Category: ฮีบรู

ฮีบรู 13:1-2
พระเยซูคริสต์ทรงบัญชาศิษย์และผู้เชื่อของพระองค์ให้รักกันและกัน เพื่อโลกจะรู้ว่า เราเป็นของ ๆ พระองค์ (ยอห์น 13:35) เรารักกันอย่างพี่น้องเพราะเรามีพระบิดาองค์เดียวกัน แม้ว่าจะเป็นคนละเชื้อชาติ แต่ผู้เชื่อพระเยซูก็เป็นพี่น้องกันในพระคริสต์ นี่เป็นความคิดที่แปลกไปจากความคิดของคนทั่วไป ยิ่งกว่านั้น ยังให้เรามีใจต้อนรับในแง่ของการช่วยเหลือ ไม่ใช่เพื่อบันเทิง พระเจ้าทรงประสงค์ให้เราดีต่อคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

ฮีบรู 13:3
ในช่วงเวลานั้น คริสเตียนจำนวนมากถูกจับเพราะก่อนหน้านี้ พวกเขาไปยังวิหารต่างชาติ กราบไหว้เทพชาวโรม แต่พอพวกเขาเชื่อพระเจ้าก็เลิกถูกจับเข้าคุกไม่พอ ยังถูกส่งให้สัตว์ร้ายกิน ถูกเผา ผู้เขียนบอกเราให้ระลึกถึง​คนที่ถูกจองจำและให้
ตระหนักว่า เราถูกจองจำเหมือนเขาด้วย บางคนสามารถที่จะไปเยี่ยม ให้กำลังใจ อธิษฐานด้วยกัน บางคนอธิษฐานเผื่อ

ฮีบรู 13:4
พระคำข้อนี้ ไม่ต้องอธิบายมากเลย ชัดเจน สั้นตรงไปตรงมา ข้อเสียของโลกปัจจุบันคือ เราคิดว่า เรื่องนี้ไม่สำคัญ ใคร ๆ ก็ได้กันก่อนทั้งนั้นแล้วคริสเตียนแทนที่จะคิดอย่างพระเจ้า แต่กลับไปคิดอย่างโลก แล้วก็คิดด้วยว่า อยู่ด้วยกันแล้วไม่ถูกใจก็เลิก ซึ่งไม่ใช่เป็นสิ่งที่พระเจ้าทรงตั้งพระทัยให้กับครอบครัว พระองค์ทรงประสงค์ครอบครัวที่ถูกต้องกับพระองค์ และคู่สมรสที่จะอยู่ยืนยาวไปด้วยกัน

ฮีบรู 13:5-6
เมื่อเราอยู่กับเพื่อน ๆ ที่ไม่เชื่อพระเจ้า พวกเขาไม่รู้จักที่จะวางใจพระเจ้าในทุกก้าวของชีวิต พวกเขาก็จะไม่เข้าใจเราที่ทำงานเหมือน ๆ กับเขาแต่ทำไมช่างวางใจว่า พระเจ้าจะทรงเลี้ยงดู พระเจ้าจะไม่ทอดทิ้ง พวกเขามองว่า การที่เราวางใจพระเจ้าเป็นความอ่อนแอ เราต้องพึ่งตนเองมากที่สุดเขาไม่รู้กันเลยว่า การที่มีความเชื่อในพระเจ้านั้นเป็นประกันความปลอดภัยในชีวิตที่ดีสุด

ฮีบรู 13:7
พระคำตอนนี้ไม่ได้มีเพื่อผู้ตามให้ตามอย่างดี แต่มีเพื่อผู้นำที่จะเป็นตัวอย่างที่ดีของรุ่นต่อ ๆ มามีผู้นำเป็นจำนวนมากที่นำมานานจนหลงตัวเองคิดว่า ตนเองโอเคทุกเรื่อง อย่างหนึ่งที่สำคัญคือต้องพิจารณาความเชื่อ การกระทำของตนเองว่า
ตรงกับที่ตนเองสอนผู้อื่นหรือเปล่า ชีวิตของทุกคนต้องมีการเปลี่ยนแปลงทุกวัน หากไม่เปลี่ยน ชีวิตก็เหมือนกิ่งไม้ที่ไม่ได้ติดกับลำต้น มีแต่จะแห้งเหี่ยวไป

ฮีบรู 13:8
ก่อนหน้านี้ ได้กล่าวถึงการที่จะมีชีวิตคริสเตียนเต็มด้วยความเชื่อและการกระทำที่ตรงกับพระคำของพระเจ้า และข้อต่อไปได้กล่าวถึงการที่จะไม่หลงไปตามความเชื่อผิด ผู้เขียนต้องการให้พี่น้องได้รู้ว่า ความเชื่อในพระเยซูคริสต์นั้นตั้งอยู่บนพื้นฐานความจริงที่ว่าพระเยซูไม่ทรงเปลี่ยนแปลง มาตั้งแต่ก่อนที่จะได้เสด็จมาเป็นมนุษย์จนเสด็จสู่สวรรค์ และแม้กระทั่งทุกวันนี้ เรายังมั่นใจในพระองค์ได้เสมอ

ฮีบรู 13:9
เนื่องจากมักจะมีคำสอนแปลก ๆ เกิดขึ้นอยู่ไม่หยุดหย่อนตั้งแต่สมัยคริสตจักรเริ่มแรกจนกระทั่งทุกวันนี้ เดี๋ยวก็มีพิธีกรรมใหม่ ๆ ให้ผู้เชื่อได้ตื่นเต้น แทนที่จะดื่มด่ำในพระคำของพระเจ้า ดังนั้น ผู้เชื่อจึงต้องระวังคำสอนที่เน้นการกระทำ บิดเบือนพระคำของพระเจ้า เราได้รับพลังในการใช้ชีวิตตามพระเจ้าจากพระคุณยิ่งใหญ่ มิใช่ด้วยการกระทำตามพิธีกรรม

ฮีบรู 13:10-11
แท่นบูชาที่ผู้เขียนกล่าวถึงในข้อนี้ คือไม้กางเขนขององค์พระเยซูคริสต์ เป็นแท่นบูชาที่บรรดาคนที่ยังเชื่อในระบบการถวายเครื่องบูชาแบบของโมเสส พูดง่าย ๆ คือ คนที่ยังติดอยู่กับพิธีกรรมของโมเสส ไม่มีสิทธิใด ๆ ในไม้กางเขนนี้คนที่พยายามทำให้พระเจ้าพอพระทัยด้วยพิธีกรรมต่าง ๆ นั้น จะไม่ได้รับการประกาศว่าเป็นคนที่ถูกต้องกับพระเจ้าเหมือนอย่างคนที่เชื่อในพระนามของพระเยซูคริสต์

ฮีบรู 13:12
เหมือนอย่างที่โคบูชานั้นถูกฆ่าเพื่อทำให้อาโรนและเหล่าปุโรหิตได้บริสุทธิ์ พระเยซูทรงสิ้นพระชนม์เพื่อให้คนที่เชื่อได้กลายเป็นผู้ที่ถูกต้องกับพระเจ้า เป็นผู้ที่ถูกรับว่าเป็นคนบริสุทธิ์ พ้นจากโทษบาป สัญญลักษณ์ของการถูกทิ้งนอกค่าย ชี้มายังพระเยซูที่ทรงสิ้นพระชนม์นอกประตูเมือง มีความหมายถึงการที่พระองค์ทรงถูกทิ้งถูกปฏิเสธ นี่คือความอับอายที่ทรงเผชิญเพื่อเรา

ฮีบรู 13:13
ความอับอายของพระเยซูคริสต์ที่ทรงเผชิญนั้นลึกล้ำกว่าที่เราจะเข้าใจได้จริง ๆ พระองค์ทรงกลายเป็นอาชญากรผู้ถูกประหารทั้งที่ไม่มีความผิดใด ๆ ถูกผู้คนละทิ้ง และปฏิเสธ ที่สำคัญไปถึงพระบิดาที่รักทรงทอดทิ้งพระองค์ด้วยอย่างที่พระองค์ได้ตรัสด้วยความเจ็บปวดในพระทัยว่า “พระเจ้าของข้าพระองค์ พระเจ้าของ ข้าพระองค์ ไฉนทรงทอดทิ้งข้าพระองค์เสีย?” (มาระโก 15:34)

ฮีบรู 13:14
ก็เหมือนกับบรรพบุรุษของอิสราเอลที่ต่างมีความเชื่อในพระเจ้าถึงสิ่งที่พระองค์ทรงสัญญาแม้ว่าพวกเขายังไม่ได้ ก็จะเชื่อต่อไป ตรงจุดนี้เป็นขั้นของการพิสูจน์ความเชื่อของทุกคนยังไม่เห็น แต่จะเชื่อหรือเปล่า.. ยังไม่เกิด แต่จะเชื่อต่อไปไหม เราทุกคนผ่านประสบการณ์เช่นนี้มาอยู่แล้ว และต่อไปข้างหน้าหรือแม้วันนี้เราจะยังเจอเหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องเชื่อแม้ว่าสิ่งที่ทูลขอยังมาไม่ถึง

ฮีบรู 13:15-16
พระคำข้อนี้ ช่วยบอกเราชัดเจนว่า การสรรเสริญนมัสการพระเจ้านั้น ไม่ได้อยู่แค่ที่การร้องเพลงสรรเสริญนมัสการจากวิญญาณและความจริงเท่านั้น แต่การทำความดีให้กับผู้อื่น แบ่งปันสิ่งดีที่มีให้ผู้อื่น ก็เป็นเครื่องบูชาจากเราได้ด้วย
เราจะเห็นสิ่งดีที่ผู้รับใช้ในประเทศต่าง ๆ ได้ทำเพื่อคนอื่น สร้างโรงเรียน โรงพยาบาล ฯลฯ แต่เราคนเล็ก ๆ ก็สามารถทำสิ่งดีให้กับคนรอบข้างได้อย่างไม่จำกัดเช่นกัน

ฮีบรู 13:17
ผู้นำฝ่ายวิญญาณของเรา เขาต้องดูแลเรา พระเจ้าทรงเรียกให้เขานำประโยชน์ฝ่ายวิญญาณมาให้ชีวิตของเรา ยิ่งกว่านั้น พวกเขาต้องถวายรายงานเรื่องชีวิตของเราด้วยสำหรับพระคำข้อนี้ เราต้องคิดย้อนด้วย หากเราเป็นผู้นำฝ่ายวิญญาณของคนรอบข้างล่ะ หากเราเป็นพ่อ แม่ หรือ ผู้ใหญ่ในครอบครัวที่นำทุกคนมาหาพระเจ้าล่ะ เราต้องรับผิดชอบอย่างไรที่จะ
เข้าไปเสนอรายงานต่อพระเจ้าอย่างภาคภูมิใจ?

ฮีบรู 13:18-19
ตอนนี้ผู้เขียนกำลังสรุปเรื่องราวทั้งหมดมา เขาขอร้องให้พี่น้องได้อธิษฐานเผื่อพวกเขาที่เป็นผู้นำฝ่ายวิญญาณ เราอย่าคิดว่า ผู้นำไม่ต้องการคำอธิษฐาน พวกเขายิ่งต้องการมากเพราะเขาจะต้องทำงานรับใช้พระเจ้าอย่างเกิดผล เราเจอมามากที่ผู้ตามไม่ได้อธิษฐานเผื่อผู้นำ เพราะคิดว่าเขาเป็นผู้นำแล้ว เขาก็เก่งแล้วนี่นา เขาต้องผ่านได้ทุกเรื่อง แต่พระคัมภีร์ข้อนี้ไม่ให้เราทิ้งผู้นำไว้คนเดียว อธิษฐานเผื่อทุกเรื่อง

ฮีบรู 13:20
นี่เป็นคำอธิษฐานของผู้เขียนฮีบรู ซึ่งเราไม่ทราบว่าท่านเป็นใคร หลายคนคิดว่าเป็นท่านเปาโล แต่วิธีการเขียนนั้น แตกต่างจากท่านมาก คำอธิษฐานนี้เป็นการจบจดหมายที่ท่านเขียนมา ท่านมีใจปรารถนาให้พี่น้องได้รับสิ่งดีจากพระเจ้า ท่าน
อธิษฐานถึงพระเจ้าแห่งสันติสุข เน้นว่าพระเยซูทรงฟื้นจากความตาย จำได้ไหมว่าท่านเริ่มต้นจดหมายนี้ด้วยการยกย่องพระเยซูคริสต์อย่างสูงและท่านจะจบจดหมายด้วยพระเยซูเช่นกัน

ฮีบรู 13:21
ท่านทูลขอพระเยซูผู้ทรงพระชนม์อยู่ทรงทำให้พี่น้องมีสิ่งดี ๆ เป็นเครื่องมือที่จะทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า และขอให้พระประสงค์ของพระองค์ในชีวิตเรานั้นสำเร็จ นี่เป็นคำอธิษฐานตัวอย่างที่เราจะอธิษฐานเผื่อทั้งผู้นำและพี่น้องที่มีความเชื่อร่วมกับเรา คำอธิษฐานนี้ก็เพื่อว่า พระเยซูเจ้าจะทรงได้รับพระเกียรติสูงสุด จากสิ่งดีที่เราทำ จากการเปลี่ยนแปลงที่พระเจ้าทรงทำให้ชีวิตของพวกเรา

ฮีบรู 13:22-23
เราจะเห็นว่า ผู้รับใช้ของพระเจ้าเช่นเปาโลหรือแม้ทิโมธีเองซึ่งเป็นผู้รับใช้ที่ใกล้ชิดของเปาโลก็ถูกจำจองด้วยซึ่งเป็นเพราะเขารับใช้พระเจ้านั่นเอง ผู้เขียนฮีบรูคงเป็นส่วนหนึ่งของราชกิจที่ยิ่งใหญ่ของพระเจ้าในช่วงคริสตจักรยุคแรกนี้ ท่านขอให้พี่น้องรับทั้งคำเตือน คำหนุนใจ ซึ่งก็รวมถึงคำสอนต่าง ๆ เกี่ยวกับองค์พระเยซูคริสต์ผู้ทรงเป็นองค์ปุโรหิตนิรันดร์

ฮีบรู 13:24-25
จดหมายฉบับนี้ไม่ได้มาถึงแค่พี่น้องในคริสตจักรแต่มาถึงทั้งผู้นำและผู้ตาม เป็นชุมชนคริสเตียนที่มีอยู่จริง ๆ เป็นขุมชนที่ต้องการคำสอนของหนังสือฮีบรูนี้ คำสุดท้ายของจดหมายคือ ขอให้พระคุณของพระเจ้าดำรงอยู่กับท่านทุกคน นี่เป็นสิ่งที่เราเองก็จะได้รับเมื่ออ่านพระคัมภีร์ฉบับนี้ และได้รับการเปลี่ยนแปลงชีวิตเพราะการติดตามพระเจ้า

พระคำเชื่อมโยง

ฮีบรู 12:1
ผู้เชื่อที่ได้กล่าวมาในบทที่แล้วนั้น เป็นคนที่อาจทำพลาดในชีวิต แต่แล้วการกลับใจของเขาการยอมรับ สารภาพ และการตั้งใจเชื่อและเชื่อฟัง
ของพวกเขา ทำให้พวกเขาก้าวต่อไปได้การสละของที่เป็นอุปสรรคต่อความก้าวหน้าในความเชื่อ จำเป็นที่สุด นิสัยใจคอที่ต้องทิ้งวาจาที่เคยสามหาว ฯลฯ แต่ละคนก็มีสิ่งที่ต้องทิ้งไปต่าง ๆ กัน จากนั้น ก็ตั้งต้นใช้ชีวิตใหม่ด้วยความพากเพียรอดทนเป็นที่สุด

ฮีบรู 12:2
ตัวอย่างจากชีวิตของพระเยซู เป็นตัวอย่างที่เราควรติดตามที่สุด พระองค์ทรงยินดีที่จะรับความทุกข์ยากทั้งสิ้น เพราะพระองค์ทรงเชื่อ และวางใจ
พระบิดาว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นผลดีกับผู้ที่รักพระองค์ การสละพระชนม์ของพระองค์ทำให้ได้การฟื้นคืนชีวิตขึ้นมา และทำให้ผู้เชื่อทุกคนจะ
ได้ไปอยู่ใน เมืองที่พระเจ้าทรงเป็นผู้ออกแบบและทรงสร้าง (ฮีบรู 11:10) ถ้าพระเยซูไม่ทรงเชื่อ และเชื่อฟัง พวกเราก็พินาศ

ฮีบรู 12:3
เราได้รับการบันทึกว่า พระเยซูได้อธิษฐานขอให้พระองค์พ้นจากสถานการณ์ร้ายที่จะจบชีวิตของแล้วจากนั้น เมื่อทรงได้รับคำตอบจากพระบิดาพระองค์ก็ทรงเต็มพระทัย ทรงทำตามน้ำพระทัยพระบิดา ยอมถูกทุรชนทำร้ายและดูหมิ่น เหยียดหยาม และทำกับพระองค์อย่างโหดเหี้ยม (อ่านมาระโก 14-15) การสิ้นพระชนม์ของพระบุตรของพระเจ้าในเงื้อมมือของคนโหดนั้นเป็นเรื่องที่เราต้องบอกว่า ไม่ยุติธรรมเลย!

ฮีบรู 12:4-5
ผู้เขียนให้กำลังใจกับพี่น้องชาวยิวว่า พวกเขายังไม่ได้ถูกทำร้ายอย่างพระเยซูคริสต์ ในขณะที่พระเยซูทรงเป็นพระเจ้า และทรงมาเป็นมนุษย์ที่ไร้บาป ไม่น่าที่จะมีความทุกข์ยาก การทำร้ายมาถึงพระองค์เลย แต่แล้ว กลับทรงต้องถูกทรมานหลั่งพระโลหิต โดยที่ไม่มีคำออกจากพระองค์ว่า“ไม่รับ จะไม่ทน!” เลยแม้แต่ครั้งเดียวบัดนี้ พระองค์ได้ทรงเป็นกษัตริย์ผู้ทรงสมควรได้รับการสรรเสริญอย่างยิ่ง

ฮีบรู 12:6-7
มีคำกล่าวว่า “การไม่ใส่ใจ ไม่สนใจนั้น เจ็บปวดยิ่งกว่าเกลียดเสียอีก” หากพ่อแม่ ไม่สนใจลูกไม่รู้ว่า ลูกกำลังเป็นอย่างไร ปล่อยให้เขาเติบโตไปด้วยตัวเอง เท่ากับเป็นพ่อแม่ที่เฉยเมย แต่พ่อแม่ที่รักลูกจะคอยเตือน สั่งสอน ให้วินัยเมื่อลูกพลาดเพื่อเขาจะไม่พลาดต่อไป ดังนั้น เมื่อเราพบความทุกข์ยาก อย่าไปคิดว่าพระเจ้าไม่ทรงสนพระทัย ลองพิจารณาดูว่าพระองค์ทรงประสงค์ให้ได้เรียนรู้จักพระองค์อย่างไรจากเหตุการณ์นั้น

ฮีบรู 12:8-9
หลังจากที่เราได้เกิดใหม่ รับความรอดจากพระเจ้าเราได้รับตำแหน่งว่า เป็นลูกของพระองค์ทันที ดังนั้น เมื่อเข้ามาในครอบครัวใหม่ เราก็ต้องเรียนรู้ว่า ครอบครัวนี้เขาเป็นอย่างไรกัน อะไรบ้างที่เป็นวัฒนธรรมของครอบครัวนี้ คนทุกคนที่รอดแล้วควรที่จะคาดหวังได้ว่า พระเจ้าจะทรงสอนเราจะทรงบอกเราว่า เราควรดำเนินชีวิตอย่างไรเพื่อว่าเราจะเติบโตเป็นที่รัก เป็นคนในครอบครัวแท้จริง การฝึกวินัยจึงเป็นเรื่องธรรมดามาก!

ฮีบรู 12:10
ว้าว นี่ไง เป้าหมายของการฝึกวินัยของพระเจ้าคือเพื่อให้เรามีชีวิตที่บริสุทธิ์ภายใต้ความบริสุทธิ์ขององค์พระเยซูคริสต์บางครั้งเราได้ยินเสียงเตือนจากพระเจ้าแต่เราก็ทำเหมือนไม่ได้ยิน แล้วอะไร ๆ ต่าง ๆก็เกิดขึ้นในชีวิตเพื่อเราจะได้ฟังเสียงของพระองค์​ลองเข้าไปดูในพระคัมภีร์ ไม่ว่าจะเป็นอับราฮัม
โมเสส ดาวิด เปโตร เปาโล ต่างได้รับการฝึกวินัยจากพระเจ้าทั้งสิ้น

ฮีบรู 12:12-13
อีกแล้วที่เราเห็นคำซึ่งใช้กับนักกีฬา พระคำตอนนี้มาจาก อิสยาห์35:3 จงช่วยให้คนอ่อนล้ามีกำลัง…​ตรงนี้เป็นพระคำที่หนุนใจให้เราอดทนผ่านความยากลำบากทุกอย่าง เราต้องเข้าใจว่า ความลำบากทุกอย่างของเรา มีเป้าหมายที่จะช่วยให้เราดีขึ้น และเราต้องหลีกเลี่ยงทุกอย่างที่ขัดขวางการพัฒนาชีวิต
ต้องมุ่งมั่นสร้างทั้งร่างกายจิตใจให้เข้มแข็ง อย่าลืมเรามีชีวิตหลายด้าน จิตใจ ร่างกาย จิตวิญญาณ

ฮีบรู 12:11
ความสัมพันธ์ของพ่อ ลูกที่แนบแน่นนั้นคือ พ่อสามารถมองไปไกลในอนาคตว่า ถ้าลูกไม่พร้อมในเรื่องหนึ่งเรื่องใด ลูกอาจจะผิดหวัง อาจพลาดไปได้ พระเจ้าทรงมองเห็นอนาคตของพวกเราชัดว่า จะพบเจออะไร จะต้องชนะศึกในชีวิตแบบไหนบ้าง พระองค์ทรงฝึกเราอย่างฝึกนักกีฬา ซึ่งต้องมีการเอาชนะตัวเองทุกวัน เราจึงจะได้รับผลอย่างที่ต้องการ … ฝึกให้ชนะ และรับผลที่ดีเลิศ

ฮีบรู 12:14
ผู้เขียนได้ขอให้เราใช้ชีวิตอย่างมีสันติสุขกับคนรอบข้าง การที่เราจะอยู่ด้วยกันได้อย่างมีสันติก็ต้องเป็นคนที่เติบโต เข้าใจชีวิต ไม่ใช่มีความคิดร้ายต้องการให้อีกฝ่ายตกต่ำ หรือ เสียหาย และทำให้เกิดสงครามอย่างที่เราเห็นในยูเครน และในกาซา อิสราเอล แค่มีชีวิตอย่างสันติด้วยกันยังไม่พอ พระเยซูตรัสว่า เมื่อเรารักกันและกัน และยังต้องมีชีวิตที่บริสุทธิ์ต่อกัน ต่อพระเจ้า ไม่คิดทางลบใด ๆ กับพี่น้องของเรา

ฮีบรู 12:15
ถ้าเรามาพบพระเจ้าแล้ว และยังพลาดที่จะได้รับความรอด รับพระคุณอันยิ่งใหญ่นี้ เป็นเรื่องน่าเสียดายที่สุดในชีวิต เพราะมันส่งผลในชีวิตนิรันดร์กาลของเราด้วย อีกเรื่องคืออย่าให้เรามีรากขมขื่น ซึ่งเป็นสิ่งร้ายจากคนอื่นที่อาจจะเกิดกับเราแล้วเราไม่สามารถยกโทษให้จนกลายเป็นรากขมขื่น หรืออาจจะเกิดจากสิ่งที่พลาดในอดีตไม่อาจยกโทษให้ตัวเองได้ เหล่านี้จะส่งผลออกมาเป็นพฤติกรรมที่ทำลายทั้งตัวเองและคนรอบข้าง

ฮีบรู 12:16-17
มีสองเรื่องสำคัญในตอนนี้ คือ ให้ระวังการทำผิดศีลธรรมทางเพศ ซึ่งเป็นเรื่องที่พระคัมภีร์เฝ้าบอกแล้วบอกอีก การทำผิดต่อร่างกายของตนเองและของคนอีกคนนั้น ไม่ได้ส่งผลร้ายต่อคนสองคนเท่านั้น แต่ส่งผลร้ายให้กับครอบครัว และคนรอบข้างด้วย ส่วนเอซาวที่ถือว่าผิดหนักก็เพราะว่า เขาดูหมิ่นสิทธิหัวปีของเขาเอง เป็นสิทธิที่พระเจ้าประทานให้กับลูกชายหัวปีเท่านั้น เขายอมที่จะแลกกับสิ่งที่ไม่คู่ควรเลย ปฐมกาล 25:24-33

ฮีบรู 12:18-19
ย้อนกลับไปในประวัติศาสตร์หลายพันปีก่อน คนอิสราเอลพบพระเจ้าแบบตรงไปตรงมา พบกับความมหัศจรรย์ที่น่ากลัวของพระเจ้า อ่านอพยพ 20:18–21; เฉลยธรรมบัญญัติ 5:22–33พระเจ้าทรงอยู่ในที่ ๆ มีเสียงดังสนั่น ซึ่งน่าจะเป็นเหมือนฟ้าคำรามที่ต่อเนื่อง พร้อมกับฟ้าแลบ ยังมีเสียงแตรด้วยมากับควันโขมงบนภูเขา ไม่ให้กลัวได้อย่างไร น่ากลัวมาก แต่พระเจ้าตรัสกับคนอิสราเอลในฮีบรูนี้ ไม่ได้น่าสะพรึงขนาดนั้น

ฮีบรู 12:20-21
ในวันนั้น ประชาชนถูกกำหนดให้อยู่รอบนอกของเขตที่กำหนดไว้ ใครจะเข้าไปใกล้เกินกว่านั้น จะถูกหินขว้างหรือยิงให้ตาย (อพยพ 19:12-13)พระเจ้าทรงน่ากลัวแต่เราในทุกวันนี้กลับไม่กลัวและไม่เชื่อในสิ่งที่ควรเชื่อ พระเจ้าให้โมเสสกำชับประชาชนให้ไม่ล่วงล้ำเข้ามาถึงพระเจ้า (ข้อ21)สิ่งที่น่าหวาดหวั่นสำหรับคนทั้งหลายที่อยู่รอบ ๆภูเขาซีนายคือ พอโมเสสกราบทูลพระเจ้า พระองค์ทรงตอบเป็นเสียงดั่งฟ้าร้องคำราม ดังสนั่นแบบที่ ลำโพงใด ๆ ในโลกไม่อาจเทียบได้!

ฮีบรู 12:22
ภูเขาศิโยน มีความหมายแตกต่างจากภูเขาซีนายเพราะมีความหมายถึงที่ประทับของพระเจ้าในแผ่นดินสวรรค์ (ตรงนี้ไม่ได้หมายถึงภูเขาศิโยนแห่งนครเยรูซาเล็ม) เป็นสถานที่ซึ่งรอรับคนที่เชื่อในพระเจ้า ไม่มีใครอาจทำให้พระเจ้าทรงพอพระทัยด้วยการทำตามกฎที่ได้มาจากภูเขาซีนายเลย แต่คนที่เข้ามาหาพระเจ้าผ่านองค์พระเยซูคริสต์ จะเข้ามาถึงภูเขาศิโยนในแผ่นดินสวรรค์ได้

ฮีบรู 12:23
การรับพระบัญญัติของสมัยก่อน กับการรับพระคุณหลังจากที่องค์พระเยซูเสด็จสู่สวรรค์แล้วมีความแตกต่างกันมาก ซึ่งเราจะได้เห็นว่าสมัยพระบัญญัติมีแต่ความเข้มงวด ที่สั่งให้มนุษย์กระทำตามสิ่งที่พวกเขาทำได้บ้าง และทำไม่ได้บ้างพวกเขามีความผิดพลาดกเกิดขึ้นทุกเวลาแต่เมื่อพระเยซูมาเปลี่ยนแปลงชีวิต บรรยากาศแบบเดิมก็เปลี่ยนแปลง แทนที่จะเป็นทาสของบทบัญญัติ กลับเป็นเสรีชนในพระเยซูคริสต์

ฮีบรู 12:24
พระเยซูทรงเป็นคนกลางระหว่างพระเจ้ากับมนุษย์เป็นผู้ที่สร้างไมตรี ความเชื่อมต่อให้เกิดขึ้น ดังนั้นมนุษย์บาปจึงสามารถเข้ามาเฝ้าพระเจ้าได้ผ่านพระองค์ ใน 11:4 กล่าวว่า อาเบลยังพูดอยู่ แม้ว่าตายแล้วอาเบลหลั่งเลือดโดยไม่ได้ตั้งใจ (ปฐมกาล 4:8) ดังนั้นเลือดของเขาจึงร้องขอการชดเชย แต่พระเยซูทรงสละพระชนม์ด้วยเต็มพระทัย และได้ช่วยเหลือมนุษยชาติจากโทษบาป พระโลหิตจึงดังและเด่นเหนือเลือดเอเบล 

ฮีบรู 12:25
การฟังหรือไม่ฟังพระสุรเสียงของพระเจ้านั้น เป็นการเลือกจากใจของเราเอง ดังนั้น เราคือคนตัดสินใจว่าอนาคตของเราจะเป็นอย่างไร พวกพี่น้องหลายคนกำลังถูกกดขี่ข่มเหง พวกเขาอาจจะคิดกลับไปอยู่ในศาสนายิวเหมือนเดิมแทนที่จะติดตามพระเจ้า ผู้เขียนเป็นห่วงที่พี่น้องจะกลับไปตามความเท็จแทนที่จะติดตามความจริงจากองค์พระเยซูคริสต์ !

ฮีบรู 12:26
เมื่อครั้งก่อน กว่าจะได้พระบัญญัติมา พระเจ้าทรงสำแดงความยิ่งใหญ่ผ่านพายุ ไฟ ความมืด โลกที่สั่นสะเทือน แต่พระเยซูจะเสด็จมาอีกครั้งอย่างแน่นอน และทั้งจักรวาลจะสั่นสะเทือนอย่างน่าสะพรึงยิ่งนัก หากเราดูฮีบรู 10:26 พระเจ้าทรงเตือนไม่ให้เราตั้งใจทำบาปต่อไป ฮีบรู 2:4เตือนว่า หากเราละเลยความรอดยิ่งใหญ่ เราจะหนีรอดตายไปได้อย่างไร ในข้อนี้ ผู้เขียนยังคงให้เราตัดสินใจให้ดี (ฮักกัย 2:6)

ฮีบรู 12:27-29
การที่เราจะเข้ามาอยู่ในอาณาจักรของพระเจ้ามีพระองค์ทรงเป็นองค์กษัตริย์ พระองค์ทรงดำรงชีวิตอยู่เป็นนิรันดร์ อาณาจักรของพระองค์ถาวรยั่งยืน ไม่สะเทือนสะท้านต่อสิ่งใด สิ่งที่เราสมควรจะตอบสนองพระองค์คือ ใจขอบพระคุณ และการนมัสการพระองค์สมกับที่พระองค์ทรงยิ่งใหญ่ เรียนรู้ที่จะเคารพและยำเกรงพระเจ้าของเรา อย่าคิดว่าทำอะไรผ่าน ๆ ก็โอเคแล้ว ..พระเจ้าของเราทรงพระคุณ และทรงร้อนแรง!

พระคำเชื่อมโยง

ฮีบรู 11:1-2
ไม่ใช่คริสเตียนเท่านั้นที่มีความเชื่อ คนทุกคนที่มีความเชื่อในพระของเขา ไม่ว่าจะอยู่ในศาสนาใดต่างก็มีความเชื่อในสิ่งที่มองไม่เห็นทั้งสิ้น แล้ว
ความแตกต่างอยู่ตรงไหนกันล่ะ? คริสเตียนเชื่อในพระสัญญาของพระเจ้า เชื่อในสิ่งที่พระเจ้าตรัสบอกเราในพระคัมภีร์ หลายอย่างที่เชื่อ ไม่อาจพิสูจน์ได้ด้วยวิธีการทางวิทยาศาสตร์แต่วิธีการทางวิทยาศาสตร์นั้นก็ไม่อาจล้มล้างสิ่งที่เราเชื่อได้เช่นกัน เช่นบางคนไม่เชื่อว่ามีพระเจ้า แต่ยังไม่มีใครสามารถพิสูจน์ว่า ไม่มีพระเจ้า!!

ฮีบรู 11:3
คริสเตียนเป็นผู้ที่เชื่อในสิ่งที่พระเจ้าตรัส ในสิ่งที่พระเจ้าทรงเปิดเผยให้พวกเขาทราบจากพระคัมภีร์ ซึ่งเป็นหนังสือที่บันทึกพระดำริ พระดำรัสของ
พระองค์ ในหนังสือเล่มนี้ ไม่ได้บอกเราทุกอย่างบางอย่างเรารู้ไม่ได้ เพราะสมองความเข้าใจของเราไปไม่ถึง แต่เราเชื่อพระองค์ได้ในทุกคำที่ตรัส
แก่เรา ผู้ที่ไม่เชื่อ มีความเชื่อในสิ่งที่เขาอยากจะเชื่อ เชื่อคำสอนต่าง ๆ ที่เขาคิดว่าให้ประโยชน์แต่ไม่ได้เชื่อในพระเจ้าองค์พระผู้สร้าง

ฮีบรู 11:4
เราเห็นแล้วว่า ความเชื่ออันเป็นที่พอพระทัยพระเจ้าอยู่ที่เราเชื่อในพระดำรัสของพระองค์​เรื่องที่กล่าวถึงอยู่ในหนังสือปฐมกาล 4:2-16พี่ชายน้องชายเอาของมาถวายแต่พระเจ้า พี่ชายเอาพืชมา ส่วนน้องชายเอาสัตว์ที่ต้องหลั่งเลือดมาต่อพระพักตร์ และพระเจ้าทรงรับของน้องชาย เราคงสงสัยว่าทำไมหรือ? เป็นเพราะการถวายของอาเบลน้องชายนั้น กำลังสื่อถึงการที่พระเจ้าจะทรงลงมาหลั่งพระโลหิตเพื่อไถ่บาปของมนุษย์

ฮีบรู 11:5
พระคัมภีร์บันทึกว่า เมื่อเอโนคอายุ 65 ปีท่านมีลูกชาย หลังจากนั้นก็ดำเนินกับพระเจ้า 300 ปี มีลูกชายหญิงอีกหลายคน เอโนคดำเนินกับพระเจ้าแล้วหายหน้าไปเพราะพระเจ้าทรงรับเขาไป(ปฐมกาล 5:21-24) มีหลายคนในพระคัมภีร์เดินไปกับพระเจ้าอย่างที่พระองค์ทรงพอพระทัย
แต่ไม่มีใครได้ไปอยู่กับพระเจ้าเจ้าโดยไม่ผ่านความตายเหมือนเอโนค ทั้ง ๆ ที่เขาก็ไม่ได้ทิ้งชีวิตที่มีครอบครัวไปอยู่คนเดียว เขาเดินกับพระองค์
อย่างไรกัน?

ฮีบรู 11:6
นี่เป็นคำตอบหนึ่งว่าชีวิตของเอโนคเป็นเช่นไรเขาเชื่อว่าพระเจ้าทรงมีชีวิตอยู่ เขาติดสนิทกับพระองค์ เขาใกล้ชิดพระองค์ และรางวัลที่เขาได้รับนั้นก็แตกต่างจากใคร ๆ พระคัมภีร์ข้อนี้ได้ย้ำเตือนเราว่า เราไม่ได้เชื่อพระเจ้าแบบนับถือศาสนา แต่เราเชื่อมั่นว่า พระองค์ทรงพระชนม์อยู่เป็นความเชื่อในปัจจุบัน เราจึงเดินไปกับพระองค์ ทุ่มเทแสวงหาพระองค์ไม่ใช่มีชีวิตไปวัน ๆ โดยไม่มีการพัฒนาวิญญาณ

ฮีบรู 11:7
เมื่อพระเจ้าทรงสั่งให้โนอาห์สร้างเรือนั้น ยังไม่มีวี่แววว่า เรือจะลงน้ำที่ไหน เขาสร้างบนพื้นที่แห้งคำสั่งของพระองค์นั้นดูเหมือนไม่เข้าท่าเอาเลย เขาต้องสร้างเรือที่ใหญ่มาก ไม่มีทางที่จะลากไปยังทะเลเลยด้วยซ้ำ แต่การกระทำของโนอาห์กลับกลายเป็นการกล่าวโทษโลก ทำไมหรือ?
นั่นคือ เขาเชื่อฟังพระเจ้า ไม่ได้เดินตามความพอใจของสังคมที่เขาอยู่ คนที่เข้ามาเยาะเย้ยเขา ในที่สุดก็ถูกพระเจ้าทรงพิพากษา

ฮีบรู 11:8
ความเชื่อขั้นแรกของอับราฮัมคือ ท่านเริ่มรับคำบัญชาจากพระเจ้า ออกจากบ้านเกิดเมืองนอนและเดินทางไปยังแผ่นดินที่ไม่รู้จัก เป็นแผ่นดิน
ที่ทรงสัญญาที่ให้พวกเขาสร้างไม่แค่ครอบครัวแต่สร้างชนชาติหนึ่ง เขาไม่รู้ว่า ผลจะออกมาในรูปใด แต่ท่านก็เชื่อพระเจ้าทั้งที่ไม่รู้ว่า พระสัญญา
จะสำเร็จหรือไม่ แต่เขาเชื่อพระองค์ไปแล้วและพร้อมที่จะทำตามทุกอย่างที่ทรงบัญชา

ฮีบรู 11:9-10
ต่อมาอับราฮัมอาศัยในแผ่นดินโดยไม่สร้างบ้านเรือนเป็นหลักฐาน เขาอาศัยในเต็นท์ฐานะคนต่างแดน รวมทั้งอิสอัคและยาโคบ จริงแล้ว เราไม่ได้ต่างจากเขาเหล่านี้ เพราะโลกเป็นเพียงทางผ่านของเรา ไม่ใช่ที่ ๆ เราจะอยู่เป็นนิรันดร์ เรารอคอยจะอยู่ในบ้านเมืองที่พระเยซูทรงเตรียมให้ (ดู
ยอห์น 14) นี่เป็นความเชื่อของเราว่า วันหนึ่งเราจะได้ไปอยู่กับพระเจ้าตลอดไป

ฮีบรู 11:11-12
ที่เราอ่านมา เราเห็นชัดว่าความเชื่อตามมาด้วยการกระทำตามความเชื่อที่พระเจ้าทรงสำแดงที่จริง ตอนแรกซาราห์ยังหัวเราะกับคำสัญญาของ
พระเจ้าที่จะให้เธอตั้งครรภ์ และคลอดบุตรให้อับราฮัม ก็ยากที่จะเชื่อเพราะว่า เธออายุมากแล้ว อับราฮัมก็เหมือนคนตายแล้วเพราะชราขนาด
นั้นจะเป็นไปได้อย่างไร แต่แล้ว เมื่อทั้งสองเชื่อพระเจ้า เหตุการณ์ก็เป็นจริงอย่างที่พระเจ้าทรงบอกไว้ ลูกหลานมากมายเหลือเชื่อ!

ฮีบรู 11:13-14
ผู้เขียนกำลังย้ำให้เรารู้จัก และเข้าใจคนที่มีความเชื่อในพระเจ้าว่า พวกเขายังคงเชื่อทั้งที่ยังมีการทดลองใจให้ไม่เชื่อ อย่างเช่นการที่ถูกผู้คนเยาะตอนที่โนอาห์สร้างเรือบนดินแห้ง การที่อับราฮัมและซาราห์ต้องรอนานมาก ก่อนจะมีลูกชายอิสอัคพวกเขายังเชื่อทั้งที่ยังไม่เห็น ทั้งที่ถูกลองใจ เป็นความเชื่อทางบวกที่ข้ามอุปสรรคทั้งปวง และเราเองก็ต้องเผชิญการทดลองที่ทำให้หมดความเชื่อ แต่เราต้องเชื่อในพระสัญญาต่อไป

ฮีบรู 11:15-16
หากเรารู้ว่า โลกนี้ไม่ใช่บ้านแท้ ๆ ของเรา เราจะไม่กังวลอะไรมากมายนัก เรารู้ว่า ไม่จำเป็นต้องตั้งถิ่นฐานแบบว่าจะไม่จากโลกนี้ไป เห็นไหมว่า
แม้ในปัจจุบัน ยังมีคนที่อยากเป็นอมตะ ไม่ต้องการสิ้นชีวิต และบางคนก็เก็บบางส่วนของตนไว้เผื่อว่าวันหนึ่งเทคโนโลยีก้าวล้ำจนสามารถเอา
เซลที่เขาเก็บไว้มาทำให้เขาเกิดมีชีวิตขึ้นมาอีกคนเหล่านั้นที่เชื่อในพระสัญญาของพระเจ้าเรื่องชีวิตนิรันดร์จึงมักไม่กลัวความตาย

ฮีบรู 11:17-18
อิสอัคเป็นคนเดียวที่ถือว่าเป็นลูกชายคนเดียวที่จะสืบเชื้อสายของอับราฮัมที่จะเป็นชนชาติยิว ซึ่งพระบุตรของพระเจ้าจะมาเกิดในวงศ์วานของเขาอิชมาเอลไม่ใช่คนที่พระเจ้าทรงเลือกไว้ ดังนั้นอิสอัคจึงถูกเรียกว่า เป็นลูกชายคนเดียว…ในวันที่พระเจ้าทรงสั่งให้เขาไปถวายอิสอัคเหมือน
กับถวายแกะบูชานั้น เขาคงสับสน คงแปลกใจกับคำสั่งของพระเจ้า ถึงกระนั้น เขาก็ทำตามคำบัญชาของพระองค์

ฮีบรู 11:19
ที่อับราฮัมยอมเป็นเพราะเขาให้เหตุผลกับตัวเองว่า พระเจ้าเป็นผู้ทรงวางแผนให้อิสอัคเป็นลูกชายที่จะส่งต่อเชื้อสายของเขาจนมีลูกหลานเต็มเหมือนดาวบนท้องฟ้า ดังนั้น ถ้าพระเจ้าจะให้ถวายบูชาลูกชาย เขาก็ต้องฟื้นจากความตายโดยฤทธิ์ของพระเจ้าแน่นอน เพราะพระองค์จะทรงทำตามพระสัญญา ไม่มีวันที่พระองค์จะผิดคำสัญญา ดังนั้นเมื่อได้รับคำสั่งจากพระเจ้าที่แปลกมากเขาจึงเชื่ออย่างไม่มีใจสงสัย..

ฮีบรู 11:20-21
อิสอัคได้อวยพรแก่เอซาวและยาโคบสลับตัวกันแทนที่พี่ชายจะได้รับพรของลูกชายคนโต กลับกลายเป็นของน้องชาย แต่สิ่งที่ผู้เขียนต้องการ
กล่าวในเวลานี้คือ อิสอัคมองเห็นอนาคตข้างหน้าว่าครอบครัวของเขาจะใหญ่โตเพียงไร เขาเชื่อตามที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้ และพอมาถึงรุ่น
หลาน ยาโคบอวยพรอีก แม้ว่าจะแก่เฒ่ามากในเวลานั้น แต่ยาโคบก็ไม่ได้ขาดความเชื่อว่าพระเจ้าจะทรงจัดการอนาคตให้หลาน ๆ ของเขา

ฮีบรู 11:22
เมื่ออายุหนึ่งร้อยสิบปี โยเซฟสั่งให้คนที่จะกลับไปยังแผ่นดินคานาอันที่ครอบครัวจากมา ไม่ว่าจะเป็นเมื่อไรในอนาคต ก็ขอเอาศพเขากลับไปด้วย
ปฐมกาล 50 โยเซฟเชื่อว่า พระเจ้าจะทรงนำอิสราเอลกลับไปอีก ทั้ง ๆ ที่เขาไม่รู้ว่าจะเป็นเวลานานแค่ไหน แต่โยเซฟมีความเชื่อ แน่นอนที่ความเชื่อของทั้งปู่ทวดอับราฮัมปู่อิสอัค และพ่อยาโคบ ได้ส่งต่อลงมายังโยเซฟและความเชื่อนั้นก็ส่งต่อมาจนทุกวันนี้

ฮีบรู 11:23
พ่อ แม่ของโมเสสต้องเผชิญกับคำสั่งของผู้มีอำนาจให้กำจัดชีวิตของลูกชาย แต่ทั้งสองกลับไม่กลัวคำสั่งนั้น หาวิธีที่จะให้ลูกชายมีชีวิตอยู่
ผู้เขียนได้กล่าวชื่อของโมเสสหลายครั้ง ความเชื่อของพ่อแม่โมเสสในครั้งนี้ ไม่ใช่แค่เชื่อว่าลูกจะรอดชีวิต แต่เชื่อว่า พระเจ้าจะส่งให้เขาและลูก
ผ่านการกดขี่ของฟาโรห์ไปได้ด้วย เป็นความเชื่อที่ต้องต่อสู้กับอุปสรรคที่ยากเย็น และพระเจ้าก็ทรงพลิกชีวิตของโมเสสให้ไปอยู่ในวังฟาโรห์!

ฮีบรู 11:24-25
โมเสสเติบโตขึ้นมาโดยรู้ภูมิหลังของตนเองเป็นอย่างดี เพราะคนที่เลี้ยงดูเขามาในวังของฟาโรห์คือแม่ของเขาเอง เป็นแม่ที่จะส่งต่อความเชื่อใน
พระเจ้าให้กับเขา ส่งต่อความรักในชนชาติของตนให้กับเขาด้วย ตอนที่เขากำลังเป็นหนุ่มแน่น โมเสสได้เลือกที่จะอยู่ฝ่ายคนอิสราเอล แทนที่จะ
เสวยสุขสบาย ๆ ในวัง แทนที่จะกลายเป็นผู้ปกครองในฐานะเจ้าชายแห่งอียิปต์ เขาเข้าไปคลุกคลีกับพี่น้อง… และรับผลร้ายที่ต้องยอมรับ

ฮีบรู 11:26-27
โมเสสต้องหนีจากราชวังของฟาโรห์ ไปอยู่ในถิ่นกันดารมีเดียน นี่เป็นการพลิกชีวิตอย่างหน้ามือเป็นหลังมือ ในขณะที่เกิดเรื่องขึ้น โมเสสจะต้อง
วางใจพระเจ้าให้ปกป้องชีวิตของเขาให้ปลอดภัยจากเงื้อมมือฟาโรห์ น่าแปลกที่ผู้เขียนได้ย้ำชัดว่าโมเสสได้เห็นพระเจ้าผู้ไม่อาจมองเห็น เราเข้าใจว่าท่านได้สัมผัสกับพระเจ้าแห่งอิสราเอลตั้งแต่ยังเล็กจนกระทั่งเจอปัญหาใหญ่ในวัยหนุ่มกับกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ของอียิปต์

ฮีบรู 11:28
ต่อมาเมื่อโมเสสต้องนำประชากรอิสราเอลออกจากแผ่นดินอียิปต์ ท่านก็ได้ทำตามขั้นตอนทุกอย่างที่พระเจ้าทรงบัญชา ท่านช่วยให้คนอิสราเอล
ไม่ต้องเผชิญกับความทุกข์ใจเมื่อเผชิญกับวิบัติครั้งสุดท้ายของอียิปต์ ท่านปกป้องลูกชายคนโตของคนอิสราเอลโดยสั่งให้ทุกคนทาเลือดแกะไว้
ที่ประตู เป็นการแจ้งให้ทูตสวรรค์ได้รู้ว่า พวกเขาเป็นคนของพระเจ้า ไม่ใช่คนอียิปต์ และจะผ่านครอบครัวนั้น ๆ ไม่แตะต้องชีวิตลูกชายคนโต

ฮีบรู 11:29
ต่อมาเราได้เห็นความเชื่อที่เป็นความเชื่อชุมชนไม่ใช่เป็นคน ๆ เดียวต่อไป เมื่อคนอิสราเอลเห็นการปกป้องชีวิตจากวิบัติสุดท้าย พวกเขาก็มี
ความเชื่อมากขึ้น ในขณะที่หนีออกจากอียิปต์นั้นเอง ข้างหน้าของพวกเขาคือทะเล แต่พระเจ้าทรงเปิดทะเลให้พวกเขาเดินไปได้ ในวันนั้น จะมีทั้งคนเชื่อและไม่เชื่อ จะมีคนบ่นกลัว แต่แล้ว พวกเขาก็ยอมที่จะเชื่อพระเจ้าแล้วเดินลงไปในก้นทะเลที่แห้งแข็งพอที่จะเดินผ่านไปได้

ฮีบรู 11:30
เมื่อคนอิสราเอลพร้อมใจกันที่จะเชื่อและเชื่อฟังพระเจ้า พวกเขาก็พบว่า สามารถที่จะเอาชนะศัตรูได้ พวกเขาจำเป็นต้องมีทั้งความเชื่อและ
ส่งผลออกมาเป็นความเชื่อฟังลงมือทำตามที่เชื่อนั้น ที่อิสราเอลยังคงมีชาติอยู่ในทุกวันนี้ถึงแม้มีความพยายามกำจัดเผ่าพันธุ์ยิวให้สิ้นซาก
ก็เพราะพระสัญญาของพระเจ้าและเป็นเพราะเพราะมีคนส่วนหนึ่งที่เชื่อในพระสัญญานิรันดร์ที่มีต่อชนชาติของเขา จึงลงมือทำและได้ผล

ฮีบรู 11:31
ความเชื่อของราหับ หญิงต่างชาติที่เป็นหญิงโสเภณี ยังได้รับการตอบรับจากพระเจ้าอย่างที่ไม่มีใครจะคาดได้เลย พระองค์ทรงไว้ชีวิตของ
เธอในขณะที่คนอื่นถูกสังหาร ที่พระเจ้าทรงไว้ชีวิตคนเหล่านี้ ไม่ใช่เพราะพวกเขาเป็นคนดีเพียบพร้อม แต่เป็นเพราะพวกเขามีความเชื่อมั่น
ในพระองค์ แม้ว่าราหับไม่ได้เป็นคนที่อยู่ในพันธสัญญา แต่เธอกลับเชื่อพระเจ้าแห่งอิสราเอลว่าจะปกป้องเธอไว้

ฮีบรู 11:32-33
จะเห็นได้เลยว่า เหล่าคนที่ผู้เขียนฮีบรูได้เรียงรายชื่อมาเหล่านี้ ต่างสำเร็จในความเชื่อในสถานการณ์ต่าง ๆ อย่างเช่นกิเดโอน (ผู้วินิจฉัย 6-8)ได้มีชัยชนะในสงครามแม้ตัวเองมีทหารน้อยกว่าฝ่ายตรงข้ามแบบไม่น่าเชื่อ คนที่ปิดปากสิงโตก็มีทั้งดาเนียล (ดาเนียล 6:16-28) แซมสัน (ผู้วินิจฉัย 14:5-6) รวมทั้งดาวิดด้วย (1ซามูเอล 17:34-37) ทั้งหมดนี้ เขาชนะในสถานการณ์ลำบากเพราะเขาเชื่อพระเจ้า

ฮีบรู 11:34
วีรบุรุษของพระเจ้าเหล่านี้กล้าหาญได้เพราะเขามีพระเจ้าเป็นผู้นำทางชีวิต ผู้ที่ยุ่งเกี่ยวกับไฟทั้งที่ไม่อยากจะยุ่ง แต่พวกเขาก็เชื่อจนกระทั่งกษัตริย์ ที่ส่งเขาเข้ากองไฟ กลับได้เห็นพระบุตรของพระเจ้าในกองไฟนั้น คือ เพื่อนของดาเนียลทั้งสามคน (ดาเนียล 2:49-3:30) ส่วนผู้ที่หนีจากคมดาบ ด้วยความเชื่อนั้นก็อย่างเอลียาห์ ( 1 พงศ์กษัตริย์ 19:2) เป็นต้น คนที่ตัวเล็ก แต่สามารถโค่นโกลิอัทลงได้ก็คือดาวิดนั่นเอง (1 ซามูเอล 17)

ฮีบรู 11:35 ผู้หญิงที่ได้รับคนตายคืนมานั้น ก็มีตัวอย่างอยู่ในชีวิตของเอลียาห์ที่ช่วยทำให้ลูกชายของหญิงม่ายเมืองเศราฟัทฟื้นขึ้นมา ( 1 พงศ์กษัตริย์ 17:17-24 ) และเอลีชาที่ทำให้ลูกชายของหญิงชาวเมืองชูนัม… ฟื้นคืนมา ( 2 พงศ์กษัตริย์ 4:18-37)บางคนก็เสียชีวิตของเขาไปเพื่อวันหนึ่งด้วยความเชื่อ เขาจะได้คืนชีวิตขึ้นมากับพระเยซูคริสต์

ฮีบรู 11:36-37
คนที่เป็นยิวแล้วกลับมาเชื่อพระเยซูถูกเยาะเย้ยถูกปฏิเสธจากครอบครัว ถูกเจ้าหน้าที่จับตัวไปเพราะเชื่อพระเยซูนั้นก็มีมากจนแม้กระทั่งทุกวันนี้
ตัวอย่างในพระคัมภีร์ของผู้เชื่อที่ถูกหินขว้างนั้นอย่างเช่น สเทเฟน คนที่ถูกเลื่อยสองท่อนนั้นก็อย่างเช่นอิสยาห์ และเยเรมีย์ (ตามประวัติศาสตร์นอกพระคัมภีร์ มีการเล่าต่อกันมาว่าท่านทั้งสองตายจากการสั่งประหารด้วยให้เลื่อยตัวขาดสองท่อน)

ฮีบรู 11:38
ผู้เผยพระดำรัสของพระเจ้าในสมัยโบราณอย่างเอลียาห์ เอลีชา พวกเขาไม่ได้อยู่อย่างสบาย แต่กลับต้องเผชิญกับชีวิตที่หลบ ๆ ซ่อน ๆ เพื่อเอาชีวิตรอด ถึงกระนั้น พวกเขาก็ยังเชื่อต่อไป ถ้าจะคิดถึงคนที่ซ่อนตัวตามภูเขา ซ่อนตามถ้ำ เราก็นึกถึงดาวิดที่ต้องหนีจากซาอูลในช่วงแรกของชีวิตดาวิดต้องหลบหนีกษัตริย์ซาอูลอย่างเสียเปรียบเพราะดาวิดจะไม่ทำร้ายซาอูลเลย และในที่สุดท่านก็ได้รับตามสัญญา

ฮีบรู 11:39-40
ความยากลำบากที่ผู้เขียนได้บรรยายมานั้น ก็เพื่อหนุนใจให้พี่น้องผู้เชื่อในพระเจ้าได้ยึดมั่นในความเชื่อเมื่อต้องเจอกับความทุกข์ยากไม่ว่าใน
รูปแบบใดก็ตาม เพราะว่า พระเจ้าทรงเตรียมสิ่งดีกว่าไว้ให้ ตอนที่เราต้องเผชิญกับสิ่งที่ไม่คาดฝันนั้น เราอาจตกใจ เป็นทุกข์ รู้สึกจนมุมจนแทบไปต่อไม่ได้ แต่.. พระสัญญาของพระเจ้า พระวิญญาณของพระเจ้าจะช่วยให้เรายืนขึ้นมาได้อีกครั้ง

พระคำเชื่อมโยง

อธิบายเพิ่มเติม

ฮีบรู 10:1
เราจะเห็นว่า บัญญัติในพันธสัญญาเดิม เป็นเพียงเงาที่มาก่อนของจริงคือพันธสัญญาใหม่ การที่มีเงามาก่อน ก็เหมือนกับการที่พระเจ้าทรงสอน
ให้รู้ว่า ลักษณะแท้จริงของพันธสัญญาที่สมบูรณ์แบบน่าจะเป็นเช่นไร เงานั้นมีโครงร่าง รูปร่างคล้ายของจริง แต่ไม่ใช่ของจริง ท่านผู้เขียน
พยายามที่จะอธิบายกับพี่น้องฮีบรูที่มาเป็นคริสเตียนว่า ที่พวกเขาเคยเข้าไปในพระวิหารและถวายเครื่องบูชาแด่พระเจ้า ยังไม่สมบูรณ์แบบ

ฮีบรู 10:2-3
การถวายเครื่องบูชาแบบที่ต้องทำซ้ำแล้วซ้ำอีกทำให้ผู้คนระลึกถึงบาปของตนเองที่ไม่อาจหลุดไปจากตัวพวกเขาได้อย่างสิ้นเชิง พวกเขายังต้อง
รู้สึกกับความผิดไม่หยุดยั้ง ยิ่งถ้าเป็นบาปร้ายมาก ๆ คน ๆ หนึ่งก็จะเสียใจอย่างที่อาจถึงทำให้เขาต้องทำลายตัวเองไปเพราะไม่อาจลบบาปที่
ทำผิดได้ พวกเขาถูกเตือนไว้ว่า “นายยังบาปอยู่นายยังไม่อาจเข้ามาเฝ้าพระเจ้าได้ นายมันคนโสโครก ไม่มีวันดีขึ้นได้!”

ฮีบรู 10:4-5
ชัดเจนว่า เลือดของสัตว์ไม่พอที่จะชำระบาปของมนุษย์ได้จากตรงนี้ เราจะเห็นว่า มีคำพยากรณ์ถึงองค์พระเยซูคริสต์มาตั้งแต่ครั้งกษัตริย์ดาวิด ผู้เขียนได้พยายามให้คริสเตียนยิวได้เข้าใจชัดเจนว่าสิ่งที่เขาเชื่อมาก่อนหน้านั้น ไม่ได้ผิดพลาด แค่เป็นเงาของสิ่งที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมไว้จริง ๆ คือองค์พระเยซูคริสต์ ในพันธสัญญาใหม่จะไม่ต้องถวายเครื่องบูชาซ้ำ ๆ อีกต่อไป

ฮีบรู 10:6-7
ในประโยคใกล้ ๆ กัน มีการย้ำว่า พระเจ้าไม่ทรงยินดีกับเครื่องเผาบูชา ของถวายเหล่านั้น สิ่งเหล่านั้นไม่อาจช่วยมนุษย์ได้อย่างยั่งยืนไม่มีฤทธิ์ที่จะเปลี่ยนชีวิตจากมืดเป็นสว่างไม่มีความผูกพันทางจิตใจระหว่างเจ้าตัวที่สละเลือด กับคนที่ได้รับการยกโทษในวันนั้น สำหรับพระเจ้าแล้ว การยกบาปให้มนุษย์ พระองค์จะต้องทรงสละพระบุตรของพระองค์ ให้รับความอับอายอย่างที่มนุษย์ต้องเผชิญ!

ฮีบรู 10:8
พระเจ้าไม่ได้พอพระทัยทั้งสี่สิ่งนี้ พระองค์ทรงพอพระทัยที่มนุษย์จะรักและเชื่อฟังพระองค์ การถวายสิ่งของเหล่านี้ มนุษย์ทำไปทำมา ก็กลายเป็นพิธีที่ไร้ความหมาย ไร้ค่า กลายเป็นภาระของพวกเขา กลายเป็นเครื่องมือที่จะทำให้คนคิดว่า พวกเขาเป็นคนที่พระเจ้าชำระ ทั้ง ๆที่ใจไม่ได้ใสสะอาดสักนิด พระเจ้าทรงเห็นภายในที่มนุษย์พูด คิด ทำ ทรงเห็นแรงจูงใจทั้งสิ้น สดุดี 139

ฮีบรู 10:9-10
เราต้องไม่ลืมว่า ที่เราได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ก็เป็นเพราะพระเยซูทรงตั้งใจมาทำตามน้ำพระทัยขององค์พระบิดา ถ้าพระเยซูไม่ทรงเต็มพระทัย
ที่จะทำสิ่งนี้ จะไม่มีคนใดในโลกได้รับความรอดเลย! พระองค์ทรงยกเลิกพิธีกรรมแบบเดิมเพื่อว่า พระเยซูคริสต์จะทรงทำตามน้ำพระทัยที่ให้สิ้นพระชนม์บนกางเขน ครั้งเดียวเท่านั้นซึ่งเป็นคำที่ผู้เขียนฮีบรูย้ำบ่อย ๆ อย่างที่เราได้อ่านมาแล้ว

ฮีบรู 10:11-12
ดูความแตกต่างของพันธสัญญาเดิมและพันธสัญญาใหม่ว่า แตกต่างกันมากเหลือเกิน ผู้เขียนฮีบรูต้องการให้พี่น้องยิวที่มาเชื่อพระเยซูมั่นใจ และไม่กลับไปหาพิธีกรรมแบบเดิมอีก ซึ่งเราต้องยอมรับว่า ทุกวันนี้ ยังมีคนที่เชื่อในพระเจ้าแต่ยังคงรักษารูปแบบปุโรหิตเอาไว้อย่างเหนียวแน่น พวกเขาทำให้ผู้เชื่อต้องพึ่งพาเหล่านักบวชอย่างไม่สามารถหลุดออกได้เลย พระคำตอนนี้จึงทำให้เรามั่นใจว่า พระเยซูเท่านั้นที่ทรงเป็นปุโรหิตแท้ของเรา

10:13-14
อ้างถึงสดุดี 110:1 ซึ่งเหตุการณ์ที่กล่าวไว้นี้จะสำเร็จเมื่อพระเยซูเสด็จกลับมาครั้งที่สองและเมื่อมนุษย์ทุกคนจะต้องคุกเข่ากราบลงและยอมรับว่า พระเยซูทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าเหนือสรรพสิ่งแม้ว่าในวันนี้ เราจะเห็นคนมากมายดูหมิ่นพระเจ้าและท้าทายพระองค์ แต่วันหนึ่งทุกคนที่โอหัง ก้าวร้าวจะพบว่าเขาเป็นผู้แพ้ ศัตรูของพระองค์จะถูกปราบจนราบคาบ

10:15-16
พันธสัญญาใหม่มาหลังจากวันเหล่านั้น เท่ากับพันธสัญญาใหม่นั้นใหม่จริง ๆ ไม่ใช่ของเดิมอีกต่อไป เพราะเป็นการเปลี่ยนแปลงภายในใจของ
ผู้คน นี่เป็นสิ่งสำคัญมาก เพราะไม่ใช่เป็นการเปลี่ยนแค่รูปแบบภายนอก พระเจ้าทรงประสงค์ที่จะให้พระดำรัสของพระองค์เป็นสิ่งที่อยู่ในใจ
ในความคิดของผู้เชื่อ ไม่ได้อยู่ที่แผ่นศิลา หรือหนังสือม้วนอีกต่อไป (ดูเยเรมีย์ 31:33-34,โคโลสี 3:16) พระเจ้าทรงทำให้ เราตอบสนอง

ฮีบรู 10:17-18
เราโล่งใจเมื่อได้ยินคำแบบนี้ ความบาปใด ๆ ที่ได้ทำมานั้น พระเจ้าจะไม่ทรงถือโทษ ยิ่งกว่านั้น จะไม่ทรงจำบาปเหล่านั้นอีกต่อไป ไม่มีการบันทึกไว้ในที่จะสืบค้นได้อีก นี่ไง พันธสัญญาใหม่ด้วยพระโลหิตของพระเยซูคริสต์ ..ทรงยกโทษให้อย่างสมบูรณ์แบบ ไม่มีการเรียกกลับคืนมาให้รับโทษอีก และพระองค์ยังทรงให้ชีวิตเปลี่ยนเพื่อเราจะไม่กลับไปสู่ชีวิตเก่าอีก

ฮีบรู 10:19-21
พระคำตอนนี้บอกว่า เรามีใจกล้าที่จะเข้าเฝ้าพระเจ้า ไม่เหมือนตอนที่ปุโรหิตเข้าเฝ้าพระองค์ด้วยความกลัวลาน ที่เป็นเช่นนั้นเพราะว่า พระเยซู
ทรงมาเป็นทางนั้น ที่ทำให้เราเข้าหาพระเจ้าได้โดยตรงโดยไม่มีม่านใด ๆ มากั้นไว้ พระเยซูทรงเป็นองค์ปุโรหิตที่ดูแลพระนิเวศของพระเจ้า ทำให้
ผู้เชื่อพระเยซูทุกคนสามารถเข้าหาพระเจ้าได้ ในอดีตแตกต่างจากนี้มาก พวกเรามักต้องเห็นคุณค่า สิทธิพิเศษของการเข้าเฝ้าโดยตรงเช่นนี้

ฮีบรู 10:22
เราเข้ามาเข้าเฝ้าพระเจ้าได้ด้วยความเชื่อในองค์พระเยซูคริสต์ ผู้เขียนได้ชวนให้เราเข้ามาใกล้องค์พระเจ้า ไม่ใช่มีชีวิตที่อยู่ห่างพระองค์ ตรงนี้
ที่เป็นปัญหาของพวกเราเอง พระเจ้าทรงเตรียมทุกอย่างให้แล้ว แต่พวกเราไม่สนใจ กลับไปสนใจเรื่องต่าง ๆ รอบตัวในชีวิตจนเหนื่อย หมดกำลังก่อนที่จะเข้ามาหาพระเจ้า สิ่งสำคัญของเราคือการที่จะอยู่ใกล้ชิดพระเจ้า แสวงหาพระองค์ก่อน แล้วจะเห็นว่า ชีวิตจะแตกต่างจากวันที่ห่างพระองค์!

ฮีบรู 10:23-24
ให้เรายึดมั่นอย่างไม่ลังเลใจ หรือพูดง่าย ๆ คือให้เรามีความแน่วแน่ในความหวังที่มีในพระเจ้าโดยไม่ให้อะไรมาทำให้เราไขว่้เขวได้เลย การยึด
มั่นในพระเจ้าคือการไว้ใจในพระสัญญาของพระองค์ว่าที่ทรงสัญญาไว้ จะทรงทำให้แน่นอนสิ่งนี้อยู่ในใจเรา เป็นส่วนตัว แต่สิ่งที่เราต้องใส่ใจทำต่อมา คือรักกัน และทำดีให้กันและกัน ตรงนี้ เราจะเห็นว่า เป็นเรื่องไม่ส่วนตัวอีกต่อไป แต่เราต้องมีคนที่รักและทำดีให้

ฮีบรู 10:25
เราเห็นพี่น้องจำนวนมากไปประชุม เจอเพื่อนได้หนุนใจกันอย่างต่อเนื่อง เราเห็นคนที่ขาดการประชุมเนื่องด้วยเหตุผลใดก็ตาม ในระยะยาว มัน
ส่งผลร้ายต่อผู้เชื่อไม่ว่าใครก็ตาม การหลงทางไปจากพระเจ้า การไม่ได้ยินเสียงของพระเจ้าอีกต่อไปเกิดขึ้นได้ง่ายมากเมื่อเราไม่มีพี่น้องที่คอย
ช่วยเหลือกันแม้ว่าคนหนึ่งอาจอ้างว่า เฝ้าพระเจ้าคนเดียวก็ได้ แต่นั่นไม่ใช่สุขภาพจิตที่แข็งแรง แม้คริสตจักรจะมีข้อเสียบ้างแต่เราอย่าขาดประชุมเลย

ฮีบรู 10:26-27
เรื่องของคริสเตียนยิวที่ผู้เขียนเป็นห่วงคือการที่เขาจะหันกลับไปหาศาสนายิว กลับไปสู่กฎบัญญัติพิธีการลบบาปแบบเดิม หันหลังให้กับไม้กางเขนของพระเยซูคริสต์ ที่เราคิดว่าเป็นแบบนั้นเพราะในข้อต่อไปได้พูดถึง แต่สำหรับพวกเขาก็ชัดเจนว่า ถ้าเราทำผิดทั้งที่รู้ความจริงเราจะเจอกับอะไร หากเราปฏิเสธพระเจ้า ก็จะไม่มีเครื่องบูชาลบบาปอีกต่อไปนั่นเอง สิ่งที่จะเพิ่มมาคือการพิพากษาของพระเจ้าต่อคนที่มาเชื่อแล้วก็เลิกไป


ฮีบรู 10:28-29
นี่คือความบาปที่ทำซ้ำ ๆ ซึ่งผู้เขียนได้พูดในก่อนหน้านี้ หากใครคนหนึ่งดูหมิ่นพระบุตรพระเจ้าผู้ทรงสิ้นพระชนม์เพื่อเขาด้วยการปฏิเสธพระองค์
ทั้ง ๆ ที่รู้ ผู้เขียนอธิบายว่า การทำเช่นนั้น เป็น 1 การเหยียบย่ำพระเยซู 2หยาบคายต่อพระโลหิตและพันธสัญญา 3 ดูหมิ่นองค์พระวิญญาณผู้
ทรงสอนให้เรารู้จักพระเยซูคริสต์ ผู้เขียนเตือนไม่ให้คนที่เชื่อกลับไปสู่พิธีกรรมแบบเดิมที่เคยทำและเตือนเราเช่นกันด้วย

ฮีบรู 10:30-31
การตกอยู่ในเงื้อมพระหัตถ์ของพระเจ้า คือการที่ต้องเผชิญกับพระเจ้าในวันที่พระองค์ทรงพิพากษา ไม่มีใครจะหนีพ้นวันนั้นไปได้ ตอนที่
ไม่เอาใจใส่ เดินหนีพระองค์ไป ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทันที เพราะพระเจ้าทรงให้เราทุกคนมีโอกาสที่จะเลือกทำให้ถูกต้องที่สุดคือ การ
ถวายพระเกียรติแด่พระองค์ผู้ทรงสร้าง ผู้ทรงไถ่ชีวิตของเราให้รอด พวกเราไม่ควรที่จะท้าทายพระองค์เลย เพราะผลนั้นน่ากลัวมาก

ฮีบรู 10:32
ตอนแรกที่พวกยิวมาเชื่อใหม่ ๆ นั้น พวกเขามีรักแรกให้กับพระเจ้า เป็นรักที่แนบสนิท รักมากจากคนที่เคยอยู่ในความมืดมาพบความสว่างของ
พระเจ้า ทำให้ชีวิตเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดช่วงนั้นเป็นเวลาฮันนีมูน ที่พวกเขาเจออะไรก็ทนได้หมด สามารถทนทุกข์เพื่อพระคริสต์อย่างเต็ม
ใจ สุดใจ สุดกำลัง พวกเขาถูกยิวในศาสนายิวขับไล่จากชุมชน ถูกกดขี่ข่มเหงหนักมาก

ฮีบรู 10:33-34
ผู้เขียนได้อธิบายชัดเจนว่า พี่น้องเหล่านี้ต้องเผชิญกับสิ่งใดบ้าง พวกเขามาเชื่อ และถูกกระทำอย่างไม่ยุติธรรมจากคนที่เคยเป็นเพื่อน เคยอยู่
ในชุมชนเดียวกัน ในศาลาธรรมเดียวกัน บัดนี้กลายเป็นถูกเกลียดชังอย่างรุนแรง แต่เวลานั้นพวกเขามีความหวังในพระเจ้าอย่างมั่นคง ไม่คิด
ที่จะหันกลับไป มั่นใจและยังร่วมทุกข์กับคนที่ถูกข่มเหงด้วย การที่พวกเขาเผชิญได้ถึงขนาดนี้ไม่น่าจะมีคนที่เปลี่ยนใจกลับสู่โลกเดิมเลย

ฮีบรู 10: 35-36
ตรงนี้ทั้งคริสเตียนยิวและเรารับการเตือนว่าอย่าให้เราทิ้งความมั่นใจในพระเจ้าเด็ดขาด! อาจมีสถานการณ์ร้ายเกิดขึ้น แต่เรายังต้องวางใจ
เราจะไม่กลับไปดำเนินชีวิตแบบเก่าที่ทำตามใจตัวเอง ไม่ใช้วิธีของตนเองในการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ เราจะวางใจพระเจ้าแค่ไหนขึ้นอยู่กับตัวเรา รู้ไหมว่าความวางใจพระเจ้านั้นเป็นอาวุธที่จะต่อสู้กับสิ่งต่าง ๆ ที่โถมเข้ามาในชีวิตได้ และต้องมีความอดทนอย่างสูงที่จะไม่ลังเลใจ

ฮีบรู 10:37-39
พระคัมภีร์หลายตอนได้บอกเราว่า คนเที่ยงธรรมจะมีชีวิตอยู่โดยความเชื่อ พวกเขาไม่ได้มีชีวิตอย่างล่องลอย เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง พวกเขามั่นคง
ในพระเจ้า หวังใจในพระองค์เต็มร้อย ไม่ลังเลไม่รีรอที่จะเดินตามพระองค์​ และตอนนี้บอกเราชัดว่า พระเจ้าจะไม่ทรงพอพระทัยหากเราหันกลับไป
สู่ชีวิตเดิม ซึ่งจะนำสู่ความตาย จะเห็นว่า เราเองเป็นผู้ที่จะต้องร่วมมือกับพระเจ้าในการรักษาจิตวิญญาณให้ถึงความรอด

พระคำเชื่อมโยง