Category: พันธสัญญาเดิม

อิสราเอลไม่แสวงหาพระเจ้าอย่างจริงจัง
1 “เหล่าปุโรหิต จงฟังทางนี้!
วงศ์วานอิสราเอล จงตั้งใจฟัง
เหล่าราชวงศ์ จงฟังใกล้ ๆ
เพราะการลงโทษมาถึงพวกเจ้าแล้ว
เพราะพวกเจ้าเป็นกับดักที่มิสปาห์
และเป็นตาข่ายที่วางดักไว้บนภูเขาทาโบร์

ข้อ 1-7 อิสราเอลไม่แสวงหาพระเจ้าอย่างจริงจัง
พระเจ้าทรงเรียกคนทุกกลุ่ม ไม่ว่าจะเป็นกษัตริย์ ปุโรหิต หรือประชาชนทั่วไป ไม่มีใครที่พระเจ้ายกเว้น
จากบทที่ 1 เป็นต้นมา พระเจ้าทรงเตือนแล้ว เตือนอีก แต่พวกเขาก็ยังไม่ฟังพระสุรเสียงของพระองค์

มิสปาห์อยู่ในกิเลอาด อยู่ทางตะวันตกของแม่น้ำจอร์แดน
ส่วนภูเขาทาโบร์ อยู่ในหุบเขายิสเรเอล ทางตะวันตกเฉียงใต้ของทะเลสาบกาลิลี เหล่าปุโรหิตได้ชักชวนให้ประชาชนกราบไหว้เทวรูปที่นั่น
พวกเขาเป็นกับดัก มีความหมายถึง การวางแผนทำร้าย หรือ ต้นเหตุของความหายนะ

^{ทาโบร์เป็นภูเขาที่บาราคได้ชัยชนะ และเป็นภูเขาที่พระเยซูทรงเปลี่ยนพระกายเป็นพระองค์จริงให้ศิษย์สามคนได้เห็น}  

เพราะไม่รู้จักพระเจ้า
2  เหล่ากบฏก็ออกไปสังหารผู้คนอย่างโหดร้าย 
เราจะปราบพวกเขาทุกคน _{(หรือเราเป็นผู้ตำหนิ)}
3 เรารู้จักเอฟราอิมเป็นอย่างดี
และอิสราเอลก็ไม่ได้ซ่อนไว้จากสายตาเรา
บัดนี้ เอฟราอิมเอ๋ย เจ้าได้ทำตัวเสเพล
อิสราเอลก็เป็นมลทิน 
4 พฤติกรรมของพวกเขา
ไม่ปล่อยให้เขากลับไปหาพระเจ้าของพวกเขา
มีวิญญาณแห่งความสำส่อนอยู่ท่ามกลางพวกเขา
และพวกเขาไม่รู้จักองค์พระยาห์เวห์ 
5 ความอหังการของอิสราเอล
เป็นหลักฐานฟ้องพวกเขา
ทั้งอิสราเอลและเอฟราอิมสะดุดล้มลง
เพราะความชั่วร้ายของเขา
แม้แต่ยูดาห์ก็ล้มลงไปกับพวกเขาด้วย 

เพราะไม่รู้จักพระเจ้า
5:2 เหล่ากบฎ พวกนี้ก็คือพวกราชวงศ์ และปุโรหิต ที่โหดร้าย เที่ยวไปฆ่าประชาชนตามอำเภอใจ
กบฎ..ในภาษาฮีบรูใช้คำว่า  שֵׂט เซธ หมายถึงผู้ที่บิดเบือน หลงไปจากศีลธรรม จริยธรรม รวมถึงการหันไปจากทางแห่งความเที่ยงธรรม
5:3 พระเจ้าทรงเห็นทุกอย่างที่พวกเขาทำ โดยที่พวกเขาไม่ได้สำนึกเช่นนั้น กลับทำตัวเสเพล เป็นมลทิน จึงไม่เหมาะที่จะมารับใช้นมัสการพระเจ้าเลยเอฟราอิมก็คือ อิสราเอลทางเหนือ พระเจ้าทรงเรียกเขาสองชื่อสลับไปมา นี่เป็นพระดำรัสสำหรับเราในปัจจุบันด้วย เพราะเรามองดีเป็นชั่ว ชั่วเป็นดี เราหลงไปจากทางของพระเจ้า ทำตามใจตัวเองเหมือนอิสราเอล
5:4 การมีวิญญาณของหญิงโสเภณี คือกราบไหว้เทวรูปมีอำนาจยึดจิตใจพวกเขาไว้ การที่พวกเขาเอาแต่จดจ่อกระสันทางเพศทำให้เขาไม่อาจรู้จักพระเจ้าได้ นี่เป็นมุมมองจากพระเจ้าที่โฮเชยาได้สื่อให้เห็น พวกเขาทำสิ่งที่ตัวเองคิดว่าถูกต้อง วิญญาณแห่งการสำส่อน คือไปตามหาศาสนา ความเชื่อต่าง ๆ และแบบไหนที่ชอบก็ยึดแบบนั้นไว้ตามใจ ใช้ชีวิตตามตัวเองเลือก ไม่ใช่ตามพระเจ้า
พวกเขาไม่กลับมาหาพระเจ้าเพราะ … ไม่รู้จักพระองค์
5:5 ความอหังการ..เป็นหลักฐาน สมัยนี้ ความอหังการปรากฎใน
โซเชียลมีเดียอย่างมากมาย เป็นหลักฐานชัดว่าใครคิดอย่างไร
ไม่ใช่แค่สะดุดล้มลง แต่พวกเขา ถูกทำลาย ถูกโยนทิ้ง ถูกกวาดไปเป็นเชลย ข้อนี้ได้ใช้บอกภาพอธิบายถึงการที่ชนชาติหนึ่ง ๆ ถูกพระเจ้าทำลายด้วยพระองค์เอง (เยเรมีย์ 6:15; ดาเนียล 11:19)
พวกเขาพากันสะดุดไปด้วยกัน ประมาณร้อยห้าสิบปีต่อมาอิสราเอลก็ถูกอัสซีเรียกวาดไปเป็นเชลย ส่วนต่อมายูดาห์ก็ถูกบาบิโลนกวาดไปดังที่โฮเชยากล่าวไว้ล่วงหน้า

ความไร้สาระของพิธีกรรม
6 แม้ว่าพวกเขานำฝูงแพะแกะ และฝูงวัวของตน
เพื่อมาแสวงหา_{(ความโปรดปรานจาก)}พระยาห์เวห์
แต่ก็ไม่พบพระองค์
พระองค์ทรงถอยจากพวกเขาไปแล้ว 
7 เขาทรยศต่อองค์พระยาห์เวห์ 
จริงแล้ว พวกเขาได้ให้กำเนิดลูกต่างชาติ
บัดนี้ _{(หรือ ในไม่ช้า)} เทศกาลข้างขึ้นจะกลืนกินพวกเขาไป
พร้อมกับไร่นาของพวกเขา 

ความไร้สาระของพิธีกรรม
5:6 ตรงนี้ ผู้อธิบายหลายท่านเชื่อว่า โฮเชยาพูดถึงยูดาห์ทางใต้ ​​การนำแพะแกะมาแบบนี้หมายถึงการเข้ามาถวายเครื่องสัตวบูชา แต่อย่าลืมว่า เขาไม่รู้จักพระเจ้า .. พวกเขาได้นำเอาวิธีการนมัสการบาอัลมาไว้ในพระวิหารของพระเจ้า พระเจ้าทรงออกไปจากพวกเขา น่ากลัวมาก

5:7 การทรยศต่อพระเจ้านั้น มีความหมายคือ การปฎิบัติต่อพระเจ้าอย่างไร้ความภักดี การทรยศต่อพระเกียรติของพระเจ้า อกตัญญูต่อพระองค์
พวกเขากำเนิดลูกต่างชาติ นั่นคือ ลูกหลานของพวกเขากลับกลายเป็นคนที่ไม่มีความสัมพันธ์ทางพันธสัญญากับพระเจ้า

โฮเชยาประกาศการลงโทษ
8 จงเป่าแตรในกิเบอาห์
จงเป่าเขาสัตว์ในรามาห์ 
และตะโกนร้องออกศึกในเบธอาเวน
เบนยามิน จะตามเจ้าไป _{(จงกลัวจนตัวสั่น)}
9 เอฟราอิมจะกลายเป็นที่ทิ้งร้าง
ในวันแห่งการลงโทษ
เราประกาศสิ่งที่จะเกิดขึ้นแน่ ๆ
ท่ามกลางเผ่าต่าง ๆ ของอิสราเอล

โฮเชยาประกาศการลงโทษ
5:8 การเป่าแตรเขาสัตว์เป็นสัญญาณบอกภัย และเรียกให้ประชาชนเข้ามารวมตัวกันเพื่อป้องกันประเทศ เมืองทั้งสองอยู่ทางเหนือของนครเยรูซาเล็ม จะเห็นว่า ศัตรูกำลังเข้ามาใกล้พร้อมบุกอาณาจักรยูดาห์ทางใต้ พวกเขากวาดทางเหนือเรียบแล้ว ..กำลังลงมาทางใต้ ไม่มีใครถูกเก็บรักษาไว้ พวกเขาจะถูกศัตรูทำลายทั้งทางเหนือและทางใต้

5:9 พระเจ้าตรัสว่า พระองค์จะทรงลงโทษ และสิ่งเหล่านั้นจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน และจะเกิดตามที่ต่าง ๆ ของอิสราเอล ไม่มีส่วนไหนที่ถูกยกเว้นเลย

ผู้ที่กดขี่ข่มเหงผู้อื่นจะถูกข่มเหง
10 เหล่าผู้นำของยูดาห์
เป็นเหมือนคนที่โยกย้ายหลักเขตแดน
เราจะเทการลงโทษเหนือพวกเขาราวน้ำโถมเข้ามา
11 เอฟราอิมถูกข่มเหง
เขาถูกขยี้ยับเยินจากการลงโทษ
เพราะเขาตั้งใจที่จะติดตามสิ่งที่ไร้ค่า 

ผู้ที่กดขี่ข่มเหงผู้อื่นจะถูกข่มเหง
5:10-11 ความผิดของผู้นำยูดาห์คือ การไปเปลี่ยนเขตเสาหลักของที่ดินเพราะได้รับสินบน นี่เป็นการคดโกงในหมู่ผู้นำ พระเจ้าบอกว่า พวกเขาจะถูกลงโทษ … พวกเขาจะถูกทำลายเหมือนถูกกวาดด้วยน้ำ พระเจ้าจะทรงเทความกริ้วของพระองค์ลงมาด้วยพระองค์เอง
ส่วนเอฟราอิมก็ตามสิ่งไร้ค่า นั่นคือการตามสิ่งที่โกหก เราตามคนโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวว่า พวกเขากำลังโกหกเราอยู่ แต่ก็ จะถูกลงโทษเช่นกัน

แผลเน่าที่ไม่มีวันหายขาด 
12 แต่เราเป็นเหมือนแมลงที่กัดกินเอฟราอิม
เป็นเหมือนความผุพังของวงศ์วานยูดาห์ 
13  เมื่อเอฟราอิมเป็นความเจ็บป่วยของตน
และยูดาห์เห็นบาดแผลของตน 
เอฟราอิมก็หันไปหาอัสซีเรีย
และส่งตัวแทนไปหากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่(กษัตริย์ยาเรบ) 
แต่กษัตริย์นั้น ไม่อาจรักษา
หรือบำบัดบาดแผลของเจ้าได้
 _{(มีอีกนามว่า กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ คือทิกลัทปิเลเสอร์ที่สาม ฉบับ 2 พงศาวดาร 28:16-21)}

แผลเน่าที่ไม่มีวันหายขาด 
5:12 พวกเขาไม่ได้มองพระเจ้าเป็นที่หนึ่ง เป็นกษัตริย์เหนือชีวิต พระองค์จะทรงกัดกินพวกเขาเหมือนกับแมลงที่กินไม้ไปเรื่อย ๆ จนพังไปหมด
ถ้าพระเจ้าทรงเป็นเหมือนแมลงที่กัดกิน ความผุพังในชีวิต ชีวิตของเราจะพังไปขนาดไหน?

5:13 พอประเทศเริ่มไม่มีความมั่นคง แทนที่จะหันมาหาพระเจ้า พวกเขากลับย้อนไปหาอัสซีเรีย โดยหารู้ไม่ว่า อัสซีเรียต้องการอำนาจเหนือเขา ต้องการประโยชน์จากทรัพยากรที่พวกเขามีอยู่ กษัตริย์ยาเรบผู้นี้ น่าจะเป็นกษัตริย์ทิกลัท ปิเลเสอร์ที่สาม _{จาก 2 พงศ์กษัตริย์ 15:19} ; _{2 พงศาวดาร 28:16-21}

14 เพราะเราเป็นเหมือนสิงโตต่อเอฟราอิม
เราเป็นเหมือนสิงโตหนุ่มต่อวงศ์วานยูดาห์ 
ใช่แล้ว เราจะฉีกเขาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้วจะจากไป
เราจะคาบพวกเขาไป และไม่มีใครช่วยกู้พวกเขาได้เลย 
15 เราจะกลับไปยังที่ของเรา
จนกว่าพวกเขาจะยอมรับผิด และแสวงหาเรา
พวกเขาจะแสวงหาเราอย่างร้อนรนจริงใจ
เพราะความทุกข์ร้อนของพวกเขา 

5:14 พระเจ้าจะทรงโจมตีอิสราเอลและยูดาห์ ราวกับสิงโตที่โดดขย้ำผู้คน
การลงโทษของพระองค์ไม่เบา เจ็บปวด รวดเร็ว ตั้งตัวไม่ทัน สิงโตจะทำให้ผู้คนกระจัดกระจายออกไปด้วย
เป้าหมายของการที่พระเจ้าทรงทำกับเขาอย่างนั้น เพื่อว่าเขาจะกลับใจจริง
แสวงหาพระเจ้าจริง ต้องการพระองค์จริง ๆ
เชื่อกันว่า โฮเชยาใช้เวลาประมาณ 25  ปีในการกล่าวพระดำรัสเตือนของพระเจ้า 
คำว่า ความทุกข์ร้อนนี้ มาจากคำว่า צַר ซาร แปลว่า การบีบคั้น การเป็นศัตรู ความทุกข์ร้อน ความลำบาก มีความหมายรวมไปถึง ความแคบ ที่ ๆ เล็กอึดอัด ศัตรู!

ข้อสิบห้า ชัค มิสเลอร์ ตีความว่า สิงโตนั้นคือพระเยซู .. เราจะกลับไปยังที่ของเรา…กลับไปยังพระที่นั่งของพระบิดา คิดว่าตรงนี้เป็นข้อที่บอกถึงการเสด็จกลับมาครั้งที่สอง  อิสราเอลต้องกลับใจ  เลวีนิติ 26:32-42
ความทุกข์ร้อน พระเยซูตรัสในมัทธิว 24:22 และดาเนียล 12:1 จะนำอิสราเอลกลับใจ

ซาตานไม่ต้องการให้สิ่งนี้เกิดขึ้นมันจึงเร่ง ทำร้ายอิสราเอลให้หมดไปจากโลกอย่างที่เราเห็นในสงครามที่อิสราเอลต้องเผชิญ ตั้งแต่ปี 2023 เป็นต้นมาอย่างชัดเจน  และอิสราเอลจะพบความทุกข์ร้อนที่ต่อเนื่อง ยาวนาน ถูกคนในโลกรุมประณาม ความอดทนของพวกเขาจะจบลงที่ไม่ไหวแล้ว ต้องหันมาหาพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์

1* โฮเชยา 6:9
2* อิสยาห์ 29:15
3* อาโมส3:2; 5:12 ; โฮเชยา 4:17
4* โฮเชยา 4:12
5* โฮเชยา 7:10

6* สุภาษิต 1:28
7* เยเรมีย์ 3:20
8* โยเอล 2:1 ; อิสยาห์ 10:30 ; โยชูวา 7:2
10* เฉลยธรรมบัญญัติ 19:14; 27:17

11* เฉลยธรรมบัญญัติ 28:33 ;มีคาห์ 6:16
12* สุภาษิต 12:4
13* เยเรมีย์ 30:12-15 ; 2 พงศ์กษัตริย์ 15:19
14* เพลงคร่ำครวญ 3:10 ; สดุดี 50:22

คดีของพระเจ้าต่ออิสราเอล 
4  จงฟังพระดำรัสของพระยาห์เวห์ 
โอ ประชากรอิสราเอล
เพราะ พระยาห์เวห์ทรงมีข้อกล่าวหา
ต่อผู้ที่อาศัยในแผ่นดิน
“ในแผ่นดินไม่มีความสัตย์จริง
ไร้ความรักมั่นคง
และไร้ความรู้เรื่องพระเจ้าในแผ่นดิน 
2 มีแต่การสาปแช่ง คำเท็จ ฆาตกรรม
การลักขโมย  และการเล่นชู้อย่างดาษดื่น 
มีการนองเลือดอย่างต่อเนื่อง
 3 ด้วยเหตุนี้เอง แผ่นดินจึงคร่ำครวญ
และทุกคนที่อาศัยในนั้นจะพินาศ
เหล่าสัตว์ป่า และนกในอากาศ
แม้กระทั่งปลาในทะเลก็ถูกเอาออกไป

คดีของพระเจ้าต่ออิสราเอล 
4:1 พระเจ้าทรงให้ทั้งประเทศฟังพระสุรเสียงของพระองค์ ถ้าในประเทศหนึ่ง ๆ มีความสัตย์ รักมั่นคง ความรู้เรื่องพระเจ้าก็จะส่งผลให้ไม่เกิดหตุการณ์ร้าย พระเจ้าทรงมีข้อกล่าวหาพวกเขา อ้างถึงพันธสัญญาที่พระเจ้าเคยทำไว้กับอิสราเอล โดยที่เมื่อเขาเชื่อฟังจะได้พร เมื่อไม่เชื่อฟังจะได้รับคำแช่งสาป พระเจ้าตรัสว่า ประชาชนไม่พูดจริง ไม่รักกัน ไม่รู้จักพระเจ้า คำว่า ความรู้เรื่องพระเจ้าคือการตระหนักถึงสิทธิอำนาจของพระเจ้าในชีวิต และการที่จะต้องเชื่อฟังพระองค์
4:2 ดังนั้นสถานการณ์ในแผ่นดินจึงเลวร้ายมาก เพราะคนพูดมุสา ไม่รู้จักพระเจ้าไม่รักกัน ต่างใส่ร้ายกัน ฆาตกรรม โจรกรรม การผิดประเวณีเต็มเมือง การนองเลือดที่ว่านี้ในภาษาฮีบรูคือ การนองเลือดแตะการนองเลือด (ทำให้เห็นภาพถึงความถี่ของความชั่วร้ายนี้) พวกเขาละเมิดศีลธรรม ไม่มีการยับยั้งชั่งใจ
4:3 สิ่งที่เกิดขึ้นคือ แผ่นดินหม่นหมอง สภาพของแผ่นดินอ่านจากอิสยาห์ 3:3-15 คนในแผ่นดิน หมดแรง อ่อนกำลัง ลองคิดสภาพบ้านเมืองที่ผู้คนไม่มีเรี่ยวแรง เดินไปมาเหมือนคนป่วย เป็นแบบเดียวกับเมืองบางเมืองในอเมริกาที่คนติดยาอย่างหนัก แล้วเดินเหมือนผีดิบกันทั่วเมือง ดูตัวอย่างเช่น (https://www.youtube.com/shorts/B1zl1DZTD90)
มีแต่ความทุกข์ ทั้งคนและแม้สัตว์ป่า นก ปลายังหายไปด้วย

พระเจ้าทรงต่อต้านปุโรหิตชั่วร้าย
4 แต่ อย่าให้ใครฟ้องร้องขึ้นมา
อย่าให้ใครกล่าวหาใคร
โอ ปุโรหิตทั้งหลาย
เพราะเรามีเรื่องที่จะฟ้องร้องพวกเจ้า
5  เจ้าจะสะดุดล้มลงกลางวัน
รวมทั้งผู้เผยพระดำรัสก็จะสะดุด
ไปกับเจ้าในเวลากลางคืน
และเราจะทำลายแม่ของเจ้า
_{(หรือ เจ้าได้ทำลายประชากรของเจ้าเอง)}

6 ประชากรของเราถูกทำลาย
เพราะพวกเขาขาดความรู้ _{(การตระหนักถึงเรา)}
เป็นเพราะเจ้าได้ปฏิเสธความรู้ _{(ที่จะรับรู้ถึงเรา)}
เราจึงไม่รับเจ้าเป็นปุโรหิตของเรา
เนื่องจากเจ้าได้ลืม_{(ละเลย)}พระบัญญัติของพระเจ้าของเจ้า
เราเอง ก็จะลืม_{(ลืมที่จะอวยพร)}ลูกหลานของเจ้าด้วย

4:4 อย่าให้มีการโต้เถียงกันและกัน พระเจ้าตรัสกับเหล่าปุโรหิตที่มีหน้าที่ต่อพระเจ้าโดยตรงในการสอนประชาชนให้รู้จักพระเจ้า (_{มาลาคี 2:6} )

4:5ปุโรหิต ผู้นำฝ่ายวิญญาณ จะล้มลง  รวมทั้งเหล่าผู้เผยพระดำรัสที่เป็นคนกล่าวเท็จ จะล้มลงด้วย เหล่าผู้นำทางฝ่ายวิญญาณกลับกลายเป็นคนที่แพ้ ไม่สามารถนำประชาชนให้ถูกต้องได้
_{(หน้าที่ของปุโรหิต:: มาลาคี 2:6 ปากของเขาเอ่ยคำสอนแท้และไม่เคยพูดโกหก เขาได้ดำเนินชีวิตไปกับเราด้วยสันติสุขและความเที่ยงธรรม และช่วยหลายคนให้หันจากบาป 7 “วาจาของปุโรหิตควรสงวนความรู้ไว้ และผู้คนพึงแสวงหาคำสั่งสอนจากปุโรหิต เพราะเขาคือทูตของพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ )
เลวีนิติ 10:11  8 แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับอาโรนว่า 9 “เจ้ากับบุตรชายอย่าดื่มเหล้าองุ่นหรือของมึนเมาเมื่อเจ้าเข้าไปในเต็นท์นัดพบ มิฉะนั้นเจ้าจะตาย นี่เป็นข้อปฏิบัติถาวรสืบไปทุกชั่วอายุ 10 เจ้าต้องแยกแยะระหว่างสิ่งบริสุทธิ์กับสิ่งทั่วไป และสิ่งที่เป็นมลทินกับสิ่งที่ไม่เป็นมลทิน 11 และเจ้าต้องสอนกฎหมายทั้งปวงซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าประทานผ่านทางโมเสสนั้นแก่ชนชาติอิสราเอล”}
4:6 สิ่งที่พระเจ้าตรัสในข้อ 6 นี้ แม้จะตรัสกับปุโรหิต แต่เป็นคำที่จี้จุดผู้นำฝ่ายวิญญาณทุกยุคทุกสมัย บอกเราชัดเจนว่า ผู้นำเป็นคนที่สำคัญยิ่งในการทำให้คนรู้จักพระเจ้า ผู้นำ.. จะเป็นคนที่ต้องรับผิดชอบความเป็นอยู่ที่ดีในฝ่ายวิญญาณของพี่น้อง

7  ยิ่งมีปุโรหิตจำนวนมากขึ้นเท่าใด
พวกเขาก็ยิ่งทำบาปต่อเรามากขึ้นเท่านั้น
เราจะ_{(หรือ เขาได้)}เปลี่ยนเกียรติของพวกเขา
ให้กลายเป็นความอัปยศ
8 พวกเขาเลี้ยงตัวเองจากบาปของประชากรของเรา 
พวกเขาจึงอยากให้ประชาชนทำบาป
9 ทั้งประชากรและปุโรหิต
จะต้องเผชิญการลงโทษแบบเดียวกัน
เราจะลงโทษพวกเขาตามการใช้ชีวิตของพวกเขา
และจะตอบสนองตามการกระทำของพวกเขา 
10 พวกเขาจะกิน แต่ไม่เคยอิ่ม
พวกเขาจะทำตัวเหลวแหลก แต่จะไม่มีลูกหลาน
เพราะพวกเขาหยุดฟังองค์พระยาห์เวห์
11 ใช้ชีวิตเสเพล กับทั้งเหล้าองุ่นเก่าและเหล้าองุ่นใหม่
ซึ่งแย่งชิงเอาความเข้าใจไปจากพวกเขา 

4:7-8 จะได้กินเนื้อที่ประชาชนนำมาถวาย เป็นอาหารของพวกเขา ดังนั้น แทนที่จะเข้าใจว่า สิ่งสำคัญคือการไถ่บาป  และต้องรับใช้ประชาชน พวกเขากลับยินดีที่มีคนบาปมาถวายเครื่องบูชาเยอะเพื่อพวกเขาจะได้มีของกิน ทั้งหมดคือชีวิตไร้สาระ ไร้ศีลธรรม ไร้พระเจ้า สนุกกับการเมาเหล้า ซึ่งเป็นต้นเหตุทำให้คน ๆ หนึ่งขาดวิจารณญาณ ขาดความยับยั้งชั่งใจ  คนเหล่านี้จึงจะถูกพระเจ้าทรงลงโทษตามการใช้ชีวิตของพวกเขา 

4:9-11 ภาพที่เห็นนี้คือ พวกเขาใส่ใจกับการมีชีวิตไร้ค่า ติดตามเหล้าองุ่นที่ทำให้พวกเขาขาดสติยับยั้งชั่งใจ การกิน ดื่ม ใหญ่กว่าพระเจ้าของเขาไปแล้ว ชีวิตแบบนี้เองที่ทำให้พวกเขาไม่อาจเข้าใจพระเจ้าได้เลย

พระเจ้าทรงพิพากษา
การกราบไหว้บูชาเทวรูปด้วยกิจกรรมทางเพศ
12 ประชากรของเราไปขอคำปรึกษา
จากเศษไม้และอาศัยคำตอบจากไม้เสี่ยงทาย 
เพราะวิญญาณแห่งความเสเพล
ได้นำให้เขาหลงผิดไป 
พวกเขาทำตัวสำส่อน_{(หรือล่วงประเวณีฝ่ายวิญญาณ)}
ละทิ้งพระเจ้าของพวกเขา 
13 พวกเขาถวายเครื่องสักการะบนยอดเขา
และถวายเครื่องเผาบูชาบนเนินต่าง ๆ 
ใต้ต้นโอ๊ก ต้นปอปลาห์ และต้นเทเลบิน
เพราะร่มเงาของต้นไม้เหล่านี้ร่มรื่นเย็นสบาย
ดังนั้น ลูกสาวของพวกเจ้าทำตัวเสเพล
และลูกสะใภ้ของพวกเจ้าก็คบชู้ด้วย
14  เราจะไม่ลงโทษพวกลูกสาวของเจ้า
เมื่อพวกเธอทำตัวเสเพล
หรือลูกสะใภ้ของเจ้าเมื่อคบชู้
เพราะพวกผู้ชายเองก็ออกไปหาหญิงโสเภณี
และถวายเครื่องสักการะพร้อมกับหญิงโสเภณีประจำวิหาร 
และคนที่ไม่มีความหยั่งรู้นั้น ก็จะต้องพินาศ

12-14  นอกจากคนที่จะต้องรับใช้พระเจ้าโดยตรง ใกล้ชิดอย่างปุโรหิต หรือผู้เผยพระดำรัส ประชาชนก็หันไปขอคำแนะนำแก้ปัญหาชีวิต  ในความเป็นอยู่  การทำธุรกิจ กับรูปเคารพ  แทนที่จะมาหาพระเจ้า แล้วยังไปถวายเครื่องสักการะบูชาบนที่สูง ซึ่งทำให้พวกเขาเข้าไปทำพิธีกรรมที่น่าเกลียดชัง มีกิจกรรมทางเพศอย่างโจ่งแจ้ง ณ ที่นั้น 
_{เยเรมีย์ 2:20 “นานมาแล้วเจ้าได้สลัดแอกของเจ้าทิ้งและหักทำลายเครื่องพันธนาการต่างๆ ของเจ้าเจ้าพูดว่า ‘ข้าพระองค์จะไม่ปรนนิบัติพระองค์!’แท้จริง เจ้าเอนกายลงดั่งหญิงโสเภณีบนภูเขาสูงทุกลูก
และใต้ต้นไม้ใบดกทุกต้น
เฉลยธรรมบัญญัติ 12:2-3 จงทำลายสถานบูชาทั้งปวงที่ชนชาติต่างๆ กราบไหว้อยู่นั้นให้สิ้นซาก ชนชาติเหล่านี้เป็นชนชาติซึ่งท่านกำลังจะเข้าไปยึดครองดินแดนของเขา ไม่ว่าบนยอดเขา เนินเขา หรือใต้ต้นไม้ใหญ่  จงทุบแท่นบูชา ทุบทำลายหินศักดิ์สิทธิ์ เผาเสาเจ้าแม่อาเชราห์ ทำลายรูปเคารพของเขา และกำจัดให้สิ้นชื่อไปจากที่นั่น ( พระเจ้าทรงสั่งผ่านโมเสสมานานแล้ว)
อิสยาห์ 1:29 “เจ้าจะอับอายขายหน้าเพราะต้นไม้ใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ที่เจ้าชื่นชอบ เจ้าจะอัปยศอดสูเพราะสวนต่างๆ ที่เจ้าเลือก
ยอห์น 14:6 พระเยซูตรัสตอบว่า “เราเป็นทางนั้น เป็นความจริง และเป็นชีวิต ไม่มีใครมาถึงพระบิดาได้นอกจากมาทางเรา}

คำเตือนต่ออิสราเอลและยูดาห์

15  อิสราเอลเอ๋ย หากเจ้าทำตัวเสเพล
ก็อย่าให้ยูดาห์กลายเป็นคนผิด
อย่าไปที่กิลกาล
อย่าไปยังเบธอาเวน (บ้านแห่งความชั่วร้าย)
และอย่าสาบานโดยกล่าวว่า
‘องค์พระยาห์เวห์ทรงประชนม์อยู่แน่ฉันใด’ (9:15, 12:11)
16 อิสราเอลดึงดันดื้อด้านเหมือนวัวสาวที่ดื้อดึง 
แล้วนี่พระยาห์เวห์จะทรงเลี้ยงดูพวกเขา
เหมือนลูกแกะในทุ่งโล่งได้อย่างไร?
17 เอฟราอิมหลงใหลไปกับรูปเคารพ
ปล่อยเขาไปตามลำพัง! 
18  แม้เครื่องดื่มหมดไปพวกเขาก็ยังหันไปเสเพล
ผู้นำของอิสราเอลนั้น หลงไปกับทางที่อัปยศอดสู
19 พายุที่พัดมาจะอุ้มพวกเขาออกไป
ด้วยปีกของมันและพวกเขาจะอับอาย
เพราะเครื่องสักการะของพวกเขา

ข้อ  15-19  ย้อนกลับไปเรื่องที่เกิดขึ้นในกิลกาล เบธอาเวน เป็นที่ ๆ พวกเขาทำผิดต่อคำสั่งของพระเจ้าและในเมื่อพวกเขาดื้อด้าน ดึงดัน พระเจ้าจะไม่อาจจะเลี้ยงดูพวกเขาโดยให้อิสระได้เลย
กิลกาลเป็นศูนย์รวมเรื่องการกราบไหว้รูปเคารพในสมัยโฮเชยา   ส่วนคำว่า เบธอาเวนที่ว่าบ้านของความชั่วร้ายนั้น เป็นคำเสียดสีที่กระทบกับคำว่า เบธเอล ซึ่งแปลว่า บ้านของพระเจ้า  ในเวลานั้นเบธเอลก็เป็นที่ หนึ่งที่พวกเขาไปนมัสการพระเจ้ากัน 
จากคำเตือนตอนนี้เราเห็นชัดเลยว่า ทั้งผู้นำ ทั้งประชาชนต่างหลงทางไปอย่างกู่ไม่กลับ
1  พงศ์กษัตริย์ 12:29
28 หลังจากขอคำแนะนำของที่ปรึกษาแล้ว กษัตริย์เยโรโบอัมจึงทรงสร้าง_{ลูกวัวทองคำสองตัว และแจ้งประชากรว่า “เป็นเรื่องยุ่งยากเกินไปที่จะดั้นด้นไปถึงกรุงเยรูซาเล็ม พี่น้องอิสราเอลทั้งหลาย นี่แหละเทพเจ้าของท่านซึ่งได้นำท่านออกมาจากอียิปต์” 29 พระองค์ทรงตั้งลูกวัวทองคำตัวหนึ่งไว้ที่เบธเอล ส่วนอีกตัวหนึ่งอยู่ที่ดาน 30 สิ่งนี้ได้กลายเป็นบาป เพราะเหล่าประชากรยังอุตส่าห์ไปถึงเมืองดานเพื่อนมัสการลูกวัวทองคำที่นั่น
อาโมส 8:13-14 “ในวันนั้นหญิงสาวน่ารักและชายหนุ่มแข็งแรงจะเป็นลมเพราะความกระหาย 14 ผู้ที่สาบานโดยอ้างรูปเคารพ[b]อันน่าละอายของสะมาเรียหรือพูดว่า ‘ดานเอ๋ย พระของเจ้ามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด’หรือ ‘เทพเจ้า[c]แห่งเบเออร์เชบามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด’พวกเขาจะล้มลงและไม่ได้ลุกขึ้นมาอีกเลย”
อาโมส 5:4-5 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสแก่พงศ์พันธุ์อิสราเอลว่า“จงแสวงหาเรา และเจ้าจะมีชีวิตอยู่5  อย่าแสวงหาเบเอล
อย่าไปที่กิลกาล อย่าเดินทางไปยังเบเออร์เชบา เพราะกิลกาลจะต้องตกเป็นเชลยอย่างแน่นอน และเบธเอลจะราบเป็นหน้ากลอง”[a]}

คำบัญชาให้ไถ่โกเมอร์
1 แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า 
“จงไปอีกครั้ง
ไปแสดงความรักต่อภรรยาของเจ้า
ที่มีคนอื่นมารักเธออยู่ และเธอเป็นคนมีชู้
ทำเหมือนอย่างที่พระยาห์เวห์ทรงรักชนอิสราเอล
แม้ว่าพวกเขาหันไปหาพระอื่น
และรักขนมลูกเกด
(เอาสักการะเทพเพราะคิดว่าจะได้เก็บเกี่ยวผลมาก) 
2 ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงซื้อตัวเธอคืนมา
เป็นเงิน 15 เชเขล
และข้าวบาร์เลย์อีก 330 ลิตร
(หรือ 5 บูเชลหรือ 1โฮเมอร์
มี 220 ลิตร กับหนึ่ง เลเทค มี 110  ลิตร)
3 ข้าพเจ้ากล่าวกับเธอว่า
“เธอจะต้องอยู่กับเราอีกหลายวัน
จะต้องไม่ทำตัวเป็นหญิงโสเภณี 
ไม่ไปเป็นของชายใด
และเราจะทำอย่างนั้นกับเธอด้วย”
 
4 เพราะชนอิสราเอลจะต้องอยู่
โดยไม่มีกษัตริย์หรือเจ้านายเป็นเวลาหลายวัน
ไม่มีการถวายเครื่องบูชาหรือเสาหิน
หรือ เสื้อปุโรหิต หรือเทวรูปประจำบ้าน
 
5 หลังจากนั้น ชนอิสราเอลจะกลับมา
และแสวงหาพระยาห์เวห์ พระเจ้าของพวกเขา
และดาวิด กษัตริย์ของพวกเขา
พวกเขาจะมาด้วยความยำเกรงพระยาห์เวห์
และมารับพระพรพระคุณของพระองค์
ในวาระสุดท้าย

คำบัญชาให้ไถ่โกเมอร์
3:1 เพราะพระเจ้าทรงตั้งพระทัยที่จะไถ่อิสราเอลจากความชั่วร้าย การวิ่งไล่ตามรูปเคารพ และพระเท็จ พระองค์จึงทรงสั่งให้โฮเชยาไปไถ่โกเมอร์ออกจากการเป็นหญิงโสเภณี พระองค์ทรงให้กลับไปรักโกเมอร์อีกครั้ง​
เหมือนกับว่า โฮเชยาไม่ไหวแล้ว แต่พระเจ้าทรงให้เขาทำ เขาจะต้องจ่ายค่าตัวของเธอเพื่อแต่งงานกับเธออีกครั้ง เป็นครั้งที่สอง เพราะดูเหมือนว่าเธอกลับกลายไปเป็นทาสของชายชู้

3:2 “ข้าพเจ้าไปซื้อตัวเธอคืนมา” นี่เป็นการกระทำที่หมิ่นเกียรติของโฮเชยาเอง เมื่อพระเจ้าทรงไถ่พวกเราออกจากความบาป ขณะที่เรายังเป็นคนบาปอยู่ก็เช่นกัน พระองค์ทรงถ่อมพระทัยเกินที่เราจะเข้าใจได้ในการที่ทรงทำเช่นนั้น “ทรงถ่อมพระองค์ลง” (ฟิลิปปี 2:8)เป็นการถ่อมพระองค์เพื่อมนุษย์ เพื่อพระบิดาจะได้ไถ่มนุษย์กลับคืนมาเป็นครอบครัวของพระองค์

3:3-4 การต้องแยกตัวออกนั้น จะทำให้โกเมอร์ไม่ตามชู้ของเธอไป เธอจะต้องอยู่ในขอบเขต ไม่มีอิสระจะทำอะไรตามใจได้อีก โกเมอร์จะต้องทำตามคำสั่งของสามีที่ไถ่ตัวเธอกลับมา ต้องหยุดความสัมพันธ์กับชายชู้นั้นอย่างสิ้นเชิง
เรื่องนี้สื่อถึงการที่พวกเขาจะต้องตกไปเป็นเชลย ไม่มีอำนาจที่จะปกครองตนเองหรือทำตามใจตัวเอง ไม่มีกษัตริย์ ไม่มีปุโรหิต ไม่มีพระวิหารในแผ่นดินที่พวกเขาตกไปเป็นเชลย
เครื่องบูชา เป็นของถวาย เสาหิน (อพยพ 23:24)เป็นสิ่งที่พวกเขาตั้งไว้ตามที่สูงเพื่อกราบไหว้ร่ายรำเหมือนกับที่คนคานาอันทำ เสื้อปุโรหิต เป็นดั่งรูปเคารพของพวกเขา ส่วนเทวรูปประจำบ้าน ก็เป็นการใช้เพื่อการทำคาถาอาคม

3:5 การไม่มีปุโรหิต ไม่มีกษัตริย์ แต่ต้องไปเป็นทาสรับใช้คนต่างชาติ คือการดัดหลังคนอิสราเอลที่ลุ่มหลงในเทวรูป หลังจากนั้น อิสราเอลจะกลับมาจากการเป็นเชลย เขาจะเปลี่ยนพฤติกรรม เปลี่ยนทัศนคติ เขาจะแสวงหาพระเจ้า จะยำเกรงพระองค์ และไดัรับพระพร จะแสวงหาพระเมสสิยาห์ซึ่งอยู่ในวงศ์วานดาวิด (เวลาผู้เผยพระดำรัสกล่าวถึงดาวิดมักจะหมายถึงพระเยซู) และเราได้เห็นคำว่า วาระสุดท้ายนี้ ​ชัดเจนว่าโฮเชยากำลังกล่าวถึงอนาคตที่ไกลจากพวกเขาหลายพันปี

คำว่า วาระสุดท้าย มาจากคำรากศัพท์ฮิบรูว่า อะคาริธ אַחֲרִית หมายถึงจุดจบ หรือส่วนสุดท้ายของเวลา เป็นการกล่าวถึงผลสุดท้าย หรือผลของสถานการณ์หนึ่ง ๆ เป็นอนาคต หรือวันสุดท้าย
สำหรับชาวฮีบรูแล้ว คำว่า อะคาริธ สำคัญมากที่ทำให้เข้าใจ แผนการ พระประสงค์ของพระเจ้า ชาวอิสราเอลมักมองประวัติศาสตร์ และเหตุการณ์ในอนาคต ผ่านการจัดเตรียมของพระเจ้า ซึ่งจุดจบ จุดสุดท้ายนี้ เป็นการจบของพระสัญญา หรือการพิพากษาของพระองค์ มุมมองแบบนี้ เราจะเห็นชัดเจนในหนังสือของผู้พยากรณ์ ดังนั้น วาระสุดท้ายหรือวันสุดท้ายนี้จะเป็นการกล่าวถึงเหตุการณ์ในอนาคตของโลก
https://biblehub.com/hebrew/319.htm
ในอนาคต พวกเขาจะทำอย่างนี้ (เยเรมีย์ 30:9) พวกเขาจะปรนนิบัติพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา และดาวิดพระราชาของเขาผู้ซึ่งเราจะให้เกิดมาเพื่อเขา เห็นชัดว่า พระคัมภีร์บทนี้กำลังกล่าวถึงองค์พระเยซูคริสต์อย่างชัดเจน
อ่านมาสามบท คิดได้ว่า เรื่องของโกเมอร์ คือเรื่องของชีวิตเราทุกคนนี่นา!

พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด ทรงรักมาก ทรงไม่ต้องการให้ใครสักคนพินาศเลย พระองค์จึงทรงทำสิ่งที่พวกเราคาดไม่ถึง!