Category: พันธสัญญาใหม่

ดังนั้น ข้าจึงขอหนุนใจบรรดาผู้ใหญ่ท่ามกลางท่าน ในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่เหมือนกัน เป็นพยานคนหนึ่งที่เห็นการทนทุกข์ของพระคริสต์ และเป็นผู้ที่มีส่วนในพระสิริรุ่งโรจน์ที่กำลังจะมาปรากฏ ว่า..
1 เปโตร 5:1

มัทธิว 26:37, โรม 8:17,18,

ครั้งนี้ท่านเปโตรกำลังขอร้องพี่น้องที่เป็นผู้สูงอายุซึ่งเป็นคนวัยเดียวกับท่านเอง พวกเขาเหล่านี้คือเหล่าผู้ปกครองในคริสตจักร เป็นคนที่มีปัญญาและเติบโตฝ่ายวิญญาณเป็นผู้ใหญ่ พวกเขาทั้งสอน-เทศนาได้ (1 ทิโมธี 5:17) ท่านเปโตรเข้าใจความหมายลึกซึ้งของทั้งหมดที่เห็นจากพระเยซูคริสต์ ท่านรู้ว่า ที่พระเยซูต้องสิ้นพระชนม์นั้นเพื่อเป้าหมายประการใด และคำที่จะขอร้องต่อไปก็สำคัญยิ่ง

ให้ท่านเลี้ยงดูฝูงแกะของพระเจ้าซึ่งอยู่ท่ามกลางท่าน โดยปกครองดูแลไม่ใช่เพราะถูกบังคับแต่ดูแลอย่างเต็มใจตามน้ำพระทัยไม่ใช่เพราะสนใจผลประโยชน์ แต่ดูแลอย่างกระตือรือร้น
1 เปโตร 5:2

กิจการ 20:28, 1 โครินธ์ 9:17, 1 ทิโมธี 3:3,

สิ่งสำคัญสำหรับผู้ปกครองในคริสตจักรคือ การเลี้ยงดูผู้เชื่ออย่างที่พระเยซูทรงทำมาก่อน เขาทำเพราะเขารักพระองค์ และคนของพระองค์ (ยอห์น 21:15-17) ผู้เลี้ยงมีหน้าที่ทั้งปกป้อง แนะนำ ให้อาหาร คือพระคำของพระเจ้า ดูแลอย่างห่วงใย พร้อมที่ จะให้ชีวิตของตนแก่พี่น้อง (ยอห์น 10:11-14)
ทั้งหมดนี้ ทำด้วยความเต็มใจอย่างยิ่ง

โดยไม่ทำตัวเหนือบรรดาคนที่ท่านดูแลแต่เป็นแบบอย่างแก่ฝูงแกะนั้น และเมื่อองค์พระผู้เลี้ยงใหญ่ทรงปรากฏ ท่านจะได้รับมงกุฎแห่งศักดิ์ศรีที่ไม่เลือนไป
1 เปโตร 5:3-4

เอเสเคียล 34:4, สดุดี 33:12, ฟีลิปปี 3:17, ฮีบรู 13:20, 2 ทิโมธี 4:8

การเลี้ยงดูฝูงแกะของพระเจ้าคือ เหล่าผู้เชื่อที่ ยังเป็นคนใหม่ ยังต้องการความเข้าใจในพระคำ พวกเขาไม่ใช่เรียนจากคำสอนด้วยปากเท่านั้น แต่พวกเขาเรียนรู้จากการกระทำของผู้เลี้ยงดู เรียนจากชีวิตที่เป็นต้นแบบ เหมือนอย่างอัครทูตเปาโล ที่ท่านเคยพูดว่า จงเลียนแบบข้า อย่างที่ข้าเลียนแบบพระคริสต์ 1 โครินธ์ 11:1 ดังนั้นเราจึงต้องเป็นผู้เลี้ยงที่ทำตามอย่างองค์พระผู้เลี้ยงใหญ่

เช่นเดียวกัน คนที่อายุน้อยกว่าก็ให้เชื่อฟังคนที่อาวุโสกว่า ขอให้ทุกคนถ่อมใจต่อกันและกัน เพราะว่า “พระเจ้าทรงต่อต้านคนที่เย่อหยิ่ง แต่ประทานพระคุณแก่คนที่ถ่อมใจลง”
1 เปโตร 5:5

เอเฟซัส 5:21, สุภาษิต 3:34, อิสยาห์ 57:15

ขณะที่ท่านเปโตรสอนให้ผู้ใหญ่ดูแลผู้น้อยผู้น้อย คือลูกแกะ ก็จะต้องเชื่อฟัง และถ่อมตน ต่อผู้ใหญ่เหล่านั้น ต้องมีการตอบโต้กันระหว่างสองฝ่ายอย่างดี ผู้ใหญ่ต้องไม่วางก้าม แต่ให้ ความนับถือผู้น้อยด้วย ผู้น้อยก็ต้องให้เกียรติ ผู้ใหญ่ สังคมเช่นนี้จะไปได้ด้วยดีมีความสงบสุข ท่านเปโตรกล่าวถึงสุภาษิต 3:34 เพื่อให้เห็นว่าความถ่อมตนนั้นสำคัญต่อความสัมพันธ์ ของเรากับพระเจ้าโดยตรง!

ดังนั้นจงถ่อมตนภายใต้พระหัตถ์ อันทรงฤทธิ์ของพระเจ้า เพื่อว่าพระองค์
จะทรงยกชูท่านขึ้นในเวลาที่เหมาะสม
1 เปโตร 5:6

ยากอบ 4:10, ลูกา 14:11, สุภาษิต 29:23

เมื่อท่านเปโตรว่า “พระเจ้าทรงต่อต้านคนที่เย่อหยิ่ง แต่ประทานพระคุณแก่คนที่ถ่อมใจลง” ท่านก็ต่อด้วยคำเตือนให้ถ่อมตนต่อพระเจ้าทันที การถ่อมตนต่อมนุษย์ด้วยกันมีผลทำให้คนนั้นถ่อมตนต่อพระเจ้าด้วย คนที่โอ้อวด คิดว่าพระเจ้าอยู่ไกล ไม่เกี่ยวกับตน คิดว่าพระเจ้าไม่ทรงฤทธิ์ที่จะลงโทษ และสามารถกล่าวคำดูหมิ่นองค์พระเจ้าอย่างไม่กลัว ชีวิตข้างหน้าของเขาน่าสยดสยอง พระพรของการถ่อมตนคือ พระเจ้าจะทรงยกคนนั้นขึ้นในเวลาที่เหมาะมาก ๆ

ให้ฝากความกังวลใจไว้กับพระองค์ เพราะว่าพระองค์ทรงห่วงใยท่านอยู่แล้ว
1 เปโตร 5:7

สดุดี 55:22, ฟีลิปปี 4:6, สดุดี 37:5

ความกังวลใจเป็นเรื่องใหญ่มากในสังคมเราทุกวันนี้และมันก็กลายเป็นสาเหตุของโรคทางจิตหลาย อย่างเมื่อความกังวลนั้น อยู่อ้อยอิ่งเนิ่นนานในหัวใจสิ่งที่เราต้องมั่นใจคือ พระเจ้าทรงห่วงใยเราอยู่แล้ว แล้วก็ฝากความกังวลทุกเรื่องไว้กับพระองค์ เรื่องบางเรื่องที่กังวล เราสามารถแก้ปัญหาผ่านลุล่วงไปได้ แต่ยังมีอีกหลายเรื่องที่เราไม่อาจทำได้เองเลยแม้แต่นิดเดียว จำไว้ว่า พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ ทรงใส่ใจเรา เราจึงควรเข้ามาหาพระองค์ด่วนที่สุด

จงมีสติรู้ตัว และตื่นตัวอยู่เสมอ เพราะศัตรูของท่านคือมารกำลัง วนเวียนอยู่รอบ ๆ ดั่งสิงห์ที่ขู่คำราม จับจ้องหาคนที่มันจะขย้ำกินได้
1 เปโตร 5:8

เอเฟซัส 6:11, 4:27, โยบ 2:2, ยากอบ 4:7

พวกเราอาจไม่รู้ตัวว่าเคยโดนเจ้ามารนี้ขย้ำมาแล้ว
อย่าให้เป็นอย่างนั้นอีก ท่านเปโตร สั่งให้มีสติ สมองรับรู้รอบตัวว่า เกิดอะไรขึ้น และยังต้องตื่นตัวเสมอด้วย มันกำลังวนเวียนในทุก ๆ แห่งที่มันเข้าไปได้ มันรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเรามากกว่าตัวเราเสียอีก มันมีอำนาจทำลาย และทำให้เราขาดประสิทธิภาพ แต่เราก็ต้องไม่ลืมว่า พระเยซูทรง จัดการปลดเขี้ยวเล็บของมันแล้วบนไม้กางเขน(อ่านโคโลสี 2:15) มันต้องการขย้ำให้ตาย อย่าล้อเล่นกับมันทีเดียว !

จงต่อสู้กับมาร มั่นคงในความเชื่อ เพราะท่านรู้ว่า พี่น้องผู้เชื่อทั่วโลกก็กำลังตกอยู่ในความทุกข์ยาก เช่นเดียวกันนี้
1 เปโตร 5:9

ยากอบ 4:7, กิจการ 14:22, เอเฟซัส 6:11-13,

เวลาที่มารพยายามเอาใจเราออกห่าง ให้ไม่เชื่อฟังพระเจ้า เราต้องไม่อยู่เฉยปล่อยตามเลยเราต้องสู้กับมันด้วยการวางใจในพระสัญญาจะทำได้โดยเราต้องเตรียมตัวพร้อม มีพระสัญญา เก็บไว้ในตัวของเราล่วงหน้า เก็บไว้ตั้งแต่วันนี้
การทำเช่นนั้น เท่ากับเราถือพระแสงแห่งพระวิญญาณ
คือพระวจนะของพระเจ้าเตรียมสู้!(เอเฟซัส 6:17) เมื่อใดที่เราพร้อมสู้ มันก็รู้ว่า เรามีพระเยซูอยู่ในชีวิต

หลังจากที่ท่านได้ทนทุกข์ระยะหนึ่ง พระเจ้าแห่งพระคุณทั้งสิ้น ผู้ทรงเรียกท่านเข้าสู่พระสิริรุ่งโรจน์นิรันดร์ในพระคริสต์ จะทรงรื้อฟื้นท่านสู่สภาพดี จะทรงให้กำลัง และให้ท่านยืนอย่างมั่นคง
ขอพระราชอำนาจมีแด่พระองค์สืบไปเป็นนิตย์ อาเมน
1 เปโตร 5:10-11

2 โครินธ์ 4:17, 2 เธสะโลนิกา 3:3, วิวรณ์ 1:6, 1 เปโตร 4:11, โรม 11:36

การทนทุกข์และเข้าใจเป้าหมายก็จะทำให้เรา รับกำลังเข้มแข็งจากพระเจ้าได้ตั้งแต่เริ่มต้น
เพราะเรามีมุมมองที่เป็นจริงตามพระสัญญาในข้อนี้ ท่านเปโตรเองก็ต้องทนทุกข์มากมายในชีวิตเพราะเห็นแก่พระนามของพระเยซู และจบชีวิตด้วยการถูกตรึงกางเขนกลับหัว
ตามการบันทึกของ apocryphal Acts of Peter

อย่าลืมที่สำคัญคือ พระเจ้าแห่งพระคุณ ..

ข้าเขียนถึงท่านสั้น ๆ โดยมีสิลวานัสพี่น้องผู้ร่วมรับใช้ที่ซื่อสัตย์ช่วย ข้าเขียนมาเพื่อหนุนน้ำใจท่าน และประกาศว่า นี่คือพระคุณแท้จริง ของพระเจ้า จงยืนหยัดตั้งมั่นในพระคุณนี้
1 เปโตร 5:12

2 โครินธ์ 1:19, 1 เธสะโลนิกา 1:1, 2 เธสะโลนิกา 1:1

สังเกตเห็นไหมว่า ทั้งท่านเปโตร ท่านเปาโลไม่ได้ทำงานพระเจ้าเดี่ยว ๆ แต่ท่านมีผู้ช่วยอยู่ เคียงข้างเสมอ สิลวานัสเป็นผู้ช่วยเขียนจดหมายตามคำบอกของท่านเปโตร ท่านรับรองว่า เขาเป็นคนที่ซื่อสัตย์ในการทำงานรับใช้ จากนั้นท่านกล่าวถึงพระคุณแท้จริงของพระเจ้าเราต้องเข้าใจว่า พระคุณมาถึงเราอย่างไร และเราจะยืนหยัดในพระคุณนั้น ไปจนวันที่เรายืนต่อพระพักตร์พระเจ้าในวันสุดท้าย

คริสตจักรในเมืองบาบิโลน ผู้ซึ่งได้รับเลือกจากพระเจ้าเหมือนกับท่าน ส่งความคิดถึงมายังท่าน มาระโกลูกชายของข้าก็เช่นกัน
1 เปโตร 5:13

กิจการ 12:12, 25, 15:37,39, โคโลสี 4:10,
ฟิเลโมน 24

เมืองบาบิโลน ที่ท่านเปโตรกล่าวถึงนับว่าเป็นสถานที่ ๆ คลุมเครือ เพราะเราไม่ทราบว่าที่ไหน หรือว่าเป็นชื่อที่ท่านเปโตร เรียกกรุงโรม แต่สิ่งที่เรารู้จากข้อความนี้คือ คนของพระเจ้าได้อยู่ตามที่ต่าง ๆ ในเมืองไกลจากเยรูซาเล็ม กระจัดกระจายไปทั่ว ๆ ตะวันออกกลาง ส่วนมาระโกนั้น ได้รับการดูแล สอนจากท่านเปโตร ด้วย ที่เรียกว่าลูกชายเพราะท่านรักมาก สนิทมาก เหมือนที่ท่านเปาโลสนิทกับทิโมธีนั่นเอง

จงทักทายกันและกันด้วยการจุมพิตจากความรัก ขอสันติสุขมีกับท่านทุกคนที่อยู่ในพระคริสต์
1 เปโตร 5:14

เอเฟซัส 6:23, โรม 16:16, 1:7, 2 โครินธ์ 13:12

ท่านเปโตรกำลังกล่าวถึงการทักทายกันด้วยความรัก ตามแบบวัฒนธรรมของตะวันออกกลาง ถ้าเป็นวัฒนธรรมไทย เราคงบอกว่า จงทักทายกันด้วยการไหว้อย่างนอบน้อม ด้วยความรักต่อกันและกัน ถ้าคิดให้ดี การไหว้นั้นสามารถแสดงออกได้ด้วยว่า คนไหว้รู้สึกอย่างไร รู้สึกปลอม ๆ หรือไหว้ ทักทายด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน คนบางคนสักแต่ไหว้โดยไม่คิดอะไร แต่จากพระคำข้อนี้ เราทักทายด้วยความรัก และในหัวใจก็มีคำอธิษฐานอวยพรให้คน ๆ นั้นด้วยไปพร้อมกันก็ได้ ดีนะ ถ้าต่อไปเราทำอย่างนี้กัน

เช่นเดียวกัน ขอให้ภรรยาเชื่อฟังสามีของตนเพื่อว่า หากสามีคนใดไม่เชื่อพระคำของพระเจ้า แต่การกระทำของภรรยาอาจชนะใจเขาโดยไม่พูดอะไร เมื่อเขาเห็นชีวิตที่บริสุทธิ์ ความยำเกรงพระเจ้าในชีวิตของท่าน
1 เปโตร 3:1-2

โคโลสี 3:18, 1 โครินธ์ 11:3,7:16, 14:34, เอเฟซัส 5:33,ฟีลิปปี 1:27, ปฐมกาล 3:16,มัทธิว 18:15

ข้อนี้ ท่านเปโตรบอกภรรยาว่า พวกเธอควรทำอย่างไรเพื่ออาจจะชนะใจของสามี ในโลกความ เป็นจริงเราจะเห็นว่า บางครอบครัวภรรยาชนะใจได้จริง ๆ โดยไม่ต้องพูดอะไร แต่บางครอบครัว สามีก็ไม่เชื่อต่อไป ยังตกอยู่ในความบาปต่อไป ท่านเปโตรไม่ได้ยินยันว่าจะสำเร็จแต่สิ่งดีที่เกิดขึ้นคือ ตัวภรรยาเอง ได้ทำตามพระทัยของพระเจ้า

การประดับตัวของท่านไม่ควรจะเป็นแค่ภายนอกอย่างเช่น การถักผม การสวมอัญมณีทองคำ หรือเสื้อผ้าสวยล้ำแต่ให้เป็นการประดับด้วยตัวตนจริงที่อยู่ภายใน เป็นความงามที่ไม่มีวันสูญคือหัวใจที่อ่อนโยนและสงบสุภาพ ซึ่งพระเจ้าทรงเห็นว่ามีค่ายิ่งนัก
1 เปโตร 3:3-4

1 ทิโมธี 2:9-10, โรม 12:2, 2:29, 7:22, อิสยาห์ 3:18-24,โคโลสี 3:12,

ท่านเปโตรมีภรรยาด้วย สิ่งที่ท่านกล่าวถึงในตอนนี้ ไ่ม่ได้หมายความว่า แต่งตัวสวยไม่ได้ แต่ให้สิ่งนั้นมาเป็นรองความสวยงามที่เกิดขึ้นจากข้างใน เป็นความงามอย่างสงบ งามอย่างอ่อนโยนในการกระทำ เป็นความงามที่มีค่าในสายพระเนตร พระเจ้าซึ่งแตกต่างจากความงามในสายตาของ
มนุษย์อย่างสิ้นเชิง

สตรีผู้ที่หวังใจในพระเจ้าในอดีตได้ประดับตัวให้งดงามเช่นนี้โดยการที่พวกเธอยอมต่อสามี เหมือนอย่างที่ซาราห์ได้เชื่อฟังอับราฮัมและเรียกเขาว่า นายท่าน ท่านเองก็จะเป็นลูกหลานของเธอโดยการทำสิ่งดีและไม่หวั่นต่อสิ่งใด
1 เปโตร 3:5-6

ทิตัส 2:3-4 ,ปฐมกาล 18:12, โรม 9:7-9

ผู้หญิงคนหนึ่ง เลือกได้ว่าเธอจะชนะใจสามีด้วยวิธีของตัวเอง หรือทำตามอย่างที่พระเจ้าตรัสความสำเร็จที่ได้มาก็ขึ้นอยู่กับพระเจ้าท่านเปโตรขอให้สตรีหันกลับไปดูซาราห์ว่า เธอประดับชีวิตของเธอด้วยใจนิ่งสงบและเชื่อฟัง ให้เกียรติสามีของตน ยกเว้นมีครั้งหนึ่งที่เธอพลาดเรื่องฮาการ์ เมื่อเธอตัดสินใจด้วยตัวเอง (ปฐมกาล16)ผลที่เกิดขึ้นก็ร้ายแรง และยังส่งผลมาจนทุกวันนี้)



ส่วนด้านของสามีก็เช่นกัน ให้ใช้ชีวิตกับภรรยาด้วยความเข้าใจว่าเธออ่อนแอกว่า และให้เกียรติเธอว่า เป็นผู้ร่วมทางชีวิตแห่งพระคุณ เพื่อว่าการอธิษฐานของท่านจะไม่มีอุปสรรคขัดขวาง
1 เปโตร 3:7

1 โครินธ์ 7:3, 12:23, เอเฟซัส 5:25, โคโลสี 3:19,

การใช้ชีวิตกับภรรยาอยู่กินด้วยกัน ทำมาหากินมีครอบครัวที่ดี ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ใครก็รู้ ครอบครัวดี น่ารัก ความสุขก็มาก ครอบครัวพัง มีแต่การทะเลาะวิวาท ทุกข์ก็เยอะ ในสมัยก่อนนั้น การที่สามีจะให้เกียรติภรรยาเป็นเรื่องยากเพราะพวกเขามองผู้หญิงต่ำกว่าผู้ชาย คำสอนของท่านเปโตรเรื่องนี้จึงฉีกไปจากสังคมคนนอกทั่วไป ความเข้าใจการให้เกียรติว่าภรรยาเป็นผู้ร่วมทางชีวิตนั้น ทำให้ตัวเขาเองเกิดผลในการอธิษฐานต่อพระเจ้า

สุดท้ายนี้
ให้ท่านทั้งหลายอยู่ด้วยกัน
โดยมีใจเดียวกัน
ให้เห็นใจกัน รักกันอย่างพี่น้อง มีใจสงสารกันและถ่อมตนต่อกัน
1 เปโตร 3:8

โรม 12:10, 1 เปโตร 1:22, ยากอบ 3:17

ใจเดียวกันคืออย่างไร? ตอบไม่ยากเลย นั่นคือการมีใจของพระคริสต์ ถ้าทุกคนคิดได้อย่าง พระองค์ ความปรองดองก็เกิดขึ้น อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข สามารถปรับเข้าหากันได้ แม้นิสัยใจคเราไม่เหมือนกันเลย เพราะพระเจ้าทรงสร้างเรามาให้แต่ละคนมีเอกลักษณ์ของตนเองชัดเจนตั้งแต่เล็ก ๆ

อย่าทำร้ายตอบแทนการร้าย หรืออย่าดูหมิ่นตอบแทนการดูหมิ่นในทางตรงกันข้าม จงให้พรแก่เขาเสมอไป เพราะว่าท่านได้รับการเลือกมาให้ทำเช่นนี้ เพื่อว่าท่านจะได้รับพระพรเป็นมรดก
1 เปโตร 3:9

สุภาษิต 7:13, มัทธิว 5:44, มัทธิว 25:34, โรม 12:17,

เหตุใดเราจึงขอพรเพื่อคนที่ร้ายต่อเรา?เหตุใดพระเจ้าทรงให้เราขอพรเพื่อคนที่ดูหมิ่น?แล้วพระเจ้าจะทรงให้พรกับเขาตามที่เราขอตามที่พระองค์ทรงเห็นสมควร ซึ่งอาจไม่ตรงใจเรา เพราะเราเป็นผู้ถูกกระทำ แต่แล้วคำตอบคือ พระเจ้าทรงเลือกให้เราขอพรเพื่อคนที่ร้ายต่อเรา ก็เพื่อเราเองจะได้รับพร เป็นมรดก และถ้าศัตรูของเราได้พร ล้ำเลิศคือได้รู้จักพระเจ้าจริง ๆ ขึ้นมา เขาจะกลายเป็นมิตร ไม่เป็นศัตรูต่อไป

เพราะว่าคนใดรักชีวิตและอยากเห็นวันดี ๆ จะต้องรักษาลิ้นจากความชั่ว รักษาปากไม่ให้พูดด้วยอุบาย และเขาจะต้องหันจากความชั่วร้ายทำสิ่งที่ดี เขาจะต้องตามหาสันติและมุ่งมั่นต่อสู้เพื่อจะได้สันตินั้น
1 เปโตร 3:10-11

สดุดี 34:12-16, ยากอบ 1:26, สดุดี 37:27, โรม 12;18,

จากเหตุการณ์บ้านเมืองของเราในเวลานี้ ทำให้เรารู้ว่า สันติสุขในบ้านเมืองไม่ใช่เป็นเรื่องง่ายเลย การจะมีสันติสุขในครอบครัว ในที่ทำงานเป็นเรื่องที่ต้องตั้งใจ ต้องมีความอดกลั้น และต้องมีความรักจริง ๆ จึงจะมีสันติได้ บางครั้งก็ต้องมองข้าม ให้อภัย ให้พรทั้ง ๆ ที่รู้สึกว่าไม่น่าจะให้สักนิด .. หากย้อนไปอ่านเปโตรบทที่ 3 ตั้งแต่ข้อแรกแล้วชีวิตเราเปลี่ยนจริง ๆ ตามนั้น มันจะเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์มาก

เพราะว่าพระเนตรของพระเจ้า
เฝ้าดูผู้ที่เชื่อฟังพระองค์
ทรงฟังคำอธิษฐานของพวกเขา
แต่ทรงต่อต้านทุกคนที่ทำชั่ว
1 เปโตร 3:12

ยอห์น 9:31, สดุดี 34:15-16, สุภาษิต 15:29,

พระคำตอนนี้ตั้งแต่ข้อ 10-12 ท่านเปโตรอ้างอิงมาจากสดุดี 34:12-16 เรามั่นใจได้ว่า พระเจ้าทรงมองคนที่ติดตามและเชื่อฟังพระองค์ และทรงตอบคำอธิษฐาน และทรงต่อต้านคนชั่วแน่นอน เราอย่านึกว่าพระองค์ไม่ทรงเอาพระทัยใส่ ถ้าพระองค์ไม่ต่อต้านจัดการกับคนชั่วส่วนหนึ่ง ป่านนี้โลกคงเป็นจุณ แต่ถ้าพระองค์จะทรงกำจัดคนชั่วทุกคน โลกก็จะไม่เหลือใครเช่นกัน

ใครจะมาทำร้ายท่านได้ หากท่านมุ่งติดตามสิ่งที่ดี ?แต่หากท่านต้องทนทุกข์ เพื่อเห็นแก่ความเที่ยงตรง ท่านก็จะเป็นสุข อย่าไปกลัวการข่มขู่ของเขา หรืออย่ากังวลใจไป
1 เปโตร 3:13-14

สุภาษิต 16:7, โรม 8:28, 3 ยอห์น 1:11, ยากอบ 1:12, 1 เปโตร 2:19-20, อิสยาห์ 8:12-13

ที่จริงแล้ว เมื่อใครคนหนึ่งต้องการติดตามสิ่งที่ดี ถูกต้อง ก็ไม่น่าจะมีใครมาขัดขวาง แต่ในโลกความเป็นจริงนั้น ไม่ใช่อย่างนั้น คนไม่น้อยที่ทำดีให้กับสังคม กลับถูกทำร้าย คนที่ต่อสู้เพื่อเป็นปากเป็นเสียงให้กับคนที่ยากลำบาก อาจจะต้องเสี่ยงชีวิตเพราะไปขัดผลประโยชน์ของบางคน พระเจ้าทรงให้คริสเตียนรู้ว่า ถ้า ตั้งใจติดตามพระองค์ ทำสิ่งที่ดีแล้ว พระองค์ทรงให้พรเขา ทรงให้เขาเป็นสุขได้แม้จะต้องทนทุกข์

ขอให้ใจของท่านยกย่องว่า
พระคริสต์ทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า เตรียมตัวพร้อมที่จะตอบทุกคนที่ถามว่า เหตุใดท่านจึงมีความหวัง แต่ขอให้ตอบด้วยความสุภาพและนับถือ
1 เปโตร 3:15

สดุดี 119:46, ทิตัส 3:7, ลูกา 21:14-15, 2 ทิโมธี 2:25-26

แทนที่เราจะกลัว เรากลับมอบตัวเองให้กับพระเจ้าอีกครั้ง และมีคำตอบให้กับคนที่ถามว่า เหตุใดจึงเชื่อ เหตุใดจึงเป็นคริสเตียนเหตุใดจึงทำอย่างนั้น อย่างนี้ เราตอบทุกคนได้
อย่างกระจ่างแจ้งถ้าเตรียมพร้อม โดยตอบคำถามด้วยความสุภาพต่อคนที่ถามและความนับถือองค์พระผู้เป็นเจ้า
ดู กิจการ 2:14-39,3:11-26,4:8-12

รักษาจิตสำนึกให้ดีเพื่อว่า
เมื่อท่านถูกใครกล่าวร้ายทั้งที่ท่านทำดี คนนั้นจะอับอายที่เขากล่าวหาท่าน
หากว่านี่เป็นพระประสงค์ของพระเจ้า ‘การทนทุกข์เพราะทำความดีนั้นก็ดีกว่าทนทุกข์เพราะทำชั่ว’
1 เปโตร 3:16-17

1 ทิโมธี 1:5, ฮีบรู 13:18, 1 เปโตร 3:21, 2:12,15,3:14,4:19, กิจการ 21:14, 2

สิ่งที่ท่านเปโตรได้เตือนพี่น้องนั้น เป็นสิ่งที่ท่าน ผ่านมาหลายต่อหลายครั้ง ตัวอย่างมีอยู่ในหนังสือกิจการ 5 ท่านประกาศพระนามพระเจ้า แต่พวกผู้ใหญ่ในศาสนายิวก็พยายามปิดปากให้ท่านและพี่น้องหยุดพูดพระนามพระเยซูแต่ท่านเปโตรก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไร กลับรู้สึกดีใจ ภูมิใจที่ถูกดูหมิ่นเพราะท่านทำสิ่งที่เป็นน้ำพระทัยของพระเจ้า

เพราะว่า พระคริสต์สิ้นพระชนม์เพื่อบาปครั้งเดียวก็พอแล้ว พระองค์ผู้ทรงธรรม ทำเช่นนี้แก่คนอธรรมเพื่อทำให้พวกเขาได้เข้ามาหาพระเจ้า พระกายของพระองค์สิ้นไปแต่ฝ่ายวิญญาณทรงมีชีวิตอยู่
1 เปโตร 3:18

ฮีบรู 9:26,28, 1 เปโตร 4:6

ครั้งเดียวพอ นั่นคือ การถวายชีวิตของพระเยซูเป็นเครื่องบูชานั้น ไม่ต้องทำซ้ำเหมือนกับเครื่องบูชาอื่น ๆ ไม่ต้องมีความดีของมนุษย์มาเสริมพระเยซูทรงใช้พระโลหิตของพระองค์ไถ่คนบาป ที่ทรงทำเช่นนี้ก็เพื่อคนบาปอย่างเราจะได้มาหาพระเจ้าได้ และพระองค์ได้ทรงคืนพระชนม์ มีพระกายใหม่ที่ไร้ความจำกัดในเวลา สถานที่ ไม่ทรงมีพระกายแบบมนุษย์อีกต่อไป. อ่าน 1 เปโตร 1:19

และโดยทางวิญญาณพระองค์ได้เสด็จไปประกาศแก่บรรดาวิญญาณที่ถูกจำจอง ซึ่งในอดีต ไม่เชื่อฟังพระเจ้า ครั้งที่พระองค์ทรงอดกลั้น รอคอยให้พวกเขากลับใจในสมัยโนอาห์ ขณะที่ท่านกำลังต่อเรือใหญ่ ในเรือนั้นมีไม่กี่คน แค่แปดคนที่ได้รับความช่วยเหลือให้รอดชีวิตจากน้ำ
1 เปโตร 3:19-20

1 เปโตร 4:6, อิสยาห์ 61:1, ฮีบรู 11:7,ปฐมกาล 6:3, 5, เอเฟซัส ​5:26

พระคัมภีร์ตอนนี้อาจเป็นข้อที่เข้าใจยากมาก มีความเห็นจากดร. ไมเคิล ไฮเซอร์ว่า พระวิญญาณของพระเยซูทรงลงไปบอกวิญญาณที่ติดคุกว่า พวกเขายังคงพ่ายแพ้ แม้ว่าพระองค์จะถูกตรึงบนไม้กางเขน แต่แผนการความรอดและการปกครองของพระเจ้านั้นไม่ได้หยุดชะงักไป ยังคงดำเนินต่อไป การสิ้นพระชนม์คือชัยชนะเหนือทุกวิญญาณชั่วที่ต่อต้านพระเจ้า และพระองค์ทรงเป็นคือมาจากความตายแล้ว
สถิตอยู่ขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า เหนืออำนาจ
ร้ายทั้งปวง (Heiser, The Unseen Realm, p. 339)

และน้ำซึ่งเป็นสัญลักษณ์หมายถึงบัพติศมา บัดนี้ช่วยให้ท่าน รอดเช่นกัน ไม่ใช่เป็นการล้างสิ่งสกปรกออกจากร่าง แต่เป็นการถวายปฏิญาณต่อพระเจ้าเพื่อเราจะมีจิตสำนึกที่ดีต่อพระองค์ ความรอดนั้นมาได้ ด้วยการคืนชีพของพระเยซูคริสต์
1 เปโตร 3:21

กิจการ 16:33, เอเฟซัส 5:26, ทิตัส 3:5, โรม 10:10

น้ำท่วมครั้งโนอาห์ ได้ชำระล้างบาปและความชั่วร้ายออกไป เป็นการเริ่มต้นใหม่ของโลกนี้ การรับบัพติศมาบอกถึงความหมายฝ่ายวิญญาณ ของการจุ่มน้ำ นั่นก็คือ ผู้รับบัพติศมาได้รับการชำระชีวิต จิตสำนึกของเขาได้รับการเปลี่ยนแปลง และเขาได้ประกาศให้รู้ว่าเขาเชื่อพระเยซูแล้ว เป็นหลักฐานที่บอกว่าเขาหันหลังให้กับชีวิตเดิม เขาได้รับความรอด เพราะการสิ้นชีพ-คืนชีพของพระเยซู เป็นการเริ่มต้นใหม่ของเขา

พระองค์เสด็จสู่สวรรค์ และประทับเบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้าโดยทั้งทูตสวรรค์ เหล่าผู้ที่มีสิทธิอำนาจ และเทพที่มีฤทธิ์ทั้งหลาย ถูกจัดไว้ให้อยู่ใต้อำนาจของพระองค์
1 เปโตร 3:22

สดุดี 110:1, โรม 3:38, ฮีบรู 1:6

ในที่สุด พระองค์เสด็จสู่สวรรค์ พระเจ้าทรงยกย่องพระเยซูสูงสุด ทรงอยู่เหนือวิญญาณทั้งสิ้นในจักรวาล ดังนั้นเราจะเห็นว่า แม้พระองค์ ทรงทนทุกข์จนสิ้นพระชนม์ แต่ชัยชนะสุดท้าย กลับเป็นของพระองค์แต่เพียงผู้เดียว