Category: พันธสัญญาเดิม

อธิบายเพิ่มเติม

บทที่ผ่านมา มีคาห์ได้กล่าวว่า พระเจ้าจะทรงลงโทษทั้งอิสราเอลทางเหนือและยูดาห์ทางใต้เพราะพวกเขาได้ทำผิดเรื่องการบูชาเทพต่าง ๆ บทที่สูง
มาในบทนี้ เราจะเห็นรายละเอียดของความชั่วร้ายที่เหล่าคนชั้นสูง คนชั้นปกครองได้กระทำต่อประชาชนธรรมดา

2:1-2   คนชั้นปกครองนั้น มีความเข้าใจกฎต่าง ๆ และสามารถนำกฎหมายต่าง ๆ มาเป็นประโยชน์เข้าตัว พวกเขาวางแผนชั่ว และลงมือทำตามแผนนั้น  ยึดทั้งบ้านเรือนและที่นาของประชาชน ทำให้พวกเขากลายเป็นคนไร้บ้าน ไร้ที่ทำกิน หากจะแจกแจงความผิดต่อบทบัญญัติของโมเสส พวกเขาทั้งโลภ ทั้งขโมย  อิสยาห์ 5:8 กล่าวว่าวิบัติจะมีแก่คนที่เสริมบ้าน ที่นาของตนจนคนอื่นไม่มีอะไรเหลือ และตนเองก็อยู่ตามลำพังบนผืนดินนั้น

2:3 วิบัติที่พระเจ้าจะทรงนำมานั้น ไม่มีใครหนีได้ พวกเขาจะถูกจำกัดให้อยู่ในที่ ๆ ไม่อาจจะเล็ดรอดออกไป หรือแปลว่า เจ้าไม่อาจเคลื่อนคอของเจ้า จะเป็นอะไรอื่นไม่ได้นอกจากจะถูกคุมตัวไว้ด้วยประเทศที่มีอำนาจมากกว่าพวกเขา

2:4 คนที่ไปริบของคนอื่นมา จะร้องโวยวายว่าพระเจ้าริบสิ่งที่เขามีไปจากเขา เอาไปให้คนชาติอื่นที่ไม่ใช่คนซึ่งพระเจ้าทรงเลือก(คนที่พวกเขาเห็นว่ามีฐานะต่ำกว่าตน) พวกเขาจะถูกเยาะเย้ยจากคนต่างชาติที่พวกเขาดูหมิ่น พวกเขาจะถูกบังคับเข้าแถวเดินเป็นขบวนออกไปจากที่ดินบ้าน ไร่นาที่เขายึดมา   

2:5 คนที่ชอบยึดที่ดินจะไม่มีโอกาสทำเช่นนี้อีก ในเมื่อเขาทำให้คนอื่นไม่มีที่ดิน พระเจ้าจะทรงทำกับเขาเช่นกัน

2:6 คนที่อวดดีเหล่านี้ยังมาห้ามไม่ให้มีคาห์เผยพระดำรัสของพระเจ้า เพราะเขาคิดว่า การที่มีคาห์พูด เรื่องนั้นจึงเกิด
เป็นความคิดกลับตาลปัตร ความอัปยศต่าง ๆ ที่พวกเขาเผชิญ ไม่ได้เกิดจากผู้เผยพระดำรัส แต่เกิดจากพวกเขาเอง

2:7 แต่มีคาห์เตือนว่า   คนเผยพระดำรัสเท็จนั้นจะพูดว่า พระเจ้าทรงอดทนนานมาก ๆ  พระองค์จะไม่ทรงส่งการพิพากษาลงมา พวกเขาก็จะเชื่อตามนั้น พวกเขาไม่คิดว่าจะต้องเจอหายนะใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะพวกเขาเป็นคนที่พระเจ้าทรงเลือก ไม่เหมือนคนอื่น ๆ ในโลก พวกเขาเลือกที่จะเชื่อว่าอย่างไรพระเจ้าก็ไม่ลงโทษ แต่มีคาห์ไม่ได้เห็นอย่างนั้น คนเชื่อฟังต่างหากที่จะได้รางวัล ! 

2:8 ต่อมา มีคาห์ก็แจ้งให้พวกเขาเห็นเพิ่มเติมว่า ตนเองได้ทำอะไรผิดไปบ้าง  พวกเขาริบเสื้อคลุมคนที่เป็นหนี้ ทั้ง ๆ ที่มีบัญญัติห้ามไว้  แถมยังริบเสื้อคลุมคนที่เดินไม่ระวัง คนที่กลับจากสงครามอย่างเหนื่อยอ่อน 

2:9 คนที่มั่งมียังริบเอาบ้านแม่ม่ายไป พวกเธอไม่มีเงินพอจ่ายค่าบ้าน  ทำให้ลูกหลานไร้บ้าน พระพรของลูกหลานก็คือแผ่นดินที่พระเจ้าทรงสัญญา แทนที่พวกเขาจะได้อยู่ในแผ่นดิน ทุกคนกลับต้องกลายเป็นคนถูกเนรเทศไปเป็นเชลยกัน

2:10 คำพูดในข้อสิบอ่านเฉย ๆ อาจไม่เข้าใจ แต่จริงแล้ว คือ การประชดคนรวยที่กดขี่พี่น้อง ให้ลุกและออกไปจากแผ่นดินเสียเพราะความบาปที่เกิดขึ้น (สดุดี 95:11)  รีบไปเสียเถอะ เพราะไม่ปลอดภัยแล้ว พวกเขาทำให้แผ่นดินด่างพร้อย ไม่ควรอยู่ต่อไป

2:11 ดูสิว่า คนอิสราเอลโง่ขนาดไหนเมื่อผู้เผยปลอมสัญญาว่าผู้คนจะได้พระพรเป็นทั้งเหล้าองุ่น และสุรา พวกเขาก็จะตามไป เหมือนกับนักเทศน์ที่ชอบเทศน์แต่พระพร

2:12 พูดคำแห่งการลงโทษมานาน ตอนนี้มีคาห์กำลังจะบอกถึงพระพรแท้ที่มาจากพระเจ้า  พวกเขาจะได้รับการรวบรวมกลับมาอีกครั้ง  ที่จริงการกระจัดกระจายของยิวนี้เป็นครั้งแรก พวกเขาจะโดนอีกในช่วงโรมปกครอง และทำให้แผ่นดินเหลือคนไม่มากนัก  ในปี 1948  พระเจ้าทรงนำพวกเขากลับมาจากชาติต่าง ๆ ในโลก แต่มาแบบสะบักสะบอม พวกเขาต้องมาสร้างชาติใหม่ บนแผ่นดินแห้งแล้ง  พวกเขากลับมาเป็นจำนวนมาก และเป็นชาติที่เอะอะมะเทิ่งไม่น้อย

2:13 จะมีผู้ที่ทะลวงประตูเข้าไปหรือออกมาเหมือนกับที่ผู้เลี้ยงต้องทะลวงสิ่งกีดขวางเพื่อนำแกะไปยังทุ่งหญ้า (สดุดี 78:52-53)    พวกเขาจะผ่านเข้าไปเพื่อเข้าไปยังแผ่นดินที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้ให้ พระองค์ทรงเป็นทั้งพระผู้เลี้ยงและองค์กษัตริย์  ข้อพระคำนี้บอกให้เรารู้ว่า พระเยซูจะทรงมานำคนของพระองค์ไปสู่อาณาจักรที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้ด้วย  เป็นคำพยากรณ์ที่สำเร็จแล้ว และยังไม่เสร็จครบถ้วน ที่แน่คือ พระเยซูจะทรงเป็นเอก ทรงเป็นกษัตริย์เหนือพิภพ 

พระคำเชื่อมโยง

อธิบายเพิ่มเติม

หนังสือมีคาห์ ได้กล่าวถึงการพิพากษาของพระเจ้าไปพร้อม ๆ กับ พระพรที่จะมาในยุคสุดท้าย เมื่อพระเยซูคริสต์ทรงเข้ามาครอบครองดั่งผู้เลี้ยงที่ครอบครองดูแลฝูงแกะ
มีคาห์  เป็นชาวเมืองโมเรเชท ห่างจากเยรูซาเล็มไปทางตะวันตกเฉียงใต้ ประมาณ 40 กิโลเมตร อยู่ระหว่าง นครเยรูซาเล็มและเมืองกาซาเขาน่าจะรับใช้ในช่วงเวลา 793-686  ปีก่อนคริสตศักราช คือช่วงของกษัตริย์อาหัสที่เป็นกษัตริย์ทางใต้ที่ชั่วช้า แล้วจึงมีการปรับฝ่ายวิญญาณในช่วงรัชกาลเฮเซคียาห์ ข้อความในหนังสือมีคาห์บางตอน มีคล้ายกับอิสยาห์ เช่นกันที่บอกถึงว่า คนจำนวนมากจะมายังภูเขาศิโยน เพื่อเรียนรู้พระธรรมของพระเจ้า 

1:1 แม้ว่ามีคาห์จะเป็นผู้เผยพระดำรัสของพระเจ้าในสมัยเดียวกับอิสยาห์ แต่เขาก็ไม่ได้เป็นคนที่เคยชินกับชนชั้นสูง กับคนในวังเหมือนกับอิสยาห์  เขาเองได้รับการเรียกจากพระเจ้าอย่างชัดเจน (3:8)
เขาบอกชัดเจนว่า เขาจะพูดเรื่องของสะมาเรียและเยรูซาเล็มซึ่งต่างก็เป็นเมืองหลวงของอาณาจักรเหนือและใต้ 
1:2-4  มีคาห์ขอร้องให้ทั้งโลกได้ฟังเขา ไม่เฉพาะคนอิสราเอลเมื่อพระองค์เสด็จมาจะเกิดภัยธรรมชาติหลายประการให้เห็น
1:5-7  เป้าหมายการทำลายของพระเจ้าคือ สถานที่บูชาบนที่สูง ซึ่งเป็นกิจกรรมที่น่ารังเกียจ น่าชัง และดูหมิ่นพระนามของพระเจ้าเป็นที่สุด  ทั้งเยรูซาเล็มและสะมาเรียเป็นเมืองที่ตั้งบนที่สูง แต่ยังมีที่สูงเหนือพื้นที่เหล่านั้น นั่นคือ สถานบูชาต่าง ๆ พระเจ้าจะทรงส่งกองทัพมาทำให้เมืองกลายเป็นซาก  รูปเคารพทั้งหมดที่พวกเขารัก บูชา ปรนนิบัติจะถูกทุบและศัตรูจะสิ่งที่เคยเป็นค่าจ้างโสเภณี  นั่นคือตัวรูปเคารพ เพราะเงินทั้งหมดที่นำไปสร้างรูปเคารพมาจากค่าจ้างโสเภณีในวิหารเทพปลอมเหล่านี้   พวกเขาจะเอาทอง เงิน ไปใช้จ้างทำเทพแบบของพวกเขาซ้ำอีกครั้ง สะมาเรีย ซึ่งเป็นเมืองหลวงทางเหนือของเผ่า  10 เผ่า ถูกอัสซีเรียโจมตีเมื่อ 722 ปีก่อนคริสตศักราช  เมืองสะมาเรียถูกทำลายอย่างยับเยิน
1:8-9 เมื่อมีคาห์ได้ยินสิ่งที่พระเจ้าทรงประกาศ เขาก็รู้สึกหวาดกลัว เป็นทุกข์ใจอย่างยิ่ง การไม่ใส่เสื้อผ้าคลุมตัวนอกและคร่ำครวญเป็นเครื่องหมายบอกว่า คนนั้นเป็นทุกข์ใจอย่างมาก ไม่สนใจตัวเอง ต้องถ่อมตนเป็นที่สุดเพื่อขอกรุณาจากพระเจ้า  ความรู้สึกถึงความพินาศท่วมท้นในชีวิตความคิดของเขา ไม่มีคำพูดแสดงออกมานอกจากโหยหวน ครวญคราง  มีคาห์มองเห็นว่า ไม่อาจแก้ไขสิ่งที่ทำผิดมหันต์ได้ อย่างเดียวที่ต้องรับ คือโทษ.. เหมือนกับมนุษย์ทุกคนที่ทำผิดต่อพระเจ้า และต้องรับโทษแห่งความตาย!และการลงโทษก็จะเริ่มต้นที่คนของพระเจ้าก่อน (1 เปโตร 4:17)

จากข้อ 10 เป็นต้นไปเราจะเห็นรายชื่อเมืองต่าง ๆ
เมืองกัท.. เป็นเมืองของชาวฟิลิสเตีย อย่าไปให้พวกเขารู้เรื่องนี้  มีคาห์บอกให้ชาวเมืองเบธอัฟราห์จะเป็นทุกข์ขนาดไหนก็ให้ทำในเมืองของตน
1:11-12 คำว่า ซาฟีร์แปลว่า งดงาม  แต่มีคาห์กำลังบอกเขาว่าจะงดงามไม่นาน มันจะถูกทำลาย
เมืองศาอานัน เป็นคำคล้ายคำว่าออกไป ในภาษาฮีบรู  เมื่อกองทัพของอัสซีเรียเข้ามา คนอิสราเอลจะหนีออกไปไม่ได้เลย .. พวกเขาจะถูกกักไว้ในเมืองจนแพ้ราบคาบ
เมืองเบธเอเซลมีความหมายว่า เมืองใกล้ ๆ  เมื่อถูกศัตรูบุก พวกเขาจะไม่อาจช่วยเมืองใด ๆ ได้เลย
เมืองมาโรท  คำมาโรท คือ ความขม เมื่อศัตรูบุก  ชาวเมืองจะพบกับความขมขื่นมาก ๆ
1:13-16 เมืองลาคีช คำนี้คล้ายคำว่าม้าในภาษาฮีบรู เป็นเมืองป้อมแข็งแกร่ง  ผู้คนควรไปหาม้าศึกเพื่อต่อสู้ แต่ พวกเขากลับผูกอานม้าเพื่อหนีศัตรู
เมืองโมเรเชท เป็นบ้านเกิดของมีคาห์เอง  คำนี้คล้ายคำว่า การหมั้นหมาย  มีคาห์กำลังบอกว่า ให้ของขวัญเพื่อเปลี่ยนผู้ปกครองเดิม ไปเป็นศัตรูที่บุกเข้ามา
เมืองของอัคซีบ มเป็นคำคล้ายคำฮีบรู้ว่า หลอกลวงหรือปิดหวัง  เมืองนี้จะล่มอย่างรวดเร็ว จะเป็นความผิดหวังของอิสราเอล
เมืองมาเรชาห์  เป็นคำคล้ายความหมายผู้รับมรดก หรือผู้ครอบครอง อีกไม่นาน เมืองนี้จะถูกครอบครองโดยศัตรู
เมืองอดุลลัมเป็นเมืองที่ดาวิดไปแอบตอนที่หนีกษัตริย์ซาอูล  พวกชนชั้นสูงจะหนีไปยังเมืองนี้เช่นกัน แต่พวกเขาจะหนีไม่พ้น
มีคาห์ยืนยันว่า ลูกหลานของพวกเขาจะต้องไปเป็นเชลยอย่างแน่นอน ดังนั้น จงไว้ทุกข์ให้พวกเขาได้เลย 
คำอธิบายเรื่องเมืองต่างๆนี้นำมาจาก enduringword.com/bible-commentary/micah-1/

พระคำเชื่อมโยง

อธิบายเพิ่มเติม

โยนาห์โกรธพระเจ้า (4:1–4).
4:1 เหตุการณ์ไม่เป็นใจให้กับโยนาห์ เขาระเบิดออกมาต่อพระพักตร์ของพระเจ้า หลังจากที่พระองค์ เปลี่ยนพระทัย ไม่ลงโทษคนทั้งเมือง  เพราะทั้งเมืองตั้งแต่กษัตริย์จนคนผู้น้อยที่สุดต่างพากันกลับใจ เพราะเชื่อสิ่งที่โยนาห์ประกาศ
คนชั่วร้าย โหดเหี้ยม ในโลกโบราณอย่างคนนีนะเวห์ ซึ่งก็คืออาณาจักรอัสซีเรียนั่นเอง กำลังได้รับพระเมตตาจากพระเจ้าสำหรับโยนาห์แล้ว นี่เป็นสิ่งที่รับไม่ได้!  เขาไม่ได้มองว่า คนที่ควรจะถูกพระเจ้าลงโทษอีกคนคือตัวเขาเอง ที่ไม่เชื่อฟังพระองค์เอามาก ๆ ก็ได้รับพระเมตตาให้รอดตายจากท้องปลาใหญ่

4:2 โยนาห์อ้างถึงสิ่งที่เขาเคยทูลตั้งแต่อยู่ในเขตอิสราเอลว่า เขาตระหนักอยู่แล้วว่า พระเจ้าทรงมีพระลักษณะอย่างไร คำพูดของเขานั้น เป็นคำประกาศของพระเจ้าเองจากอพยพ 34:6-7  ตอนที่พระองค์ทรงสำแดงพระสิริแก่โมเสส ทรงให้เขาเห็นด้านหลังของพระองค์​  แต่โยนาห์คิดไปเองว่า พระลักษณะของพระเจ้าดังกล่าวน่าจะเป็นไปเพื่อคนอิสราเอลเท่านั้น เขาเห็นประโยชน์เพื่อคนของตนเอง แต่จะไม่ไปเอื้อเฟื้อให้ชนชาติอย่างคนนีนะเวห์เด็ดขาด

4:3 จากนั้นโยนาห์ก็ทูลขอพระเจ้าให้เอาชีวิตของเขาไป

4:4 แต่พระเจ้าทรงถามเขาง่าย ๆ ว่า ที่โกรธนั้น เป็นความโกรธที่ถูกต้องหรือเปล่า  โยนาห์ไม่ได้ยินที่พระเจ้าทรงถาม ไม่คิดคำตอบ รู้แต่ว่า ตัวเองไม่พอใจ ตอนนั้นเขาคงคิดว่าน่าจะตายไปตั้งแต่อยู่ในท้องปลาแล้ว 

พระเจ้าทรงตอบความโกรธของโยนาห์ 
4:5 โยนาห์ออกไปเพื่อดูว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับเมือง เขาคิดอะไรอยู่ เขาไม่อยากจะให้พระเจ้าปล่อยให้เมืองนี้พ้นผิด อยากให้พระเจ้าลงโทษเมืองนี้  ขนาดว่าสร้างเพิง นั่งรอดู

4:6 พระเจ้าทรงบันดาล ให้เกิดมีไม้เลื้อยขึ้นมาบนเพิง ทำให้เขาร่มสบายมากขึ้น และเขาก็ชอบมันมาก จากที่เราเห็นมาตั้งแต่ต้น โยนาห์เป็นคนที่ใช้อารมณ์มากพอควร  เราจะเห็นตั้งแต่เริ่มต้นหนี ลงไปในท้องปลา จนกระทั่งตรงจุดนี้  แต่แล้ว… 

4:7 พระเจ้าก็ทรงส่งหนอนตัวหนึ่งมากินไม้เลื้อยนี้จนหมด .
4:8 ไม่พอ พระองค์ทรงส่งลมร้อนมาด้วย ซึ่งตามธรรมดาแล้ว อุณหภูมิจะสูงมากขนาด 43 องศาเซลเซียสเลยทีเดียว​ คราวนี้ เพิงของโยนาห์ไม่พอแล้ว เขาร้อนมากจนอยากตาย … ลมร้อนนี้ทั้งร้อน ทั้งแห้งทำให้ผิวรู้สึกผะผ่าวเหลือทน  โยนาห์ คนอารมณ์ไม่นิ่งร้องบอกว่า ขอตายดีกว่าอยู่ 

4:9 การโกรธเรื่องไม้เลื้อยนั้นเป็นเรื่องเล็กน้อยเทียบกับคนที่จะต้องพินาศ แต่เหมือนกับโยนาห์เห็นว่า ความรู้สึกของเขานั้นสำคัญยิ่งกว่าเรื่องอื่นในโลก  คนแบบนี้ในสมัยใหม่เรียกได้ว่า เป็นคนประเภทเห็นโลกหมุนรอบตัวเอง
พระเจ้าทรงถามเขาว่าที่โกรธนั้น ถูกต้องหรือ แต่เขาก็ยังยืนกรานว่าจะโกรธ และอยากตาย

หนังสือโยนาห์ทำให้เราเห็นความแตกต่างระหว่างพระเจ้ากับคนรับใช้พระเจ้าว่า หัวใจสงสาร เมตตานั้นต่างกันราวฟ้ากับเหว  เป็นคนด้วยกันแต่หามีหัวใจสงสารคนที่จะต้องพินาศไม่
แต่พระเจ้าทรงเต็มด้วยพระคุณ เมื่อคนบาปอย่างคนในนีนะเวห์กลับใจ พระองค์ประทานพระคุณให้อย่างล้นเหลือ อย่างที่ไม่มีมนุษย์คนใดทำได้
พระเจ้าทรงถามโยนาห์ด้วยคำถามเปรียบเทียบถึงไม้เลื้อยที่ตายไปกับคนนับแสนพร้อมสัตว์เลี้ยง เขาไม่ได้มีหัวใจให้ผู้คนบ้างเลยหรือ? หัวใจของเขาเป็นอย่างไร?…
คำถามของพระเจ้าทำให้เราเห็นสิทธิครอบครองสูงสุดของพระองค์ที่มาพร้อมกับพระเมตตา
เราได้เห็นพระลักษณะของพระเจ้าอย่างชัดเจนเพื่อมนุษย์ทุกคนในโลก ไม่ว่าคนนั้นจะเลวร้ายขนาดไหน มีโอกาสให้พวกเขากลับใจมาหาพระองค์เสมอ   และพระองค์ทรงใช้โยนาห์ชาวอิสราเอล ลูกหลานอับราฮัม มาเป็นพระพรให้กับนีนะเวห์ ชนต่างชาติทั้ง ๆ ที่เขาไม่เห็นด้วย ไม่รัก ไม่ต้องการมาหา  แต่..ไม่ว่าโยนาห์จะคิดอย่างไร แผนการของพระเจ้าเป็นของพระองค์และไม่มีใครจะขัดขวางได้ 

พระคำเชื่อมโยง