มาระโก 3 ราชกิจที่ฟาริสีเคือง

พระเยซูทรงรักษาโรคในวันสะบาโต
(มัทธิว 12:9–14; ลูกา 6:6–11)
1อีกครั้งที่พระเยซูทรงเข้าไปในศาลาธรรม มีชายมือลีบคนหนึ่งอยู่ที่นั่น
2 มีบางคนมองพระเยซูไม่วางตา
ดูว่าพระองค์จะทรงรักษาคนป่วยในวันสะบาโตหรือไม่
แล้วพวกเขาจะได้กล่าวโทษพระองค์ได้
3 แล้วพระเยซูตรัสกับชายมือลีบว่า
“มายืนข้างหน้านี่เถิด”
4 แล้วพระองค์ตรัสถามพวกเขาว่า
“อะไรเป็นสิ่งที่ถูกต้องตามบัญญัติสะบาโต?
ให้ทำดี หรือทำชั่ว ให้ช่วยชีวิตหรือทำลายชีวิต?”
แต่พวกเขานิ่งเฉย
5 พระเยซูทรงทั้งโกรธและเสียพระทัย
ทรงมองไปรอบ ๆ เห็นว่าพวกเขาใจแข็งยิ่งนัก
แล้วจึงตรัสกับชายคนนั้นว่า “เหยียดมือออกมาเถิด”
เมื่อเขาเหยียดมือออกมา มือของเขาก็หายเป็นปกติ!
6 เรื่องเกิดขึ้นอย่างนี้ พวกฟาริสีจึงออกไป
และเริ่มต้นวางแผนเพื่อจะฆ่าพระองค์พร้อมกับกลุ่มผู้สนับสนุนเฮโรด


พระเยซูทรงรักษาโรคคนจำนวนมาก
(
มัทธิว 4:23–25; ลูกา 6:17–19)
7 แล้วพระเยซูจึงทรงปลีกตัวไปยังทะเลพร้อมกับศิษย์ โดยมีคนกลุ่มใหญ่ตามไปด้วย
คนพวกนี้มาจากแคว้นกาลิลี แคว้นยูเดีย
8 จากเมืองเยรูซาเล็ม แคว้นดิดูเมอา ซึ่งอยู่อีกฟากของแม่น้ำจอร์แดน
ยังมีคนจากแถบเมืองไทระ และไซดอนด้วย คนจำนวนมากมาหาพระองค์
เมื่อได้ยินข่าวว่าทรงทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่หลายประการ
9 พระเยซูทรงบอกให้ศิษย์เตรียมเรือลำหนึ่งให้พร้อม
เพื่อว่าผู้คนจะได้ไม่เบียดเสียดพระองค์
10 เป็นเพราะพระองค์ได้รักษาคนจำนวนมาก
ทำให้คนที่ป่วยเป็นโรคต่าง ๆ พากันเบียดเสียดเข้ามาใกล้เพื่อจะแตะพระองค์
11 และเมื่อวิญญาณชั่วเห็นพระองค์ครั้งใด พวกมันจะทรุดตัวลงร้องว่า
“ท่านเป็นพระบุตรของพระเจ้า!”
12 แต่พระองค์ทรงสั่งห้ามพวกมันไม่ให้ประกาศให้คนรู้ว่า พระองค์ทรงเป็นผู้ใด

พระเยซูทรงแต่งตั้งอัครทูตสิบสองคน
(มัทธิว 10:1–4; ลูกา 6:12–16)
13 จากนั้น พระเยซูเสด็จขึ้นไปบนภูเขาและทรงเรียกคนที่พระองค์ทรงดำริไว้
พวกเขาก็เข้ามาหาพระองค์
14 ทรงแต่งตั้งสิบสองคนโดยทรงให้เขาเป็นอัครทูต
ที่จะเดินทางไปกับพระองค์ และส่งออกไปเพื่อเทศนา
15 และทรงให้พวกเขามีสิทธิอำนาจที่จะขับผีออกจากผู้คน
16 คนทั้งสิบสองที่ทรงตั้งให้เป็นอัครทูตคือ
ซีโมนซึ่งพระองค์ทรงให้ชื่อว่า เปโตร
17 ยากอบบุตรชายของเศเบดี ยอห์นน้องชายของยากอบ
ทั้ง 2 คนนี้พระองค์ให้ชื่อว่า โบอาเนอเยซึ่งแปลว่า “ลูกชายแห่งฟ้าร้อง”
18 อันดรูว์ ฟีลิป บาร์โธโลมิว มัทธิว โธมัส ยากอบบุตรชายอัลเฟอัส
ธัดเดอัส ซีโมนซึ่งอยู่ในพรรคชาตินิยม
19 และยูดาสอิสคาริโอทผู้ที่ทรยศพระองค์


เรื่องที่เราก็เจอเหมือนกัน
20 จากนั้น พระเยซูเสด็จเข้าไปในบ้าน และครั้งนี้
ผู้คนก็รวมตัวชุมนุมกันที่บ้านนั้น ทำให้พระองค์และศิษย์ใกล้ชิดไม่อาจรับประทานอาหารได้
21 เมื่อคนในครอบครัวของพระองค์รู้เรื่องนี้เข้า
พวกเขาก็มาเพื่อจะจัดการพระองค์ โดยกล่าวว่า “เขาเสียสติไปแล้วนะ”

บ้านที่แตกแยก บ้านที่เข้มแข็ง
22 ส่วนพวกธรรมาจารย์ที่ลงมาจากเยรูซาเล็มต่างพูดกันว่า
“เบเอลเซบูลเข้าสิงเขานี่นา” และยังพูดด้วยว่า
“เขาขับผีออกจากคนได้ก็เพราะเจ้าแห่งผีนั่นแหละ”
23 แล้วพระเยซูทรงเรียกพวกเขาออกมา ตรัสกับเขาเป็นคำอุปมาว่า
“ซาตานจะไล่ซาตานออกไปได้อย่างไร?”
24 หากอาณาจักรหนึ่ง แตกแยกกันแล้ว อาณาจักรนั้นย่อมอยู่ไม่ได้
25 หากครอบครัวหนึ่งแตกแยกกัน ครอบครัวนั้นก็อยู่ไม่ได้
26 และหากซาตานแตกแยกกัน และลุกขึ้นสู้กันเอง
มันก็จะอยู่ไม่ได้ เท่ากับเป็นจุดจบของมันเอง
27 ที่จริงแล้ว ไม่มีใครจะเข้าไปในบ้านของคนที่เข้มแข็ง
และขโมยเอาทรัพย์สมบัติของเขาไปสำเร็จ
ยกเว้นเขาจะมัดคนที่เข้มแข็งนี้ไว้ก่อน
แล้วจึงจะปล้นบ้านของเขาได้

บาปที่จะไม่ได้รับการอภัย
(มัทธิว 12:31–32)
28 เราบอกเจ้าจริง ๆ ว่า ลูกหลานของมนุษย์จะได้รับการยกโทษบาปทุกอย่าง
แม้บาปหมิ่นประมาท ที่เขาเอ่ยออกมาไม่ว่าจะมากมายขนาดไหน
29 แต่ใครก็ตามที่หมิ่นประมาทพระวิญญาณบริสุทธิ์
จะไม่มีวันได้รับการยกโทษบาปนั้น
เขาทำความผิดซึ่งเป็นบาปที่ติดตัวไปตลอดกาล
30 ที่พระเยซูตรัสเช่นนี้ เพราะว่า พวกเขากล่าวว่า
พระองค์มีวิญญาณชั่วสิงอยู่

ใครเป็นมารดาและน้องชายของพระเยซู?
(มัทธิว 12:46–50; ลูกา 8:19–21)
31 แล้วมารดากับน้องชายของพระเยซู
มาและยืนอยู่ข้างนอก พวกเขาให้คนเข้าไปเรียกพระองค์ออกมา
32 และมีคนจำนวนมากนั่งรอบ ๆพระองค์อยู่
“ท่านขอรับ” คนหนึ่งกล่าว
“มารดาและน้องชายของท่านขอพบท่าน พวกเขารออยู่ข้างนอก”
33 แต่พระเยซูตรัสตอบว่า “ใครเป็นมารดาและพี่น้องของเราหรือ?”
34 พระองค์ทรงมองไปรอบ ๆ ดูคนที่นั่งล้อมรอบพระองค์อยู่
“นี่ไง พวกเขาคือมารดาและพี่น้องของเรา!
35 เพราะใครก็ตามที่ทำตามพระทัยของพระเจ้า
คนนั้นแหละคือพี่น้องทั้งชายหญิงและมารดาของเรา

อธิบายเพิ่มเติม

มาระโก 3:1-6 พระเยซูทรงรักษาโรคในวันสะบาโต
นี่เป็นเรื่องราวที่ถูกบันทึกไว้ในมัทธิว 12:9 และลูกา 6:6-11 ก่อนหน้าเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่ ฟาริสีไม่พอใจที่ศิษย์ของพระองค์เก็บข้าวในนา มีการคุยกันอย่างไม่เป็นที่พอใจของฟาริสี พวกเขาไม่พอใจพระเยซูมาก่อนหน้านี้หลายเรื่อง อย่างเรื่องที่ทรงยกโทษให้กับชายง่อยคนหนึ่งก็เช่นกัน สิ่งที่เราจับได้จากพระคำตอนนี้คือ *ฟาริสี และคนอื่น ๆ เดาได้ว่า ยังไง ๆ วันสะบาโตนี้ต้องมีการรักษาโรคเกิดขึ้นแน่ *เราเห็นอารมณ์เสียใจ ทั้งอารมณ์โกรธ ของพระเยซูกับความใจร้ายของฟาริสีที่มีต่อชายมือลีบ การที่พวกเขาขัดขืนพระคุณของพระเจ้าที่มีต่อคนยากลำบาก *เมื่อพระเยซูทรงสั่งให้ชายมือลีบเหยียดมือออก ถ้าเป็นคนทั่วไปย่อมทำไม่ได้ แต่เมื่อพระองค์ทรงสั่ง พระองค์ก็เมตตาให้เขาทำได้ และหายโรคทันที เวลาพระเจ้าทรงสั่งให้เราทำอะไร พระองค์จะทรงเสริมกำลัง ความสามารถให้เราทำสิ่งนั้นได้

มาระโก 3:7-12 พระเยซูทรงรักษาโรคคนจำนวนมาก
ถ้าเราจะดูจากแผนที่จะเห็นว่าคนต้องเดินทางมาไกลหลายสิบกิโลเมตรเพื่อจะมาพบพระเยซู แต่พวกเขาก็พากันมา น่าเสียดายที่เป้าหมายของเขาไม่ได้อยู่ที่ฟังคำสอน คำเตือนจากพระเจ้า แต่เป็นเรื่องต้องการหายโรคเป็นหลัก คิดถึงเวลามีคนเป็นพัน ๆ ตามติดใครคนหนึ่งในโลกโบราณสิ มันเป็นเรื่องที่ต้องพูดต่อกันไป และใคร ๆ ที่รู้เรื่องก็อยากเห็นเหตุการณ์ต่าง ๆ กับตา
น่าแปลก ..​ผู้ที่ประกาศว่า พระเยซูทรงเป็นพระบุตรของพระเจ้ากลับกลายเป็นวิญญาณชั่ว พระเยซูทรงกำราบไม่ให้มันพูดอะไร เพราะยังไม่ถึงเวลาของพระองค์ และไม่จำเป็นที่พระองค์จะต้องได้คำยืนยันจากมารในเรื่องนี้

มาระโก 3:13-19พระเยซูทรงแต่งตั้งอัครทูตสิบสองคน
มาระโกได้เล่าถึงการที่พระเยซูทรงเลือกศิษย์ใกล้ชิดทั้งสิบสองคน ซึ่งทั้งสิบสองนี้จะเดินทางไปรับใช้พระเจ้าพร้อมกับพระองค์ตลอดเวลาที่พระองค์ทรงอยู่ในโลกนี้ และหลังจากที่เสด็จสู่สวรรค์ พวกเขาจะทำงานไปพร้อมกับองค์พระวิญญาณบริสุทธิ์ สิ่งที่พวกเขาต้องทำคือการเทศนา และมีสิทธิอำนาจในการขับผีที่ทรมานผู้คนในที่ ๆ พวกเขาไป เราจะสังเกตได้ว่า เมื่อกล่าวถึงศิษย์ใกล้ชิดทั้งสิบสองมักจะมีเปโตรเป็นคนแรก และยูดาสเป็นคนสุดท้ายเสมอ

มาระโก 3:20-21 เรื่องที่เราก็เจอเหมือนกัน
เราจะเห็นว่า พี่น้องในครอบครัวของพระองค์ไม่เห็นด้วยกับการที่พระเยซูเลิกทำงานเลี้ยงดูครอบครัว และออกมารับใช้พระเจ้าพระบิดาของพระองค์. พวกเขาไม่ได้เข้าใจเลยว่า พระองค์คือผู้ใด ดังนั้นจึงเห็นว่าพระองค์ไม่มีเหตุผลที่จะทำเช่นนี้ อะไรกันอยู่ดี ๆ ก็ออกมาจากงานดี ๆ ที่มั่นคง ออกไปทำงานที่ไม่มีรายได้อะไรเลย แล้วทำไมสามารถรักษาโรคให้ผู้คนได้? แล้วทำไมมีคนติดตามมากมาย? ทำไมกลายเป็นคนที่ผู้คนตามหา? ทำไมต้องออกไปพูดเรื่องของพระเจ้า วันนี้พวกเขาจึงมาเพื่อพยายามจัดการให้พระเยซูกลับไปเป็นอย่างเดิม และพวกเขาลงความเห็นกันว่า พี่ชายคนนี้ เสียสติไปแล้ว!แต่ถึงอย่างไร คนเดียวที่รู้เรื่องดีคือมารีย์ .. มารดาของพระองค์

มาระโก 3:22-27 บ้านที่แตกแยก บ้านที่เข้มแข็ง
ต่อมา พวกธรรมาจารย์ที่มาเพื่อจะจับผิดพระเยซูโดยเฉพาะก็ให้ร้ายทันทีว่า พระเยซูไล่ผีด้วยอำนาจนายผี เรียกว่า เบเอลเซบูล ซึ่งก็หมายถึงซาตานนั่นเอง พระองค์จึงทรงตอบเขาสองประการ อย่างแรกคือ ถ้าแผ่นดินใดแตกแยกกันเองมันจะอยู่ไม่ได้ ซึ่งก็หมายความว่า พระองค์ไม่ได้เป็นลูกน้องของมาร แล้วมาไล่มารออกจากคน อีกอย่างคือ พระเยซูทรงประกาศว่า ตอนนี้ อย่างไร ๆ มารก็แพ้อยู่แล้ว แม้ว่ามันจะแข็งแรงและจับผู้คนในโลกเก็บเป็นเชลยไว้ในบ้านของมัน แต่พระเยซูเป็นผู้ที่แข็งแรงกว่าและมาช่วยผู้ที่ถูกมารรังควาญให้พ้นภัยจากมัน ใช่แล้ว.. แผ่นดินของพระเจ้ากำลังบุกเข้าไปและทำลายอาณาจักรของมารอยู่

มาระโก 3:28-30 บาปที่จะไม่ได้รับการอภัย
แล้วพระเยซูก็ทรงจัดการกับธรรมาจารย์ที่ไร้ความเชื่อในพระเจ้าจริง ๆ ตรัสว่า หากใครดูหมิ่น สบประมาทองค์พระวิญญาณก็จะไม่ได้รับการยกโทษตลอดไป… นี่หมายความว่าอย่างไร มีคนแปลความหมายแตกต่างออกไป แล้วเราจะแปลความหมายนี้อย่างไรดี …​
*พระวิญญาณ ทรงเป็นผู้ที่ตรัสความจริง … พระองค์ทรงเป็นผู้ต่อต้านงานของซาตาน แต่พวกเขากลับบอกว่า งานของพระองค์เป็นงานของมาร.. การปฏิเสธราชกิจของพระวิญญาณเท่ากับปฏิเสธพระเจ้าด้วย …​
* มีบางท่านกล่าวว่า การที่เราปฏิเสธไม่ยอมรับว่าตนเองเป็นคนบาป และกลับมาหาพระเจ้า เท่ากับทำให้พระองค์เป็นผู้กล่าวคำมุสา
ผู้คนในชุดนี้ จึงไม่ได้ยอมจำนนต่อพระเจ้า เขาจึงไม่ได้รับการยกบาปจากพระองค์
เราจึงไม่ควรที่จะสบประมาทพระองค์ด้วยวิธีใด ๆ ทั้งสิ้น ..

มาระโก 3: 31-35 ใครเป็นมารดาและน้อง ๆของพระเยซู?
จากเหตุการณ์ข้างบนในข้อ 21 เราไม่ทราบว่า มารีย์มารดาอยู่ในเหตุการณ์นั้นหรือเปล่า แต่มาตอนนี้ มารดามาด้วย และขอพบพระเยซู
พระเยซู ในฐานะที่เป็นพระบุตรของพระเจ้า พระองค์มีพันธกิจพิเศษ รับการทรงเจิมจากพระบิดามาเพื่อช่วยโลกให้รอดบาป พระนามของพระองค์ในภาษาฮีบรูคือ เยชูวา ฮามาชิอัค หรือ ผู้ที่ได้รับการเจิมมาเป็นพระผู้ช่วยให้รอด (ชื่อที่ใช้ว่า เยซูคริสต์ เป็นภาษากรีก) ดังนั้นคนที่เป็นญาติพี่น้องของพระองค์จริง ๆ คือ คนที่ทำตามพระทัยของพระเจ้า น้อง ๆ ของพระองค์ที่มา ถ้าคิดตามสายเลือด ก็แค่มีมารดาเดียวกัน แต่พระองค์ทรงเกิดมาแตกต่างจากพวกเขา ทรงเกิดโดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า

พระคำเชื่อมโยง

1* ลูกา 6:6-11
2* ลูกา14:1; 20:20; 13:14
5* เศคาริยาห์ 7:12
6* สดุดี 2:2; มาระโก 12:13; มัทธิว 22:16
7* ลูกา 6:17
8* มาระโก 5:19
10* ลูกา 7:21; มัทธิว 9:21; 14:36

11* ลูกา 4:41; มัทธิว 8:29; 14:33
12* มาระโก 1:25,34
13* ลูกา 9:1
16* ยอห์น 1:42
20* มาระโก 6:31
21* มาระโก 6:3; ยอห์น 7:5; 10:20
22* มัทธิว 9:34; ยอห์น 12:31;14:30; 16
:11

23* มัทธิว 12:25-29
27* อิสยาห์ 49:24, 25
28* ลูกา 12:10
30* มัทธิว 9:34
31* มัทธิว 12:46-50
35* เอเฟซัส 6:6


กิจการ 17 หว่านพระคำในเอเธนส์

อธิบายเพิ่มเติม

กิจการ 17:1-3
พวกเขาผ่านเมืองอัมฟีโปลิส และเมืองอปอลโลเนียไปที่เมืองเธสะโลนิกา ที่เมืองนี้มีศาลาธรรมของยิวอยู่ เป็นที่ ๆ เปาโลตั้งใจ ไปประกาศพระนามของพระเยซูแก่คนยิว เปาโลยืนยันแก่คนยิวว่า พระเยซูคือพระเมสสิยาห์ที่พวกเขารอคอยมานาน เป็นพระองค์เดียวกับที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้ โดยไม่ได้พูดเปล่า ๆ แต่เปิดหนังสือม้วนที่พวกยิวศึกษาอยู่ ชี้แจงให้เห็นถึงคำพยากรณ์ที่เกิดขึ้นจริง
เปาโลไม่ได้แค่แจ้งเรื่องของพระเยซู แต่ได้ให้เหตุผล มีการถามตอบ มีการถกกันเรื่องนี้ โดยเฉพาะเรื่องที่พระเมสสิยาห์จะต้องทนทุกข์ ( ซึ่งปรากฎชัดในหนังสืออิสยาห์ ) และก็ยังชักชวนพี่น้องให้เชื่อด้วย
กิจการ 17:4-5
การประกาศครั้งนี้มีทั้งคนไม่เชื่อ และก็มีคนเชื่อ ทั้งคนยิวและคนกรีก ทั้งสตรีชนชั้นสูง การประกาศเป็นแบบนี้เสมอ พระกิตติคุณของพระเจ้าเป็นกลิ่นหอมสำหรับคนที่เชื่อ แต่สำหรับบางคนเป็นกลิ่นไปสู่ความตาย ( 2 โครินธ์ 2:16)
แต่แล้ว ก็มีเรื่องที่มักจะเกิดในหมู่ยิวกับเปาโล คือยิวอิจฉา! พวกเขาไปตามอันธพาลจากตลาดมาเพื่อจัดการกับเปาโล สิลาส และทิโมธี ที่รู้คือพวกเขาน่าจะอยู่ในบ้านของยาโสน ดังนั้นจึงพากันไปบุกบ้านของยาโสน เห็นไหมว่า ความอิจฉาของยิวรุนแรงขนาดไหน พวกเขาคงเคยรู้เรื่องวีรกรรมการสอน การประกาศของเปาโลมามาก
กิจการ 17:6-7a
ไม่พบเป้าหมายที่ต้องการ ก็เลยฉุดยาโสนไปจัดการแทน พยายามแต่งเติมให้มีข้อหาเพื่อให้เจ้าหน้าที่ประจำเมืองซึ่งมาจากโรมจัดการกับยาโสน พวกเขาสามารถเพิ่มข้อกล่าวหาได้ทันทีเลย
กิจการ 17:7b-9
ข้อหาของเขาคือถือว่า ยาโสนร่วมมือกับคนที่ทำผิดคำสั่งของซีซาร์เพราะประกาศว่า มีกษัตริย์อีกองค์เชื่อพระเยซู พวกเขาพอได้ยินข้อกล่าวหาก็ไม่พอใจ แต่เมื่อได้รับเงินประกันตัวยาโสน ก็ยอมตกลงความโดยดี
กิจการ 17:10-11
ในเมื่อเกิดเรื่องที่เป็นอันตรายกับพี่น้อง จึงต้องให้เปาโล สิลาสออกจากเมืองไปยังเมืองเบโรอา พอไปถึงก็มุ่งหน้าเข้าไปที่ศาลาธรรมเลย และพี่น้องที่นี่ใจเปิดมาก พวกเขารับฟังสิ่งที่เปาโลกล่าว แถมยังตรวจสอบกับพระคัมภีร์เดิมด้วยว่า ที่เปาโลกล่าวนั้นจริงหรือไม่ ตรวจสอบกันอย่างตั้งอกตั้งใจ ทุกวัน
กิจการ 17:12-13
ที่นี่เกิดผลมากอีกแล้ว มียิวและชาวกรีกทั้งชายหญิงมาเชื่อพระเจ้า … ยิวที่เธสะโลนิกาได้ข่าวก็ไม่พอใจ ส่งคนไปก่อหวอด ปลุกระดมให้ผู้คนรู้สึกต้องต่อต้านเปาโล
กิจการ 17:14-15
พี่น้องเห็นยิวมาแบบนี้ ก็รีบส่งเปาโลไปเมืองเอเธนส์เพียงผู้เดียว โดยให้สิลาสกับทิโมธีอยู่เพื่อหนุนใจพี่น้องก่อน พวกเขา รู้ว่า ขืนปล่อยให้เรื่องบานปลายคงไม่ดีแน่ ๆ กับพี่น้องคริสเตียนในเมืองนี้ เปาโลเองก็กำชับให้เพื่อนทั้งสองรีบมาร่วมประกาศด้วยกันให้เร็วที่สุด
กิจการ 17:16-17
เปาโลเป็นทุกข์ใจที่เมืองเอเธนส์มากเพราะมีรูปเคารพเต็มเมือง การเห็นผู้คนหมกมุ่นอยู่กับรูปเคารพจำนวนมากมายอย่างนั้น ทำให้ความเป็นทุกข์ ห่วงใย เกิดล้นเต็มในหัวใจ ประมาณกันว่า มีรูปเคารพวางกันในเมืองไม่ต่ำกว่า 30,000 รูปในเอเธนส์
เปาโล ไม่ได้มีการวางแผนที่จะมายังเมืองเอเธนส์มาก่อน แต่พระเจ้าทรงนำให้ท่านได้มาสัมผัสกับความเข้มข้นของเมืองที่เต็มด้วยรูปปั้นที่มนุษย์บูชาว่าเป็นพระเจ้า
ถ้าท่านมาเที่ยวเมืองพม่า เมืองไทย หรือกัมพูชา ก็คงรู้สึกอย่างเดียวกัน บางทีพวกเราเองจะชินกับสิ่งเหล่านี้จนไม่ได้มีความรู้สึกดังกล่าว
แล้วเปาโลจะทำอย่างไรหรือ? ท่านทำโดยเริ่มต้นที่คุยกับทุกคนที่จะคุยได้ ไปพูดเรื่องพระเยซูในศาลาธรรม และในตลาดทุกวัน
กิจการ 17:18
มีความคิดเห็นหลายอย่างเกิดขึ้นเมื่อผู้คนมาฟังเปาโลกล่าว เพราะว่าคนเหล่านี้เป็นนักคิด นักพูดอยู่แล้ว บางคนดูหมิ่นว่า เปาโลมาประกาศพระต่างชาติให้พวกเขาฟัง มีทั้งพวกสโตอิค และเอปิคูเรียน
พวกสโตอิคเป็นกลุ่มที่เชื่อว่าต้องนิ่ง ไม่มีอารมณ์ เชื่อในศักดิ์ศรีความเป็นคน เชื่อว่าทุกสิ่งเป็นพระเจ้า และพระเจ้าอยู่ในทุกสิ่ง ส่วนเอปิคูเรียนคือพวกที่ถือว่า สุดๆ ของชีวิตมนุษย์คือต้องมีความสุขให้ได้มากที่สุด
บางคนรู้สึกว่าเปาโลเป็นคนโง่ มาพูดพล่ามไปเรื่อย แต่บางคนก็มองเห็นว่าสิ่งที่เปาโลพูดนั้นสำคัญ
กิจการ 17:19-21
ในที่สุด ก็พาเปาโลไปในสภาอาเรโอปากัส และอนุญาตให้เปาโลอธิบายเรื่องราวที่ท่านประกาศ
อย่าลืมว่าพวกนี้ เป็นคนที่ชอบพูดชอบคิด แต่ไม่ทำงานหนัก มีเวลามากพอที่จะฟังคำของเปาโล พวกเขาชอบข่าวใหม่ ๆ ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน ที่จริงก็ไม่ได้ต่างจากคนที่ติดโซเชียลมีเดียสมัยนี้สักเท่าไร
กิจการ 17:22-23
วิธีการคุยของเปาโลนั้น ทำให้พวกเขาอยากฟังต่อ เพราะอ้างถึงแท่นนมัสการที่เขียนว่า แด่พระเจ้าที่ไม่รู้จัก ในเมื่อไม่รู้จัก เปาโลก็พร้อมที่จะเล่าให้เขาฟังว่า พระนั้น คือผู้ใด คนพวกนี้รู้สึกเหมือนว่าตนเองเป็นคนเคร่งศาสนา และเมื่อเปาโลพูดอย่างนั้น พวกเขาก็รู้สึกดี พร้อมที่จะฟัง
กิจการ 17:24-25
แล้วต่อจากนั้น เปาโลก็เล่าว่าพระเจ้าผู้ทรงเป็นพระผู้สร้างองค์นี้ ไม่ได้อยู่ในวิหารใด ๆ พระองค์เป็นผู้ประทานชีวิต ลมหายใจและทุกสิ่งให้พวกเขา ท่านเน้นถึงพระเจ้าผู้สร้าง ไม่ใช่พระเจ้าที่เป็นรูปปั้นที่พวกเขากำลังกราบไหว้กันอยู่ นี่เป็นเรื่องประหลาดสำหรับพวกเขา เพราะพวกเขาเชื่อพระที่สร้างสรรค์กันขึ้นมาเอง เป็นพระที่มีบุคลิกต่าง ๆที่คิดกันขึ้นมา เช่นเป็นพระแห่งท้องฟ้า พระแห่งพายุ และพระของพวกเขาก็ต่างมีความต้องการมากมาย ที่ทำให้คนต้องคอยปรนนิบัติ ต้องคอยเอาอกเอาใจ
แต่พระเจ้าที่เปาโลประกาศกลับแตกต่างอย่างสิ้นเชิง !
กิจการ 17:26-27
เปาโลให้เขารู้ว่า พระเจ้าทรงสร้างพวกเขาจากอาดัม และหน้าที่ของพวกเขาคือการที่จะแสวงหาให้พบพระองค์ที่อยู่ใกล้ ๆ เปาโลให้ผู้ฟังเห็นว่า พระเจ้าทรงพอพระทัยที่จะพบกับพวกเขา พระองค์ไม่ใช่พระที่พูดไม่ได้ มองไม่เห็น ไม่ได้ยิน พระองค์ทรงเป็นผู้กำหนดให้พวกเขาอยู่ในเมืองที่เขากำลังอยู่นี้ ในเวลา ในยุคนี้ พระองค์เป็นผู้วางชีวิตของเขาตามพระทัย เขาไม่ได้เกิดมาแบบสุ่มเกิด
กิจการ 17:28
แล้วเปาโลก็ได้ใช้คำของกวีสองคน ประโยคแรกจาก เอพิเมนิเดส ชาวเกาะครีต ประโยคที่ว่าเราเป็นเชื้อสายของพระองค์ก็จากอาราทัสในซิซิเลีย ซึ่งเป็นกวีโบราณที่คนเหล่านี้คุ้นเคย พวกเขายังคงตั้งใจฟัง ไม่มีใครคัดค้านอะไร
การเทศนาของเปาโลครั้งนี้ ผู้เขียนได้บันทึกรายละเอียดของสิ่งที่ท่านพูดโดยที่ไม่เหมือนกับพูดกับยิว ที่ต้องอ้างพระคัมภีร์เดิม แต่นี่ท่านได้ใช้สิ่งที่ชาวเอเธนส์รู้จักมาช่วยโยงให้พวกเขาได้รู้จักพระเจ้าทั้ง ๆ ที่กวีทั้งสองไม่ได้อ้างถึงพระเจ้าองค์พระผู้สร้างเลย .. จะเห็นว่าเปาโลรู้พื้นฐานความคิดของพวกนี้เป็นอย่างดี
กิจการ 17:29-31
และแล้วเปาโลก็เตือนให้เขากลับใจใหม่ และให้รู้ว่า พระเจ้าผู้ทรงสร้างองค์นี้จะทรงพิพากษาโทษมนุษย์ แล้วตอนนี้ท่านก็มาถึงสิ่งที่อยากจะอธิบายมาก ๆ คือเรื่องของพระบุตรพระเจ้าที่ทรงลงมาในโลก และสิ้นพระชนม์เพื่อไถ่ความบาปของพวกเขา ซึ่งท่านก็พูดตั้งแต่ต้น ตอนที่อยู่ในตลาด คราวนี้ก็ได้มาขมวดเรื่องราวของพระองค์ในสภาอาเรโอปากัส
กิจการ 17:32-34
เรื่องที่เปาโลกล่าวกับพวกเขา แตกต่างจากพระทั้งหลายที่พวกเขาเชื่ออย่างสิ้นเชิง พวกเขาก็สนใจมากจนกระทั่งท่านกล่าวถึงการที่พระเยซูทรงฟื้นคืนชีวิต …​เท่านั้นเองพวกเขาก็เริ่มไม่พอใจ คนในสภาเหล่านี้ มีความเชื่อที่แตกต่างออกไปในเรื่องของชีวิต…………….
แต่ในขณะเดียวกันก็มีคนที่สนใจอยากฟังอีก และติดตามท่านไป แม้จะมีความคิดเห็นเรื่องที่เปาโลกล่าวแตกต่างกันไป แต่เปาโลก็ได้หว่านพระคำของพระเจ้าลงในเมืองเอเธนส์สมปรารถนาของท่านแล้ว
เห็นความเป็นผู้ที่พร้อมกล่าวพระคำกับคนทุกแบบของท่านแล้ว ก็ต้องบอกว่า ท่านสุดยอดจริง ๆ พระเจ้าทรงเลือกคนที่โลกหาว่าโง่ แต่จริงแล้วฉลาดล้ำ …

พระคำเชื่อมโยง

1* 1 เธสะโลนิกา 1:1
2* ลูกา 4:16; 1 เธสะโลนิกา 2:1-16
3* กิจการ 18:5, 28
4* กิจการ 28:24, 15:22, 27, 32, 40
5* กิจการ 13:45; โรม 16:21
6* กิจการ 16:20
7* 1 เปโตร 2:13
10* กิจการ 9:25; 17:14

11* ยอห์น 5:39
14* มัทธิว 10:23
15* กิจการ 18:5
16* 2 เปโตร 2:8
18* 1 โครินธ์ 15:12
24* กิจการ 14:15; มัทธิว 11:25; กิจการ 7:48-50

25* อิสยาห์ 42:5
26* เฉลยธรรมบัญญัติ 32:8
27* โรม 1:20; เยเรมีย์ 23:23-24
28* ฮีบรู 1:3; ทิตัส 1:12
29* อิสยาห์ 40:18-19
30* โรม 3:25; ทิตัส 2:11-12
31* กิจการ 10:42, 2:24

1 โครินธ์ 8 เนื้อสัตว์ในวิหารเทพ

คำถามเรื่องเนื้อที่บูชารูปเคารพ

1 โครินธ์ 8:1-2 เรื่องอาหารที่ถูกนำไปบูชารูปเคารพ เรารู้อยู่ว่า ทุกคนต่างก็มีความรู้ และความรู้ทำให้เกิดอาการหยิ่งยโส แต่ความรักเสริมสร้างกัน คนใดถือว่าตนเองรู้สิ่งใด คนนั้นยังไม่ได้รู้ตามที่ควรจะรู้
1 โครินธ์ 8:3-4 แต่ถ้าคนใดรักพระเจ้า พระองค์ก็ทรงรู้จักคนนั้น
ดังนั้นเรื่องการกินอาหารที่ถูกนำไปบูชารูปเคารพแล้วนั้น เราเองรู้ว่า รูปเคารพเป็นสิ่งที่ไร้ความหมายในโลก เรารู้ว่ามีพระเจ้าเที่ยงแท้เพียงองค์เดียวเท่านั้น
1 โครินธ์ 8:5-6 บางคนอาจจะกล่าวว่า มีเทพมากมายในสวรรค์และในโลก นั่นก็จริง ดังนั้นแม้จะมีเทพ มีเจ้านายฝ่ายวิญญาณมาก
ก็ตาม แต่สำหรับเรา มีพระเจ้าองค์เดียวคือพระบิดา ทุกสิ่งเกิดมาจากพระองค์เรามีชีวิตอยู่ก็เพื่อพระองค์ และมีองค์พระเยซูคริสต์เจ้าเพียงองค์เดียว

หลักการของความรัก

1 โครินธ์ 8: 7 แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะรู้เรื่องนี้ บางคนเคยใช้ชีวิตกับรูปเคารพมาก่อนเมื่อกินอาหารที่ได้บูชารูปเคารพเขาก็ถือว่ามันได้บูชามาแล้วจริง ๆและความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเขายังอ่อนอยู่ เขาจึงเป็นมลทิน
1 โครินธ์ 8:8-9 และอาหาร ไม่ได้นำให้เราใกล้ชิดพระเจ้า
เราจะกินหรือไม่ สิ่งนั้นไม่ได้ทำให้เราดีขึ้นหรือเลวลงแต่ขอให้ระวังว่า อิสรภาพของพวกท่านจะไม่กลายเป็นสิ่งที่ทำให้คนอ่อนแอ
ต้องสะดุด!

1 โครินธ์ 8:10-11 เพราะถ้าคนที่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดียังอ่อนแออยู่ เห็นท่านผู้มีความรู้นั่งกินอาหารในวิหารที่มีรูปเคารพ จะไม่ทำให้เขารู้สึกอยากกินอาหารที่ได้บูชารูปเคารพแล้วหรือ ความรู้ที่ท่านมี อาจทำให้พี่น้องที่อ่อนแอพินาศไป ทั้ง ๆ ที่พระองค์ได้สิ้นพระชนม์เพื่อเขาแล้ว

1 โครินธ์ 8:12-13 เมื่อพวกท่านทำผิดต่อพี่น้อง และทำร้าย
ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเขา เท่ากับท่านได้ทำบาปต่อพระคริสต์
ดังนั้นถ้าสิ่งที่ข้ากินทำให้พี่น้องต้องสะดุดข้าก็จะไม่กินเนื้อสัตว์อีกต่อไปเพื่อจะไม่ทำให้พี่น้องต้องสะดุด

คำอธิบายเพิ่มเติม

คำถามเรื่องเนื้อที่บูชารูปเคารพ
1 โครินธ์ 8:1-2

ในสมัยของท่านเปาโล คนที่ไหว้รูปเคารพจะมีพิธีกรรมการกิน ประกอบไปกับพิธีกรรมทางศาสนา เช่นการฆ่าสัตว์แล้วถวายเป็นเครื่องบูชา จากนั้น ก็กินเลี้ยงเนื้อสัตว์เหล่านั้นกันในวิหารที่ประกอบพิธี เนื้อที่เหลือก็เอาไปขายในตลาดทั่วไปนี่จึงเป็นเรื่องที่คริสเตียนขอถามท่านเปาโลว่า เนื้อประเภทนี้ กินได้หรือไม่เป็นมลทินหรือไม่ในเมื่อมันถูกฆ่าในวิหารเทพต่าง ๆ

1 โครินธ์ 8:3-4
สำหรับคนที่รู้จักพระเจ้าใกล้ชิด เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาใหญ่เลย เขารู้ว่า รูปเคารพไม่ใช่พระเจ้าเที่ยงแท้ รูปเคารพเป็นเพียงสิ่งที่คนไม่รู้จักพระเจ้า ตั้งให้เป็นพระตามใจพวกเขา เป็นพระแห่งสงคราม พระแห่งดินฟ้าอากาศ และพระใด ๆ ที่เขาต้องการสร้างขึ้นมาทำให้ตัวเองได้สบายใจ คนของพระเจ้ารู้ว่า รูปเคารพไม่มีอำนาจ ไม่ศักดิ์สิทธิ์ ไม่บริสุทธิ์ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตอย่างที่คนอื่นคิดกัน

1 โครินธ์ 8:5-6

ท่านเปาโลไม่ได้ปฏิเสธโลกวิญญาณ ท่านรู้ว่าในโลกวิญญาณยังมีเทพ หรือ วิญญาณที่มีอำนาจอยู่จริง และพวกเขาก็เป็นผู้สนับสนุนความคิดที่ทำให้มนุษย์สร้างรูปเคารพขึ้นมาเพื่อแทนที่พระเจ้าเที่ยงแท้ จากข้อนี้เอง เราเห็นว่าโลกฝ่ายวิญญาณเป็นโลกที่เราต้องเรียนรู้อีก และเราก็จะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในฝ่ายโลกทางกายภาพของเรามากขึ้น ท่านบอกชัดว่า พระเจ้าทรงยิ่งใหญ่กว่าบุคคลในโลกฝ่ายวิญญาณต่าง ๆ เหล่านั้น

หลักการของความรัก
1 โครินธ์ 8: 7
พี่น้องที่เคยบูชากราบไหว้ถวายเครื่องบูชาเป็นเนื้อแก่เทพและเทพีมาก่อนนั้น เขาจะรู้สึกว่า ของบูชากลายเป็นกรรมสิทธิ์ของรูปเคารพนั้นแล้ว รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ แม้ว่าเขาจะมาเป็นคนของพระเจ้าแล้วก็ตาม รู้สึกว่า เขาไม่ควรแตะต้องสิ่งที่เป็นมลทินเช่นนี้ ที่ว่าความรู้สึกผิดชอบชั่วดียังอ่อนอยู่นั่นคือ เขายังไม่ผ่านความเข้าใจที่ว่า พระเจ้าทรงเป็นเจ้าของทุกอย่างและพระองค์ทรงชำระให้เขา. เมื่อเขากินด้วยการขอบพระคุณ

1 โครินธ์ 8:8-9
บทเรียนตรงนี้ไม่ใช่ว่ากินอะไรได้หรือไม่ได้แต่เป็นเรื่องของการระวังไ่ม่ให้ผู้ที่มีจิตสำนึกต่างไปนั้น จะไม่สะดุด นี่คือความรักและเอาใจใส่
ต่อใจของผู้อื่นสำคัญกว่ากฎเรื่องอาหารที่ไม่ได้ส่งผลให้คนเราดีขึ้นหรือเลวลง. พี่น้องชาวโครินธ์ และเราจะต้องระวังพฤติกรรมที่ทำให้คนอื่นที่ยังขาดความเข้าใจหลงผิดไป บางทีแค่คำพูดสั้น ๆ แต่ก็อาจทำให้พี่น้องเข้าใจผิดไปได้ท่านเปาโลสอนให้ระวังเรื่องนี้มาก ๆ

1 โครินธ์ 8:10-11
นี่เป็นภาพที่กระอักกระอ่วนมาก เพราะหากผู้เชื่อใหม่ เห็นผู้ที่บอกว่าตนเป็นคริสเตียนแล้วยังไปนั่งกินอาหารในวิหารเทพต่าง ๆ โดยที่ตัวเองคิด
ว่ารูปเคารพไม่มีความหมาย ไม่ใช่พระเจ้า ก็กินโดยไม่รู้สึกผิด ในขณะที่พี่น้องใหม่ซึ่งเข้าใจว่า การบูชาด้วยเนื้อ เป็นการกราบไหว้ นมัสการ ก็อาจจะ
เข้าใจผิดไปเลยว่า เป็นคริสเตียนแล้ว สามารถกราบไหว้บูชารูปเคารพได้ด้วย กลายเป็นความเชื่อที่ผิด ..และทำให้เขาหลงไปจากความรอด!!

1 โครินธ์ 8:12-13

การทำร้ายความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของพี่น้องด้วยกันเป็นเรื่องที่โหดร้ายมาก เพราะพวกเขาจะทั้งสะดุดทั้งถูกทำลายความเชื่อที่ถูกต้องที่จะนำไปสู่ชีวิต
นิรันดร์ กลายเป็นการสร้างคริสเตียนสายใหม่ที่มีความเชื่อประหลาดชีวิตมุ่งตรงไปสู่ความพินาศทั้ง ๆ ที่พระเยซูทรงสิ้นพระชนม์เพื่อเขาแล้วโลกใหม่ทุวันนี้ ไม่ได้ต่างจากโลกโครินธ์ เพราะมีคำสอนน่ากลัวที่เราต้องระมัดระวังทุกครั้งที่ฟังก่อนจะเชื่ออะไร อย่าหลงเชื่อใครง่าย ๆ

พระคำเชื่อมโยง

1* กิจการ 15:20; โรม 14:14;14:3
2* 1 โครินธ์ 13:8-12
4* อิสยาห์ 41:24; เฉลยธรรมบัญญัติ 4:35, 39; 6:4
5* ยอห์น 10:34
6* มาลาคี 2:10; กิจการ 17:28; ยอห์น 13:3; 1:3
โรม 5:11

7* 1 โครินธ์ 10:28: โรม 14:14,22
8* โรม 14:17
9* กาลาเทีย 5:13; โรม 14:13,21
10* 1 โครินธ์ 10:28
11* โรม 14:15,20
12* มัทธิว 25:40
13* โรม 14:21


กิจการ 16 แลกมาด้วยความยินดี

เปาโล สิลาส กับทิโมธีน้องใหม่

นิมิตเรื่องชาวมาซิโดเนีย

บาดแผลที่นำชีวิตใหม่

เปาโล สิลาส กับทิโมธีน้องใหม่
กิจการ 16:1-3
จำได้ไหมที่เมืองลิสตรา เปาโลเคยถูกหินขว้าง ถูกลากออกมาจากเมือง เปาโลไม่ได้กลัวว่าจะถูกขว้างอีกหรือไม่ และที่นั่นได้พบกับชายคนหนึ่งที่เป็นลูกครึ่งกรีกยิว และดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่รับใช้พระเจ้าได้ แต่เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาโลกแตกของยิวในเรื่องสุหนัต ท่านจึงขอให้ทิโมธีเข้าสุหนัตเสีย เป็นการตัดไฟต้นลม
เพราะทิโมธีจะต้องเป็นผู้นำต่อไป จะได้ไม่มีเรื่องแบบนี้ทำให้คนสับสนอีก คือจริง ๆ ไม่ทำสุหนัตก็ไม่ผิด แต่การป้องกันแบบนี้ก็ไม่ผิดเช่นกัน
ทิโมธี ชื่อของเขาแปลว่า คนที่ให้เกียรติพระเจ้า … และต่อมาเราจะเห็นว่าทิโมธีเป็นผู้รับใช้ร่วมกับเปาโลที่มีความคิดเดียวใจเดียวกัน ดูฟิลิปปี……… 2 ทิโมธี 1:5 เขาเป็นลูกหลานคริสเตียน มีการเลี้ยงดูมาในทางของพระเจ้าเป็นอย่างดี
กิจการ 16:4-5
ต่อมาทั้งเปาโล สิลาสและทิโมธีก็ได้เดินทางไปเยี่ยมเยียน หนุนใจ สั่งสอนพี่น้อง โดยที่ท่านได้รับรองการตัดสินใจของผู้ปกครองในกรุงเยรูซาเล็ม (ในเรื่องความเชื่อของพี่น้องต่างชาติที่ไม่ต้องมารักษากฎบัญญัติของโมเสส)
คริสตจักรได้เชื่อฟังสิ่งที่บอก และพวกเขาเข้มแข็งขึ้น เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน มีคนเข้ามาพบพระเจ้า และเปลี่ยนชีวิตมากขึ้นทุกวัน

นิมิตเรื่องชาวมาซิโดเนีย
กิจการ 16:6-8
แล้วพระวิญญาณของพระเจ้าทรงนำพวกเขาไม่ให้ประกาศในแคว้นเอเชียอีกต่อไป
จึงเดินทางไปยังฟรีเจีย กาลาเทีย ..​พวกเขาเดินทางต่อไปมิเซีย และอยากไปต่อบิธิเนียด้านเหนือของแคว้นกาลาเทีย แต่พระเจ้าทรงห้ามเอาไว้ เปาโลกระวนกระวายว่านี่มันเรื่องอะไรกัน พวกเขาอยากที่จะไปให้ทั่ว ๆ ประกาศให้ทุกเมืองในแถบนั้น
กิจการ 16:9-10
แล้วคืนหนึ่งที่เมืองโตรอัส เปาโลก็เห็นนิมิตว่ามีชายคนหนึ่งขอร้องให้ไปมาซิโดเนียซึ่งต้องข้ามทะเลไปทางตะวันตก พระเจ้าทรงปิดทางหลาย ๆ ทางเพื่อให้ทั้งสามมุ่งหน้าไปอีกที่ ซึ่งพระองค์ทรงเตรียมไว้ เมื่อเข้าใจแบบนี้ เปาโลก็ไม่สงสัยอะไรอีก ทั้งสามเห็นพ้องต้องกัน
เมืองโตรอัสเป็นเมืองหน้าด่านของเอเชีย ที่ใกล้ชิดยุโรปมาก
กิจการ 16:11-13
นี่เป็นครั้งแรกที่พระกิตติคุณเข้าไปปลูกและเกิดผลในชายแดนยุโรป และเขาไปถึงเมืองเนอาโปลิส และไปต่อยังเมืองฟีลิปปี
แน่นอนที่เปาโลต้องการเข้าไปศาลาธรรม แต่ดูเหมือนไม่มีศาลาธรรมยิวในเมืองนั้น (เป็นธรรมเนียมในเมืองต่างชาติว่า จะต้องมีชายยิว 10 คนขึ้นไปจึงจะสร้างศาลาธรรมขึ้นมา) ที่เมืองนั้นพวกเขาไปนอกเมืองริมน้ำ ได้เจอพวกผู้หญิงที่มาชุมนุมกัน คนยิวที่อยู่ต่างประเทศมักจะออกไปอธิษฐานกับพระเจ้าริมน้ำ เหมือนในสดุดี 137:1
เอ.. ในนิมิตเห็นผู้ชาย แต่กลับมาเจอผู้หญิงที่มาชุมนุมกันอยู่ ทั้งสามต้องการไปอธิษฐานแต่กลับเจอโอกาสที่จะพูดเรื่องพระเยซู.. แม้โลกโบราณจะเป็นโลกที่ชายเป็นใหญ่ แต่เปาโลรู้อยู่แล้วว่า ในพระเจ้าทุกคนเท่ากัน ไม่มีกรีก ยิว ชายหรือหญิงที่จะโดดเด่นในสายพระเนตรของพระเจ้า
กิจการ 16:14-15
ลิเดียเป็นนักธุรกิจหญิงขายผ้าสีม่วง (เป็นผ้าที่บอกให้รู้ว่า ขายให้กับคนชั้นสูงของอาณาจักรโรม) ที่มาจากเมืองทิยาธิรา ซึ่งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ เธอมาพร้อมกับคนในครอบครัวด้วย และพระเจ้าทรงเปิดใจของเธอ… ตรงนี้สำคัญ.. เปาโลกล่าวพระคำ ลิเดียตั้งใจฟัง และพระเจ้าทรงเปิดใจ เธอรับเชื่อและรับบัพติศมาริมน้ำนั้นทันที แล้วยังต้อนรับผู้รับใช้ของพระเจ้าให้พักที่บ้านด้วย โดยใช้คำที่สุภาพ น่าฟัง เธอวิงวอนจนขัดไม่ได้ นี่หมายความว่า เปาโล สิลาส ทิโมธีมีที่พักพร้อมที่จะออกประกาศต่อไปในเมืองนี้
คนแรกที่รับเชื่อพระเจ้าในฟีลิปปี จึงเป็นสตรีที่มีครอบครัวใหญ่.. ขอบคุณพระเจ้า
น่าสนใจว่า ลิเดีย เป็นคนที่ทำงานกับชนชั้นสูง และเธอเองมีบ้านของตนเอง เธอไม่ใช่ทาส แต่เป็นบ้านที่มีที่ทางพอที่จะรับแขกได้ด้วย
กิจการ 16:16-18
แล้วในวันหนึ่ง ทั้งสามเดินไปยังที่อธิษฐาน ก็ได้เจอกับทาสหญิงของกลุ่มหมอดู พวกหมอดูใช้เธอทำนายอนาคต และก็เก็บเงินจากผู้คน เธอรบกวนพวกเขาด้วยการพูดความจริง แต่เป็นความจริงที่ทำให้พวกเขาดูเหมือนเป็นพวกเดียวกับหมอดู ทำราวกับว่าซาตานช่วยโฆษณา ประกาศงานของพระเจ้าแทน นี่เป็นการพูดเรื่องพระเจ้าด้วยวิญญาณที่ต่อต้านพระองค์
กิจการ 16:18b-19
ก็ทนกันมาหลายวันจนกระทั่งเปาโลไม่ทนอีกต่อไป เปาโลหันไปไล่ผีออกจากเธอ และมันก็ออกทันที ไม่มีการต่อต้านใด ๆ ทำให้นางทาสผู้นี้กลายเป็นคนปกติ เราไม่ทราบว่า เธอได้มาเชื่อพระเจ้าหรือเปล่า แต่ที่แน่ ๆ คือ ไม่ได้มีฤทธิ์เหมือนเคย ไม่สามารถทำนายทายทักได้อย่างที่นายเคยใช้
ดังนั้น จะต้องกำจัดคนที่ทำให้ขาดรายได้! พวกเขาลากตัวเปาโลกับสิลาสออกมาที่ตลาด ให้ผู้นำของเมืองและชาวเมือง ได้เห็นว่า สองคนนี้เป็นตัวอันตราย

บาดแผลที่นำชีวิตใหม่
กิจการ 16:20-22
จากนั้นก็นำไปยังเจ้าหน้าที่ ฟ้องว่าทั้งสองเป็นยิวมาก่อความวุ่นวายในเมือง โดยที่มาชักชวนคนโรมให้นับถือ และรับธรรมเนียมที่ผิดกฎของโรม ซึ่งเป็นคำฟ้องเท็จ พอประชาชนได้ยินอย่างนั้นก็เข้ามารุมทำร้ายทั้งสอง
ชาวเมืองทำร้ายไม่พอ เจ้าหน้าที่สั่งถอดเสื้อ สั่งโบย โบยด้วยความโกรธที่พวกเขาตัดทางทำมาหากิน
กิจการ 16:23-24
หลังจากที่ถูกโบยอย่างทารุณ ก็สั่งเข้าคุก ห้องชั้นใน ใส่ขื่อที่เท้า .. แต่ดูเหมือนทั้งสองยังไม่สลบ
กิจการ 16:25-26
ราวเที่ยงคืน เปาโลและสิลาสกำลังอธิษฐาน ทั้งสองไม่ได้กระซิบพึมพัม แต่ส่งเสียงดังพอควรในความมืด ในความเงียบของคุก .. นักโทษคนอื่น ๆ ก็ฟังทั้งสองเพลิน ๆ อยู่ แล้วก็เกิดแผ่นดินไหวทันทีทันใด รากคุกสะเทือน
บทเพลงยามค่ำคืน ในเวลาที่เจ็บปวด ขณะที่ถูกจับ ถูกขัง … ยังมีเพลงสรรเสริญพระเจ้าจากความมืดมนของชีวิต นี่เป็นบทเรียนสำหรับพวกเรายามที่ต้องเผชิญกับความจนมุมในชีวิตเรา
กิจการ 16:26b-28
ประตูที่ปิดแน่นหนา ก็เปิดออก โซ่ตรวนแตกหักเป็นชิ้น ๆ นี่เป็นโอกาสที่นักโทษจะหนีออกจากคุก! ใครจะไม่หนีบ้าง หากเป็นอย่างนี้? คนที่เป็นทุกข์มากที่สุดคือพัศดี ถ้านักโทษหนี เขานี่แหละจะต้องรับผิดชอบ รับโทษทุกอย่าง แต่เปาโลรีบห้ามไว้ทัน อย่าทำร้ายชีวิตตนเอง …​เปาโลทราบดีว่า นี่เป็นเวลาของความรอดของชีวิตพัศดีคนนี้
กิจการ 16:29-32.
พัศดีเข้าไปตรวจในคุก ตัวสั่นด้วยความกลัวยิ่งนัก เขาถึงกับทรุดตัวลงต่อหน้าเปาโลและสิลาส ถามถึงความรอดว่า ทำอย่างไรจึงจะรอดจากบาปได้?.. ดูเหมือนเขาได้ยินสิ่งที่เปาโลอธิษฐาน หรือได้ข่าวเรื่องที่ประกาศในเมืองแล้ว และรู้เหตุผลของการถูกจับ
และเปาโลก็ตอบชัดเจนทันควันว่า ขอให้เชื่อวางใจพระเยซูจะรอดทั้งครอบครัวด้วย นี่คือเงื่อนไขได้การรับความรอดโดยไม่มีว่าต้องทำสิ่งโน้นสิ่งนี้ก่อน พระคุณของพระเยซูเท่านั้นที่ทำให้รอด
แล้วประกาศเรื่องราวของพระเยซูให้พัศดีพร้อมคนอื่น ๆ โดยไม่ต้องมีพิธีรีตรองใด ๆ
กิจการ 16:33
แล้วพัศดีก็พาเปาโล สิลาสไปล้างแผล เสร็จแล้วยังไม่ทันเช้า
ภายในเวลาเที่ยงคืนถึงเช้าก็มีครอบครัวใหม่ในฟิลิปปีกลับใจมาเชื่อพระเจ้า รับบัพติศมาด้วย
สิ่งที่เปาโลกล่าวก่อนหน้านี้ว่าครอบครัวจะได้รับความรอด ก็เกิดขึ้นจริง!
กิจการ 16:34-35
เรียกได้ว่าเสร็จภายในครึ่งคืน เปาโลกับสิลาสได้ไปเยี่ยมกินอาหารที่บ้านพัศดีด้วย จากนั้นก็ต้องกลับไปขังอย่างเดิม เช้าตรู่ ด้วยเหตุผลได้ไม่ได้บันทึกไว้ เจ้าหน้าที่ส่งคำสั่งมาให้ปล่อยเปาโลกับสิลาสไป …
กิจการ 16:36-37
ผู้ว่ายอมให้เปาโลกับสิลาสออกจากคุกได้ แต่เปาโลไม่ยอม เพราะว่าพวกเขาเฆี่ยนทั้งสองโดยยังไม่สอบสวน แล้วจะมาให้ออกไปง่าย ๆ ไม่ให้ใครรู้ได้อย่างไร ในเมื่อตัวเปาโลเองเป็นชาวโรม! พวกเขาต้องพาออกไปให้ใคร ๆ ได้เห็นเช่นกัน
มีกฎหมายที่จะทำโทษคนชาวโรมโดยไม่ไต่สวนก่อนไม่ได้.. ดังนั้น เท่ากับผู้ว่าการทำพลาดไปแล้ว
กิจการ 16:38-40
ในที่สุดมีการเจรจากันระหว่างสองฝ่าย ฝ่ายเมืองขอให้เปาโลออกไป ซึ่งมีการตกลงกัน เปาโลกับสิลาสกลับไปลาลิเดีย พวกเขาหนุนใจลิเดียและครอบครัว …
เปาโล สิลาส ทิโมธี และลูกา (ซึ่งเป็นผู้เขียน) ได้เข้ามาในฟีลิปปี เกิดผล สร้างกลุ่มคริสเตียน และเดินทางต่อไป (ออกจากเมืองไปกันสองคนคือ เปาโลและสิลาส)

พระคำเชื่อมโยง

1*  โรม 16:21; ฟีลิปปี 2:19; 1 เธสะโลนิกา 3:2,6,  2 ทิโมธี 1:5
2*  ฮีบรู 11:2; กิจการ 13:51; 16:40;  2 ทิโมธี 3:11,15 
3* กาลาเทีย 2:3; 5:6; 1 โครินธ์ 9:20
4* กิจการ 15:28-29; 11:30; 15:2,28
5* กิจการ 2:47; 9:31;
6* กิจการ 2:9; 18:23; 1 เปโตร 1:1
7* กิจการ 8:29; โรม 8:9; กาลาเทีย 4:6; ฟีลิปปี 1:19; 1 เปโตร 1:11
8* กิจการ 16:11; 20:5-6; 2 โครินธ์ 2:12; 2 ทิโมธี 4:13
9* กิจการ 9:10; 20:1,3; โรม 15:26
10* 2 โครินธ์ 2:12-13; กิจการ 27:1-28-16
12* กิจการ 20:6; ฟีลิปปี 1:1; 1 เธสะโลนิกา 2:2
13* กิจการ 13:14; โคโลสี 1:23


14* ลูกา 24:45; กิจการ 18:7; วิวรณ์ 1:11; เอเฟซัส 1:17-18
15* ฮีบรู 13:2; ปฐมกาล 19:3; ลูกา 24:29; กิจการ 11:14
16* เลวีนิติ 19:31; เฉลยธรรมบัญญัติ 18:11; 1 ซามูเอล 28:3,7
17* ยอห์น 14:6; 1 เปโตร 2:16; มาระโก 5:7
18*   มาระโก 16:17; ลูกา 10:17-19
19* กิจการ 8:3; 17:6-8; 19:25-26; 21:30; ยากอบ 2:6
20* ยากอบ 4:4; โรม 12:2
21* เอสเธอร์ 3:8; กิจการ 16:12
22* 2 โครินธ์ 6:5; 11:25; 1 เธสะโลนิกา 2:2
24* โยบ 13:27; 33:11; เยเรมีย์ 20:2-3; 29:26
25* 1 เธสะโลนิกา 5:16-18; ยากอบ 1:2
26* 1; กิจการ 4:31; 5:19; 12:7,10

27* กิจการ 12:19
28* 1 เธสะโลนิกา 5:15; ลูกา 23:34
29* วิวรณ์ 3:9; กิจการ 24:25
30* กิจการ 2:37; 22:10; 16:7
31* กิจการ 2:38-39; ยอห์น 3:36
32* 1 ทิโมธี 1:13-16; 1 เธสะโลนิกา 2:8
33* 1 โครินธ์ 1:16; กิจการ 16:15; 16:25
34* โรม 15:13; กิจการ2:46; 1 ยอห์น 3:18
35* กิจการ 5:40; เยเรมีย์ 5:22
36* กิจการ 15:33; ยอห์น 14:27; กิจการ 16:27
37* กิจการ 22:25-29; มัทธิว 10:16
38* กิจการ 22:29; มัทธิว 21:46
39* มัทธิว 8:34; มาระโก 5:17; มีคาห์ 7:9-10
40* 1 เธสะโลนิกา 3:2-3; กิจการ 4:23