป็นระเบียบของคนอิสราเอลที่มีการถวายสิบลดอยู่แล้ว จึงไม่เป็นการยากที่จะลงมือทำในหมู่คริสเตียนเป็นการให้ที่เหมาะกับแต่ละคน รายได้มากก็ให้มาก รายได้น้อยก็ลดลงมา

โครินธ์ 16:3-4
คำว่าเงินถวายนี้ ในภาษาเดิมคือ ของขวัญ เป็นคำว่า พระคุณ ที่เป็นเช่นนั้นเพราะเป็นการให้ที่เกิดจากความรักที่มีต่อพี่น้องที่ลำบาก เวลาที่จะส่งเงินไปยังคริสตจักรในกรุงเยรูซาเล็มท่านเปาโลให้พี่น้องในคริสตจักรโครินธ์ เลือกคนที่พวกเขาไว้ใจที่สุด และท่านก็จะไปกับเขาด้วย
เพื่อให้ไม่มีคำครหาเกี่ยวกับเรื่องเงินท่านเปาโลเป็นคนที่จะป้องกันปัญหาต่าง ๆ ไว้ล่วงหน้า นี่เป็นตัวอย่างที่ดี

1 โครินธ์ 16:5-6
ท่านเปาโลเขียนจดหมายถึงพี่น้องโครินธ์จากเมืองเอเฟซัส ซึ่งอยู่ในตุรกีปัจจุบัน ท่านเดินทางและประกาศในแถบนี้ และเป็นพื้นที่ ซึ่งท่านเกิดผล
มากจริง ๆ ท่านวางแผนที่จะเดินทางผ่านแค้วนมาซิโดเนียด้วย เป็นช่วงเวลาที่เราพบในกิจการ 19:21-22 ท่านวางแผนการเดินทางอย่างชัดเจน
จะอยู่ในเอเฟซัสพักหนึ่ง ก่อนที่จะเดินทางไปทางเหนือและข้ามทะเลอีเจียนไปยุโรป แน่นอนท่านจะเยี่ยมคริสตจักรฟิลิปปี เบเรีย เธสะโลนิกาไปด้วย

1 โครินธ์ 16:7-9
ท่านเปาโลตั้งใจจะอยู่ที่เอเฟซัสจนถึงเทศกาลเพ็นเตคอสต์ ท่านคงตั้งใจมากเลยว่า จะได้ประกาศพระนามพระเยซูที่นั่นได้ตรงจุด ตรงประเด็น
ผู้คนก็จะเข้าใจความหมายที่แท้จริงของเทศกาลนี้ แม้จะมีคนขัดขวาง หาเรื่อง และถึงขนาดทำร้ายร่างกาย แต่ท่านเปาโลไม่ได้หวั่นสักนิด แทนที่จะเห็นวิกฤตใหญ่โต ท่านกลับมองเห็นความสำเร็จของพระเจ้ายิ่งใหญ่กว่าความรุนแรงที่ท่านต้องเผชิญสุดยอดแห่งผู้รับใช้!

1 โครินธ์ 16:10-11
ทิโมธีเป็นผู้รับใช้รุ่นลูกของเปาโล ท่านเป็นห่วงเขาเสมอ เมื่อเราอ่านจดหมายถึงทิโมธี เราก็รู้ว่าท่านสนใจสอน ฝึก ทิโมธีอย่างเอาจริงเอาจัง
จากคำพูดนี้ เราจะเห็นว่าท่านเปาโล แม้จะเป็นคนที่ทำงานอย่างตรงไปตรงมา กล้าหาญ แตกต่างจากทิโมธีที่ดูเป็นคนเรียบร้อย ถ่อมตน และมีลักษณะไม่เหมือนท่านเปาโลเลย และพระเจ้าก็ทรงใช้คนที่มีบุคลิกต่งกันในงานเดียวกัน และพวกเขาก็รักกันและกันในพระองค์

1 โครินธ์ 16: 12
ท่านเปาโลไม่ได้เป็นเฉพาะผู้ที่เทศนา สั่งสอนประกาศพระนามเท่านั้น แต่ท่านเป็นคนที่ใส่ใจ ดูแล และสร้างความสัมพันธ์ ความเข้าใจดีที่มี
ต่อกันระหว่างผู้รับใช้ด้วย ท่านเป็นตัวกลางเป็นโซเชียลมีเดียทางบวกในสมัยโบราณ ท่านอยากให้พี่น้องได้พบกันและกัน ได้เรียนรู้จัก
พระเจ้า และอธิษฐาน สัมพันธ์สนิทกันและกันขอบคุณพระเจ้าสำหรับตัวอย่างนี้

1 โครินธ์ 16:13-14
แล้วในที่สุด ท่านเปาโลก็ยังเตือนสติพี่น้องให้มีความดีห้าอย่างในชีวิต ซึ่งเป็นความดีที่คนในยุคโบราณก็สนใจเช่นกัน เหล่านักปรัญชา
กรีกก็สนใจที่จะให้ผู้คนกล้าหาญ เข้มแข็ง แต่สิ่งที่คริสเตียน ผู้เชื่อในพระเจ้าแตกต่างจากคนในโลกก็คือ การมั่นคงในความเชื่อ และมี
ความรัก ให้ทำทุกสิ่งด้วยความรัก คนข้างนอก มีแรงจูงใจเรื่องเงิน อำนาจ แต่แรงจูงใจของเราแตกต่างมาก

1 โครินธ์ 16:15-16
เราอาจจะรู้สึกว่า ทำไมท่านเปาโลพูดถึงคนโน้นคนนี้มากมาย แต่หากมองลึกลงไปเราจะรู้ว่า นี่แหละคือชีวิตของคนในชุมชนของพระเจ้า
ไม่ได้อยู่โดดเดี่ยว ทำตามใจตนเอง แต่เป็นการใช้ชีวิตร่วมกัน และปรนนิบัติรับใช้กันและกัน สิ่งที่ท่านเปาโลเตือนสติอีกอย่างนอกเหนือไปจาก
ที่เตือนมาแล้วก็คือ การที่จะเชื่อฟังผู้ที่ผ่านความเชื่อมาก่อน ให้่มีความถ่อมใจต่อกัน

1 โครินธ์ 16:17-18
ยังมีคนที่รู้จักและใกล้ชิดอีกหลายคน บุรุษทั้งสามที่มาหาเยี่ยมเยียนท่านเปาโล ก่อให้เกิดความชื่นใจที่ได้พบกัน อธิษฐานและแบ่งปันความเชื่อ
นี่อาจเป็นต้นกำเนิดของวัฒนธรรมการเยี่ยมเยียนในหมู่คริสเตียน เราจะเห็นว่า ในคริสตจักรหลายแห่งมีการเยี่ยมเยียนพี่น้องเป็นประจำ เป็น
พันธกิจที่สร้างกำลังใจให้กับทั้งสองฝ่าย และการเยี่ยมเยียนนี้ไม่ควรหยุด แม้โลกเปลี่ยนไปมาก

1 โครินธ์ 16:19-20
เวลาเราเดินทางไปไหนไกลๆ เราจะเจอแต่คนที่ไม่เชื่อเป็นประจำ แต่เวลาใดที่ได้พบคนที่เชื่อโดยไม่คาดฝัน เราจะมีความรู้สึกเป็นพี่เป็นน้องกัน เพราะต่างมีพระบิดาองค์เดียวกัน เป็นความผูกพันที่พระเจ้าทรงเป็นผู้เชื่อมโยง และนี่เป็นแผนการของพระเจ้ามาตั้งแต่ต้นที่จะให้ผู้เชื่อมีน้ำหนึ่งใจเดียวกัน

1 โครินธ์ 16:21-22
ข้อความสุดท้ายนี้ เป็นสิ่งที่น่ากลัวสำหรับคนที่ไม่ยอมรับ และรักติดตามพระเจ้าผู้ที่ทำทุกอย่างเพื่อให้เขาได้รับความรอด อย่างไรคนที่ตัดสินใจเดินตามทางของตน ไม่ยอมต่อพระเจ้า ก็เหมือนถูกสาปอยู่แล้ว. ในขณะเดียวกันท่านเปาโลก็ขอให้พระเจ้าเสด็จมาเพื่อพระองค์จะได้รับพระเกียรติในฐานะที่ทรงเป็นพระเจ้า และท่านจบด้วยการขอพระคุณอยู่กับพี่น้องและยังยืนยันความรักที่ท่านมีต่อพวกเขา

พระคำเชื่อมโยง

อธิบายเพิ่มเติม

การคืนพระชนม์ของพระเยซู
1 โครินธ์ 15:1-2
และแล้วท่านเปาโลก็ย้อนกลับไปยังสิ่งที่สำคัญยิ่งคือ ข่าวประเสริฐที่ได้ประกาศไปแล้ว และพี่น้อง ก็ได้ใช้ชีวิตติดตามข่าวนั้น ข่าวประเสริฐทำให้พี่น้องมีจุดยืนที่ชัดเจน มั่นคง จากคำเขียนของท่านทำให้เรารู้ว่า มีบางคนไม่ได้ยึดมั่นในคำที่ท่านสอน และทำให้ชีวิตของเขาขาดความเชื่อ
ข่าวประเสริฐไม่มีประโยชน์สำหรับชีวิตของคนแบบนั้นเลย
1 โครินธ์ 15:3-4
พระคำข้อนี้เป็นข่าวประเสริฐแบบย่อสุด สั้น ได้ใจความ เรียบง่าย ไม่คดเคี้ยวไปมา สมควรที่ เราจะจำไว้ให้ได้ต่อจากยอห์น 3:16 เป็นคำที่
บอกถึงแก่นของความเชื่อคริสเตียน ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในการสิ้นพระชนม์ การถูกเก็บในถ้ำเก็บศพ และการคืนพระชนม์เกิดขึ้นตามที่พระคัมภีร์
ได้เขียนล่วงหน้าไว้แล้ว ไม่ใช่จู่ ๆ ก็เกิดขึ้น แต่พระเจ้าทรงบอกล่วงหน้าให้รู้ว่า พระเยซูองค์นี้คือ พระเมสสิยาห์ พระผู้ช่วยให้รอดของโลก

การปรากฏพระองค์ที่เห็นกันชัดเจน
1 โครินธ์ 15:5-6
การคืนพระชนม์ของพระเยซูนั้น มิได้เป็นเรื่องเล่ามาเป็นตำนาน แต่พระองค์ทรงพิสูจน์ว่า ทรงคืนพระชนม์จริง เพราะทรงได้พบกับพี่น้องทั้งที่ใกล้ชิดและพี่น้องคนอื่น ๆ หลายร้อยคนให้เห็นเป็นประจักษ์พยานเพื่อพวกเขาจะได้เล่าคำพยานจากชีวิตจริงด้วยความมั่นใจว่า พระเยซูทรงคืน
พระชนม์มาแล้ว ด้วยว่ามีคนที่พยายามจะบิดเบือนการคืนพระชนม์มาโดยตลอดแม้กระทั่งทุกวันนี้
1 โครินธ์ 15:7-9
พระเจ้าพระบิดามิได้ทรงปล่อยให้เรื่องนี้ขาดพยานบุคคล พระเยซูผู้คืนพระชนม์จึงได้ปรากฏพระองค์ และสนทนากับอัครทูต น้องของพระองค์เองเช่นท่านยากอบ ซึ่งได้กลับใจมาเชื่อทีหลัง (ยากอบไม่ได้เชื่อพระเยซูในตอนที่ท่านยังอยู่ในครอบครัวเดียวกันกับพระเยซู)ในที่สุด พระเยซูทรงปรากฏพระองค์แก่ท่านเปาโลบนถนนสู่เมืองดามัสกัสด้วย (กิจการ 9:3-20)
1 โครินธ์ 15:10
ท่านเปาโลได้พบกับพระเยซูหลังจากอัครทูตและคนอื่น ๆ นานมาก ถึงกระนั้นท่านเองรู้ชัดว่า พระเจ้าทรงตั้งให้ท่านรับใช้พระองค์จริง ๆ ท่านได้รับการเปลี่ยนแปลงโดยพระคุณของพระเจ้าจากหน้ามือเป็นหลังมือ ไม่ได้เป็นคนเดิมที่ข่มเหงคริสตจักรอีกต่อไป แต่กลับกลายเป็นคนที่สร้าง
คริสตจักรและดูแล สร้างเสริมพระกายพระคริสต์ และเป็นคนที่ถูกข่มเหงจากพวกยิวอย่างรุนแรง
1 โครินธ์ 15:11
จะเป็นท่านเปาโลหรืออัครทูตท่านอื่น ๆ ต่างก็มีเนื้อหาข่าวประเสริฐเดียวกัน และเรียกร้องให้ผู้ฟังเชื่อและเชื่อฟังทำตาม คำที่ท่านบอกว่า
เราต่างประกาศแบบนี้ คำเดิมมีความหมายว่าเราประกาศแบบนี้อย่างสม่ำเสมอ ไม่ได้หยุด การประกาศดังกล่าวได้พลังแห่งการเปลี่ยนแปลง
ชีวิตมาจากพระเจ้า ผู้ฟังได้รับการเปลี่ยนชีวิตโดยพระคุณของพระเจ้า ทรงเปลี่ยนความคิด การกระทำของเราให้สอดคล้องกับพระทัยพระองค์

พระเยซูผู้คืนพระชนม์เป็นความหวังเดียวของเรา
1 โครินธ์ 15:12-13
เริ่มมีปัญหาแล้ว มีความคิดต่างออกไปจากข่าวประเสริฐที่ได้ประกาศไป มีพี่น้องบางคนเชื่อว่า ในอนาคต จะไม่มีการฟื้นจากตายทั้ง ๆ ที่พระเยซู
ทรงคืนพระชนม์มาให้เห็นกับตา บางคนอาจคิดว่าพระเยซูฟื้นคืนพระชนม์ แต่คนอื่น ๆ จะไม่ฟื้นคืนชีวิต คนที่รับอิทธิพลกรีกรู้สึกว่า ถ้าจะเชื่อเรื่องการฟื้นจากตายของพี่น้องดูจะมากไป จึงตัดสินใจไม่เชื่อเสียดีกว่า แต่ท่านเปาโลไม่ยอม เพราะถ้าไม่เชื่อ เท่ากับไม่เชื่อเรื่องการคืนพระชนม์เช่นกัน
1 โครินธ์ 15:14-15
รู้ไหมว่า ความเชื่อของคริสเตียนนั้นเท่ากับศูนย์ หากพระเยซูคริสต์ไม่ได้คืนพระชนม์ เท่ากับเราติดตามคำบอกเล่าที่ไร้ค่า สิ่งที่ท่านเปาโลและอัครทูตประกาศ กลับกลายเป็นเรื่องโกหก ท่านกลายเป็นพยานเท็จเท่ากับไม่มีพระคริสต์ที่ฟื้นคืนพระชนม์ ตอนนี้ท่านกำลังจะสู้กับความเชื่อที่ทำลายตัวเองของพี่น้องในโครินธ์
1 โครินธ์ 15:16-17
การคืนพระชนม์ของพระเยซูคริสต์ เป็นหลักประกันว่า เราจะได้รับชีวิตนิรันดร์ หากพระองค์ไม่ฟื้นคืนชีวิตขึ้นมา เท่ากับพระองค์ไม่สามารถช่วยเราให้รอดได้ ดังนั้น การคืนพระชนม์ของพระเยซูจึงบอกเราว่า ความตายไม่มีอำนาจเหนือพระองค์ ทรงชนะความตายแล้ว และพระองค์ทรงถวายชีวิตของพระองค์เป็นเครื่องบูชา ทรงจ่ายค่าจ้างของความบาปให้ผู้เชื่อทุกคนแล้ว และเราไม่อยู่ในบาปของเราอีกต่อไป บาปจึงไม่มีอำนาจเหนือเราอีก
1 โครินธ์ 15:18-19
เคยมีคนถามว่า ทำไมพระเยซูต้องคืนพระชนม์ขึ้นมาด้วย? เราจะเชื่อพระองค์เหมือนอย่างเชื่อเหล่าศาสดาในศาสนาอื่นไม่ได้หรือ? ไม่ได้เลย เพราะหากพระเยซูไม่คืนพระชนม์ เท่ากับพระองค์ไม่ใช่พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ พวกเราก็น่าเวทนาที่สุด ความจริงเรื่องการคืน-พระชนม์จึงสำคัญยิ่งต่อเรา พระเจ้าทรงสัญญาชีวิตหลังความตายให้เราด้วย ชีวิตของเราไม่ได้จบอยู่เพียงแค่โลกนี้

ศัตรูตัวสุดท้ายที่ถูกทำลาย
1 โครินธ์ 15:20-21
โดยไม่ต้องพิสูจน์ด้วยเหตุผลใด ๆ อีก (อย่างในข้อที่บอกว่า พระองค์ทรงปรากฏแก่คนเป็นจำนวนมากและแก่อัครทูต และแก่ท่านเปาโลเอง)
ท่านจึงประกาศว่า พระเยซูทรงคืนพระชนม์ขึ้นมาแล้ว ความบาปที่อาดัมทำ ส่งผลให้มนุษยชาติต้องตายฉันใด การคืนพระชนม์ของพระเยซู ก็จะ
ทำให้ผู้เชื่อที่ตกในความบาป ซึ่งเหมือนคนตายแล้วได้ฟื้นชีวิตฝ่ายวิญญาณขึ้นมา และหากเขาตายไป วันหนึ่งพระเจ้าจะทรงให้เขาได้ชีวิตคืนมาด้วย
1 โครินธ์ 15:22-23
อาดัมเป็นคนต้นของมนุษยชาติที่ทำให้คนทั้งโลกตกอยู่ในความตายเนื่องจากบาป พระเยซูคริสต์ทรงเป็นดั่งอาดัมคนที่สอง ซึ่งก็เป็นคนต้นของ
มนุษยชาติเช่นกัน และพระองค์ทรงทำให้ทุกคนที่อยู่ภายใต้พระองค์ได้มีการคืนชีวิตขึ้นมาแม้ว่าทุกคนจะได้คืนชีพ แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะคืนชีพ
มาเพื่อได้ชีวิต เพราะคนที่ไม่เชื่อจะคืนชีวิตขึ้นมาเพื่อรับโทษ และยังมีชีวิตต่อไปในบึงไฟ อ่าน ยอห์น 5:29 และ โรม 5:12-13
1 โครินธ์ 15:24-25
สุดท้ายของวาระโลกเราก็คือ พระเจ้าจะทรงให้ทุกสิ่งในเอกภพมาสยบใต้พระคริสต์ (เอเฟซัส 1:10) พระเยซูจะทรงทำลายศัตรูทั้งสิ้นของพระบิดา ศัตรูที่พยายามจะเป็นหนึ่งเหนือพระองค์จะถูกพระบุตรทำลายสิ้น และพระบุตรได้ทรงปลดอำนาจของศัตรูจากการที่ทรงถูกตรึงบนไม้กางเขน การต่อสู้ยังคงมีต่อไป แต่ผู้ชนะศึกครั้งนี้ทรงปรากฏพระองค์ให้เห็นชัดแล้ว (โคโลสี 2:15)
1 โครินธ์ 15:26-27
ท่านเปาโลทำให้เราเข้าใจชัดเจนว่า ความตายคือ​​ศัตรู ทำไมล่ะ? เพราะมันทำให้เราไม่ได้มีชีวิตนิรันดร์อยู่กับพระเจ้า หากพระเยซูไม่ชนะความ
ตายโดยการฟื้นคืนพระชนม์ เท่ากับความตายชนะ แต่.. มันไม่ชนะ ผู้ชนะคือพระเยซูคริสต์ ความตายเป็นศัตรูของมนุษยชาติ และพระเยซู
เสด็จมาเพื่อทำลายความตายนั้นโดยการสิ้นพระชนม์ และคืนพระชนม์ขึ้นมา และพระองค์จะทรงให้ผู้เชื่อในพระองค์ทุกคนฟื้นคืนชีวิตด้วย
1 โครินธ์ 15:28
ในขณะที่ศัตรูต้องการเป็นใหญ่เหนือพระเจ้า แต่พระบุตรของพระองค์ผู้ทรงมีชัยชนะเหนือทุกสิ่งในเอกภพ กลับทรงเข้ามาอยู่ใต้พระดำริของพระบิดา นี่เป็นพระประสงค์ของพระบุตร จนกระทั่งพระองค์ทรงปราบศัตรูร้ายคือความตายแล้ว พระบุตรผู้มีความสัมพันธ์นิรันดร์กับพระบิดา ทรงประสงค์ที่จะอยู่ใต้พระบิดา โดยยกพระบิดาสูงส่ง สูงสุด

ผลของการปฏิเสธความจริงเรื่องการคืนจากตาย
1 โครินธ์ 15:29
พี่น้องชาวโครินธ์มีพิธีที่ทำบัพติศมาให้กับคนตายทั้ง ๆ ที่บอกว่าไม่เชื่อในการคืนชีพ นับเป็นการกระทำที่ตรงข้ามกับความเชื่อ เป็นพิธีของคนไม่
เชื่อพระเจ้า (ที่เขาทำพิธีบัพติศมาให้คนตายเพราะเชื่อว่าคนเหล่านี้จะคืนชีวิตขึ้นมา) ท่านเปาโลไม่ได้เห็นด้วยกับพิธีนี้ แต่ท่านชี้ให้เห็นว่า
คริสเตียนชาวโครินธ์ขัดแย้งในตัวเองคนที่ตายไปนั้น ไม่อาจแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว! (ลูกา 16:19-31)
1 โครินธ์ 15:30-31
ท่านเปาโลยอมเสี่ยงชีวิตไม่ว่าจะไปประกาศที่ใด ท่านเผชิญอันตราย ความเป็นความตายอยู่ทุกวัน เป็นเพราะว่า ท่านเชื่อว่า พระเยซูทรงคืน
พระชนม์ และการคืนพระชนม์นั้น ทำให้ท่านและพี่น้องผู้เชื่อจะได้ฟื้นจากตายในวันที่ พระเยซูเสด็จกลับมาอีกที และความมั่นใจนี้ คือพื้นฐานความเชื่อของพวกเรา พระเยซูทรงพระชนม์ และสัมพันธ์กับเราทุกเวลา
1 โครินธ์ 15:32
การที่ท่านเปาโลเผชิญความยากลำบากต่าง ๆ ในการประกาศพระนามพระเยซูคริสต์อย่างเต็มใจ เพราะท่านรู้ว่า ท่านไม่ต้องกังวลใจไป ยังไงถึง
ตายไปแล้ว วันหนึ่งจะฟื้นขึ้นมาอีกแน่ ไม่ใช่ตายแล้วตายเลย ท่านกล่าวถึงเหตุการณ์ในเมืองเอเฟซัส (กิจการ 19:21-41) คนที่ไม่มีความหวังใจในพระสัญญาของพระเจ้าก็ไม่ต้องสนใจการใช้ชีวิตเพราะมันไม่มีค่าอะไรนัก แค่กิน ดื่ม แล้วก็ตาย จบกัน
1 โครินธ์ 15:33-34
การที่ท่านเปาโลต้องใช้เวลามากในการให้เหตุผลว่าคริสเตียนควรมั่นใจในการคืนชีวิตเพื่อจะได้อยู่กับพระจ้าเป็นนิตย์ก็เพราะ พี่น้องในโครินธ์ไปคบคนที่ไม่เชื่อ คบคนที่เชื่อพระเจ้าแบบตามใจตัวเองเรื่องไหนชอบก็เชื่อ เรื่องไหนไม่ถูกใจก็ไม่เชื่อ การคบสนิทสนมกับคนเหล่านั้นทำให้ความเชื่อคริสเตียนอันหนักแน่นกลายเป็นอ้อลู่ลมคำเตือนของท่านยังเหมาะกับเราทุกวันนี้ด้วย

ร่างกายที่เต็มด้วยศักดิ์ศรี
1 โครินธ์ 15:35-36
คำถามที่เกิดขึ้นทำให้ท่านเปาโลต้องใช้คำว่า เจ้าคนโง่ กับคนที่ถาม และเป็นคำที่รุนแรงมากแล้วท่านก็ให้เหตุผลว่า สิ่งใดก็ตามที่จะงอกขึ้น
มาใหม่ได้นั้น มันต้องตายก่อน คำตอบชัดเจนคือมันต้องเน่าไปเสียแล้วจึงทำปฏิกริยาต่าง ๆทางชีวเคมี กับดิน อากาศ แล้วต้นใหม่ก็งอกขึ้นมา
ก่อนที่คริสเตียนจะได้คืนชีวิตขึ้นมา ก็ต้องตายเสียก่อน ด้วยวิธีการอย่างไร พระเจ้าเท่านั้น ทรงทราบ
1 โครินธ์ 15:37-38
ท่านเปาโลเปรียบเทียบร่างกายของคนเราว่าเป็นเหมือนเมล็ดพันธุ์ ซึ่งจงอกขึ้นมาตามชนิดของมัน เมื่อใดที่เราฝังผู้เชื่อในพระเจ้าก็เป็นคล้ายกัน
เรากำลังฝังร่างเมล็ดพันธุ์ที่จะงอกขึ้น ฟื้นขึ้นมาใหม่เป็นร่างที่คืนชีพ! เราไม่ทราบว่า พระเจ้าจะทรงให้ร่างที่ฟื้นของเรานั้น เป็นอย่างไร
ขบวนการและปลายทางเป็นเรื่องของพระองค์ที่จะทรงทำอย่างเหนือธรรมชาติที่เราไม่เคยเห็นมาก่อนเลย
1 โครินธ์ 15:39-40
จากข้อนี้ทำให้ราเข้าใจมากขึ้นตามการอธิบายของท่านเปาโลว่า ในบรรดาสรรพสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้างขึ้นมานั้น (แม้ร่างของทุกร่างเมื่อตาย
กลายเป็นดิน หรือถูกเผาเป็นเถ้า และมีส่วนประกอบของแร่ธาตุต่าง ๆที่เหมือนกัน) แต่พระองค์ทรงให้ความแตกต่างของรูปร่างอย่างเห็นได้ชัดว่า คน นก ปลา ไม่เหมือนกันเลย ดังนั้นจึงสรุปได้ว่า ร่างของสวรรค์ ก็แตกต่างจากร่างที่ใช้ในโลกนี้ด้วย
1 โครินธ์ 15:41
สรรพสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้างให้นั้น ต่างมีเอกลักษณ์มีความงามในตัวของมันเอง ธรรมชาติเป็นอย่างนั้น และนี่คือความมหัศจรรย์ที่พระเจ้าประทาน
ให้กับสิ่งที่พระองค์ทรงสร้าง นี่เองทำให้เรารู้ว่า ความงามสง่าของร่างกาย มนุษย์ สัตว์ พืช ก็มีความแตกต่างกันไปด้วย เพราะพระเจ้าของเราทรงปัญญาเลิศล้ำ พระองค์ทรงเป็นเจ้าแห่งความหลากหลายในธรรมชาติ
1 โครินธ์ 15:42
แล้วสิ่งมหัศจรรย์กว่าความงามสง่าของสิ่งต่าง ๆก็คือ ร่างที่เปื่อยเน่าไปแล้ว จะกลับคืนฟื้นใหม่โดยที่ไม่เน่าเปื่อยอีกต่อไป ร่างกายที่เติบโตและ
มีการเปลี่ยนแปลงจากเด็กเป็นผู้ใหญ่ จากคนที่แข็งแรงกลายเป็นคนหลังโกง เดินเชื่องช้า ร่างที่ขึ้นมาใหม่นั้นจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
มันจะไม่มีการแก่ลงไป ไม่ทรุดโทรมไปแต่เป็นร่างที่ใคร ๆ ก็ปรารถนา
1 โครินธ์ 15:43-44
อุปมาเรื่องเมล็ดนี้ ทำให้รู้ว่าร่างกายของมนุษย์นั้น เป็นสรีระแบบที่ไม่ได้อยู่ยงคงกระพัน และต้องตาย คำว่าหว่านนี้หมายถึงร่างบาปที่ถูกฝังดิน สำหรับผู้เชื่อแล้วเมื่อร่างนี้ตายไป สิ่งที่จะคืนชีพขึ้นมานั้นเป็นร่างที่แตกต่างออกไป ไม่เป็นเหมือนร่างกายที่อยู่ในดิน ท่านเปาโลกล่าวว่า ร่างที่ฟื้นคืนมาใหม่นั้นเป็นร่างที่เป็นกายวิญญาณ ไม่ใช่กายเดิมมีเกียรติศักดิ์ศรี ต่างจากร่างเดิมที่เน่าเปื่อยไป

อาดัมแรกกับอาดัมที่สอง
1 โครินธ์ 15:45-46
ร่างที่ฟื้นคืนชีวิตมาใหม่ของผู้เชื่อนั้น ไม่เหมือนร่างของอาดัมที่เป็นกายมนุษย์อีกต่อไป เมื่อพระเยซูคริสต์เสด็จมาอีกครั้งนั้น เราจะถูกเปลี่ยนแปลงไปเป็นกายวิญญาณและไม่ตายอีกเลย ร่างใหม่นี้ไม่มีการอ่อนล้า หมดเรี่ยวแรงเหมือนกายมนุษย์ของเราในวันนี้ แต่เป็นกายที่ไม่มีอะไรจะทำร้ายได้ โรคต่าง ๆ ไม่อาจมาวอแวเวลาก็ไม่ทำให้ชราลง
1 โครินธ์ 15:47-49
ร่างเดิมแบบอาดัมนั้นมาจากผงคลีดินจริง ๆ ดูง่าย ๆ ว่าเมื่อฝังไป มันก็กลายเป็นดินชัดเจน แต่พระเยซูทรงมาจากสวรรค์ และพระองค์จะทรง
เปลี่ยนกายดินของเราให้เป็นกายสวรรค์ ซึ่งอย่างน้อยเราก็รู้บ้างว่าร่างแบบนั้นเป็นอย่างไร เมื่อพระเยซูคืนพระชนม์นั้น ดูเหมือนว่า กำแพงห้อง ประตูที่ปิดก็ไม่อาจกั้นพระองค์ให้เข้ามาในห้องได้ แล้วการเดินทางของพระองค์ ก็ไม่น่าจะเหมือนคนทั่วไป ลองไปอ่านเรื่องราวหลังคืนพระชนม์

ชัยชนะสุดท้ายของเรา
1 โครินธ์ 15:49-50
ทุกคนในกายมนุษย์ต้องตายไป ร่างแบบนี้ ชีวิตจิตใจที่ไม่ได้เป็นของพระเจ้า จะไม่สามารถเข้าไปอยู่ในที่ ๆ มีแต่ผู้ที่รับการไถ่ พ้นจากบาป ซึ่งเป็น
อาณาจักรที่พระเจ้าทรงเตรียมให้กับคนที่รักและติดตามพระองค์
1 โครินธ์ 15:51-52
ข้อความนี้ เป็นเหมือนข้อสรุปของทั้งหมดในจดหมายถึงชาวโครินธ์ฉบับแรก เราหวังใจว่า ชีวิตร่างกายเราทุกคนจะได้รับการเปลี่ยนแปลง ในวันที่พระเยซูเสด็จกลับมาอีกครั้งนั้น ผู้เชื่อในพระเจ้าจะคืนชีพขึ้นมาอะไรที่เกิดขึ้นกับพระเยซูก็จะเกิดขึ้นกับผู้ที่เชื่อในพระองค์ด้วย เมื่อพระองค์ชนะความตาย เราก็จะชนะด้วย วันที่พระองค์เสด็จมานั้น ยังจะมีผู้เชื่อที่ยังไม่ได้เสียชีวิตไดัรับการเปลี่ยนเช่นกัน

ความตายพ่ายแพ้
1 โครินธ์ 15:53-54
ในอนาคต ร่างกายที่ต้องยอมต่อความตาย ต่อการเน่าเปื่อยนั้น จะไม่มีอีกต่อไป สิ่งที่มาแทนที่คือร่างกายอมตะที่มีเกียรติจากพระเจ้า เป็นร่างที่จะอยู่กับพระองค์ตลอดไปไม่จบสิ้นคำของท่านเปาโลนี้เอามาจากอิสยาห์ 25:8 ว่า“พระองค์จะทรงกลืนความตายเสียเป็นนิตย์” นี่เป็นขบวนการเปลี่ยนร่างเนื้อหนังให้เป็นร่างวิญญาณเพื่อว่าจะได้มีส่วนในอาณาจักรพระเจ้า
1 โครินธ์ 15:55-57
ความตายเป็นเหมือนแมลงที่เข้ามาต่อย ปล่อยเหล็กในเอาไว้ เหล็กในนั้นคือบาปที่ติดตัวมนุษย์ทุกคนอยู่ บัญญัติเป็นอำนาจของบาป บัญญัติ
ช่วยบอกให้เรารู้ว่า ไม่มีคนไหนเชื่อฟังพระเจ้าได้เต็มร้อย ธรรมชาติของมนุษย์คือ ทำบาปอยู่ร่ำไป เราทุกคนจึงสมควรที่จะต้องตายไป (โรม 6:23) โดยไม่มีการคืนชีพอีก แต่ขอบคุณพระเจ้าที่พระคำข้อนี้ย้ำว่า เราได้ชัยชนะความตายโดยพระเยซูคริสต์
1 โครินธ์ 15:58
และด้วยความเชื่อมั่นที่ว่า พระเยซูจะเสด็จกลับมาอีกครั้ง ทำให้เรารับใช้พระองค์อย่างเต็มกำลัง ความท้อแท้ที่เกิดขึ้นระหว่างทาง ไม่อาจเปรียบได้กับคำสัญญาที่ว่า การรับใช้ไม่มีเสียเปล่า. เราจึงยังยืนมั่น ไม่ยอมหวั่นไหว และในชีวิตให้ได้รับใช้พระเจ้าอยู่เสมอ ไม่ว่าเป็นสิ่งเล็กน้อยใน
สายตาของมนุษย์หรือไม่ การงานของพระเจ้าที่ลงมือทำไปนั้น พระเจ้าทรงประกันว่าจะยั่งยืนไปถึงนิรันดรกาล

พระคำเชื่อมโยง

1 โครินธ์ 14:1
ในเมื่อความรักสำคัญที่สุด เราจึงตามทางความรักของพระเจ้า ไม่ใช่รักตามความหมายของโลกแต่เป็นรักบริสุทธิ์ตามโครินธ์ 13 นอกจากนั้น ผู้เชื่อควรตามหาของประทานในการเผยพระดำรัสของพระเจ้า จากที่เห็น พี่น้องในโครินธ์น่าจะเน้นการพูดภาษาที่แปลกมากกว่าการเผยพระดำรัสเป็นเพราะพวกเขารู้สึกว่าดูดี ชาวโครินธ์ชอบเรื่องของภาษาอยู่แล้ว
1 โครินธ์ 14:2-3
การเผยพระดำรัสนั้น ชัดเจน เป็นหน้าที่ของการสร้างเสริมคริสตจักร หนุนใจ ให้กำลัง ปลอบใจมุ่งพูดสื่อสารกับคน พวกเขาเข้าใจสิ่งที่พูด และเกิดการเปลี่ยนแปลงในทัศนคติ ความคิด การกระทำแต่คนที่พูดภาษาที่แปลกกำลังพูดกับพระเจ้าเป็นเหมือนการอธิษฐาน ดังนั้นเมื่อมีการพูดภาษาที่แปลกโดยไม่มีการแปล จึงไม่ส่งผลใด ๆ กับพี่น้อง ยกเว้นภาษานั้นพูดเพื่อบางคนที่เข้าใจ
1 โครินธ์ 14:4-5
ชีวิตคริสเตียนเป็นชีวิตแบบที่ก้าวไปข้างหน้าตลอดไม่ใช่อยู่นิ่งกับที่ ซึ่งเป็นเหมือนการถอยหลังเข้าคลอง การพูดภาษาที่แปลกออกไปซึ่งพระเจ้า
ทรงนำให้พูดนั้น เป็นการช่วยให้ตนเองได้รับการชูใจ หนุนกำลัง มันไม่ได้ช่วยสร้างเสริมใครที่อยู่ตรงนั้น (ยกเว้นคนภาษานั้นมาได้ยิน) ท่านเปาโลจึงขอให้แสวงหารักและการเผยพระดำรัสเพราะทั้งสองจะช่วยให้คริสตจักรเติบโตขึ้น
การพูดภาษาที่แปลกในการอธิษฐานส่วนตัวกับพระเจ้าเป็นสิ่งดี เสริมสร้างตนเอง แต่หากเข้ามาอยู่ในที่ชุมนุมชนของพระเจ้าแล้ว ที่สำคัญคือ การสร้างชีวิตของพี่น้อง ท่านเปาโลจึงมองว่า การเผยพระดำรัสที่เข้าใจได้ ที่ทำให้เกิดการสำนึกผิดหรือการเตรียมตัวพร้อม จะเป็นสิ่งที่ส่งผลกว้างกว่าเรื่องส่วนตัว ยกเว้นเมื่อคน ๆ หนึ่งพูดภาษาที่แปลกแล้วยังแปลให้ด้วย นั่นก็เป็นสิ่งดีเช่นกัน
1 โครินธ์ 14:6
แม้กระทั่งท่านเปาโลเอง หากมัวพูดแต่ภาษาที่แปลกแล้วไม่สอน ไม่เพิ่มความรู้ ไม่ทำให้พี่น้องเจริญในพระเจ้า ก็ไม่มีประโยชน์
1 โครินธ์ 14:7-9
แล้วท่านเปาโลก็เอาเรื่องเครื่องดนตรีที่ส่งเสียงมาให้พี่น้องได้เข้าใจ ว่าหากเพลงนั้นไม่ได้สื่อความหมาย มันก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร คนที่เล่นเครื่องดนตรีไม่เป็นแล้วมาดีด สี ตี เป่าคนฟังก็จะไม่ประทับใจ แต่หากนักดนตรีได้มาเล่น สื่อความหมายของผู้ประพันธ์ ความงดงามความเข้าใจก็เกิดขึ้น ทำให้ผู้ฟังรู้สึกตามไปได้ดังนั้นการสื่อสารในคริสตจักรจะต้องชัดเจนไม่คลุมเครือ. การพูดภาษาที่แปลกซึ่งเข้าใจไม่ได้นั้น หากพูดเพื่อให้เกิดความรู้สึกว่าฉันเป็นคนฝ่ายวิญญาณ ก็เป็นอันตราย แถมเป็นคำ ไร้สาระ พี่น้องชาวโครินธ์อาจจะสับสน และคิดว่าการพูดภาษาที่แปลกออกไปนั้น แสดงว่าคนพูดนั้นใกล้ชิดพระเจ้ามากกว่าคนอื่น เท่ากับแรงจูงใจในการพูดก็ผิดแล้ว ผิดแต่ต้นเลย
1 โครินธ์ 14:10-11
คำว่าภาษา มีความหมายถึงคำพูด ประโยค วลีที่เข้าใจได้ ภาษาเป็นของประทานที่ยิ่งใหญ่จากพระเจ้าให้กับทุกคนในโลก และเป็นสำหรับมนุษย์เท่านั้น นี่เป็นเครื่องหมายแสดงว่า เราเป็นผู้ที่ถูกสร้างมาตามพระฉายาของพระเจ้าจริง ๆ สัตว์จะมีภาษาจำกัดมาก ๆ ไม่เหมือนพวกเรา แต่คนเราที่อยู่ต่างสถานที่ ต่างบ้านเมืองก็มีภาษาที่เข้าใจกันเองในท้องถิ่น เราต้องมีการแปลเราจึงจะเข้าใจภาษาที่แตกต่างออกไปจากเรา
1 โครินธ์ 14:12-13
กล่าวโดยสรุปคือ ท่านเปาโลต้องการให้พี่น้องแสวงหาของประทานที่ดีสุด ซึ่งเป็นของประทานที่จะทำให้คริสตจักรเติบโตขึ้น คนที่พูดภาษาที่แปลกจึงควรรับผิดชอบ ขอพระเจ้าทรงช่วยให้เขาแปลความหมายได้ด้วย นั่นจึงจะสมบูรณ์แบบ ดังนั้นสรุปได้ว่า ภาษาที่ไม่เข้าใจ จะไม่เกิดประโยชน์ ต้องเป็นภาษาที่พี่น้องเข้าใจได้

1 โครินธ์ 14:14-15
ในชีวิตเรานั้น บางครั้งสิ่งที่เราทำเราก็ไม่ได้มีความเข้าใจขบวนการของมันทั้งหมด แต่มันก็ทำให้เรามีชีวิตอยู่ได้ อย่างเช่นกินอาหาร แล้วอาหารไปทำขบวนการที่ทำให้ร่างกายเติบโตอย่างไร คนทั่วไปก็จะไม่เข้าใจ แต่ก็จะกินเสมอ ในการอธิษฐานฝ่ายวิญญาณเช่นกัน บางครั้งคนที่อธิษฐาน พูดภาษาที่แปลก ไม่เข้าใจ แต่มันก็เป็นสิ่งที่ทำให้เขาเติบโตขึ้น สำหรับท่านเปาโล การทำทุกสิ่งด้วยความเข้าใจก็ช่วยให้คนอื่นเติบโตด้วย
1 โครินธ์ 14:16-17
นี่เป็นการเตือนว่า การทำทุกสิ่งในคริสตจักรนั้น ต้องให้พี่น้องของเรามีความเข้าใจด้วยไม่ใช่หลงว่าตนเป็นคนฝ่ายวิญญาณ ติดต่อกับพระเจ้าได้อยู่คนเดียว การเสริมสร้างซึ่งกันและกัน เป็นเหตุผลที่เรามีชุมชนของพระเจ้า เราจำเป็นต้องใกล้ชิด และเชื่อมโยงการในการใช้ชีวิต เพื่อจะมีทั้งความรักความเข้าใจ และการช่วยเหลือกันในยามยากลำบาก
1 โครินธ์ 14:18-19
ท่านเปาโลที่เป็นผู้ก่อตั้งคริสตจักรได้กล่าวชัดว่าในชีวิตส่วนตัวของท่าน ท่านพูดภาษาที่แปลกมาก มากกว่าคนอื่น ๆ หมายความว่า เมื่อท่านอธิษฐานกับพระเจ้า ท่านก็ใช้ภาษาที่แปลกเสมอแต่ในชีวิตที่อยู่กับชุมชนผู้เชื่อ ท่านเลือกที่จะกล่าวคำที่คนเข้าใจ และรับการเสริมสร้าง เติบโตขึ้นท่านเลือกที่จะสื่อสารอย่างเข้าใจ แทนที่จะกล่าวอะไรที่ไม่มีใครเข้าใจได้ 

1 โครินธ์ 14:20
ท่านเปาโลต้องการให้พี่น้องเติบโตในพระเจ้าไม่คิดอย่างเด็กที่พยายามไล่ตามของประทานพูดภาษาที่แปลกเพราะทำให้เป็นคนที่ดูดี เหมือนเป็นคนฝ่ายวิญญาณท่านพูดซ้ำแล้ว ซ้ำอีก ให้พี่น้องโตเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณได้แล้ว แต่การที่มีปัญหามากและต้องย้ำเช่นนี้ เพราะความคิดอย่างเด็ก ๆ ของพวกเขาฝังลึกแน่น ถ้าเราลองมองตัวเองก็จะเห็นปัญหาแบบเดียวกับพี่น้องโครินธ์
1 โครินธ์ 14:21
แล้วท่านเปาโลก็ย้อนกลับไปถึงครั้งที่อิสยาห์ได้พยากรณ์เนื่องจากว่า คนอิสราเอลดื้อดึงต่อพระเจ้ามาก ไม่กลับใจสักที พระเจ้าจึงจะทรงใช้คนต่างชาติเข้ามามีอำนาจเหนือพวกเขา พระเจ้าทรงทำจริง ๆ ให้อัสซีเรียเข้ามาบุก แต่กระนั้นคนอิสราเอลก็ยังไม่สำนึกว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นการสั่งสอนของพระเจ้า พวกเขายังคงดื้อดึงต่อไป อ่าน อิสยาห์ 28:11-12 พระเจ้าทรงใช้ภาษาอื่นมาสั่งสอนคนอิสราเอล
1 โครินธ์ 14:22
ด้วยเหตุผลดังกล่าว ท่านเปาโลจึงชี้แจงว่า การมีภาษาที่แปลกออกไปนั้น ช่วยคนต่างชาติที่เข้ามาในหมู่พี่น้อง และได้ยินคำของพระเจ้าผ่านภาษาของพวกเขา ตามที่พระองค์ประสงค์จะตรัสกับแต่ละคนข้อ 21 และ 22 เป็นการช่วยป้องกันไม่ให้พี่น้องเอาแต่แสวงหาที่จะพูดภาษาที่แปลก โดยมีแรงจูงใจที่อยากอวดว่าตัวเองใกล้ชิดพระเจ้า นิสัยแบบเด็ก ๆ ทั้งที่พวกเขาควรเป็นผู้ใหญ่แล้ว
1 โครินธ์ 14:23
ดังนั้น หากคนทั้งคริสตจักรมาร่วมปลองคิดถึงวันที่คุณเข้าไปในคริสตจักรแห่งหนึ่งแล้วก็มีคนที่พูดภาษาที่แปลก ซึ่งคุณไม่เข้าใจไม่ได้พูดแค่คนเดียว แล้วมีคนแปล แต่พูดแข่งกัน เสียงดัง เราจะรู้สึกว่าพวกเขาเป็นอะไรกันนี่
เลอะเทอะจริง ๆ ทำไมไม่มีระเบียบ ทำไมทำสิ่งที่ไม่เข้าใจ สภาพแบบนี้ เกิดขึ้นบ่อย ๆ ในที่ ๆขาดความเข้าใจ และยังเป็นเด็กอยู่ คิดว่า ทำอย่างนี้แล้วดูดี แต่ภาพที่ออกมากลับดูตรงข้าม
1 โครินธ์ 14:24-25
นี่ไง ประโยชน์ของการเผยพระดำรัสของพระเจ้าเพราะในการเปิดเผยนั้น จะมีคำที่เฉพาะเจาะจงกับคนบางคนในที่นั้น ทำให้เขารู้ว่า พระเจ้ากำลังตรัสกับเขาจริง ๆ เป็นโอกาสที่หลายคนจะได้ตระหนักว่า พระเจ้าทรงพระชนม์อยู่ และทรงสื่อสารกับพวกเขาโดยตรง การยอมรับว่ามีพระเจ้านั้น จำเป็นกับทุกคนที่จะกลับใจใหม่
1 โครินธ์ 14:27-28
สำหรับท่านเปาโลแล้ว แม้การที่จะพูดภาษาที่แปลกในคริสตจักรก็จะต้องมีวินัย มีระเบียบไม่ให้มีการแข่งกันพูด แข่งกันแปล และหากใครไม่ได้รับคำจากพระเจ้าก็ขออยู่เงียบ ๆ อย่าทำแบบปลอม ๆ ขึ้นมา ซึ่งปรากฎว่า เราพบการพูดภาษาต่าง ๆ แบบปลอมขึ้นมาก็เยอะ ดังนั้นในวิถีปฏิบัติแล้ว ต้องให้อยู่ในความจริง อยู่ในระเบียบ มีการรับส่งในการรับใช้เรื่องนี้อย่างน่าดู ไม่ใช่เป็นการแก่งแย่งกัน
1 โครินธ์ 14:26
เราจะเห็นภาพว่า ในคริสตจักรเริ่มแรกนั้น พวกเขาทำอะไรกันบ้าง มีทั้งการร้องเพลง สอน การเทศนาและพูดภาษา แปลภาษา รวมทั้งการดูแลพี่น้องที่ยากจน (ดูจากหนังสือกิจการ) นอกจากนั้นมีการส่งคนออกไปประกาศตามพื้นที่ต่าง ๆ ซึ่งยังไม่เคยได้ยินเรื่องพระเยซู มีการตั้งกลุ่มพี่น้องตามบ้าน และสร้างคริสตจักร ทั้งหมดนี้มีเพื่อการเสริมสร้างให้ผู้เชื่อเติบโตในพระเจ้า

1 โครินธ์ 14:29-31
ตอนนี้ท่านเปาโลกล่าวถึงข้อควรปฏิบัติในยามที่มีการเผยพระคำในคริสตจักร เป็นรายละเอียดย่อยที่ควรทำ ท่านคงเห็นแล้วว่า ในอนาคตนั้นจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง จึงจัดระเบียบไว้ให้จากข้อ 28 ดูเหมือนว่า ท่านต้องการให้ทุกคนได้มีโอกาสมีของประทานนี้ เราจะเห็นว่า มีหลายครั้งขณะที่มีการเทศนา มีการเผยพระดำรัสของพระเจ้าส่งตรงให้ใครบางคนในหมู่พี่น้อง และเกิดการกลับใจ เปลี่ยนชีวิต นี่คือชีวิตในคริสตจักร!
1 โครินธ์ 14:32-33
ข้อความนี้ช่วยเรามาก ทำให้เรารู้ว่า ใครคนไหนเป็นของจริง เป็นของปลอมขณะที่มีการเผยพระดำรัสหรือพูดภาษาที่แปลก เพราะจะต้องมีการควบคุมตนเองได้ ซึ่งเป็นหนึ่งในผลของพระวิญญาณ ไม่ใช่ขาดการควบคุม ส่งแต่อารมณ์อันรุนแรงออกมา การทำงานของพระวิญญาณในคริสตจักรจึงเป็นรูปแบบของความสงบไม่ใช่ความวุ่นวาย สันติ ไม่ใช่ความสับสน
1 โครินธ์ 14:34-35
เป็นอีกเรื่องที่ผู้หญิงสมัยใหม่อาจจะไม่เข้าใจดูเหมือนท่านเปาโลกำลังปิดกั้นผู้หญิงในคริสตจักรหรือเปล่า เราก็มีผู้หญิงโสดอยู่เยอะด้วย ทำให้รู้สึกแปลก ๆ เมื่ออ่านพระคำข้อนี้ ในสมัยก่อนนั้น เป็นเรื่องปกติที่ผู้หญิงอยู่ภายใต้อำนาจของผู้ชาย ในตะวันออกกลางก็ยังเป็นเช่นนี้อยู่ ที่ผู้หญิงจะออกไปไหนคนเดียวไม่ได้แต่ต้องมีสามีหรือญาติผู้ชายออกไปประกบเสมอ สรุปว่าในคริสตจักรโครินธ์ ภรรยาต้องไปถามสามีที่บ้าน 
1 โครินธ์ 14:36-37
พี่น้องจะต้องเข้าใจว่า พระกิตติคุณพระดำรัสของพระเจ้านั้น ไม่ได้เกิดจากความคิดของพวกเขาเอง ไม่ใช่พวกเขาเท่านั้นที่จะรู้จักพระทัย ต้องเข้าใจว่า พระเจ้าทรงสำแดงพระทัยของพระองค์ให้กับผู้รับใช้แต่ละคน รวมทั้งพวกเขาตามที่พระองค์ทรงเห็นดี ดังนั้น พี่น้องจึงต้องยอมรับท่านเปาโลในฐานะที่ท่านเป็นอัครทูตที่พระเยซูทรงตั้งไว้ว่า ทุกสิ่งที่ท่านเตือนสอนเป็นมาจากพระเจ้า
1 โครินธ์ 14:38-40
คำสุดท้ายของท่านเปาโลในบทนี้ เป็นการสรุปว่าพี่น้องทุกคนควรที่จะได้ยินพระดำรัสของพระเจ้าสามารถเปิดเผยเพื่อการเสริมสร้างพี่น้องในคริสตจักร แต่ระเบียบนั้นก็เป็นสิ่งที่สำคัญมากพระเจ้าทรงเป็นพระเจ้าแห่งความมีระเบียบชัดเจนในธรรมชาติเราก็เห็น ทรงเป็นพระเจ้าแห่งสันติสุขเมื่อใดก็ตามที่ผู้เชื่อไปเน้นบางสิ่งมากเกินไป ก็ขาดความสมดุลย์ในคริสตจักร และมีโอกาสที่จะกลายเป็นตกขอบไปได้

ข้อพระคำเชื่อมโยง