Author: prakham

1 โครินธ์ 14:1
จงมุ่งมั่นหาความรัก และปรารถนาของประทานจากพระวิญญาณ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อจะได้เผยพระดำรัสของพระเจ้า 
1 โครินธ์ 14:2-3
ความแตกต่างของภาษาที่แปลกกับคำเผยพระดำรัส
เพราะคนที่พูดภาษาที่แปลก ไม่ได้พูดกับมนุษย์ แต่ทูลต่อพระเจ้า เพราะว่า ไม่มีใครเข้าใจ สิ่งที่เขาพูดเป็นความลึกล้ำฝ่ายวิญญาณ แต่คนที่เผยพระดำรัสนั้นพูดกับผู้คน เพื่อเสริมสร้างให้เติบโตและมีทั้งการให้กำลังใจและปลอบโยนใจ
1 โครินธ์ 14:4-5
คนซึ่งพูดภาษาที่แปลกนั้น ทำให้ตัวเองเติบโตขึ้น แต่คนที่เผยพระดำรัสก็ทำให้คริสตจักรเจริญขึ้น ข้าอยากให้ท่านทุกคนได้พูดภาษาที่แปลก แต่ยิ่งกว่านั้น ข้าต้องการให้ท่านได้เปิดเผยพระดำรัสของพระเจ้า เพราะคนที่ได้เผยพระดำรัสของพระเจ้าก็ใหญ่กว่าคนที่พูดภาษาที่แปลก นอกจากว่า เขาจะแปลความหมายได้ด้วยเพื่อเป็นการเสริมสร้างคริสตจักร

1 โครินธ์ 14:6 พูดเพื่อให้เกิดประโยชน์
พี่น้องเอ๋ย ถ้าข้ามาหาท่านและพูดภาษาที่แปลกแล้วจะเป็นประโยชน์อะไรกับพวกท่านเล่า? ยกเว้นว่า ข้าจะพูดกับพวกท่านด้วยการสำแดงโดยความรู้ โดยเปิดเผยพระดำรัส โดยการสอนพวกท่าน

1 โครินธ์ 14:7-9 พูดให้เข้าใจเพื่อทุกคนจะได้ประโยชน์
แม้แต่สิ่งไร้ชีวิตที่มีเสียง อย่างเช่นเสียงของขลุ่ย หรือพิณ หากเล่นโดยไม่ได้ส่งเสียงออกมาเป็นทำนองอย่างชัดเจน เราจะรู้ได้อย่างไรว่า กำลังเล่นเพลงอะไรอยู่ ไม่ว่าจะเป็นการเป่าหรือดีด ถ้าเสียงของแตรศึกไม่ชัดเจน ใครเล่าจะเตรียมตัวเข้าทำสงคราม? ท่านทั้งหลายก็เหมือนกัน นอกจากว่าท่านจะกล่าวคำที่ชัดเจนเพื่อความเข้าใจคนจะเข้าใจคำพูดนั้นได้อย่างไรเล่า? สิ่งที่ท่านพูดก็จะลอยตามลมไป

1 โครินธ์ 14:10-11 ทุกภาษาเข้าใจได้ถ้าเรารู้ความหมาย
แน่ทีเดียว มีภาษามากมายในโลกนี้และไม่มีภาษาใดไร้ความหมายดังนั้น ถ้าข้าไม่เข้าใจความหมายของภาษาหนึ่ง ข้าก็เป็นดั่งคนต่างชาติสำหรับคนที่พูดภาษานั้น เขาคนนั้นก็เป็นคนต่างชาติสำหรับข้า
1 โครินธ์ 14:12-13
ท่านก็เหมือนกัน ในเมื่อท่านมีความกระตือรือร้นที่จะได้รับของประทานฝ่ายพระวิญญาณ ก็ขอให้ท่านแสวงหาสิ่งดีสุดที่จะทำให้คริสตจักรเจริญขึ้น ดังนั้น คนซึ่งพูดภาษาที่แปลก ก็ควรอธิษฐานขอให้ตนเองแปลได้ด้วย

1 โครินธ์ 14:14-15 ความเข้าใจนั้นสำคัญมาก
ถ้าข้าอธิษฐานด้วยภาษาที่แปลก เท่ากับวิญญาณข้าอธิษฐาน แต่ไม่มีประโยชน์ต่อความเข้าใจของข้าเลย จะสรุปอย่างไรดี? ข้าจะอธิษฐานในจิตวิญญาณด้วยความเข้าใจ ข้าจะร้องเพลงในจิตวิญญาณด้วยความเข้าใจ

1 โครินธ์ 14:16-17
มิฉะนั้นแล้ว ถ้าท่านสรรเสริญพระเจ้าในจิตวิญญาณ โดยคนที่อยู่ด้วยไม่เข้าใจแล้วเขาจะพูดว่า “อาเมน” ได้อย่างไร ในเมื่อเขาไม่ทราบว่า ท่านกล่าวคำขอบคุณอะไรออกไป ท่านอาจจะกล่าวคำขอบพระคุณที่ดีมาก แต่คนอื่นไม่ได้รับการเสริมสร้าง
1 โครินธ์ 14:18-19
ข้าขอบพระคุณพระเจ้าที่ข้าพูดภาษาที่แปลกมากกว่าท่านทั้งหลายอีก แต่ว่าเมื่ออยู่ในคริสตจักร ข้าพอใจกับการกล่าวสักห้าคำด้วยความเข้าใจเพื่อว่าข้าจะได้สอนคนอื่น มากกว่าที่จะพูดเป็นพันคำด้วยภาษาที่แปลก

1 โครินธ์ 14:20 ของประทานนี้กับผู้ที่ยังไม่เชื่อ
พี่น้องเอ๋ย อย่ามีความคิดแบบเด็ก ๆ เรื่องความชั่วจงเป็นเหมือนเด็กทารก แต่ในทางความคิดจงมีความเข้าใจแบบผู้ใหญ่ที่โตแล้ว
1 โครินธ์ 14:21-22
ในบัญญัติเขียนไว้ว่า “เราจะพูดกับชนชาตินี้ด้วยคนที่พูดภาษาที่แปลกออกไป ด้วยริมฝีปากของคนต่างภาษาถึงกระนั้น พวกเขาก็ยังไม่ฟังเสียงของเรา พระเจ้าตรัสดังนี้” ดังนั้น การพูดภาษาที่แปลกออกไปจึงไม่เป็นหมายสำคัญแก่คนที่เชื่อแต่เป็นเพื่อคนที่ยังไม่เชื่อส่วนคำเผยพระดำรัสนั้นไม่ใช่เพื่อคนที่ไม่เชื่อแต่เป็นสำหรับคนที่เชื่อแล้ว

1 โครินธ์ 14:23 ดังนั้น หากคนทั้งคริสตจักรมาร่วมประชุมกัน และทุกคนต่างพูดภาษาที่แปลกออกไป และมีคนที่ไม่เข้าใจ
หรือคนที่ไม่เชื่อพระเจ้าเข้ามาพอดีพวกเขาก็จะเห็นว่า พวกท่านเลอะเลือนไปแล้วไม่ใช่หรือ?
1 โครินธ์ 14:24-25
แต่หากทุกคนเปิดเผยพระดำรัสพระเจ้าคนที่ไม่เชื่อ หรือคนที่ไม่เข้าใจเข้ามาพอดีสิ่งที่ได้ยินจะทำให้เขารู้ว่า ตนเป็นคนบาปและเขาจะถูกตักเตือน ความลับในใจของเขาจะถูกเปิดเผย และเขาจะก้มกราบลงนมัสการพระเจ้า และยอมรับว่า “พระเจ้า
ประทับท่ามกลางพวกท่านจริง”

1 โครินธ์ 14:26 ทำไปด้วยกัน ระเบียบเดียวกัน
ดังนั้น พี่น้องจะตัดสินใจอย่างไรเมื่อพวกท่านมาประชุมกัน ? บางคนก็ร้องเพลงสดุดี มีคำสอน มีการเผยพระดำรัส มีการพูดภาษาที่แปลก และมีการแปลภาษาเหล่านั้น จงทำทุกสิ่งให้เป็นการเสริมสร้างคริสตจักรเถิด
1 โครินธ์ 14:27-28
ถ้ามีคนพูดภาษาที่แปลกออกไปจงพูดเพียงสองคน หรืออย่างมากก็สามคน และให้พูดทีละคน แล้วให้คนหนึ่งแปลความถ้าหากไม่มีใครแปล เขาคนนั้นควรอยู่เงียบ ๆ แล้วพูดกับตนเอง และทูลต่อพระเจ้า

1 โครินธ์ 14:29-31
ให้ผู้เผยพระคำพูดได้สองสามคน และให้คนอื่นพิจารณาสิ่งที่เขาพูดด้วยความระมัดระวัง และหากคนที่นั่งอยู่ได้รับการสำแดงจากพระเจ้าขึ้นมา คนที่กำลังพูดนั้นก็ควรนิ่งเงียบก่อน เพราะว่าท่านเผยพระดำรัสได้ทีละคน เพื่อให้ทุกคนได้
เรียนรู้ และได้รับการหนุนน้ำใจ
1 โครินธ์ 14:32-33
เพราะจิตวิญญาณของผู้เผยพระดำรัสนั้นอยู่ในการควบคุมโดยตัวเขาเองเพราะว่าพระเจ้ามิได้ทรงเป็นพระเจ้าแห่งความสับสนวุ่นวาย แต่ทรงเป็นพระเจ้าแห่งสันติสุข ดังที่ทรงเป็นอยู่ในทุก ๆ คริสตจักรของวิสุทธิชน

1 โครินธ์ 14:34-35ขอให้เหล่าสตรีนิ่งสงบในคริสตจักร
เพราะพวกเธอไม่ได้รับอนุญาตให้พูดพวกเธอควรยอมเชื่อฟังดังที่บัญญัติกล่าวไว้ หากพวกเธอต้องการรู้สิ่งใดให้ถามสามีที่บ้าน เพราะการที่สตรีจะพูดขึ้นมาในคริสตจักรก็เป็นเรื่องน่าอาย
1 โครินธ์ 14:36-37
พระดำรัสนั้นเกิดมาจากท่าน? หรือว่าท่านเป็นคนเดียวที่เข้าถึงพระดำรัสนั้น? หากคนใดคิดว่าตนเองเป็นผู้เผยพระดำรัสหรือเป็นคนอยู่ฝ่ายพระวิญญาณก็จงยอมรับเถิดว่า สิ่งที่ข้าเขียนถึงท่านเป็นพระบัญญัติจากองค์พระผู้เป็นเจ้า

1 โครินธ์ 14:38-40 ข้อสรุปที่ชัดเจน
หากคนใดไม่เอาใจใส่ข้อความนั้น ผู้อื่นก็จะไม่ใส่ใจเขา
ดังนั้น พี่น้องเอ๋ยจงกระตือรือร้นที่จะเปิดเผยพระดำรัส
และอย่าห้ามการพูดภาษาที่แปลกเลย แต่ควรกระทำทุกสิ่งให้เหมาะสม อย่างมีระเบียบ

1 โครินธ์ 14:1
ในเมื่อความรักสำคัญที่สุด เราจึงตามทางความรักของพระเจ้า ไม่ใช่รักตามความหมายของโลกแต่เป็นรักบริสุทธิ์ตามโครินธ์ 13 นอกจากนั้น ผู้เชื่อควรตามหาของประทานในการเผยพระดำรัสของพระเจ้า จากที่เห็น พี่น้องในโครินธ์น่าจะเน้นการพูดภาษาที่แปลกมากกว่าการเผยพระดำรัสเป็นเพราะพวกเขารู้สึกว่าดูดี ชาวโครินธ์ชอบเรื่องของภาษาอยู่แล้ว
1 โครินธ์ 14:2-3
การเผยพระดำรัสนั้น ชัดเจน เป็นหน้าที่ของการสร้างเสริมคริสตจักร หนุนใจ ให้กำลัง ปลอบใจมุ่งพูดสื่อสารกับคน พวกเขาเข้าใจสิ่งที่พูด และเกิดการเปลี่ยนแปลงในทัศนคติ ความคิด การกระทำแต่คนที่พูดภาษาที่แปลกกำลังพูดกับพระเจ้าเป็นเหมือนการอธิษฐาน ดังนั้นเมื่อมีการพูดภาษาที่แปลกโดยไม่มีการแปล จึงไม่ส่งผลใด ๆ กับพี่น้อง ยกเว้นภาษานั้นพูดเพื่อบางคนที่เข้าใจ
1 โครินธ์ 14:4-5
ชีวิตคริสเตียนเป็นชีวิตแบบที่ก้าวไปข้างหน้าตลอดไม่ใช่อยู่นิ่งกับที่ ซึ่งเป็นเหมือนการถอยหลังเข้าคลอง การพูดภาษาที่แปลกออกไปซึ่งพระเจ้า
ทรงนำให้พูดนั้น เป็นการช่วยให้ตนเองได้รับการชูใจ หนุนกำลัง มันไม่ได้ช่วยสร้างเสริมใครที่อยู่ตรงนั้น (ยกเว้นคนภาษานั้นมาได้ยิน) ท่านเปาโลจึงขอให้แสวงหารักและการเผยพระดำรัสเพราะทั้งสองจะช่วยให้คริสตจักรเติบโตขึ้น
การพูดภาษาที่แปลกในการอธิษฐานส่วนตัวกับพระเจ้าเป็นสิ่งดี เสริมสร้างตนเอง แต่หากเข้ามาอยู่ในที่ชุมนุมชนของพระเจ้าแล้ว ที่สำคัญคือ การสร้างชีวิตของพี่น้อง ท่านเปาโลจึงมองว่า การเผยพระดำรัสที่เข้าใจได้ ที่ทำให้เกิดการสำนึกผิดหรือการเตรียมตัวพร้อม จะเป็นสิ่งที่ส่งผลกว้างกว่าเรื่องส่วนตัว ยกเว้นเมื่อคน ๆ หนึ่งพูดภาษาที่แปลกแล้วยังแปลให้ด้วย นั่นก็เป็นสิ่งดีเช่นกัน
1 โครินธ์ 14:6
แม้กระทั่งท่านเปาโลเอง หากมัวพูดแต่ภาษาที่แปลกแล้วไม่สอน ไม่เพิ่มความรู้ ไม่ทำให้พี่น้องเจริญในพระเจ้า ก็ไม่มีประโยชน์
1 โครินธ์ 14:7-9
แล้วท่านเปาโลก็เอาเรื่องเครื่องดนตรีที่ส่งเสียงมาให้พี่น้องได้เข้าใจ ว่าหากเพลงนั้นไม่ได้สื่อความหมาย มันก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร คนที่เล่นเครื่องดนตรีไม่เป็นแล้วมาดีด สี ตี เป่าคนฟังก็จะไม่ประทับใจ แต่หากนักดนตรีได้มาเล่น สื่อความหมายของผู้ประพันธ์ ความงดงามความเข้าใจก็เกิดขึ้น ทำให้ผู้ฟังรู้สึกตามไปได้ดังนั้นการสื่อสารในคริสตจักรจะต้องชัดเจนไม่คลุมเครือ. การพูดภาษาที่แปลกซึ่งเข้าใจไม่ได้นั้น หากพูดเพื่อให้เกิดความรู้สึกว่าฉันเป็นคนฝ่ายวิญญาณ ก็เป็นอันตราย แถมเป็นคำ ไร้สาระ พี่น้องชาวโครินธ์อาจจะสับสน และคิดว่าการพูดภาษาที่แปลกออกไปนั้น แสดงว่าคนพูดนั้นใกล้ชิดพระเจ้ามากกว่าคนอื่น เท่ากับแรงจูงใจในการพูดก็ผิดแล้ว ผิดแต่ต้นเลย
1 โครินธ์ 14:10-11
คำว่าภาษา มีความหมายถึงคำพูด ประโยค วลีที่เข้าใจได้ ภาษาเป็นของประทานที่ยิ่งใหญ่จากพระเจ้าให้กับทุกคนในโลก และเป็นสำหรับมนุษย์เท่านั้น นี่เป็นเครื่องหมายแสดงว่า เราเป็นผู้ที่ถูกสร้างมาตามพระฉายาของพระเจ้าจริง ๆ สัตว์จะมีภาษาจำกัดมาก ๆ ไม่เหมือนพวกเรา แต่คนเราที่อยู่ต่างสถานที่ ต่างบ้านเมืองก็มีภาษาที่เข้าใจกันเองในท้องถิ่น เราต้องมีการแปลเราจึงจะเข้าใจภาษาที่แตกต่างออกไปจากเรา
1 โครินธ์ 14:12-13
กล่าวโดยสรุปคือ ท่านเปาโลต้องการให้พี่น้องแสวงหาของประทานที่ดีสุด ซึ่งเป็นของประทานที่จะทำให้คริสตจักรเติบโตขึ้น คนที่พูดภาษาที่แปลกจึงควรรับผิดชอบ ขอพระเจ้าทรงช่วยให้เขาแปลความหมายได้ด้วย นั่นจึงจะสมบูรณ์แบบ ดังนั้นสรุปได้ว่า ภาษาที่ไม่เข้าใจ จะไม่เกิดประโยชน์ ต้องเป็นภาษาที่พี่น้องเข้าใจได้

1 โครินธ์ 14:14-15
ในชีวิตเรานั้น บางครั้งสิ่งที่เราทำเราก็ไม่ได้มีความเข้าใจขบวนการของมันทั้งหมด แต่มันก็ทำให้เรามีชีวิตอยู่ได้ อย่างเช่นกินอาหาร แล้วอาหารไปทำขบวนการที่ทำให้ร่างกายเติบโตอย่างไร คนทั่วไปก็จะไม่เข้าใจ แต่ก็จะกินเสมอ ในการอธิษฐานฝ่ายวิญญาณเช่นกัน บางครั้งคนที่อธิษฐาน พูดภาษาที่แปลก ไม่เข้าใจ แต่มันก็เป็นสิ่งที่ทำให้เขาเติบโตขึ้น สำหรับท่านเปาโล การทำทุกสิ่งด้วยความเข้าใจก็ช่วยให้คนอื่นเติบโตด้วย
1 โครินธ์ 14:16-17
นี่เป็นการเตือนว่า การทำทุกสิ่งในคริสตจักรนั้น ต้องให้พี่น้องของเรามีความเข้าใจด้วยไม่ใช่หลงว่าตนเป็นคนฝ่ายวิญญาณ ติดต่อกับพระเจ้าได้อยู่คนเดียว การเสริมสร้างซึ่งกันและกัน เป็นเหตุผลที่เรามีชุมชนของพระเจ้า เราจำเป็นต้องใกล้ชิด และเชื่อมโยงการในการใช้ชีวิต เพื่อจะมีทั้งความรักความเข้าใจ และการช่วยเหลือกันในยามยากลำบาก
1 โครินธ์ 14:18-19
ท่านเปาโลที่เป็นผู้ก่อตั้งคริสตจักรได้กล่าวชัดว่าในชีวิตส่วนตัวของท่าน ท่านพูดภาษาที่แปลกมาก มากกว่าคนอื่น ๆ หมายความว่า เมื่อท่านอธิษฐานกับพระเจ้า ท่านก็ใช้ภาษาที่แปลกเสมอแต่ในชีวิตที่อยู่กับชุมชนผู้เชื่อ ท่านเลือกที่จะกล่าวคำที่คนเข้าใจ และรับการเสริมสร้าง เติบโตขึ้นท่านเลือกที่จะสื่อสารอย่างเข้าใจ แทนที่จะกล่าวอะไรที่ไม่มีใครเข้าใจได้ 

1 โครินธ์ 14:20
ท่านเปาโลต้องการให้พี่น้องเติบโตในพระเจ้าไม่คิดอย่างเด็กที่พยายามไล่ตามของประทานพูดภาษาที่แปลกเพราะทำให้เป็นคนที่ดูดี เหมือนเป็นคนฝ่ายวิญญาณท่านพูดซ้ำแล้ว ซ้ำอีก ให้พี่น้องโตเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณได้แล้ว แต่การที่มีปัญหามากและต้องย้ำเช่นนี้ เพราะความคิดอย่างเด็ก ๆ ของพวกเขาฝังลึกแน่น ถ้าเราลองมองตัวเองก็จะเห็นปัญหาแบบเดียวกับพี่น้องโครินธ์
1 โครินธ์ 14:21
แล้วท่านเปาโลก็ย้อนกลับไปถึงครั้งที่อิสยาห์ได้พยากรณ์เนื่องจากว่า คนอิสราเอลดื้อดึงต่อพระเจ้ามาก ไม่กลับใจสักที พระเจ้าจึงจะทรงใช้คนต่างชาติเข้ามามีอำนาจเหนือพวกเขา พระเจ้าทรงทำจริง ๆ ให้อัสซีเรียเข้ามาบุก แต่กระนั้นคนอิสราเอลก็ยังไม่สำนึกว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นการสั่งสอนของพระเจ้า พวกเขายังคงดื้อดึงต่อไป อ่าน อิสยาห์ 28:11-12 พระเจ้าทรงใช้ภาษาอื่นมาสั่งสอนคนอิสราเอล
1 โครินธ์ 14:22
ด้วยเหตุผลดังกล่าว ท่านเปาโลจึงชี้แจงว่า การมีภาษาที่แปลกออกไปนั้น ช่วยคนต่างชาติที่เข้ามาในหมู่พี่น้อง และได้ยินคำของพระเจ้าผ่านภาษาของพวกเขา ตามที่พระองค์ประสงค์จะตรัสกับแต่ละคนข้อ 21 และ 22 เป็นการช่วยป้องกันไม่ให้พี่น้องเอาแต่แสวงหาที่จะพูดภาษาที่แปลก โดยมีแรงจูงใจที่อยากอวดว่าตัวเองใกล้ชิดพระเจ้า นิสัยแบบเด็ก ๆ ทั้งที่พวกเขาควรเป็นผู้ใหญ่แล้ว
1 โครินธ์ 14:23
ดังนั้น หากคนทั้งคริสตจักรมาร่วมปลองคิดถึงวันที่คุณเข้าไปในคริสตจักรแห่งหนึ่งแล้วก็มีคนที่พูดภาษาที่แปลก ซึ่งคุณไม่เข้าใจไม่ได้พูดแค่คนเดียว แล้วมีคนแปล แต่พูดแข่งกัน เสียงดัง เราจะรู้สึกว่าพวกเขาเป็นอะไรกันนี่
เลอะเทอะจริง ๆ ทำไมไม่มีระเบียบ ทำไมทำสิ่งที่ไม่เข้าใจ สภาพแบบนี้ เกิดขึ้นบ่อย ๆ ในที่ ๆขาดความเข้าใจ และยังเป็นเด็กอยู่ คิดว่า ทำอย่างนี้แล้วดูดี แต่ภาพที่ออกมากลับดูตรงข้าม
1 โครินธ์ 14:24-25
นี่ไง ประโยชน์ของการเผยพระดำรัสของพระเจ้าเพราะในการเปิดเผยนั้น จะมีคำที่เฉพาะเจาะจงกับคนบางคนในที่นั้น ทำให้เขารู้ว่า พระเจ้ากำลังตรัสกับเขาจริง ๆ เป็นโอกาสที่หลายคนจะได้ตระหนักว่า พระเจ้าทรงพระชนม์อยู่ และทรงสื่อสารกับพวกเขาโดยตรง การยอมรับว่ามีพระเจ้านั้น จำเป็นกับทุกคนที่จะกลับใจใหม่
1 โครินธ์ 14:27-28
สำหรับท่านเปาโลแล้ว แม้การที่จะพูดภาษาที่แปลกในคริสตจักรก็จะต้องมีวินัย มีระเบียบไม่ให้มีการแข่งกันพูด แข่งกันแปล และหากใครไม่ได้รับคำจากพระเจ้าก็ขออยู่เงียบ ๆ อย่าทำแบบปลอม ๆ ขึ้นมา ซึ่งปรากฎว่า เราพบการพูดภาษาต่าง ๆ แบบปลอมขึ้นมาก็เยอะ ดังนั้นในวิถีปฏิบัติแล้ว ต้องให้อยู่ในความจริง อยู่ในระเบียบ มีการรับส่งในการรับใช้เรื่องนี้อย่างน่าดู ไม่ใช่เป็นการแก่งแย่งกัน
1 โครินธ์ 14:26
เราจะเห็นภาพว่า ในคริสตจักรเริ่มแรกนั้น พวกเขาทำอะไรกันบ้าง มีทั้งการร้องเพลง สอน การเทศนาและพูดภาษา แปลภาษา รวมทั้งการดูแลพี่น้องที่ยากจน (ดูจากหนังสือกิจการ) นอกจากนั้นมีการส่งคนออกไปประกาศตามพื้นที่ต่าง ๆ ซึ่งยังไม่เคยได้ยินเรื่องพระเยซู มีการตั้งกลุ่มพี่น้องตามบ้าน และสร้างคริสตจักร ทั้งหมดนี้มีเพื่อการเสริมสร้างให้ผู้เชื่อเติบโตในพระเจ้า

1 โครินธ์ 14:29-31
ตอนนี้ท่านเปาโลกล่าวถึงข้อควรปฏิบัติในยามที่มีการเผยพระคำในคริสตจักร เป็นรายละเอียดย่อยที่ควรทำ ท่านคงเห็นแล้วว่า ในอนาคตนั้นจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง จึงจัดระเบียบไว้ให้จากข้อ 28 ดูเหมือนว่า ท่านต้องการให้ทุกคนได้มีโอกาสมีของประทานนี้ เราจะเห็นว่า มีหลายครั้งขณะที่มีการเทศนา มีการเผยพระดำรัสของพระเจ้าส่งตรงให้ใครบางคนในหมู่พี่น้อง และเกิดการกลับใจ เปลี่ยนชีวิต นี่คือชีวิตในคริสตจักร!
1 โครินธ์ 14:32-33
ข้อความนี้ช่วยเรามาก ทำให้เรารู้ว่า ใครคนไหนเป็นของจริง เป็นของปลอมขณะที่มีการเผยพระดำรัสหรือพูดภาษาที่แปลก เพราะจะต้องมีการควบคุมตนเองได้ ซึ่งเป็นหนึ่งในผลของพระวิญญาณ ไม่ใช่ขาดการควบคุม ส่งแต่อารมณ์อันรุนแรงออกมา การทำงานของพระวิญญาณในคริสตจักรจึงเป็นรูปแบบของความสงบไม่ใช่ความวุ่นวาย สันติ ไม่ใช่ความสับสน
1 โครินธ์ 14:34-35
เป็นอีกเรื่องที่ผู้หญิงสมัยใหม่อาจจะไม่เข้าใจดูเหมือนท่านเปาโลกำลังปิดกั้นผู้หญิงในคริสตจักรหรือเปล่า เราก็มีผู้หญิงโสดอยู่เยอะด้วย ทำให้รู้สึกแปลก ๆ เมื่ออ่านพระคำข้อนี้ ในสมัยก่อนนั้น เป็นเรื่องปกติที่ผู้หญิงอยู่ภายใต้อำนาจของผู้ชาย ในตะวันออกกลางก็ยังเป็นเช่นนี้อยู่ ที่ผู้หญิงจะออกไปไหนคนเดียวไม่ได้แต่ต้องมีสามีหรือญาติผู้ชายออกไปประกบเสมอ สรุปว่าในคริสตจักรโครินธ์ ภรรยาต้องไปถามสามีที่บ้าน 
1 โครินธ์ 14:36-37
พี่น้องจะต้องเข้าใจว่า พระกิตติคุณพระดำรัสของพระเจ้านั้น ไม่ได้เกิดจากความคิดของพวกเขาเอง ไม่ใช่พวกเขาเท่านั้นที่จะรู้จักพระทัย ต้องเข้าใจว่า พระเจ้าทรงสำแดงพระทัยของพระองค์ให้กับผู้รับใช้แต่ละคน รวมทั้งพวกเขาตามที่พระองค์ทรงเห็นดี ดังนั้น พี่น้องจึงต้องยอมรับท่านเปาโลในฐานะที่ท่านเป็นอัครทูตที่พระเยซูทรงตั้งไว้ว่า ทุกสิ่งที่ท่านเตือนสอนเป็นมาจากพระเจ้า
1 โครินธ์ 14:38-40
คำสุดท้ายของท่านเปาโลในบทนี้ เป็นการสรุปว่าพี่น้องทุกคนควรที่จะได้ยินพระดำรัสของพระเจ้าสามารถเปิดเผยเพื่อการเสริมสร้างพี่น้องในคริสตจักร แต่ระเบียบนั้นก็เป็นสิ่งที่สำคัญมากพระเจ้าทรงเป็นพระเจ้าแห่งความมีระเบียบชัดเจนในธรรมชาติเราก็เห็น ทรงเป็นพระเจ้าแห่งสันติสุขเมื่อใดก็ตามที่ผู้เชื่อไปเน้นบางสิ่งมากเกินไป ก็ขาดความสมดุลย์ในคริสตจักร และมีโอกาสที่จะกลายเป็นตกขอบไปได้

ข้อพระคำเชื่อมโยง