Category: พันธสัญญาเดิม

อธิบายเพิ่มเติม

หน้าที่ของปุโรหิตที่ถูกละเลย
2:1-3 พระเจ้ายังตรัสกับปุโรหิตไม่จบ ครั้งนี้เป็นคำบัญชาสำหรับพวกเขาโดยเฉพาะ  พระองค์ตรัสกับเหล่าคนรับใช้ที่เฉยเมยต่อพระองค์ผู้ทรงเป็นพระบิดาและเป็นเจ้านาย
ครั้งนี้ทรงชัดเจนว่า หากไม่ฟัง ไม่ตั้งใจ  พระองค์จะทรงสาปแช่งพระพรที่พวกเขาเคยมี   และไม่ได้เจอเฉพาะรุ่นพวกเขาเท่านั้น แต่ไปถึงลูกหลานด้วย  พระเจ้าจะทรงทำให้พวกเขากลายเป็นของที่ต้องเอาไปทิ้ง ไม่มีประโยชน์ ไม่มีหน้าตา มีแต่ความอับอาย 
นั่นคือ พระเจ้าจะทรงทำให้ตำแหน่งปุโรหิตเป็นที่น่าดูหมิ่น เหมือนกับที่ทรงละเลงหน้าตาพวกเขาด้วยปฏิกูล  จะไม่ให้สิ่งสกปรกเหล่านั้น เข้ามาเป็นเครื่องใช้ ไม่ให้คนเหล่านั้นเข้ามาทำการในพระนิเวศของพระองค์อีก 

2:4 พันธสัญญาของเลวี ก็คือ พระเจ้าทรงให้พวกเขาได้มีสิทธิพิเศษในการรับใช้เรื่องการนมัสการพระองค์  (เฉลยธรรมบัญญัติ 33:8-11 ) พวกเขายังมีหน้าที่ในการสอนบทบัญญัติของพระองค์แก่อิสราเอลด้วย และ พระเจ้าจะทรงอวยพรการงาน ทรัพย์สิน และทำลายศัตรูให้พวกเขา
พระเจ้าทรงประสงค์ที่จะทำให้พวกเขาบริสุทธิ์ เพื่อรับใช้พระองค์ เพื่อทำให้พระสัญญาที่ทรงให้กับเลวีนั้นสำเร็จ (กันดารวิถี 18) พระองค์ทรงทำพันธสัญญากับพวกเขาอย่างชัดเจน และโอกาสที่จะได้รับพระพรก็มีมากเหลือเกิน 

2:5 พระองค์ทรงประสงค์ที่เขาจะได้มีชีวิต มีสันติสุข (ซึ่งมีความหมายถึงชีวิตที่สมบูรณ์สุขเต็มร้อย) และยำเกรงพระองค์ ซึ่งก็เป็นหนทางรับพระพรสำคัญที่สุดคือ พวกเขาได้มีโอกาสใกล้ชิดพระเจ้ายิ่งกว่าคนอิสราเอลทั่วไป

2:6 การตกลงดั้งเดิมนั้น พวกเขาต้องทำหน้าที่ทั้งถวายเครื่องบูชาต่าง ๆ เพื่อประชาชน และยังมีหน้าที่สอนให้ประชาชนรู้จักพระเจ้า รู้จักบทบัญญัติเพื่อจะติดตามพระเจ้าได้อย่างถูกต้อง ไม่ทำบาป

2:7 ปุโรหิตคือคนที่มีความรู้ เหมือนกับเป็นตัวแทนของพระเจ้าแก่ประชาชนด้วย  หน้าที่ของพวกเขามีเกียรติมาก คือเป็นผู้สื่อพระประสงค์ของพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ พระเจ้าองค์จอมทัพที่ครอบครองเหนือเอกภพทั้งสิ้น ให้กับประชาชน

2:8 แต่ปุโรหิตสมัยของมาลาคีนี้  กลับกลายเป็นหินสะดุดของประชาชน เพราะพวกเขาเฉยเมยต่อพระเจ้า ชั่วช้า ละเมิดพันธสัญญาที่พระเจ้าทรงทำกับพวกเขาอย่างโจ่งแจ้ง ไม่ได้มีการปิดบังเลย ทั้งยังถวายเครื่องบูชาอย่างลวก ๆ  ไม่มีการคัดสรรของดีมาถวาย ไม่มีความเคารพในการนมัสการ ทำแค่เป็นพิธีให้ผ่าน ๆ ไปเท่านั้น​ แทนที่อิสราเอลจะมีผู้นำที่ดี กลับกลายเป็นผู้นำฝ่ายวิญญาณกำมะลอทำให้อิสราเอลทั้งชาติทำผิดต่อพระเจ้าไปด้วย เราพบเจอผู้รับใช้ไม่น้อยที่เป็นอย่างนี้  หลายคนคิดว่าจะลอยนวลไปได้ แต่พระเจ้าจะไม่ทรงปล่อยพวกเขา 

2:9 พระองค์ตรัสชัดเจนว่า พวกเขาจะถูกประจาน ทั้ง ๆ ที่โทษจริง ๆ คือการถูกประหาร (กันดารวิถี 18:32)  ที่เป็นเช่นนี้เพราะการกระทำ
พฤติกรรมของพวกเขาเอง เขาบิดเบือนและเอาบทบัญญัติมาเป็นประโยชน์เข้าตัว

ยูดาห์ทรยศต่อพันธสัญญา
2:10 แล้วพระเจ้าทรงให้เหตุผลว่า มนุษย์ทุกคนมาจากพระเจ้าเหมือนกัน  เป็นคนที่พระเจ้าสร้าง ดังนั้น สิ่งที่มนุษย์ควรทำต่อกันคือ การกระทำต่อกันและกันอย่างซื่อตรง  แต่กลับไม่ซื่อตรงต่อกัน 
คำว่าไม่ซื่อตรงนี้ ฮีบรูว่า บากาด  בָּגד  ให้ความหมายว่า กระทำต่อกันอย่างหลอกลวง  ทรยศ ไม่ซื่อสัตย์  ไม่ว่าจะในระดับบุคคล หรือกลุ่มคน หรือชาติ หรือมนุษย์กับพระเจ้า  การทรยศที่พระเจ้าทรงกล่าวถึง ในสังคมของอิสราเอลนั้น เป็นเรื่องร้ายแรงมาก
ในพระคัมภีร์ ความสัมพันธ์ของอิสราเอลกับพระเจ้านั้นเป็นพันธสัญญา ประหนึ่งการสมรสของชายหญิง ซึ่งความซื่อตรงต่อกันนั้นเป็นปัจจัยสำคัญที่สุด  พระคัมภีร์จึงเปรียบการที่อิสราเอลไม่ซื่อตรงต่อพระเจ้ากับการไม่ซื่อสัตย์ในชีวิตคู่

2:11 ครั้งนี้ พระเจ้าตรัสกับประชาชนโดยตรงว่า สิ่งที่น่ารังเกียจเกิดขึ้นคือชายอิสราเอลไปแต่งงาน มีครอบครัวกับหญิงต่างชาติที่เชื่อเทพต่างชาติ  (เฉลยธรรมบัญญัติ 7:3-4 ห้ามไว้)
คำว่า สิ่งที่น่ารังเกียจ ฮีบรูว่า โทเอบา תּוֹעֵבַה  พระคัมภีร์ใช้อธิบายการกระทำหรือสิ่งที่น่ารังเกียจในสายพระเนตรของพระเจ้า มักหมายถึงการไหว้รูปเคารพ การกระทำผิดศีลธรรม การละเมิดพันธสัญญาของพระเจ้ากับอิสราเอล  เป็นความน่าสะอิดสะเอียนฝ่ายวิญญาณและศีลธรรม
 คำนี้โยงกับเรื่องของพันธสัญญาระหว่าง พระเจ้ากับมนุษย์
การกระทำที่น่าสะอิดสะเอียนในพระคัมภีร์นั้นรวมเรื่องการไหว้รูปเคารพ การผิดประเวณี การกระทำสิ่งที่อยุติธรรมต่อกัน  อิสราเอลจะต้องมีชีวิตบริสุทธิ์ เชื่อฟังพระเจ้า ใช้ชีวิตแตกต่างจากชาติต่าง ๆ รอบข้างพวกเขาที่มองเห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดา 
ข้อสิบเอ็ดนี้ พระเจ้ากำลังบอกพวกเขาว่า การที่ชายอิสราเอลทำเช่นนั้น ทำให้สถานบริสุทธิ์ (เป็นที่ ๆ ถูกแยกไว้ไม่ให้แตะต้องสิ่งที่เป็นมลทิน) ของพระองค์เป็นมลทิน เพราะพวกเขาไปใช้ชีวิตกับคนที่ปฏิเสธพระเจ้า  ไม่นับถือพระองค์ เป็นการดูหมิ่นพระเจ้าโดยตรง เพราะการทำเช่นนั้นคือเท่ากับเห็นว่า พระประสงค์ของพระองค์ในเรื่องนี้ ไม่มีความสำคัญ
การไปแต่งงานกับคนไม่เชื่อเท่ากับทำให้คนของพระเจ้าไม่ติดตามพระองค์ และไปปรนนิบัติพระอื่น  การที่บอกว่าทำให้สถานบริสุทธิ์อันเป็นที่รักของพระยาห์เวห์ เป็นมลทิน สื่อให้เรารู้ว่า คนต่างชาติเหล่านั้น ได้เข้ามาทำพิธีบางอย่างในพระนิเวศของพระเจ้าด้วย 

2:12 ชายคนใดที่ทำเรื่องนี้ โดยขัดขืนคำสั่งของพระเจ้าอย่างรู้ตัว อย่างตั้งใจ การไปแต่งงานกับหญิงต่างชาติเช่นนี้  เพราะการแต่งงานเป็นสัญลักษณ์ของความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้ากับเขา  การที่เขาทำเช่นนั้น เท่ากับเขาเห็นว่า พระทัยของพระเจ้าเรื่องนี้ไม่สำคัญเลย พระเจ้าจะตัดเขาออก .. แปลว่า พระเจ้าจะประหารเขา ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายร่างกายหรือฝ่ายวิญญาณ ผลของการแต่งงานกับคนต่างชาติในอิสราเอลโบราณนี้รุนแรงมาก เขาอาจจะถูกตัดออกจากชนชาติ ครอบครัวของเขาด้วย 

2:13. สิ่งที่ร้ายไปกว่านั้น พวกเขายังคงเข้ามาถวายเครื่องบูชาต่อพระเจ้าด้วย ทำตัวเหมือนกับคนรักพระเจ้า ร้องไห้ ใช้อารมณ์รุนแรงในการถวายเครื่องบูชา หน้าไหว้หลังหลอกทำเหมือนกับคนกลับใจ คิดว่าหลอกพระเจ้าได้   แต่พระเจ้าจะไม่สนพระทัย ไม่ทรงรับของถวายเหล่านั้น 
(พอมีคำว่ายินดี  สื่อให้เราทราบว่า เมื่อเรามาถวายการนมัสการกับพระเจ้าอย่างจริงใจ พระเจ้าทรงยินดี)  

2:14 ในการแต่งงานของชายหญิงอิสราเอล พระเจ้าทรงเป็นพยาน และการแต่งงานนั้น ทำให้สาธารณชนเห็น เป็นไปตามบทบัญญัติของพระเจ้า การแต่งงานเป็นพันธสัญญาของชายหญิงว่า จะซื่อสัตย์ต่อกันตลอดชีวิต  เป็นสัญญลักษณ์ของความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้ากับมนุษย์
ที่พระเจ้าไม่ทรงรับเครื่องบูชาของคนแบบนี้ เพราะเขารู้ว่าผิด แต่ก็ลงมือทำสิ่งที่ผิดต่อพระประสงค์ของพระเจ้า   ทั้งหย่าภรรยา ทั้งไปแต่งงานใหม่กับหญิงต่างชาติที่จะนำรูปเคารพเข้ามาในครอบครัว
ในข้อนี้คำว่า ทรยศ เป็นคำเดียวกับที่ใช้ในข้อสิบ  ผู้ชายได้ทรยศต่อคำสัญญาที่ให้กับภรรยา แล้วยังมาบ่นว่าเหตุใดพระเจ้าไม่ประทานพระพร 

2:15 พระเจ้าทรงเป็นผู้เริ่มต้นการแต่งงานระหว่างชายหญิงมาตั้งแต่ต้น (ปฐมกาล 2:24)  ทรงทำให้ชายหญิงเป็นหนึ่งเดียว เพื่อให้เขาทั้งสองได้มีลูกที่เป็นคนของพระองค์ ติดตามพระองค์  เป็นเชื้อสายที่จะเป็นพระพรต่อชาวโลก  จากข้อนี้การทรยศต่อภรรยา เป็นเรื่องของฝ่ายวิญญาณก่อนอื่นใด  แต่คนในโลกมองเห็นเป็นเรื่องของร่างกาย อารมณ์ และเหตุผลอื่น ๆ

2:16 พระเจ้าทรงบอกชัดเจนตรงนี้ว่า พระองค์ทรงประสงค์ครอบครัวที่มั่นคง ทรงชังการหย่าร้าง การบ้านแตกสาแหรกขาด ทรงถือว่า ชายที่หย่าภรรยา เป็นคนแสดงความรุนแรง  ไม่ว่าจะร่างกาย อารมณ์หรือวิญญาณจิต แทนที่เขาจะเป็นคนพิทักษ์ชีวิตของภรรยา กลับทำลายเธออย่างเลือดเย็น ในสังคมโบราณ ผู้หญิงที่ถูกหย่าร้างมา จะอยู่อย่างลำบากมาก ยิ่งต้องเลี้ยงลูกเอง เป็นเรื่องยากกว่าอะไรทั้งหมดเพราะผู้หญิงแทบไม่มีที่ยืนในสังคมเลยหากเธอไม่มีผู้พิทักษ์ชาย  พระเจ้าทรงกล่าวคำเดียวกันสองครั้ง  “ดังนั้นเจ้าจะต้องระวังตัวในฝ่ายวิญญาณ และไม่ทรยศ” แสดงว่า นี่เป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง 

2:17  มีหลายครั้งที่พระเจ้าทรงเหนื่อยอ่อนกับคนของพระองค์ เช่นการที่มีเทศกาลที่ไร้ค่า ไม่มีความหมาย และตรงนี้ พระเจ้าทรงเอือมระอาพวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่รู้ตัว และยังถามพระองค์ง่าย ๆ พระเจ้าแสนดี ทรงตอบให้ว่า เป็นเพราะพวกเขา พูดสิ่งที่ตรงข้ามกับน้ำพระทัยของพระองค์ แล้วยังโทษพระองค์เมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่ดีกับตัว  พระเจ้าควรยุติธรรมดูแลให้โลกไม่ชั่วสิ
คนอิสราเอลในยุคของมาลาคี เป็นคนที่มองเห็นตัวเองชอบธรรม และพระเจ้าทรงเป็นผู้ร้าย!

พระคำเชื่อมโยง

อธิบายเพิ่มเติม

เบื้องหลัง
หนังสือมาลาคีนั้น เขียนประมาณ 100  ปีหลังจากฮักกัยและเศคาริยาห์
มาลาคีน่าจะอยู่ในช่วงเดียวกับเนหะมีย์ หรือ หลังจากนั้นไม่มาก
เรื่องราวที่มาลาคีกล่าวก็เป็นสิ่งที่เกิดในสมัยของผู้ว่าราชการเนหะมีย์อย่างเช่นการแต่งงานกับหญิงต่างชาติ  การไม่ถวาย การละเลยวันสะบาโต ปุโรหิตที่คดโกง ความอยุติธรรมที่ดาษดื่นในสังคม (อ่านเนหะมีย์ 13) ผู้เผยพระดำรัสก่อนมาลาคีก็คือ ฮักกัย และเศคาริยาห์ ซึ่งทั้งสามเป็นผู้ที่เผยพระดำรัสในช่วงหลังจากกลับมาจากบาบิโลน
ในสมัยของมาลาคีนั้น มีพระวิหาร มีระบบปุโรหิตมั่นคง การใช้ชีวิตของผู้คนและเหล่าผู้รับใช้ของพระเจ้าเริ่มเสื่อมลง ดูเหมือนคำสัญญาของพระเจ้าเรื่องพระเมสสิยาห์ที่จะมาก็ไม่มีวี่แววเลย
ผู้คนมองพระเจ้าไม่ศักดิ์สิทธิ์ ไม่ยิ่งใหญ่ และเฉยเมยต่อพระองค์พวกเขาใช้ชีวิตแบบที่ดูหมิ่นพระเจ้าหลาย ๆ ด้าน แต่ก็เหมือนไม่รู้ตัว
และสิ่งที่เกิดขึ้นในสมัยของมาลาคี ก็เป็นเรื่องราวที่ทำให้เราต้องหันมามองตัวเองว่า ชีวิตต้องกลับใจขนาดไหน ไม่ได้ต่างจากพวกเขาเลย
หลังจากมาลาคีแล้ว พระเจ้าก็ไม่ได้ตรัสผ่านผู้เผยพระดำรัสนานถึง 400 ปี ยาวนานเท่ากับที่อิสราเอลได้ไปอยู่ในอียิปต์!
จนกระทั่งพระองค์ทรงส่งยอห์นผู้ให้บัพติศมา และพระเยซูมา ซึ่งในช่วงเวลานั้น ศาสนายิวก็เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างชัดเจน มีทั้งธรรมาจารย์ ฟาริสีมีสภายิวที่ดูแลฝ่ายวิญญาณ ในขณะที่โรมครองแผ่นดินอิสราเอล 

1:1 ชื่อมาลาคีแปลว่า ผู้สื่อสารของเรา   หนึ่งร้อยปีผ่านมาหลังจากที่พระเจ้าตรัสกับพวกเขาผ่านฮักกัย และเศคาริยาห์  พระเจ้าก็ตรัสอีก และพระองค์ทรงย้ำความรักที่พระองค์ทรงมีต่อพวกเขา  ทรงเปรียบเทียบให้เห็นระหว่าง ลูกหลานของยาโคบและลูกหลานของเอซาว
ในภาษาเดิม ภาระดังกล่าวว่า มัสสาห์ מַשָּׂ֥א หมายถึงภาระ คำกล่าว ความปรารถนา แบกภาระ หนักใจ  ร้องเพลง มีความหมายเหมือนยกขึ้นมา เพื่อบอกให้รู้ถึงอันตราย มาจากคำว่า นาสา נָשָׂא คือ ยก แบก  ค้ำ พยุง รับภาระ  และคำนี้ใช้ในหลาย ๆ ครั้งกับผู้เผยพระดำรัสท่านอื่นด้วย อย่างเช่น ฮาบากุก (1:1) เยเรมีย์ (23:33-38)  เป็นคำที่มักใช้เพื่อบอกถึงอันตราย หรือ การคุกคามที่กำลังมา 

พระเจ้าทรงรักอิสราเอลแต่อิสราเอลไม่ตอบอย่างสมควร
1:2-3 พระเจ้าทรงเป็นพระบิดาที่ทรงรักยาโคบ  ที่ตรัสว่า ทรงชังเอซาวอาจทำให้เราคิดว่า พระเจ้าทรงเป็นอย่างนี้หรือ? ทรงเลือกที่รักมักที่ชังหรือ?  ในพระคัมภีร์ตอนนี้ การที่พระเจ้าทรงรักยาโคบ นอกจากรัก แล้ว ยังมีความหมายครอบคลุมไปถึงว่า พระองค์ทรงเลือกเขา  พระองค์ทรงเลือกยาโคบให้เป็นต้นตระกูลของชนชาติที่จะเป็นพระพรแก่คนทั้งโลกในอนาคต
จากคำพูดตอบโต้ของคนอิสราเอล ดูเหมือนว่า เขาไม่ได้สำนึกเลยว่า พระเจ้าทรงรักเขา
Note:
คำว่า เกลียดชัง  ซาเน שָׂנֵא นอกจากความหมายตรง ๆ แล้ว มีความหมายอีกอย่างหนึ่งคือ ไม่ได้เลือก  คำ ๆ นี้ บอกถึงความไม่ชอบอย่างมาก ใช้เพื่ออธิบายความเป็นศัตรูระหว่างบุคคล หรือกลุ่มคน  คำ ซาเน ใช้ได้กับอารมณ์ของมนุษย์หรือพระเจ้า  เป็นการบ่งบอกว่า ปฎิเสธความชั่ว การไหว้รูปเคารพ ความอยุติธรรม รวมไปถึงความขัดแย้งส่วนตัว
สำหรับคนอิสราเอลแล้ว คำ ๆ นี้ไม่ใช่แค่บอกว่าไม่ชอบ ไม่พอใจ เกลียด แต่ยังรวมไปถึงการแสดงออกมาเป็นการกระทำ ให้เห็นว่า ฉันไม่พอใจอะไร  พระคัมภีร์ฮีบรูแสดงถึงความรักความเกลียดเพื่อให้เห็นว่า มีการเลือกระหว่างการที่จะทำตามบทบัญญัติของพระเจ้าหรือ จะตามติดรูปเคารพ   พระเจ้ากับคนอิสราเอลมีพันธสัญญาต่อกัน เพื่อให้อิสราเอลติดตามพระเจ้า และปฏิเสธทุกสิ่งที่ตรงข้ามกับน้ำพระทัยของพระองค์ (จาก https://biblehub.com/hebrew/8130.htm)

1:4-5 ถ้าเรากลับไปอ่านหนังสือ โอบาดีย์ เราจะเห็นว่า พระเจ้าทรงทำอย่างไรกับลูกหลานเอซาวที่เลือกชีวิตที่ตนเองคิดว่า เก่งกล้ากว่าใคร ๆ   เราจะเห็นภาพของคนที่เลือกดูหมิ่นพระเจ้า แต่.. ในเวลานี้ ลูกหลานยาโคบ คนที่พระเจ้าทรงเลือกกลับทำสิ่งที่คล้ายคลึงกับลูกหลานเอซาว
พวกเขาเลือกทำเหมือนกับเอซาว นั่นคือ การดูหมิ่นพระพรของพระเจ้า การมั่นใจว่า ตนเองเหนือกว่า เก่งกว่า  พวกเขาลืมไปว่า พระเจ้าองค์จอมทัพ ทรงเป็นเจ้าเหนือทูตสวรรค์ทั้งสิ้น เหนือดวงดาวทั้งหมดในจักรวาล ทรงเป็นเจ้าเหนือสิ่งทั้งปวงที่มีมากมายในเอกภพ และทรงเป็นเจ้าเหนือมนุษย์และสัตว์ในพื้นแผ่นดิน พระเจ้าทรงประกาศให้พวกเขาทราบว่า พระองค์ไม่ได้ทรงเป็นแค่พระเจ้าแห่งอิสราเอล แต่ทรงเป็นพระเจ้าที่จะตัดสินความของชาติอื่น ๆ นอกเหนือจากอิสราเอลด้วย 

เครื่องบูชาที่เป็นมลทิน 
1:6 พ่อ และ เจ้านายต้องได้รับเกียรติ แต่แล้ว อิสราเอลกลับไม่ได้ยำเกรงพระองค์เลย ในพระคัมภีร์เดิม ไม่ค่อยมีคำที่บอกว่า พระเจ้าทรงเป็นพระบิดา แต่ในที่นี้ พระเจ้าตรัสชัดเจนว่า เราเป็นพ่อ … (อิสยาห์ 63:16, 64:8) นี่เป็นสิ่งที่พระเจ้าตรัสกับปุโรหิตที่ดูหมิ่นพระนาม ซึ่งหมายถึงดูหมิ่นพระองค์เอง .. เพราะชื่อของบุคคลก็มีความหมายถึงบุคคลคนนั้นโดยตรง

1:7-8  พระเจ้าจึงทรงตอบเขาว่า พวกเขาดูหมิ่นพระองค์ด้วยการนำอาหารมลทินมาถวาย… พวกเขาไม่สนใจที่จะถวายสิ่งดีที่สุดแด่พระเจ้า  ไม่ได้เตรียมอย่างเหมาะสมตามที่พระองค์ทรงบัญชาไว้ เหมือนกับอะไรก็ได้ เอามาถวาย  โต๊ะของพระเจ้าบริสุทธิ์ แต่ปุโรหิตทำเหมือนเป็นโต๊ะธรรมดา  พวกเขาคิดด้วยว่า สมควรจะเหยียดหยามพระเจ้า!!
 มีคำถามย้อนกลับมาเสมอ  ในข้อ 6  บอกว่า ปุโรหิตเป็นผู้ย้อนถามพระเจ้า 
“พวกเราได้ดูหมิ่นพระนามอย่างไรกัน?”
“แล้วพวกเราได้ทำให้พระองค์เป็นมลทินอย่างไร?
ที่ทำลงไป ยังไม่รู้ว่าตัวเองทำผิด  พระเจ้าทรงบอกชัดว่า การที่เขาถวายสัตว์ตาบอด เป็นง่อย มีโรคติดตัว .. พวกเขา กำลังทำผิดต่อพระองค์ .. เลวีนิติ  1:3  บอกชัดเจนว่า พระเจ้าทรงพอพระทัยอะไร ..  เขาจะเอาของที่สกปรก มีมลทิน มาถวายพระเจ้าไม่ได้ (เลวีนิติ 7:19-21)
แปลกที่พวกเขาไม่ได้สำนึกเลย !  พวกเขาเฉยเมยต่อพระองค์
พวกปุโรหิตเหล่านี้ไม่ได้รู้ว่า พระเจ้าทรงเรียกเอาจากคนที่เป็นผู้นำฝ่ายวิญญาณมากกว่า (2 เปโตร 2:1)

1:9-10 พระเจ้าตรัสว่า น่าจะมีคนปิดประตูพระนิเวศเสียเลย เพราะจะได้ไม่มีการถวายสิ่งที่ไร้ค่าต่าง ๆ  พระเจ้าทรงเลือกที่จะให้ไม่มีใครเข้ามา
ถวายเครื่องบูชา ดีกว่าทำแบบชั่ว ๆ  ที่พระองค์ไม่พอพระทัย 

พระนามนี้ยิ่งใหญ่ทั่วโลก
1:11  พระเจ้าทรงแจ้งให้พวกเขาทราบว่า ในอนาคต พระนามของพระองค์จะยิ่งใหญ่ไปทั่วโลก  ทุกเวลา จะมีคนนมัสการ ถวายคำสรรเสริญ ถวายเครื่องบูชาแด่พระองค์  พวกเขาจะถวายของที่บริสุทธิ์แด่พระเจ้า  เป็นเรื่องที่พวกเขาไม่เข้าใจ  ขณะที่คนของพระเจ้าถวายสิ่งที่เป็นมลทิน ชนต่างชาติที่ยิวคิดว่า เป็นคนน่ารังเกียจ จะเป็นคนที่ถวายสิ่งที่พระเจ้าพอพระทัย  (อ่าน โรม 11) 

1:12 ปุโรหิตเหล่านี้ดูหมิ่นพระเจ้า เมื่อพวกเขามองเห็นว่า อะไร ๆ ที่เกี่ยวข้องกับพระเจ้าเป็นของน่ารังเกียจ เป็นมลทิน เราเห็นได้ในโลกปัจจุบันที่ผู้คนรังเกียจพระนามของพระเจ้า เกลียดชังพระนิเวศของพระองค์ พยายามทำลายพระนามของพระองค์ แต่ในมาลาคีนี้ พระเจ้าตรัสว่า คนของพระองค์เป็นคนที่ทำสิ่งเหล่านี้ 

1:13 ในขณะที่เราสมควรจะนำสิ่งดีที่สุดมาถวายพระเจ้า เราคิดว่า อะไรก็ได้ พระเจ้าทรงรับหมดนั่นแหละ นี่เป็นความคิดที่ไร้สติ เรารักใคร เราก็ต้องทำสิ่งที่ดีที่สุดให้เขาคนนั้น แต่ ปุโรหิตพวกนี้เชิดหน้าใส่พระเจ้า เอาของเลว ๆ มาให้พระองค์ แล้วพระองค์จะรับได้อย่างไร …  ใจพวกเขาย่ำแย่ ส่งผลให้การกระทำต่อพระองค์เลวร้ายไปด้วย 

1:14 พระเจ้าตรัสสาปแช่งพวกเขาไว้ กับคนที่สัญญาอย่างแต่กลับเอามาอีกอย่าง  พระองค์ทรงแจ้งให้ทราบว่า ทรงเป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่
พระนามของพระองค์จะเป็นที่ยำเกรงในชาติต่าง ๆ และเราก็เห็นเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ในปัจจุบัน  คนอิสราเอลเองหันหลังให้พระเจ้า และพวกเขาหันไปเป็นคนไม่เชื่อพระเจ้า ต่อต้านพระองค์ บางคนก็ยึดมั่นบทบัญญัติจนไม่มีจิตวิญญาณ
และในวันนี้ ตั้งแต่วันที่ 7 ตุลาคม ปี 2023 เป็นต้นมา เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในอิสราเอลเพราะสงครามรอบด้านที่โถมเข้ามาในประเทศ  เป็นเวลาที่ชาติทั้งหลายกำลังหันเข้ามาอธิษฐานเผื่ออิสราเอลให้พวกเขากลับมาหาพระองค์ ..​ขอบคุณพระเจ้าที่พวกเขากำลังกลับมาหาพระองค์ทุก ๆ วัน ไม่เหมือนในอดีต

พระคำเชื่อมโยง

พระคำเชื่อมโยง