กิจการ 14 เจอหินเข้าแล้ว

ที่เมืองอิโคนิยูม

เมื่อประชาชนอยากกราบไหว้

ถูกหินขว้าง.. ไปต่อ

ให้กำลังใจพี่น้อง

กิจการ 14:1-3 ที่เมืองอิโคนิยูม
เมื่อถูกปฏิเสธจากเมืองอันทิโอก ทั้งสองก็ไม่ได้ท้อถอย อย่างน้อยมีคนเชื่อแล้ว และพวกเขาเหล่านั้นก็จะเป็นพลังคริสเตียนท้องถิ่นต่อไป เมื่อไปถึงเมืองอิโคนิยูม ก็เริ่มสอนในศาลาธรรมยิวก่อนเป็นอันดับแรก ดูเหมือนว่าเป็นสูตรที่ใช้ได้ทุก ๆ เมือง คำสอนเรื่องพระเยซูคริสต์ทำให้ทั้งยิวและกรีกหันมาเชื่อพระเจ้ามากมาย ทั้งสองเน้นคำแห่งพระคุณ นั่นคือ พระเยซูคริสต์ที่สิ้นพระชนม์และคืนพระชนม์คือ ทางแห่งความรอดไม่ใช่กฎบัญญัติ และนี่เองส่งผลให้ยิวที่ไม่เชื่อเริ่มไม่พอใจ
แต่ทั้งสองไม่ได้รีบหนีออกจากเมือง ยังคงสอนต่อและพระเจ้าทรงทำการอัศจรรย์ผ่านมือของเปาโล และบารนาบัส พระเจ้าทรงรับรองงานของเขา ผู้คนได้รับสิ่งดีจากพระเจ้า ก็ยิ่งมีคนมาเชื่อ
กิจการ 14:4-7
ยิวที่เคร่งกฎบัญญัติ ไม่พอใจที่พระกิตติคุณของพระเจ้าไม่ได้สอนให้คนที่เชื่อใหม่ต้องมาแบกภาระทำตามบัญญัติเพื่อให้รอด พวกเขาทั้งเสียหน้า และเสียผู้สนับสนุน จึงไม่มีทางที่จะประนีประนอมได้ แต่ทั้งเปาโลและบารนาบัสก็พยายามที่จะอยู่ในเมืองนี้ให้นานที่สุดเพื่อจะได้วางรากฐานแห่งความเชื่อให้แข็งแรก และต่อมายิวและกรีกที่ไม่พอใจก็พร้อมที่จะสังหารผู้รับใช้ของพระเจ้า
เมื่อถึงขั้นวิกฤติ ทั้งสองก็ต้องหนีอีกครั้ง ไปยังเมืองที่ไม่ห่างไปมากนัก จากคำบันทึกของท่านลูกา ดูเหมือนว่าท่านไปตามเมืองที่อยู่ใกล้เคียงกัน
กิจการ 14:8-10 เมื่อประชาชนอยากกราบไหว้
ขณะที่อยู่ในเมืองลิสตรา มีชายง่อยคนหนึ่งตั้งใจฟังพระคำของพระเจ้ามาก และด้วยของประทานในการสังเกตวิญญาณ เปาโลมองเห็นว่า เขามีความเชื่อที่จะหายได้ และเมื่อเขารับคำสั่งให้ยืน เขาก็ยืนและเดินได้ทันที ทั้งๆ ที่ไม่เคยยืนมาตั้งแต่เกิด แน่นอน ประชาชนตื่นเต้นมาก
กิจการ 14:11-13
พอเห็นว่ามีการอัศจรรย์อย่างนั้น ประชาชนก็สรุปเหมาเอาเองว่า ทั้งสองเป็นเทพมาหาพวกเขา เป็นเทพที่มาในร่างของมนุษย์ ซึ่งเคยมีเรื่องเล่าต่อ ๆ กันมาว่า มีเทพมาเยี่ยมประชาชนอยู่ในอดีต เขามองว่า เปาโลเป็นเทพเฮอร์เมส เพราะพูดเก่ง และเป็นเหมือนโฆษกส่วนตัวของซุส ส่วนบารนาบัสเป็นเทพซุส เพราะดูนิ่งแต่มีพลัง
เรื่องนี้ไปถึงหูพวกพระในวิหารนอกเมือง พวกเขาก็พากันมาพร้อมที่จะนมัสการทั้งสอง
กิจการ 14:14-15
แทนที่จะรับการนมัสการ ทั้งสองฉีกเสื้อผ้าให้เห็นทันที ในสมัยก่อน การฉีกเสื้อผ้าเช่นนี้ เป็นการแสดงออกถึงความไม่พอใจและความปวดร้าวใจอย่างมาก เห็นชัด เข้าใจง่าย นี่ถ้าเป็นพวกครูสอนผิด พวกเขาก็จะรับทันที ตั้งต้นเป็นพระเจ้าให้คนกราบนมัสการทันที แต่ไม่ใช่สำหรับเปาโลและบารนาบัส
แต่คนเมืองนี้ ไม่ชินกับคำสอนของโมเสส ไม่รู้จักพระคัมภีร์อย่างดีเหมือนกับคนในเยรูซาเล็ม มาดูกันว่าเปาโลบอกอะไรบ้าง .…​ทำไมมากราบเรา?….​เราเป็นคนเหมือนท่าน….พระเจ้าทรงพระชนม์.. พระเจ้าทรงเป็นผู้สร้างทุกสิ่ง
กิจการ 14:16-18
ยุคก่อน พระเจ้าทรงปล่อยให้คนเดินตามทางตนซึ่งมีความหมายว่า พระเจ้ากำลังสำแดงพระองค์ให้พวกชาวเมืองได้รู้จักพระองค์ และพระองค์ประทานฝน ให้ฤดู ให้อาหาร ให้ความสุข
แต่ถึงขนาดนั้น ก็ยังมีคนที่ไม่อยากฟัง แต่ดื้อรั้นอยากจะนมัสการทั้งสอง นี่ทำให้เราเห็นว่า ความเชื่อในเรื่องพระต่าง ๆ นี้ฝังแน่นอยู่ในใจชาวลิสตรา
กิจการ 14:19 ถูกหินขว้าง.. ไปต่อ
ในขณะที่ชาวเมืองอยากนมัสการทั้งสอง แต่ยิวที่มาจากอันทิโอก(เหนือ) และเมืองอิโคนิยูม (น่าจะตามมารังควาญการประกาศของทั้งสอง) กลับชักชวน ปลุกปั่นให้ผู้คนเอาหินขว้าง และท่านก็คงเจ็บปวดมากถึงกับแน่นิ่งไป คนยิวที่ไม่พอใจ จะไม่ปล่อยให้เปาโลทำงานสะดวก แถมมีจิตใจที่เคียดแค้นมาก ซึ่งเราไม่ได้เห็นแค่ในอดีตเท่านั้น แม้ทุกวันนี้ ในอิสราเอล คนที่เชื่อในศาสนายิวเคร่งครัดก็จะพยายามขัดขวางความเชื่อในพระเยซูคริสต์ และพวกเขาก็ทำงานเกิดผลมาก เพราะมีคนยิวจำนวนมากที่ไม่ได้รู้จักชื่อพระเยซูเสียด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ พระเจ้ากำลังทำงานผ่านผู้คนมากมายทำให้คนยิวสมัยใหม่ได้มารู้จักพระองค์มากขึ้นทุกวัน
คนที่เอาหินขว้างก็ลากเปาโลออกไปเพราะคิดว่าตายแล้ว สมใจพวกเขา พวกเขาไม่ได้คิดจะขว้างแค่เพื่อสั่งสอน แต่ต้องการให้ตายไปเลย
กิจการ 14:20
เหล่าศิษย์ที่ตามไปนั้น ไม่ได้ถูกหินขว้างด้วย พวกเขาเข้ามาล้อมตัวเปาโลไว้ ถึงแม้ว่าจะเข้าเมืองไปอีกครั้ง ล้างตัว พักผ่อน รุ่งเช้าท่านออกออกเดินทางต่อไปยังเมืองเดอร์บีกับบารนาบัส พระเจ้าทรงดีต่อเปาโลเพราะ
ยังสามารถเดินทาง ทั้ง ๆ ที่ช้ำชอกขนาดนั้น เปาโลไม่ได้ออกจากเมืองนี้โดยการสลัดฝุ่นจากเท้า เชื่อว่าคงอธิษฐานให้คนทั้งหลายได้พบพระเจ้าโดยฝากเมืองนี้ไว้กับพระองค์
นี่เป็นคำของท่านในเวลาต่อมา กาลาเทีย 6:17 “ข้ามีเครื่องหมายของพระคริสต์บนกายแล้ว” ไม่แน่.. เปาโลอาจคิดถึงวันที่เห็นสเทเฟนโดนเอาหินขว้าง ตอนนี้ตัวเองก็เจอเหมือนกัน ไม่มีอะไรต้องบ่นเลย..สมควรแล้วที่จะเจอแบบสเทเฟน
กิจการ 14:21-22 ให้กำลังใจพี่น้อง
เมื่อเข้าไปในเมืองเดอร์บี ปรากฏว่า ผู้คนตอบรับเรื่องราวของการสิ้นพระชนม์ การคืนพระชนม์ของพระเยซูเป็นอย่างมาก พระเจ้าทรงอนุญาตให้เกิดความทุกข์ยาก แต่พระองค์ก็ทรงทำให้พวกเขาได้รับความชื่นชมยินดีเช่นกัน จากนั้น ทั้งสองเดินทางกลับไปเยี่ยมพี่น้องในลิสตราที่ต้องระเห็จออกมา เมืองอิโคนิยูมที่มีคนเกลียดชัง แล้วต่อไปยังอันทิโอกด้วย
จะเห็นว่าการเข้าไปในแผ่นดินของพระเจ้าไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่พี่น้องก็ต้องยอมรับว่า จะเกิดการข่มเหงในชีวิตแน่นอน
กิจการ 14:23-25
ในทุกคริสตจักรหรือชุมชนที่ทั้งเปาโลและบารนาบัสไปเยี่ยมนั้น ได้มีการค้นหา และตั้งคนที่ไว้ใจได้ มีความรู้พอสมควรที่จะคอยดูแลฝ่ายจิตวิญญาณ ลูกา ผู้เขียนได้บันทึกชัดเจนว่า ทั้งสองเดินทางไปไหนมาไหนบ้าง เรียกได้ว่า ได้มีการประกาศพระนามพระเยซูในแถบตุรกีตะวันออกอย่างทั่วถึง และมีคริสตจักรเกิดขึ้นหลายแห่งในพื้นที่แถบนั้นด้วย
อัททาลิยาเป็นเมืองท่าอยู่ริมฝั่งทะเล
กิจการ 14:26-28
จากอัททาลิยา ทั้งสองเดินทางลงไปยังเมืองอันทิโอกซึ่งอยู่ในเขตซีเรีย และก็ได้อยู่ในเมืองนั้น ประกาศและสร้างเสริมคริสตจักรอีกนานพอสมควร เพราะที่เมืองนั้น มีคนต่างชาติอาศัยอยู่มากมาย และพระเจ้าก็ทรงนำให้คนเหล่านั้นได้มาพบพระองค์ด้วย ไม่เฉพาะคนยิวเท่านั้น ทั้งเปาโลและบารนาบัสได้พักใจในเมืองนี้ด้วย

พระคำเชื่อมโยง