Category: 2 โครินธ์

2 โครินธ์ 13:1-2
การมาสองครั้งแรกของท่านเป็นเหมือนคำพยานสองคน ท่านได้เห็นบาปหลายอย่างเกิดขึ้นในคริสตจักร และท่านเลยเตือนเขาล่วงหน้าว่า ต่อไปนี้ไม่ใช่แค่เตือนแล้ว แต่จะลงมือเอาจริงกับคนที่ไม่ฟังคำเตือนและยังหลงกับการทำบาปไม่มีการกลับใจ ท่านจะไม่ยอมให้คนทำบาปมาทำร้ายชุมชนของพระเจ้าอีกต่อไป จากข้อสุดท้ายที่ผ่านมา ท่านไม่แน่ใจว่าจะเจออะไรในชุมชนนี้

2 โครินธ์ 13:3
พวกเขายังไม่เข้าใจว่า พระเจ้าทรงเอาจริงเช่นกันแม้ว่าพระองค์จะทรงเต็มด้วยพระคุณ ความรักเต็มด้วยการให้อภัย พระองค์ทรงทำการในคริสตจักรผ่านพระดำรัสที่ทรงสอนตักเตือนโดยปากของผู้รับใช้ แต่หากเตือนแล้วยังไม่มีการสำนึก พระเจ้าก็จะทรงจัดการกับพวกเขาอย่างที่ไม่คาดคิด แต่ยังมีคนที่กังขาในสิทธิอำนาจของอัครทูตในตัวท่านเปาโล

2 โครินธ์ 13:4
พระเยซูทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนแทนเรา ทรงกอบเอาความอ่อนแอต่อบาปของเราไปและตายแทนเรา ดังนั้น แม้ว่าท่านเปาโลจะดูว่าอ่อนแอ แต่เมื่อท่านอธิบายความแห่งพระดำรัสของพระเจ้า เวลานั้นท่านเข้มแข็ง บางครั้งคนมองความถ่อมตนของผู้รับใช้ว่าเป็นความอ่อนแอ ไม่เก่ง สู้พวกเขาไม่ได้ แต่อย่าลืมว่า เมื่อถึงเวลาที่ต้องจัดการกับบาป ความอ่อนแอนั้นจะกลายเป็นฤทธิ์เดชที่สู้กับบาปอย่างไม่ถอย

2 โครินธ์ 13:5-6
ท่านเปาโลกำลังบอกให้พี่น้องที่ถูกครูสอนผิดปั่นหัวอยู่ให้รู้จักสำรวจตัวเองว่าเป็นอย่างไรให้นำสิ่งที่ท่านสอนแล้วสอนอีกเข้ามาช่วยวัดว่า ชีวิตฝ่ายวิญญาณของตนอยู่ในสภาพร่อแร่ไหมเชื่อพระเจ้าจริง ๆ หรือเปล่า ให้มองเข้าไปในชีวิตว่ามีการเปลี่ยนแปลงพิสูจน์ให้เห็นว่า พระเจ้าทรงเปลี่ยนชีวิตหรือไม่ ถ้าเห็นว่าชีวิตไม่เปลี่ยนก็แสดงว่า ยังไม่เชื่อพระเจ้าจริง ยังไม่เกิดใหม่จริงท่านเปาโลพูดทำนองนี้หลายครั้ง

2 โครินธ์ 13:7
ท่ามกลางสถานการณ์ที่ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ใครเชื่อจริง ใครเชื่อปลอมอย่างนี้ ท่านเปาโลยังคงอธิษฐานเพื่อว่าพวกเขาจะไม่ทำบาปผิดใด ๆ การสำรวจตัวเองนั้นเป็นสิ่งที่ช่วยให้ชีวิตของเราปลอดภัย เราจะได้รู้ว่า ตัวเองยังอยู่ในความเชื่อไหม ทำสิ่งที่ถูกต้องหรือเปล่า บางคนตกอยู่ในความบาป แต่หลงเข้าใจว่าตนเองเชื่ออย่างถูกต้อง การรู้จักตัวเองจะช่วยให้เราได้รู้ว่าใช่ตัวเองหรือเปล่าที่เป็นอุปสรรคไม่ให้เติบโต

2 โครินธ์ 13:8-9
หากพวกเขากลับใจ หากได้สำรวจตัวเองแล้วเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น เข้มแข็งขึ้น ท่านเปาโลก็จะยินดีมาก เพราะว่าท่านได้อธิษฐานให้พวกเขาคืนสู่สภาพที่เป็นคนของพระเจ้าสมบูรณ์แบบ ไม่ใช่เปลี่ยนความคิดไปมาตามคำสอนของเหล่าครูสอนผิด แม้ว่าพวกเขายังคิดว่าท่านอ่อนแอ ไม่เก่ง เป็นคนไม่ได้ความ ท่านยังไม่ว่าเลย ขอให้เขาใช้ชีวิตถูกต้องกับพระเจ้า.. นั่นคือเป้าหมายของท่าน

2 โครินธ์ 13:10
ท่านเปาโลคาดหวังว่า เมื่อท่านมาเยี่ยมพวกเขาจะไม่มีสิ่งใดที่ต้องแก้ไขอีก หวังว่าพวกเขาจะกลับมาหาความจริงแห่งข่าวประเสริฐเรื่องพระเยซูใช้ชีวิตติดตามพระองค์เต็มร้อย ถูกต้องไม่ใช่หลงไปตามคำสอนของครูสอนผิดที่พยายามชี้นำพวกเขา ท่านอยากเสริมสร้างพวกเขาต่อ
ทำให้พวกเขาเติบโตต่อไปบนรากฐานที่ถูกต้อง แทนที่จะต้องมาใช้เวลากับการปรับชีวิต ความคิดความเชื่อ

2 โครินธ์ 13:11
ทั้งดุ ทั้งเตือน ทั้งปลอบใจ หนุนใจ สอนให้ทำสิ่งที่ถูกต้อง มาท้ายสุด ท่านเปาโลขอให้เขามีความยินดีในพระเจ้า มีเป้าหมายห้าอย่างที่สำคัญตั้งใจใหม่เป็นคนดีพร้อม ทำตามคำสอน มีใจเดียวกับพี่น้อง มีสันติร่วมกัน ไม่ใช่มีแต่การทะเลาะทุ่มเถียง หากคริสตจักรใดขาดสิ่งเหล่านี้คงต้องมาทบทวนกันใหม่ หากมีการอิจฉาตาร้อนมีการชิงดีชิงเด่น เหล่านี้เป็นสิ่งตรงข้ามที่พระเจ้าแห่งสันติสุขจะอยู่ในหมู่เราไม่ได้ 

2 โครินธ์ 13:12-14
เรายังเห็นการทักทายในตะวันออกกลางที่สองฝ่ายจะแตะแก้มกันและกัน นี่เป็นการทักทายคล้าย ๆ สวัสดี หรือจับมือกัน ที่สำคัญคือเรามีความเป็นมิตรกันในหมู่พี่น้อง นี่เป็นการขอพรที่ครบถ้วนจากองค์ตรีเอกานุภาพในที่อื่นไม่ได้เป็นอย่างนี้ ท่านเปาโลได้ย้ำชัดเจนถึงพระพรที่มาจากองค์พระเจ้า เป็นพระพรที่สมบูรณ์แบบ และทำให้ชีวิตของคนที่ได้รับนั้นเต็มล้นจริง ๆ

พระคำเชื่อมโยง

2 โครินธ์ 12:1-2
ตอนนี้ท่านเปาโลยังอยู่ในเรื่องของการอวด ยังไม่จบ และถึงแม้รู้ว่าไม่มีประโยชน์อะไร แต่ก็ขออวดต่อไป .. พระคำตอนนี้แปลกมาก เพื่อเห็นแก่ชาวโครินธ์ ท่านจะชี้แจงว่า ท่านแตกต่างจากเหล่าครูสอนผิดที่พวกเขาหลงตามไปอย่างไรที่เคยอวดเรื่องภัยต่าง ๆ ความรักที่ท่านมีต่อพวกเขา คราวนี้ขออวดเรื่องนิมิต การสำแดงที่พระเจ้าทรงให้กับท่าน แล้วแทนที่จะบอกว่าเป็นตัวเอง กลับว่าท่านรู้จักชายคนหนึ่ง สิบสี่ปีมาแล้ว.. 

2 โครินธ์ 12:3-4
ตรงนี้ ท่านน่าจะหมายถึงตนเอง เนื้อหาของนิมิตไม่ใช่ประเด็น สิ่งที่ท่านเปาโลพยายามบอกคือ พระเจ้าทรงให้ได้ยินคำที่บอกต่อไม่ได้ เป็นความลับ เขาคนนี้ได้ไปถึงสวรรค์ พบกับพระเจ้าตรง ๆ ท่านต้องการสื่ออะไร? ..”อันที่จริง ข้าได้ไปพบพระเจ้าในสวรรค์แล้วด้วย

2 โครินธ์ 12:5-6
เขาคนนี้ คือ ท่านเปาโลเองตอนนี้ สิ่งที่ท่านเปาโลกำลังอธิบายคือ การที่ท่านเห็นนิมิต เห็นสิ่งที่พระเจ้าทรงสำแดง ไม่ได้ทำให้ท่านรู้สึกว่าตัวเองเหนือคนอื่น แต่กลับทำให้ได้เห็นตัวเองว่า อ่อนแอเพียงไรมากขึ้นอีก ประสบการณ์ที่ท่านมีกับพระเจ้า ความใกล้ชิดกับพระองค์นั้นได้ทำให้ท่านเห็นตัวเองว่าจริง ๆ แล้ว เป็นคนที่ยิ่งต้องการพระเจ้ามากกว่าที่เคยอีก นี่เป็นตัวอย่างของคนพบพระเจ้าจริง 

2 โครินธ์ 12:7-8 
และพระเจ้าก็ทรงช่วยให้ท่านไม่เป็นคนที่จะมองคนอื่นต่ำกว่า หรือรู้สึกตนเองเป็นคนพิเศษของพระเจ้า นั่นคือ พระเจ้าทรงให้มีบางอย่างในร่างกายของท่าน ทำให้เจ็บปวด หรือเป็นอุปสรรค แม้ว่าท่านเองขอให้พระเจ้าเองออกไป แต่ก็ไม่ได้พระเจ้ายังทรงให้มีขวากหนามเล็ก ๆ นี้ในตัว ดังนั้น ผู้ที่เชื่อพระเจ้าจึงต้องมองทุกอย่างให้ทะลุว่าบางครั้ง อะไรที่เป็นลบ มันอาจเป็นเครื่องมือช่วยให้เราไม่ทำผิดต่อพระเจ้าก็เป็นได้ 

2 โครินธ์ 12:9
ท่านเปาโลไม่ได้บอกเราว่าหนามที่ท่านมีอยู่ในตัวนั้นคืออะไร แต่มันเป็นสิ่งที่พระเจ้าอนุญาตให้ซาตานทำในตัวท่านเพื่อเป้าหมายที่สูงกว่านั้น และพระองค์ยังทรงอธิบายด้วยว่า พระคุณที่ทรงให้กับท่านนั้นพอเพียงที่จะทำให้ใช้ชีวิตต่อไปได้. พระคำข้อนี้จึงเป็นสิ่งที่ช่วยคริสเตียนจำนวนมากผ่านความทุกข์ยากต่าง ๆ มาได้

2 โครินธ์ 12:10
พระเจ้าทรงอนุญาตให้ท่านเปาโลเจอกับอุปสรรคบางอย่างในตัวท่าน ที่จะช่วยให้ท่านไม่กลายเป็นคนเย่อหยิ่ง คิดว่าตัวเองยอดกว่าใคร (จากที่ท่านอวดให้พี่น้องได้เห็นเพื่อสู้กับครูสอนผิดทั้งหลาย)
เราเห็นชัดว่า ท่านเหนือชั้นกว่าพวกนั้นมากแต่พระเจ้าทรงใช้หนามนี้ กั้นไม่ให้ท่านยกตัว ให้ท่านมีมุมมองแตกต่างจากคนทั่วไป ท่านพอใจที่จะอ่อนแอ และขอบพระคุณสำหรับสิ่งนั้น นี่เป็นกุญแจแห่งความเข้มแข็ง

2 โครินธ์ 12:11
ท่านเปาโลถูกบังคับให้อวด เนื่องจากพี่น้องไม่เข้าใจว่า ท่านคือผู้รับใช้ตัวจริงที่พระเจ้าทรงส่งมาสิ่งที่ท่านเปาโลกำลังทำคือ การทำเป็นตัวอย่างให้ พวกเราเห็นว่า ปัญญาแห่งไม้กางเขน ไม่ได้อยู่ที่ ความเก่งของผู้รับใช้ ท่านยอมเป็นคนที่ดูโง่ และอ่อนแอ เพื่อพี่น้องจะได้เห็นว่า พระเยซูคริสต์ต่างหากที่ใหญ่สุด 

2 โครินธ์ 12:12
การที่ท่านเปาโลมีความอดทนอย่างสูงต่อความยากลำบาก และยังมีการทำหมายสำคัญ มีฤทธิ์ของพระเจ้าประกอบในคำสอน (ดูจากกิจการ 9 เป็นต้นไป) พิสูจน์ว่าท่านเป็นคนของพระเจ้าตัวจริง

ถอดความจาก 2 โครินธ์ 12:13
ท่านเปาโลลงท้ายว่า ทุกอย่างที่ทำให้คริสตจักรอื่น ๆ ท่านทำกับพี่น้องในโครินธ์เหมือนกัน แต่ไม่ได้ทำอย่างเดียวคือการรับเงิน รับความช่วยเหลือจากพวกเขา (เป็นเพราะพวกเขามัวแต่ไปให้เงินกับพวกครูสอนผิดเหล่านั้น โดยไม่รู้ว่าเป็นการส่งเสริมให้ความรู้ผิดเข้ามาในคริสตจักร)ในสมัยโครินธ์ หากใครสอนเก่ง พูดดีมีโวหารน่าฟังก็จะร่ำรวยจากเงินบริจาคของผู้ฟัง

ถอดความจาก 2 โครินธ์ 12:14
เวลานี้ ท่านเปาโลได้ย้ำความรักความห่วงใยของท่านต่อพี่น้องอีก เตรียมจะมาเยี่ยม และขอไม่เป็นภาระแก่พวกเขาเลย ท่านมองว่า ตนเองเป็นเหมือนพ่อแม่ที่ต้องจัดหาให้ลูก ครั้งแรกที่มาก็คือ การสร้างชุมชนคริสเตียนเป็นคริสตจักรโครินธ์ ครั้งที่สองมาแล้ว มีเรื่องเสียใจ แต่แล้วเตรียมมาครั้งที่สาม ท่านต้องการตัวพวกเขาให้มารู้จักพระเจ้ามาขึ้น กลับมาหาพระองค์ไม่ได้ต้องการสิ่งของใด ๆ

ถอดความจาก 2 โครินธ์ 12:15-16
ในขณะที่พี่น้องชาวโครินธ์ เชื่อข่าวลือว่าท่านเปาโลไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ ตัวท่านเองกลับเลือกที่จะทุ่มเทชีวิตให้กับพวกเขาอย่างที่ไม่มีใครคาดว่าจะมีผู้รับใช้คนหนึ่งยอมเสียหน้า ยอมเสียใจยอมอวดตัวทั้ง ๆ ที่ไม่ต้องการอวด ยอมเป็นคนโง่ในสายตาของคนทั้งเมือง ท่านยอมสละทุกสิ่ง มอบตัวให้หมดเพื่อจะให้พี่น้องได้รู้จักพระเจ้าจริง ๆ ได้พ้นจากคนที่หลอกลวงพวกเขา นี่คือผู้รับใช้พระเจ้าตัวจริง!

ถอดความจาก 2 โครินธ์ 12:17-18
แม้แต่คนที่ท่านเปาโลส่งไปคือทิตัสและอีกคนที่จะไปช่วยสอนเรื่องของพระเจ้า และดูแลเรื่องอื่น ๆ ก็ไม่ได้รับสิ่งใดเป็นการตอบแทน ท่านเปาโลเน้นย้ำเลยว่า ท่านและผู้รับใช้ที่ท่านส่งไปไม่ได้มีเป้าหมายเรื่องการเงินเหมือนคนอื่น ๆ ที่ทำกับพวกเขา แม้จะมีคนกล่าวหาว่าท่านล่อลวงพวกเขา ท่านก็ยังพยายามที่จะให้พวกเขาเข้าใจ
ให้ได้ว่า อะไรเป็นอะไร “รักแท้มีแต่จะให้”

ถอดความจาก 2 โครินธ์ 12:19
ท่านเปาโลพอจะมองออกว่า พวกเขาจะคิดอะไรบ้าง ท่านก็คิดไปล่วงหน้าให้แล้วเช่นกัน ท่านกำลังบอกชัดเจนว่า นี่ไม่ได้แก้ตัวในเรื่องใดๆแต่ต้องการให้พี่น้องเข้าใจว่า ท่านทำเพื่อประโยชน์ของพวกเขาจริง ๆ น่าแปลกที่ท่านเปาโลถูกมองไร้ค่า ไม่เหมือนกับคนที่มาคิดราคาค่าพูดแบบแพง ๆ บางทีคนเราในโลกโบราณหรือวันนี้เหมือนกัน ตรงที่ว่า เห็นของฟรีเป็นของไม่มีค่า

ถอดความจาก 2 โครินธ์ 12:20
สิ่งที่อยู่ในหัวใจของท่านเปาโลก็คือ ต้องการสร้างคริสตจักรให้เป็นเจ้าสาวที่ไร้มลทิน ถวายแด่พระเจ้า แต่ความจริงที่อาจเจอคือ ความเละเทะ วุ่นวายในคริสตจักร ท่านกลัวว่า สถานการณ์ต่าง ๆ ในคริสตจักรอาจจะไม่ได้ดีขึ้น แต่เป็นแย่ลง ที่ท่านเป็นห่วงขนาดนี้เพราะหัวใจของท่านเป็นห่วงเหมือนที่พ่อแม่เป็นห่วงชีวิตของลูก ๆ ที่เดินออกนอกทางดี แต่หันไปทำตามใจตัวเองอย่างที่เขาพอใจและคิดว่าให้ความสุข

ถอดความจาก 2 โครินธ์ 12:21
ท่านกังวลไปถึงว่า อาจมีหลายคนไม่ได้กลับใจเลยทั้ง ๆ ที่ท่านเองเฝ้าบอกแล้วบอกอีกให้เปลี่ยนชีวิต เปลี่ยนนิสัย เดินตามทางของพระเจ้า ไม่ใช่ตามทางชีวิตเดิม สิ่งที่ท่านเขียนในจดหมายสิ่งที่ท่านเป็นห่วงอาจไม่ได้เกิดผลในชีวิตของพี่น้องเลย แต่กลับกลายเป็นว่า งานที่ท่านทำลงไปนั้น ไม่ส่งผลดี เสียเวลา เสียความรู้สึก ถ้าเป็นเช่นนั้น ท่านจะรู้สึกทั้งอับอายและเสียใจพร้อม ๆ กันไป

พระคำเชื่อมโยง

อธิบายเพิ่มเติม

2 โครินธ์ 11:1-2
ท่านเปาโลรู้ดีว่า พี่น้องชาวโครินธ์มองท่านอย่าง เหยียดๆ อยู่แล้ว แต่ท่านก็ไม่ได้ย่อท้อที่จะเลิกเตือนสติ สั่งสอนพวกเขา ท่านบอกตรง ๆ ว่า
ท่านหวงแหนพวกเขายิ่งนัก ไม่ต้องการให้เขาตกอยู่ในการล่อลวงใด ๆ จากเหล่าครูสอนผิดทั้งหลาย พวกเขากำลังเผชิญกับคำสอนผิดอย่าง
อย่างไม่รู้ตัว ท่านบอกตรง ๆ ว่าต้องการถวายพวกเขาแด่พระเจ้าอย่างไม่มีมลทินใด ๆ เลยหวังให้พวกเขาอยู่ในคำสอนที่ถูกต้องที่สุด

2 โครินธ์ 11:3
การที่ผู้เชื่อที่เคยถวายตัวอย่างจริงใจในความบริสุทธิ์จะถูกล่อลวงให้หลงไปนั้น ไม่ได้ยาก หากเขาคนนั้นไม่ได้มีพื้นฐานในพระคำของพระเจ้า
อย่างมั่นคง เขาจะมองไม่ออกว่าใครเป็นคนพูดจริง หรือพูดเท็จ คนที่หลอกลวงมักมีโวหารดีน่าเชื่อถือ ทำให้หลงตามไปได้ง่าย ๆ แล้วยุคนี้
ก็มีนักเทศน์ นักพูดให้ติดตามมากมายในแพลทฟอร์มต่าง ๆ บนโซเชียลมีเดีย ที่จะสังเกตว่าใครเป็นใครยากยิ่งกว่าสมัยก่อนเสียอีก!!

2 โครินธ์ 11:4
ตอนนี้ ท่านเปาโลจะต้องเผชิญกับความโง่เขลาของพี่น้องที่ชอบฟังคนสอนผิด เราจะเห็นว่าท่านก็มักใช้คำประชดประชันแต่ในเวลาเดียวกันก็บอกให้รู้ว่าท่านเป็นห่วงเพียงไร พี่น้องชาวโครินธ์มักถูกหลอกจากคนที่พูดเก่ง โวหารดีแต่ เป็นพวกที่บิดเบือนพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์ ความที่พวกเขาดูดีนี่เองทำให้พี่น้องตกหลุมพรางทั้ง ๆ ที่พวกเขาสอนแตกต่างไปจากท่านเปาโล

2 โครินธ์ 11:5-6
อย่าลืมว่าวัฒนธรรมพื้นฐานของชาวโครินธ์คือยกย่องคนพูดเก่ง ท่านเปาโลต้องชี้แจงว่าแม้ท่านพูดไม่น่าฟัง พูดตรงไปตรงมา แต่ท่านมีความรู้เรื่องของพระเจ้าอย่างถูกต้อง มั่นคง รู้จริง รักจริง ไม่ใช่เป็นคนหลอกลวง สิ่งที่พิสูจน์คือทุกอย่างที่ท่านทำลงไปเพื่อพวกเขาท่านยืนยันกับพวกเขาว่า ท่านไม่ด้อยไปกว่าคนที่เป็น “อัครทูตที่เหนือชั้น” ดังนั้น เราทุกคนต้องระวังที่จะไม่ตกหลุมพรางอย่างพี่น้องโครินธ์

2 โครินธ์ 11:7-8
ความพยายามของท่านเปาโลที่จะช่วยพี่น้องชาวโครินธ์นี้ดูเหมือนจะพลิกกลับ ทำให้ท่านด้อยค่าทั้ง ๆ ที่ท่านประกาศคำของพระเจ้าโดยไม่ได้ค่าจ้าง เงินถวายใด ๆ จากพวกเขา กลับกลายว่าที่ไม่ต้องเสียเงิน กลายเป็นของตาย ไร้ค่า ( โลกกรีกโรม จะยกย่องและจ่ายเงินให้กับนักพูดเก่งๆ)ซึ่งท่านเปาโลมองว่า พรกิตติคุณเป็นสิ่งที่เราได้มาเปล่า ๆ ต้องให้เปล่า ๆ ความคิดของท่านสวนกระแสนิยมในสมัยนั้น 

2 โครินธ์ 11:9
ท่านเปาโลมีผู้ที่สนับสนุนเป็นอย่างดีคือ พี่น้องจากคริสตจักรในมาซิโดเนียซึ่งอยู่ทางเหนืออย่างเช่นคริสตจักรฟีลิปปี เธสะโลนิกาเป็นต้น (โครินธ์อยู่ในแคว้นอาคายาตอนใต้) ส่วนพี่น้องในโครินธ์กลับมองไม่เห็นความเอื้อเฟื้อของพี่น้องในมาซิโดเนีย และความตั้งใจดีของเปาโล กลับมองเป็นคนไม่มีค่าเสียอย่างนั้น และให้ความสำคัญกับเหล่าคนที่ต้องการประโยชน์จากตนเวลาไม่เข้าใจอะไร คนเราก็ไม่เข้าใจจริง ๆ

2 โครินธ์ 11:10-11
ท่านเปาโลไม่รับเงินจากคนโครินธ์เพื่อช่วยในการเดินทางใช้ชีวิตในการประกาศ เพราะท่านไม่ต้องการเป็นเหมือนพวกที่เข้ามาสอนเพื่อเห็นแก่เงิน เห็นแก่ตัวเอง อีกอย่างการที่ท่านจะรับเงินจากคนบาปทำให้สิทธิอำนาจในการตักเตือนพวกเขานั้นลดลงไป (ความเห็นของ Ambrosoaster จากCommentary on Paul’s Epistles) ท่านกำลังบอกว่า การท่านไม่ได้เอาเงินจากเขา ไม่ได้หมายความว่าท่านขาดความรัก

2 โครินธ์ 11:12-13
คนที่เป็นครูเดินทางเข้าไปสอนในคริสตจักรโครินธ์ เร่ร่อนมาจากที่ต่าง ๆ เป็นพวกที่ไม่ได้มีหลักการเดียวกับท่านเปาโล ท่านจะไม่ปล่อยให้พวกเขาโอ้อวดได้ หลักการในการทำงานรับใช้ของท่านเปาโลนั้นชัดเจนและแตกต่างจากคนเหล่านั้นมาก ท่านจึงกล่าวว่า ท่านจะทำแบบนี้ต่อไปทำไปเรื่อย ๆ จนพี่น้องเห็นว่า ใครเป็นใคร ใครคือผู้รับใช้แท้จริงของพระเจ้า ใครคือคนที่เข้ามาหลอก

2 โครินธ์ 11:14-15
ท่านเปาโลพยายามชี้แจงให้พี่น้องได้เห็นว่าในเมื่อซาตานยังทำตัวเป็นคนดีได้ ทำไมลูกน้องของมันจึงจะทำไม่ได้ แต่คนที่หลอกลวงคนอื่นจะต้องรับผลตอบสนองตามการกระทำของตนเรื่องนี้ คนไม่ค่อยเห็น ไม่ค่อยเชื่อ ซาตานเองไม่ค่อยมาหาเราในหน้าตา ท่าทางแบบอย่างของซาตานหรอก มันมาหาเราด้วยการ
ปลอมตัวเสมอ

2 โครินธ์ 11:16-17
คำพูดของท่านเปาโลตอนนี้ ประหลาดพอควรท่านกำลังต้องการอวดแบบคนโง่เสียด้วย ดูเหมือนว่า ไม่มีทางอื่นแล้วที่จะช่วยให้พี่น้องเข้าใจความจริงนอกจากวิธีนี้ ท่านกำลังบอกว่า หากพวกครูสอนผิดคิดว่าท่านไร้ปัญญา ก็ขอให้รับท่านอย่างนั้น พวกเจ้าเป็นพวกขี้อวด ข้าก็จะอวดให้ฟังสักนิด เราจะมาดูกันว่า การอวดของท่านเป็นอวด หรือเป็นการพูดตามความเป็นจริง

2 โครินธ์ 11:18-19
ที่ท่านเปาโลต้องอวด ก็เป็นเพราะนี่เป็นวัฒนธรรมกลุ่มของพี่น้องโครินธ์ พวกเขาไม่ได้แตกต่างจากผู้คนยุคใหม่ที่ชอบโชว์ ชอบอวดขึ้นไปบน
แพลตฟอร์มโซเชียลมีเดีย ไม่ว่าตัวเองจะมีแบบนั้นจริงหรือไม่ ก็ไม่สนใจ เพราะคนอื่นที่ดูเขาจะเชื่อตามที่เราอวด ในเมื่อพวกเขาฟังครูสอนผิดโอ้อวดโน่นนี่ได้ท่านเปาโลก็จะอวดให้ดูสักประเดี๋ยวหนึ่ง

2 โครินธ์ 11:20
แปลกมาก ที่พี่น้องยอมต่อครูสอนผิดเหล่านั้น ทั้งที่ พวกเขาทำตัวเหนือพี่น้อง ทำตัวเป็นคนที่ดีกว่า ถึงกับตบหน้าพวกเขา ต่อว่าพวกเขาอย่างรุนแรง แต่พี่น้องก็ยอมให้อย่างประหลาด ที่จริง โลกทุกวันนี้ก็เป็นอย่างนั้น มีพวกที่พยายามให้เราคิดตามพวกเขา ข่มขู่ให้พูดเหมือนกัน คิดอย่างเดียวกัน เราเห็นแบบนี้ทั่วโลกเลย

ถอดความจาก 2 โครินธ์ 11:21
สิ่งที่ท่านเปาโลจะกล่าวต่อไป เป็นสิ่งที่ท่านรู้สึกว่าเป็นความโง่เง่าที่ท่านจะพูดอย่างนั้น แต่มันไม่มีวิธีอื่นที่จะทำให้พี่น้องชาวโครินธ์เข้าใจแล้ว ครั้งนี้เป็นการสอนอย่างที่ครูเองรู้สึกโง่เง่ามากไม่อยากทำแต่ก็ต้องทำ เพราะไม่มีทางอื่น ท่านจึงพูดซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า ข้าพูดในฐานะคนโง่ท่านรู้สึกละอายใจที่ท่านอ่อนแอเกินไปที่จะเอาเปรียบพี่น้องอย่างที่พวกครูสอนผิดกระทำ เป็นวิธีการที่อันตรายพอสมควรทีเดียว 

2 โครินธ์ 11:22
ไม่ว่าครูสอนผิดจะอวดอ้างว่าเขามีส่วนดี ส่วนสำคัญตรงไหน ท่านเปาโลก็มีเช่นกัน ไ่ม่ด้อยกว่า ท่านเริ่มจากเชื้อชาติ ชนชาติ ความเป็นลูกหลาน
อับราฮัม เราซึ่งอยู่ในยุคใหม่ที่ไม่มีความผูกพันกับตระกูลมากเท่ากับคนสมัยก่อนอาจไม่เข้าใจว่าในสังคมยิวนั้น ที่มา ครอบครัว เชื้อชาติของแต่ละคน เป็นตัวกำหนดสถานะในสังคมของพวกเขาจะรู้จักคนหนึ่งต้องถามว่ามาจากครอบครัวไหนนามสกุลอะไร สำคัญยิ่งกว่าสิ่งอื่น

2 โครินธ์ 11:23-24
ถ้าจะพูดถึงการรับใช้ ท่านเปาโลบอกว่าท่านเหนือชั้นกว่ามาก พวกครูสอนผิดไม่ได้เจอการถูกโบย การถูกเฆี่ยนอย่างที่ท่านพบเจอตรงนี้เป็นการอวดแบบว่า ท่านเปาโลเองเจอมามากกว่า (ที่เป็นอย่างนั้นเพราะท่านซื่อตรงต่อพระคำของพระเจ้า ไม่มีการยอมพูดในสิ่งที่ผิดต่อน้ำพระทัย) ส่วนพวกครูสอนผิดนั้นสามารถ
กล่าวคำที่ลื่นไหล ฉธบ. 25:1-3 นี่เป็นจำนวนครั้งที่จะลงโทษสูงสุดในการเฆี่ยน ยิวลดไปหนึ่งเผื่อทำเกิน

2 โครินธ์ 11:25-26
เหตุการณ์ที่ท่านเปาโลกล่าวมานี้ เป็นเรื่องราวที่บันทึกไว้โดยท่านลูกาในหนังสือกิจการ 27 พระเจ้าทรงทำการของพระองค์ผ่านผู้รับใช้ของพระองค์รวมทั้งตัวท่านเปาโลเอง และเราจะเห็นภาพชัดเจนในกิจการว่า ข่าวประเสริฐของพระเยซูคริสต์จะเป็นที่ต้อนรับของคนจำนวนมาก แต่ก็มีคนกลุ่มหนึ่งที่รับพระคำของพระเจ้าไม่ได้ และต้องตอบโต้กลับมาอย่างรุนแรง การต่อต้านไม่ว่าจะเกิดอย่างไร ท่านเปาโลเจอมาหมด

2 โครินธ์ 11:27-28
ความทุกข์ยากทั้งปวงนั้น ไม่ได้ทำให้ท่านเปาโล เดือดร้อนเป็นส่วนตัวเลย ท่านพร้อมที่จะรับแบกความรุนแรงเหล่านั้น โดยถือว่า เป็นกางเขนที่ต้องแบก เป็นสิ่งที่คู่กันกับการประกาศพระนาม แต่สิ่งที่ทำให้ท่านเป็นทุกข์คือ ชีวิตของพี่น้องผู้เชื่อพวกเขาเป็นผู้ที่มีค่าในสายตาของท่าน เป็นผู้ที่ท่านต้องการถวายพระเจ้าอย่างมีเกียรติ นี่เป็นความแตกต่างของท่านกับครูสอนผิดเหล่านั้นไม่ทราบว่าพวกเขาตระหนักสิ่งนี้ไหม

2 โครินธ์ 11:29-30
ข้อความตอนนี้ทำให้เราได้เห็นความห่วงใยของท่านเปาโลที่มีต่อคริสตจักรแบบว่า ยอมทุกอย่าง อย่าลืมว่าท่านเคยเป็นฟาริสีที่เก่งระดับต้น ๆ ของยิวมาก่อน ท่านเคยข่มเหงคนของพระเจ้ามาก่อน แต่ตอนนี้ยอมที่จะให้ใครๆ มองว่า เป็นคนอ่อนแอ ไร้ค่าก็ได้ ขอเพียงให้พี่น้องได้กลับมาคืนดี รักพระเจ้า ติดตามพระองค์ ดำเนินชีวิตเป็นที่พอพระทัยท่านแลกทุกอย่างในชีวิตได้กับชีวิตของพี่น้อง 

2 โครินธ์ 11:31-33
ถ้าเรากลับไปอ่านกิจการบทที่ 9เราจะเห็นว่า ความกระตือรือร้นของท่านเปาโลทั้ง ๆ ที่เป็นผู้เชื่อใหม่นั้น ทำให้ท่านเองต้องเสี่ยงชีวิตมาตั้งแต่แรกที่เข้ามารู้จักพระเจ้า การที่ท่านกล่าวถึงเรื่องนี้ ท่านยังยืนยันด้วยว่า ท่านพูดตามความจริงที่เกิดขึ้น คงยังไม่มีครูสอนผิดคนไหนที่กำลังสู้กับท่านเปาโลสามารถอวดได้ถึง
ขนาดนี้ เพราะไม่มีคนไหนที่จะยอมให้ตนเองตกในอันตรายเพราะพูดความจริงอย่างท่านเปาโล

พระคำเชื่อมโยง

อธิบายเพิ่มเติม

2 โครินธ์ 10:1-2
พี่น้องชาวโครินธ์กล่าวหาว่า ท่านเปาโลเป็นคนที่มีสองมาตรฐาน และยังเป็นคนที่ใช้ชีวิตเหมือนชาวโลกทั่วไป ท่านขอร้องให้พี่น้องยอมรับในสิทธิอำนาจการเป็นอัครทูตของท่าน ในส่วนที่ท่านจะสามารถสอน เตือนสติพวกเขา พวกเขาเข้าใจท่านตามใจคิด โดยไม่ได้พิจารณาว่าท่านเป็นอย่างไรจริง ๆ ศัตรูของเปาโลคือพวกที่สอนผิด พยายามทำให้พี่น้องหลงเชื่อว่า ท่านเมื่ออยู่ไกลกล้าเขียนโน่นนี่ แต่พอมาใกล้ ๆ ก็หงอ

2 โครินธ์ 10:3-4
ท่านเปาโลไม่ได้ต้องการที่จะเผชิญหน้ากับคนที่ใส่ร้ายท่านแบบคนทั่วไป ​โลกอาจใช้วิธีการแก้แค้น การประจานขู่ให้กลัว แต่พระเจ้าทรงมี
วิธีให้เราจัดการกับเหตุการณ์ผิดปกติด้วยอาวุธที่มาจากพระองค์ ท่านมีอาวุธจากพระเจ้าที่จะสยบความคิดต่าง ๆ ที่ตั้งตัวขึ้นขัดขวางพระเจ้านั่นคือท่านใช้ข่าวประเสริฐเรื่องของพระเยซูคริสต์เป็นเครื่องทำลายอาวุธของศัตรู (ข่าวประเสริฐนี่คือทุกอย่างที่มาจากพระคำของพระเจ้า)

2 โครินธ์ 10:5-6
พระคำตอนนี้ มีสำหรับโลกปัจจุบันที่เต็มด้วยความวุ่นวายสับสน การชี้นำชีวิตให้หลงไปจากทางที่ดี ด้วยสื่อต่าง ๆ ที่โถมเข้ามาหาเราแต่ละคนอย่างมากมาย ไม่มีการหยุด ความคิดของโลกค่อย ๆ กร่อนชีวิตของมนุษย์ไปทุกวันโรงเรียนกลายเป็นที่เด็ก ๆ ได้รับความคิดที่ต่อต้านความเชื่อในพระเจ้าทุก ๆ วัน แต่เราต้องรับมือกับสิ่งเหล่านี้อย่างเข้าใจ ไม่ใช่ใช้การตอบโต้ที่มีแต่จะสร้างความเกลียดชัง

2 โครินธ์ 10:7
คนที่เป็นครูสอนผิดที่แฝงตัวเข้ามาในคริสตจักรจะมีภาพลักษณ์ข้างนอกดูดี ในขณะที่ท่านเปาโลไม่ได้มีรูปร่างหน้าตาดี หรือคำพูดเอาใจใคร แต่
เป็นคำแห่งความจริงของพระเจ้าเท่านั้น ท่านเป็นคนที่ใคร ๆ มองแล้ว ไม่น่าเชื่อถือ ไม่น่าเป็นอาจารย์ที่ควรเคารพ แต่ว่า พวกเขามองท่านแค่เปลือกนอกเท่านั้น ท่านจึงบอกคนเหล่านั้นว่าถ้าหากตัวเองคิดว่าเป็นคนของพระเจ้า ท่านก็เป็นเหมือนกัน ไม่ด้อยไปกว่าเขา 

2 โครินธ์​ 10:8-9
ท่านเปาโลไม่ต้องการให้พี่น้องคิดว่า ท่านเขียนจดหมายมาขู่พวกเขาเรื่องความเชื่อ แต่ที่ท่านต้องเน้นย้ำเรื่องสิทธิอำนาจแห่งอัครทูต ก็เพื่อให้เขา
รู้ว่า ท่านไม่ได้พูดเล่น ๆ แต่ท่านมีสิทธิอำนาจแห่งอัครทูตก็เพื่อสอน แนะนำ หนุนใจให้พวกเขาได้จำเริญขึ้นในทางของพระเจ้า ให้เขามีความมั่นใจในข่าวประเสริฐที่เปลี่ยนแปลงชีวิต พระเจ้าเป็นผู้เปลี่ยนชีวิตจากการประกาศข่าวประเสริฐที่มีฤทธิ์เปาโล

2 โครินธ์ 10:10-11
การรับใช้ของเปาโลนั้น ตรงไปตรงมา ไม่มีการพูดกลับไปกลับมา ไม่ว่าพูดตอนอยู่ต่อหน้า หรือเมื่อเขียนจดหมายมา ก็ยังคงเรื่องเดิม ความ
ห่วงใยเดิม ความรักเดิม มีคนกล่าวหาว่าท่านเขียนอย่าง ทำอย่าง ในจดหมายดูขึงขัง แต่เมื่อเจอกันต่อหน้ากลับไม่ได้เรื่อง … ท่านกำลังตอบโต้คนเหล่านั้นว่าท่านไม่ได้เป็นอย่างที่เขากล่าวหา เราทุกคนเช่นกัน ต่อหน้าลับหลังต้องเหมือนกัน ..ตรงไปตรงมา 

2 โครินธ์ 10:12
การรับใช้พระเจ้า ไม่ใช่เป็นการแข่งกันรับใช้ แต่เป็นการทำหน้าที่ต่าง ๆ กันเพื่อแผ่นดินของพระองค์ การรับใช้ที่มีการเปรียบเทียบ โบสถ์ใคร
ใหญ่กว่า โบสถ์ใครมีกลุ่มเซลมากกว่า เซลไหนใหญ่สุด อะไรแบบนี้ ไม่มีในหัวใจของท่านเปาโลและจะต้องไม่มี เพราะเป็นเรื่องของการไร้ปัญญาเราอยากให้พระเจ้ามองเรามาและชื่นชมในการรับใช้ไปด้วยกัน หรือขุ่นพระทัยที่เราแข่งกัน? 

2 โครินธ์ 10:13-14
สิทธิอำนาจของผู้รับใช้พระเจ้ามีขอบเขตจำกัดไม่ใช่นึกจะใช้สิทธิไปทั่วได้ ที่ท่านเปาโลมีสิทธิเหนือพี่น้องชาวโครินธ์ เพราะว่าท่านเป็นผู้ที่
ตั้งคริสตจักรนี้ขึ้นมาโดยการทรงนำของพระเจ้าท่านจึงมีสิทธิในการตักเตือน สั่งสอน ดูแลชีวิตฝ่ายวิญญาณของพวกเขา พี่น้องในคริสตจักร
เองก็ต้องรับรู้ว่า ใครเป็นผู้ที่ดูแลปกป้องพวกเขาใครเป็นผู้ที่รับผิดชอบพวกเขา อย่างนี้จึงเป็นคริสตจักรที่แข็งแรง

2 โครินธ์ 10:15
ท่านเปาโลจึงไม่ได้ไปยุ่งเรื่องงานรับใช้ของผู้รับใช้ท่านอื่น ไม่ได้ไปอวดงานของคนอื่น เราจะเห็นจากข้อเขียนของท่านว่า ใจจริงของท่านเปาโลคือ
ต้องการให้พี่น้องรู้จักพระเจ้าลึกซึ้งขึ้น ต้องการให้มีคนได้รู้จักพระเจ้ามากขึ้น ไม่ใช่อยู่ที่เดิม ปัญหาในคริสตจักรที่เกิดขึ้นคือ มีคนที่คอยทำให้คนขาดความเชื่อถือในตัวท่านไม่หยุดหย่อนแต่ที่นี่ก็เป็นที่รักของท่านไม่ว่าพวกเขาจะสร้างปัญหาให้เพียงไร

2 โครินธ์ 10:16
ตรงนี้ ท่านเปาโลบอกชัดเจนว่า จะไม่มีการล้ำเส้นกัน แต่นี่ไม่ได้หมายความว่า จะไม่มีการช่วยเหลือกันระหว่างคริสตจักร ความตั้งใจของท่านในการประกาศคือ เพื่อให้คนได้รู้จักพระเจ้าได้กลับใจใหม่ โดยขยายออกไปจากคริสตจักรโครินธ์เอง ไม่ใช่ไปแย่งพี่น้องของคนอื่น ๆ ไม่ใช่ไปเอาความสำเร็จของผู้รับใช้ท่านอื่นมาเป็นของตน ความสำเร็จของคริสตจักรในยุคแรกนั้นมีหลายคนช่วยกันทำไม่ใช่ท่านเปาโลคนเดียว

2 โครินธ์ 10:17-18
แล้วท่านก็มาจบที่พระคำจากพระคัมภีร์เดิมที่ว่า ให้อวดองค์พระผู้เป็นเจ้า ให้อวดว่า เรารู้จักพระองค์จาก เยเรมีย์ 9:24 เราต้องมาคิดกันดูว่า เราอยากให้พระองค์ตรัสคำนี้กับเราหรือไม่ ..ดีมาก เจ้าเป็นบ่าวที่ซื่อตรง ให้มาร่วมยินดีกับนาย… ( มัทธิว 25:23 ) สรุปคือ อยากให้คนชมหรืออยากให้พระเจ้าชม
เราเตรียมได้แต่ตอนนี้

พระคำเชื่อมโยง