Category: พันธสัญญาใหม่

คำอธิบายเพิ่มเติม

มัทธิว 8:1-4
เมื่อพระเยซูทรงสอนเสร็จ ทรงลงมาจากภูเขา แล้วประชาชนก็ได้เห็นว่า พระองค์ไม่ได้แค่สอนอย่างมีสิทธิอำนาจเท่านั้น แต่พระองค์ทรงสิทธิในการรักษาโรคด้วย ในบทนี้ เราจะเห็นการรักษา ชายโรคเรื้อน บ่าวนายร้อย  แม่ยายเปโตร คนจำนวนมาก และยังทรงห้ามพายุ  มัทธิวไม่ได้เรียงลำดับตามเหตุการณ์
แต่รวบรวมการรักษาของพระเยซูมาเรียงกัน
การเป็นโรคเรื้อนดังกล่าว หมายถึงโรคผิวหนังหลายระดับ ไม่เฉพาะโรคเรื้อนเท่านั้น ที่ร้ายแรงสุดคือโรคเรื้อนแท้ ๆ ที่เรียกว่า โรคแฮนเซน  คนที่เป็นโรคผิวหนังเหล่านี้จะต้องแยกตัวออกจากครอบครัว  ห้ามเข้าไปนมัสการในพระวิหาร ต้องอยู่นอกเมือง 
ชายโรคเรื้อนคนนี้เขาประกาศออกมาว่า เขาเชื่อว่าพระเยซูทรงมีฤทธิ์รักษาเขาได้หากพระองค์ทรงประสงค์ และพระเยซูทรงตอบเขาด้วยกันแตะต้องตัว ซึ่งถ้าเป็นตามบทบัญญัติ พระองค์กำลังเป็นมลทินไปแล้ว  แต่แทนที่พระองค์จะเป็นมลทิน กลับทรงทำให้เขาหายสะอาดทันที
เมื่อหายแล้ว พระองค์ทรงบอกให้เขาทำตามขั้นตอนของบทบัญญัติ ทั้งไปรับการตรวจ และถวายเครื่องบูชา เป็นนกสองตัว ไม้ซีดาร์ และด้ายแดง รวมถึงหุสบ (เลวีนิติ  14:4-8) เพื่อเขาจะได้รับการประกาศว่า หายโรคแล้วจากปุโรหิต แล้วเขาจึงจะกลับไปอยู่กับครอบครัวได้ดังเดิม   และถ้าเรากลับไปอ่านมาระโก 1:45 ซึ่งบันทึกเรื่องเดียวกันก็พบว่า เขาไม่ได้เก็บเรื่องนี้ไว้เองแต่ประกาศให้คนรู้ไปทั่ว ทำความลำบากให้พระเยซูพอสมควรเลยทีเดียว

มัทธิว 8:5-13
ในลูกาบทที่ 7 ได้เล่าเรื่องเดียวกัน แต่เล่าว่า นายทหารได้ขอให้ผู้ใหญ่ชาวยิวไปขอร้องให้พระเยซูทรงรักษา
ตอนที่พระเยซูทรงรักษาชายโรคเรื้อนนั้น เขามาขอร้องด้วยการยอมรับว่า หากพระองค์ทรงยินดีช่วย เขาจะได้รับการช่วยเหลือ จากนั้นทรงแตะต้องเขาและเขาก็หายจากโรคที่ไม่อาจหายได้ 
แต่ครั้งนี้ เหตุการณ์ต่างกันมาก คือ คนป่วยไม่ได้มาเอง แต่คนที่ห่วงใยเขาเป็นคนมาขอร้องให้พระเยซูช่วย และคนที่มาคนนี้ ก็ไม่ได้เป็นยิว แต่เป็นชาวโรม อาชีพทหาร  และมีน้ำใจ มองคนยิวด้วยความเคารพ ไม่เหมือนทหารทั่วไป
นายทหารคนนี้มาหาและเรียกพระองค์ว่า Lord พระองค์ท่าน หรือ นายท่าน เขารู้ เขาเชื่อว่า พระเยซูจะทรงทำให้บ่าวของเขาหายโรคที่กำลังกำเริบจนเกือบตายได้ พระเยซูทรงตอบทันทีว่า จะไปรักษาให้  พระเยซูไม่ได้ทำอย่างคนยิวทั่วไป พระองค์ทรงยินดีช่วยแม้จะเป็นคนต่างชาติที่ยิวจะหลีกเลี่ยง 

แต่… พระองค์ทรงถูกกั้นไว้...​ด้วยความเชื่อที่ยิ่งใหญ่  นายทหารไม่ให้พระเยซูไปที่บ้าน แต่ขอร้องให้ทรงสั่งกำราบโรคอัมพาต และบ่าวจะหาย จะเดินได้  เพราะบ้านของเขาไม่สมควรจะต้อนรับพระองค์ที่ยิ่งใหญ่เกิน
เขามองพระเยซูเป็นเหมือนทหารที่สามารถสั่งทหารชั้นผู้น้อยให้ทำอะไรก็ได้  พระเยซูทรงสามารถสั่งให้โรคหยุดทำงานได้!!  พระเยซูจะอยู่ตรงไหน ก็ทรงทำการอัศจรรย์ทางไกลได้  พระองค์ทรงอยู่เหนือกฎธรรมชาติ  นายทหารได้ข่าวเรื่องราวของพระเยซูมาก่อนหน้านี้อย่างแน่นอน และกลับกลายเป็นคนที่เชื่ออย่างไม่มีข้อสงสัยใด ๆ 
เขาทำให้พระเยซูประหลาดพระทัย ..นายทหารผู้นี้ ทำให้พระองค์ทึ่ง ทั้ง ๆ ที่ทรงเป็นพระเจ้า  พระองค์ตรัสว่า ไม่เคยเห็นความเชื่ออย่างนี้ในหมู่คนอิสราเอล ซึ่งเป็นคนที่พระเจ้าทรงเลือก จากนั้น พระองค์ทรงบอกล่วงหน้ากับคนกลุ่มที่ตามมาว่า ในอนาคต พระเจ้าจะทรงรับคนต่างชาติเข้ามาอยู่ในแผ่นดินสวรรค์ด้วย (อิสยาห์ 25:6-8; วิวรณ์ 19:9)
 และที่น่าเสียใจคือ คนที่น่าจะเป็นลูกหลานของอาณาจักร (คนอิสราเอลเอง)กลับจะถูกโยนออกมาอยู่ในนรกที่สุดทรมาน
จากพระดำรัสของพระเยซูตอนนี้ ทำให้เรารู้ว่า พระเจ้าทรงรับทุกคนที่เชื่อในพระองค์เข้าไปในแผ่นดินของพระเจ้า ไม่ทรงถือว่าเป็นชนชาติใด นี่เป็นน้ำพระทัยของพระเจ้ามาตั้งแต่ที่ทรงบอกอับราฮัมว่า ลูกหลานของเขาจะเป็นพระพรกับชาวโลก (ปฐมกาล 12:3)
แล้วนายร้อยก็ได้รับคำยืนยันจากพระเยซูว่า บ่าวของเขาจะหายโรค.. นี่เป็นหนึ่งในการอัศจรรย์ที่พิสูจน์ให้ยิวเห็นว่า
พระองค์ทรงเป็นพระเมสสิยาห์จากพระบิดาจริง ๆ 

มัทธิว 8:14-17
เดิมเปโตรมาจากเบธไซดาตามที่ยอห์นบอกไว้ในบทที่ 1 ข้อ 44 เขากับน้องชายเป็นชาวประมงมาก่อน แต่ทิ้งอาชีพเพื่อมาติดตามพระเยซู แล้วพวกเขาก็มาอยู่กันที่เมืองคาเปอรนาอุม  โดยที่ความเป็นอยู่ก็จะดูแลคนสูงอายุในบ้านด้วย เหมือน ๆ กับคนไทย
วันที่พระเยซูทรงทรงไปบ้านเปโตร ปรากฏว่า พบแม่ยายของเขานอนเป็นไข้สูงอยู่
ไม่มีใครมาขอให้พระเยซูช่วย แต่ครั้งนี้ทรงจับมือของเธอขึ้นมา แล้วอาการไข้ก็หายทันที แถมยังสามารถทำอาหารเลี้ยงทุกคนด้วย นี่แสดงว่าเธอหายไข้จริง!!
 พระเยซูทรงทำสิ่งที่แตกต่างจากธรรมาจารย์ทั้งหลายที่จะไม่แตะต้องผู้หญิงเพราะถือว่าเป็นเรื่องไม่สมควร แต่ตอนนี้พระองค์ทรงทำเพื่อรักษาเธอ..   พระองค์ทรงแตะคนที่ป่วย ซึ่งในความเชื่อของพวกเขาคือ จะทำให้พระองค์เป็นมลทิน   แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำให้พระองค์บาป

แล้วเย็นวันนั้นเอง ประชาชนก็พากันมาห้อมล้อมพระเยซูอีก ทรงพบเจอกับคนที่ถูกมารรังควาญมากมาย พระองค์ทรงสู้กับโลกฝ่ายวิญญาณอย่างเห็นได้ชัด มารทั้งหลายก็จะต้องแพ้พระองค์ทุกครั้งไป 
ในสมัยโบราณ มารทำงานของมันอย่างแข็งขันในโลกที่มีความเข้าใจโลกวิญญาณแตกต่างจากคนสมัยใหม่ เรื่องผีสิงดูเป็นเรื่องธรรมดาของคนในสมัยพระเยซู  ปัจจุบันมารก็ทำงานของมันอยู่ทั้งแบบที่พระเยซูทรงพบ และแบบที่ทำเงียบ ๆ เบื้องหลัง ไม่ให้ใครรู้ แต่มันใช้คน และสถานการณ์ต่าง ๆ ทำแทนมัน
นอกจากคนมีผีสิงแล้ว คนเจ็บป่วย ไม่ว่าโรคอะไรก็ทรงรักษาให้หมด ตามคำที่เคยเขียนไว้ว่า พระเมสสิยาห์จะทรงเป็นผู้รับความเจ็บป่วย ทรงนำโรคต่าง ๆ ออกไปจากประชาชน 

มัทธิว 8:18-22
คำว่าศิษย์ในที่นี้ ไม่ได้หมายถึงแค่อัครสาวก แต่รวมไปถึงคนที่ติดตามพระองค์อย่างตั้งใจ เรียนรู้จากพระองค์
จากข้อ 18-22 เราเห็นพระเยซู ศิษย์ ฝูงชน และธรรมาจารย์คนหนึ่ง กับศิษย์อีกคน
พระเยซูชวนให้ศิษย์ข้ามไปอีกฝั่ง แต่แล้วก็มีธรรมาจารย์คนหนึ่งเข้ามาหาและขอติดตามพระองค์  ธรรมาจารย์ยิวผู้นี้ คงสรุปในใจของเขาแล้วว่า เขาต้องการตามพระเยซูไป   เขาคงเห็นคำสอนของพระเยซูที่ทรงพลัง ไม่เหมือนพวกของเขาเอง จึงตัดสินใจเลือกพระเยซูมากกว่าศาสนายิว  เขามองว่า พระเยซูทรงเป็นอาจารย์!  แต่ที่น่าเสียดาย เขาไม่ได้มองว่า พระเยซูคือ พระเมสสิยาห์ที่พระเจ้าทรงส่งมา
แต่แทนที่พระเยซูจะต้อนรับเขาทันที กลับเตือนว่า ถ้าตามพระองค์จะไม่มีที่อยู่สบาย ๆ นกป่ายังมีรัง พระองค์ไม่มีที่อยู่เป็นเรื่องราวเสียด้วยซ้ำ
แน่ใจหรือว่าจะตามมา
เราจะเห็นว่า พระองค์ทรงเตือนล่วงหน้าถึงความยากลำบากในการตามพระองค์
พระองค์ทรงให้เขาคิดดี ๆ ก่อน  การประกาศของพระองค์นั้น ทำให้พระองค์ไม่ได้มีที่อยู่
สร้างครอบครัวเหมือนอย่างธรรมาจารย์ยิว พระองค์ทรงเดินทางออกไปตลอดเวลา
การติดตามพระองค์จะไม่ได้ใช้ชีวิตเพื่อตัวเองอย่างคนทั่วไป
อีกอย่างที่สำคัญคือ พระองค์ทรงบอกให้เขารู้ว่า พระองค์คือ บุตรมนุษย์ พระองค์ทรงเป็นพระเมสสิยาห์ ผู้ที่พระเจ้าทรงเจิม  (ดาเนียล  7:13-14)

มัทธิว 8:18-21
แล้วศิษย์อีกคน ได้ยินคำนี้ คิดว่าเขายังมีหน้าที่ในฐานะลูกชาย
เพราะตามประเพณียิวแล้ว มีพิธีฝังศพบิดาอีกครั้งหลังจากที่ตายไปแล้วหนึ่งปี  เขาจึงคิดว่าจะขอเลื่อนเวลาตามพระเยซูไปสักพัก
หรืออาจเป็นว่า เขาก็ไปเลี้ยงดูพ่อจนพ่อสิ้นชีวิตก่อน แล้วค่อยมาตามพระเยซู
แต่พระเยซูทรงไม่เห็นด้วย เราที่อ่านถึงตอนนี้อาจคิดว่า พระเยซูทรงพูดรุนแรงกับเขา … แต่ที่เราเห็นชัดคือ พระเยซูทรงสั่งให้ทุกคนที่จะตามพระองค์นั้น ให้พระองค์ทรงมาก่อนสิ่งอื่น ๆ ในชีวิต (มัทธิว 10:37-38) จริง ๆ แล้ว ศิษย์คนนี้ อาจไม่อยากตามพระองค์จริง ๆ ก็เป็นได้

มัทธิว 8:23-27
เกิดพายุใหญ่ขณะที่พระเยซูกับศิษย์กำลังข้ามทะเลสาบกาลิลีไปอีกฝั่ง ทะเลแห่งนี้อยู่ทางเหนือของประเทศอิสราเอล และต่ำกว่าระดับน้ำทะเล ……
พระเยซูทรงเหนื่อยจัด และทรงหลับทันทีที่ลงเรือ จากบันทึกที่ผ่านมา เราเห็นว่า พระองค์ทรงรับใช้ประชาชนมาไม่หยุดเลย เมื่อทรงพักก็ไม่ได้ทรงเป็นห่วงเลยว่า เรือจะเป็นอย่างไร ทรงพักผ่อนแบบหลับสนิทจริง ๆ  แม้เรือโคลงขนาดนั้นยังบรรทมสบายมาก ถึงจะทรงเป็นพระเจ้า แต่ก็ทรงเป็นมนุษย์เต็มร้อย
ขณะที่พายุเกิดขึ้นนั้น ศิษย์ทุกคนรู้สึกเลยว่า ครั้งนี้ ต้องจมน้ำแน่นอน หลายคนในหมู่ศิษย์เป็นชาวประมง เขาย่อมรู้ว่า พายุแบบไหนเป็นพายุที่จะเอาชีวิตพวกเขา  แต่ในขณะนั้น พวกเขาไม่ได้คิดว่า มีพระเยซูผู้เป็นพระเจ้าอยู่ในเรือด้วย ไม่ต้องกลัวอะไร พวกเขาเห็นพายุใหญ่เกินกว่าพระบุตรของพระเจ้า (บางทีเราก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน ในเหตุการณ์ต่าง ๆ ของชีวิต)
มาระโกก็เล่าเรื่องนี้เช่นกัน เขาบอกด้วยว่า ศิษย์ไม่ได้แค่ขอให้พระองค์ทรงช่วย แต่พวกเขายังตัดพ้อว่า พระองค์ไม่ทรงห่วงหรือที่เราจะตายกันอยู่แล้ว  นั่นก็เป็นเหตุการณ์เดียวกัน
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ แทนที่พระเยซูจะหลับต่อไป พระองค์ก็ทรงลุกขึ้น ทรงหันมาถามว่าทำไมถึงกลัว ?… แล้วทรงตอบให้เลยว่า พวกเจ้ามีความเชื่อน้อยนัก  จากนั้นตรัสสั่งให้ลมพายุสงบ ลมพายุก็สงบทันที ราวกับเป็นลูกน้องของพระองค์
พวกเขาประหลาดใจ … พระองค์เป็นใครที่ลมพายุ ทะเลยังเชื่อฟัง? … ยิ่งใหญ่มาก มหัศจรรย์กับตา 
เมื่อสักครู่ยังพายุกล้าเสียงสนั่น มาตอนนี้สงบนิ่งมีแค่ลมพัดเบา ๆ
นี่ทำให้เราเห็นว่า แม้เหล่าศิษย์จะอยู่กับพระองค์ เห็นการอัศจรรย์หลายอย่าง แต่พวกเขาก็ยังไม่เข้าใจเต็มร้อยว่า พระองค์คือผู้ใด
ตอนนี้เราเห็นแล้วว่า พระเยซูทรงสอนอย่างมีสิทธิอำนาจ ทรงมีฤทธิ์เหนือโลกร้ายฝ่ายวิญญาณ และโรคร้ายฝ่ายร่างกายมนุษย์ 
ใช่แล้ว… ทรงมีอำนาจเหนือธรรมชาติอย่างสมบูรณ์แบบทุกด้าน!

มัทธิว 8:28-34
เมื่อพระเยซูทรงมาถึงเขตกาดาราพร้อมกับศิษย์  เป็นด้านตะวันออกของทะเลสาบกาลิลี ดินแดนส่วนนี้ เป็นที่อยู่ของคนต่างชาติเป็นอันมาก  
ทรงพบชายสองคนที่ถูกผีสิง เป็นผีที่ดุร้ายมาก
ไม่มีใครกล้าที่จะเดินผ่านไปทางนั้น ผู้คนรู้ว่า ผีในตัวสองคนนี้เกินกำลังที่พวกเขาจะสู้ได้
เราจะเห็นแล้วว่า โลกโบราณมีความคุ้นเคยกับวิญญาณที่มองไม่เห็น แต่สามารถทำร้ายให้มนุษย์เองเปลี่ยนลักษณะกลายเป็นคนโหดร้ายไป
เมื่อชายทั้งสองพบพระองค์ วิญญาณในตัวเขาทั้งสองก็ร้องออกมา มันรู้ทันทีว่า พระเยซูทรงเป็นพระบุตรของพระเจ้า ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป วิญญาณเหล่านี้ รู้ว่าพระองค์ทรงอยู่เหนือพวกมัน ไม่มีทางที่มันจะเอาชนะพระองค์ได้  มันรู้ด้วยว่า มีกำหนดเวลาของมัน ไม่ใช่ว่ามันจะอยู่ได้ตลอดไป!! 
แต่เหล่าศิษย์ของพระองค์สิ พวกเขายังไม่เข้าใจเรื่องนี้เลย ไม่รู้ว่า พระองค์ทรงมีฤทธิ์เกินกว่าที่พวกเขาจะคิดออก
ในมาระโก 5:9  และลูกา 8:30 นั้น พระเยซูทรงถามชื่อของมัน และมันก็ตอบว่า กอง … เพราะหนึ่งในสองคนนั้นถูกผีหลายตนสิงในร่างเดียว  น่าสนใจคือ ผีจากคนทั้งสอง รู้ดีว่า มันต้องแพ้พระเยซู ต้องออกจากชายทั้งสอง มันจะต้องไปอยู่ในขุมลึก(คงเป็นที่ ๆ สยองมาก ๆ ขนาดผียังไม่อยากไปเลย อ่านลูกา 8:31 และวิวรณ์ 9:1-2) มันอ้อนวอน  ต่อรอง ขออนุญาตพระเยซูว่า ขอให้พวกมันไปสิงในฝูงหมูที่อยู่ใกล้ ๆ  เราอาจสงสัยว่า ยิวเลี้ยงหมูหรือ ไม่ใช่เลย ดินแดนแถบนี้เป็นคนต่างชาติ ดังนั้นการเลี้ยงหมูเป็นฝูงจึงเป็นเรื่องธรรมดาของพวกเขา  และฝูงนี้ มาระโกบอกเราว่า มีประมาณ 2000 ตัว นี่เป็นฝูงหมูที่ใหญ่มาก
แล้วพระองค์ก็ถูกเชิญออกจากเขตแดนแถบนั้น เพราะพวกเขายินดีจะอยู่กับความมืด มากกว่าที่จะได้รับความสว่างที่พระเจ้าทรงยื่นให้กับพวกเขา!

พระคำเชื่อมโยง

อธิบายเพิ่มเติม

มัทธิว 7:1-2 ในบทที่ 6  พระเยซูทรงกล่าวถึงทัศนคติของเราในใจว่า แรงจูงใจนั้นคืออะไร จะทำอะไร ของให้มีแรงจูงใจที่ถูก ไม่ใช่ต้องการอวด … แต่บทนี้เริ่มมาดูว่า เราจะคิดกับคนอื่นอย่างไร 
การตัดสินคนอื่นมักจะเกิดจากการที่เราคิดว่า เราไม่ได้เป็นอย่างนั้น เราดีกว่า แต่อย่าลืมว่า เราตัดสินคนอื่นอย่างไร พระเจ้าจะทรงตัดสินเราเช่นกัน ลองทบทวนย้อนกลับไปว่า เมื่อเราตัดสินคนอื่น เราเป็นอย่างนั้น หรือคล้ายกัน หรือหนักกว่าคนที่เราไปตัดสินหรือเปล่า  แต่ตรงนี้พระเยซูทรงบอกเราว่าอย่าไปตัดสินเพื่อเราจะไม่ถูกตัดสินด้วยมาตรฐานเดียวกัน 
มัทธิว 7:3-5 
แล้วพระเยซูทรงยกตัวอย่างให้เราเห็นอย่างชัดเจน เป็นคำอุปมาสั้น ๆ ที่เราทุกคนโดนหมด ไม่มีใครผ่านเลย  ยิ่งฟาริสีที่ฟังอยู่ ถ้าเป็นคนที่คิดเป็น เขาก็จะเห็นตัวเองชัดเจนมาก  เท่าที่ผ่านมาหลายพันปีของโลกนี้ เราจะเห็นการตัดสินผู้อื่นแบบที่ไม่ยุติธรรมมากมาย การที่เราไม่เห็นความผิดของตัวเองที่มากมาย แต่เห็นความผิดเล็กน้อยของคนอื่นนั้น  เป็นเพราะเรามองตนเองว่าเป็นคนดี 
มัทธิว 7:6  
บางครั้งคนของพระเจ้าก็มักจะเป็นคนใจดี น่ารัก ให้ได้เสมอ แต่พระเจ้าทรงเตือนว่า การให้บางสิ่งกับคนที่ไม่เห็นค่านั้น มันเป็นผลเสียมากกว่าผลดี ลึกไปกว่านั้น พวกสุนัข และสุกร ในความหมายตรงนี้คือ คนที่เป็นศัตรูต่อไม้กางเขน ถึงจะประกาศไปเท่าไร เขาก็ไม่เอา แถมเหยียบย่ำทำลาย พระกิตติคุณเสียด้วย  (แตกต่างจากคนที่ฟัง แต่ยังไม่เชื่อ)
มัทธิว 7:7-8
เป็นข้อพระคัมภีร์ที่ทุกคนจำฝังใจ … เพราะคนเรามีความต้องการจำเป็นที่แทบจะไม่มีวันหมดสิ้น เรื่องที่เราจะขอพระเจ้าหลายต่อหลายอย่าง 
เท่าที่พระเยซูได้ตรัสสอนมา  ทรงสอนสารพัดเรื่อง และตอนนี้พระองค์กำลังบอกถึงสิ่งดีที่พระเจ้าพร้อมจะประทานให้กับคนของพระองค์
เราจะเห็นว่าเริ่มจากขอ แล้วแสวงหา แล้ว เคาะ เป็นการเพิ่มระดับการขอ พระเยซูทรงสอนให้เราไม่อ่อนระอาใจในการเฝ้าขอ( ลูกา 11:5-13; 18:1-8)   ทรงสอนให้อธิษฐานมาก่อนหน้านี้  (มัทธิว 6:5-14)
ดูสิ่งที่น่าสนใจคือ ขอแล้วได้  หาแล้วพบ เคาะแล้วประตูจะเปิด  ผลที่ได้รับเป็นรางวัลของการขอ หา และเคาะ  มีคริสเตียนเป็นจำนวนมากที่ใช้ชีวิตโดยไม่รู้สึกว่า ต้องขอหาหรือเคาะ เพราะเขามีบริบูรณ์ เขาลืมไปว่า ในชีวิตจริงของเรานั้น ยังมีอีกหลาย ๆ สิ่งที่เราทำเองไม่ได้ หากเราเข้าเฝ้าพระเจ้าบ่อยเข้า เราจะตระหนักเรื่องนี้ชัดเจน
ดังนั้นคนใดที่มีความทุกข์ยาก ต้องการพระเจ้า ต้องการความช่วยเหลือ พระเจ้าทรงมีพระสัญญานี้ให้ไว้  ยิ่งเรามีชีวิตที่ขึ้นอยู่กับพระเจ้ามากเพียงไร เราจะได้สิ่งที่เหนือกว่าที่เราขอ นั่นคือ เราได้อยู่ใกล้ชิดพระเจ้าที่ทรงยิ่งใหญ่สุดในจักรวาล! 
มัทธิว 7:9-12
พระเจ้าทรงเป็นพระบิดาที่มีน้ำพระทัยดีเลิศ ทรงเตรียมทุกอย่างไว้ให้เราเพื่อเราจะมีชีวิตอยู่ อากาศ แสงแดด น้ำ ฝน อาหาร  คิดดูดี ๆ ว่า พระเจ้าทรงเตรียมไว้ล่วงหน้าเสมอ พระองค์ทรงดียิ่งกว่าพ่อแม่ที่แสนรักเรา ทรงเห็นทุกอย่างล่วงหน้า ทรงรู้แล้วว่า เราต้องการสิ่งใด แต่การที่เราทูลขอ ทำให้เราซึ่งเป็นมนุษย์ที่ค่อนข้างขาดความกตัญญูจะได้ตระหนักรู้ว่า สิ่งที่เราได้รับมาในชีวิตไม่ได้มาจากตัวเราเอง แต่มาจากพระบิดาพระเจ้าองค์สูงสุด มัทธิว 7:12
ตรงนี้ พระเยซูทรงย้อนกลับไปถึงพระคัมภีร์เดิม ซึ่งแสดงให้เห็นว่า พระองค์มิได้มาเพื่อทำลายพระบัญญัติ แต่เพื่อทำให้สำเร็จ  (มัทธิว 5:17)
คำว่า ดังนั้น คือสิ่งที่พระองค์กล่าวมาทั้งหมด มาสรุปตรงนี้ว่า สิ่งที่สมควรทำคือ ให้ปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างที่เราอยากให้เขาทำต่อเรา ( เลวีนิติ 19:18 คือรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตนเอง)  ข่าวดีคือ สิ่งเหล่านี้เป็นทักษะที่เราต้องฝึกฝน ไม่ใช่ทำบ้างไม่ทำบ้าง แต่ต้องเป็นนิสัยใจคอที่ทั้งมาจากพระเจ้า และความตั้งใจของเราด้วย
 มัทธิว 7:13-14 ทางสองเส้น
คำสอนของพระเยซูนี้ ไม่ได้แค่กล่าวถึงชีวิตในปัจจุบัน แต่เป็นการบอกถึงชีวิตข้างหน้า ในอนาคต ในวันของพระเจ้า  เราจะเห็นประตูสองแบบ ทางสองทาง คนจำนวนน้อยและมาก ชีวิตและหายนะ  และคนที่ไปสู่หายนะก็มีมากกว่า เพราะพวกเขาเลือกประตูกว้างและทางกว้างที่เปิดโอกาสให้ทำตามใจตนเอง จะคิดวิปริตอย่างไรก็ได้ แต่ประตูแคบและทางแคบนั้น เดินยากกว่า ต้องตามพระเจ้า และไม่ตามใจตัวเอง มีแผ่นดินสวรรค์เป็นเป้าหมายในใจ เดินเลียนแบบองค์พระเจ้า (โคโลสี  3:1-2) และมั่นใจว่า จะได้พบจุดหมายที่เป็นชีวิตนิรันดร์ 
มัทธิว 7:15-20  ต้นไม้สองแบบ
สำหรับคนที่กำลังฟังพระเยซูอยู่นั้น เขาอยู่ในสังคมที่ศาลาธรรม ธรรมาจารย์ ฟาริสี สะดูสีเป็นใหญ่ในเรื่องฝ่ายวิญญาณ และยังเป็นใหญ่บางส่วนในทางการเมืองด้วย  ประชาชนเองต้องรู้จักดูผลของชีวิตคนที่สอนเขาว่า มีผลออกมาอย่างไร เขาก็จะรู้ว่าใครเป็นใคร
เฉลยธรรมบัญญัติ 13:1-11 สอนว่ามีคนเผยพระดำรัสเท็จอยู่ในสังคมที่ประชาชนเองต้องรู้จักสังเกต และไม่ติดตามพวกเขา เพราะคนเหล่านี้หวังประโยชน์และพยายามให้คนเลิกติดตามพระเจ้า ผู้เผยพระดำรัสเท็จเป็นเรื่องใหญ่ เพราะสามารถทำให้ผู้ที่เชื่อมั่นคงในพระเจ้าหลงไปได้ด้วย ทำให้สูญเสียชีวิตนิรันดร์ สูญเสียองค์พระเจ้าไปจากชีวิต 
มัทธิว 7:21-23 คำกล่าวอ้าง
ในวันของพระเจ้านั้น เราจะพบคนที่เอาแต่พูดเรื่องพระเจ้า  กับคนที่ลงมือทำตามน้ำพระทัยพระเจ้า คนสองแบบนี้จะได้รับผลจากการตัดสินของพระเจ้าแตกต่างกัน  การเป็นครูสอนคนอื่น แต่ตนเองไม่ได้ทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้านั้น รับผลที่น่ากลัว
สังเกตด้วยว่า ตอนนี้พระเยซูกล่าวถึงพระบิดาว่า ทรงเป็น “พระบิดาของเราผู้สถิตในสวรรค์”
พระเยซูตรัสว่า หลายคน!! ทูลต่อพระบิดาว่า เขาได้ประกาศพระนาม ขับผี ทำการอัศจรรย์ ในพระนามของพระองค์ แต่ทำไมพระองค์ตรัสตอบว่า “เราไม่รู้จักเจ้า”?  พวกเขาจะถูกขับออกไปให้พ้นพระพักตร์!!   คนที่เป็นอาจารย์ที่สอนผิดจะเจอกับเหตุการณ์นี้ 
มัทธิว 7:24-27 คนสร้างบ้านสองแบบ
สองข้อก่อนหน้านี้เป็นเรื่องของการพูดกับการลงมือทำ ส่วนคำอุปมาสั้น ๆ เรื่องการสร้างบ้าน เป็นเรื่องของการ   ฟังแล้วลงมือทำแบบที่ต่างกัน 
ตอนนี้พระเยซูทรงกล่าวถึงคนที่ได้ยิน “คำของเรา”  แล้วทำตามก็เป็นคนฉลาดเหมือนคนสร้างบ้านบนพื้นที่แข็งแรงกับอีกคนที่ฟังแล้วไม่ทำตามก็เป็นเหมือนคนที่สร้างบ้านบนฐานที่อ่อนแรง
นั่นคือ คนที่ยินคำของพระเยซู และทำตาม เป็นคนที่วางใจในพระเยซูผู้ทรงเป็นดั่งศิลาที่แข็งแกร่ง สร้างชีวิตบนพระคำของพระองค์ ติดตามใกล้ชิด คนนั้นคือคนที่สร้างบ้านบนศิลา
ส่วนอีกคนที่สร้างชีวิตบนคำคม ติดตามความคิดของคนในโลกที่ระบาดอยู่ทั่วไป ชีวิตขึ้นอยู่กับความเห็นของคนนั้น คนนี้ ไม่ได้สร้างขึ้นบนพระคำ ก็คือคนที่สร้างบ้านบนทรายนั่นเอง .. เมื่อเจอพายุของชีวิต ก็ยากที่จะแก้ไข เราจึงเห็นคนมากมายที่ขาดศิลาอันมั่นคง ทำลายชีวิตตัวเอง และบางคนถึงกับฆ่าตัวตายไปเพราะหาทางออกไม่ได้
มัทธิว 7:28-29 คำตรัสของพระเยซูไม่ได้เป็นเหมือนของฟาริสี ธรรมาจารย์ที่พยายามสั่งสอนให้คนทำตามบัญญัติอย่างเคร่งครัด แต่เป็นคำสอนสำหรับคนที่รับแผ่นดินของพระเจ้าแล้ว ซึ่งเป็นเรื่องของการเปลี่ยนแปลงจิตใจที่ส่งผลมายังการกระทำ  พระองค์ตรัสเสมอ  เรากล่าวแก่เจ้าว่า …. 

พระคำเชื่อมโยง

อธิบายเพิ่มเติม

มัทธิว 6:1-4
ความคิดเรื่องการให้ของพระเยซูแตกต่างจากโลกอย่างสิ้นเชิง เพราะใคร ๆ ก็อยากดูดี เป็นคนใจกว้าง เมตตาต่อผู้อื่น ดังนั้นจึงมีการให้แบบที่โด่งดัง มีวิธีการสร้างอีเวนท์ให้ผู้คนได้เห็นว่า กลุ่มของฉัน ครอบครัวของฉัน ตัวฉัน ทำอะไรเพื่อใครบ้าง ยิ่งสมัยนี้ ยิ่งเห็นชัดแจ้งว่า ใครได้รางวัลจากโลกไปแล้ว
ในโลกโบราณนั้นการให้ของแก่คนยากจนเป็นความดีที่ทุกคนยกย่อง และก็มีคนโอ้อวด แต่พระเจ้าให้เราทำในที่คนไม่เห็น เราไม่ต้องบอกใคร แต่พระเจ้าทรงเห็น ดังนั้น พระองค์จะทรงเป็นผู้ประทานรางวัล
น่าเสียดายที่คนช่างอวดจะได้รับรางวัลที่อาจมีความสุขในวันที่ได้ แต่ไม่นานทุกคนก็จะลืมไป ต่างจากรางวัลที่พระเจ้าประทานซึ่งยั่งยืนเป็นนิตย์
**คำ “เราบอกความจริงแก่เจ้าว่า” ในภาษาเดิมว่า อาเมน

มัทธิว 6: 5-8
เรื่องการทำดีอีกเรื่องคือการอธิษฐานต่อพระเจ้า คนที่หน้าซื่อ ๆ แต่ใจคดนั้น ชอบประกาศตัวให้รู้ว่า เขาอธิษฐานอย่างไรบ้าง ดังนั้นวิธีการของพวกเขาคือ ต้องไปยืนในศาลาธรรม ตามมุมถนนให้คนได้เห็น ได้ชื่นชม
แต่พระเจ้าทรงให้เราอธิษฐานโดยไม่มีใครเห็น .. พระองค์ทรงเห็น และทรงสัญญาประทานรางวัลให้ เรื่องนี้สุดยอดเลย เมื่อเราอธิษฐานส่วนตัว แม้จะเป็นคนเดียว พระเจ้าก็ทรงตอบ
อีกอย่างหนึ่งคือ อย่าอธิษฐานแบบสวด กล่าวคำซ้ำ ๆ ที่คิดว่า ศักดิ์สิทธิ์มีพลัง เพราะนั่นไม่ใช่พลังแต่กลับเป็นคำซ้ำที่ไร้ความหมาย พลังมาจากการอธิษฐานด้วยการทรงนำของพระวิญญาณบริสุทธิ์ มาจาก การอธิษฐานอย่างร้อนรน (ยากอบ 5:16, โรม 8:26-27)

มัทธิว 6:9-13
คำอธิษฐานที่พระเยซูทรงสอนสาวกนั้น แบ่งเป็นสองตอนสำคัญ ช่วงแรกเป็นการมุ่งที่องค์พระเจ้าพระบิดา ช่วงที่สองเป็นเรื่องของพวกเรา
พระเยซูทรงสอนให้เรามุ่งใจไปที่พระเจ้าก่อนตนเอง เริ่มต้นด้วยคำว่า พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลาย ไม่ได้กล่าวว่า พระบิดาของฉัน (คนเดียว) พระเยซูทรงให้เรารู้ว่า คนทั้งโลกที่เชื่อในพระองค์นั้น เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ขอให้พระนามของพระองค์เป็นที่เคารพอย่างบริสุทธิ์ คือขอให้ทุกคนในโลกนี้ได้เคารพพระนามของพระองค์เพราะพระองค์ทรงบริสุทธิ์ ทุกคนควรจะเคารพพระนามยิ่งใหญ่นี้
ขอให้แผ่นดินของพระองค์ลงมาตั้งอยู่ เมื่อไรที่พระเมสสสิยาห์คือพระเยซูทรงมาครองครอง เท่ากับแผ่นดินนั้นมาตั้งในโลกนี้อย่างสมบูรณ์แบบ เมื่อนั้นคำอธิษฐานดังกล่าวจะสำเร็จ นั่นหมายความถึงพระองค์ทรงปราบบาปทั้งสิ้นให้หมดไป ขอให้พระประสงค์ทั้งสิ้นสำเร็จในแผ่นดินโลก
เช่นเดียวกับที่สำเร็จในแผ่นดินสวรรค์ ตอนนี้พระเยซูประทับในสวรรค์
ทุกอย่างที่พระเจ้าทรงประสงค์
ต่อมาเป็นคำของเกี่ยวกับชีวิตประจำวัน ทั้งเรื่องการเลี้ยงดูของพระเจ้า
คือ อาหารประจำวัน การที่พระเจ้าจะทรงชำระบาปทั้งสิ้น (โดยที่มีเงื่อนไขว่า เราได้อภัยคนที่ทำผิดต่อเราด้วย เรื่องนี้ต้องสำคัญมากเพื่อจะไม่มีอะไรมาขัดขวางคำอธิษฐานของเรา เพราะบาปสามารถกั้นคำอธิษฐานของเราได้ อิสยาห์ )
คำขอสุดท้ายเป็นการขอเพื่อพระเจ้าจะทรงให้เราพ้นจากศัตรูที่คอยวนเวียนพยายามจับคนที่มันจะกัดกินได้ เรื่องนี้ เราควรอธิษฐานทั้งเผื่อตนเองและเพื่อน ๆของเราที่อาจถูกมารรังควาญ เผื่อเด็กเล็ก ๆ ที่เขาจะพ้นจากสิ่งชั่วร้ายต่าง ๆ ที่พวกเขาเจอระหว่างอยู่ที่โรงเรียน อยู่กับเพื่อน
จบคำอธิษฐาน
แล้วจบคำอธิษฐานด้วยการยกย่องพระเจ้า ให้เราตระหนักถึงความยิ่งใหญ่ตระการของพระองค์

มัทธิว 6:14-15
เรื่องการยกโทษเป็นสิ่งที่ทำแสนยากแสนเย็น เพราะเมื่อใครทำผิดต่อเรา เราก็มักคิดซ้ำย้ำอยู่อย่างนั้นว่าเขาทำไม่ดี เขาตั้งใจ เขาไม่ซื่อฯลฯ แต่พระเจ้าทรงให้เราลืม และยกโทษให้ ไม่หาทางแก้แค้น แต่ลืมไป แถมยังสอนให้เราอธิษฐานเผื่อเพื่อเขาจะได้สิ่งดีที่สุด (มัทธิว 5:44)

มัทธิว 6:16-18
จะอดอาหารอธิษฐานก็อย่าไปทำให้ใครเขารู้ แน่นอนมีบางครั้งที่เราทำการอธิษฐานอดอาหารเป็นกลุ่มเพื่อรวมพลังเข้าเฝ้าพระเจ้า แต่ไม่ว่าจะทำเดี่ยวหรือทำกลุ่ม แรงจูงใจข้างในนั้น เป็นสิ่งที่พระเจ้าทรงมองพระเยซูถึงกับบอกให้เราแต่งตัว ทำผม พรมน้ำมันให้ดูดี เป็นการปิดบังไม่ให้ใครรู้ว่า เรากำลังอดอาหารอธิษฐานอยู่

มัทธิว 6:19-21
เรื่องทรัพย์สมบัติ การที่บอกว่า อย่าสะสม.. หมายถึงอย่าให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เป็นที่หนึ่งในชีวิต แต่ให้ความสำคัญกับสิ่งที่เราทำแล้วมีรางวัลจากพระเจ้าเป็นสิ่งที่ควรทำ เพราะใจเราให้ความสำคัญกับสิ่งใด เราก็จะหมกมุ่นกับสิ่งเหล่านั้น
การรักเงินทองเป็นรากแห่งความชั่วสารพัด (1 ทิโมธี 6:10) และยากอบก็ได้เตือนว่าวันหนึ่งคนมั่งมีจะพบวิบัติแบบที่หายนะเกิดขึ้นกับทรัพย์แสนรักของพวกเขา และสิ่งเปล่านั้นจะเป็นหลักฐานว่า เขาใช้ชีวิตในโลกแบบไหน (ยากอบ 5:1-3)
อีกด้านของการสะสมทรัพย์นี้คือ ความตระหนี่ที่ไม่ยอมแบ่งให้ใคร การที่ใครคนหนึ่งมีมากมาย ก็เพื่อเอื้อเฟื้อกับคนอื่นด้วยวิธีต่าง ๆ ในสถานการณ์ที่ต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นการให้เปล่า การสร้างงาน การสร้างคนมีคุณภาพ ฯลฯ เพื่อให้ทุกคนมีชีวิตอย่างเป็นสุข มัทธิว 6:22-23
เรามองเห็นทุกอย่างได้เพราะแสงสว่างที่สาดส่องเข้ามาในโลก สายตาที่ดีรับแสงเข้ามา ให้แสงนั้นทำงาน และเขาก็มองเห็นทุกอย่าง เขาเห็นสิ่งดีก็รับไว้ สิ่งชั่วเขาก็หลีกหนีไปได้ ส่วนคนที่ตามืดมัวปล่อยให้ร่างกายอยู่ในความมืด พวกเขาก็ไม่อาจได้ประโยชน์จากแสงสว่างได้เลย ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ ถึงจะพยายามก็มองไม่เห็น ชีวิตจึงอยู่ในสภาพที่เลวร้าย
พระเยซูทรงเน้นว่า สายตาดีจะทำงานอย่างดี เป็นสัญญาณทำให้เห็นว่า คนๆ นั้นมีสุขภาพของวิญญาณดี

มัทธิว 6:22-23
เรามองเห็นทุกอย่างได้เพราะแสงสว่างที่สาดส่องเข้ามาในโลก สายตาที่ดีรับแสงเข้ามา ให้แสงนั้นทำงาน และเขาก็มองเห็นทุกอย่าง เขาเห็นสิ่งดีก็รับไว้ สิ่งชั่วเขาก็หลีกหนีไปได้ ส่วนคนที่ตามืดมัวปล่อยให้ร่างกายอยู่ในความมืด พวกเขาก็ไม่อาจได้ประโยชน์จากแสงสว่างได้เลย ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ ถึงจะพยายามก็มองไม่เห็น ชีวิตจึงอยู่ในสภาพที่เลวร้าย
พระเยซูทรงเน้นว่า สายตาดีจะทำงานอย่างดี เป็นสัญญาณทำให้เห็นว่า คนๆ นั้นมีสุขภาพของวิญญาณดี

มัทธิว 6:24
การเลือกระหว่างสองนาย ก็เหมือนการเลือกระหว่างทรัพย์ในโลกกับทรัพย์ในสวรรค์ เหมือนกับการเลือกสว่างหรือมืด (ความมั่งคั่งที่ว่านี้ ในภาษาเดิมเรียก มาโมนา  μαμωνᾶ หมายถึงความร่ำรวย เงิน ทรัพย์สมบัติ ) เราทุกคนต้องเลือกว่าจะรับใช้ใครให้ชัดเจน การมีสองใจพระเจ้าไม่รับ

มัทธิว 6:25-26
ข้อนี้ต่อมาจากเรื่องการที่เราต้องเลือกพระเจ้าองค์นิรันดร์ เหนือการตามหาทรัพย์สมบัติที่แมลงแทะกินได้ พระเยซูทรงบอกให้เราไม่ต้องกังวลกับการเลี้ยงชีวิต นี่ไม่ได้หมายความว่า เราอยู่เฉย ๆ แต่พระเจ้าทรงให้เราทำงานพร้อมไปกับการไว้วางใจพระองค์ นกในอากาศออกไปหาหนอนก็จริง แต่มันก็อยู่ใต้การเลี้ยงดู การจัดหาของพระเจ้า (สดุดี 147:9)

มัทธิว 6:27-28
คนบางคนไม่เข้าใจว่า ความกังวลเป็นเหมือนตัวร้ายที่กัดกร่อนใจที่มั่นคงของเรา มันเป็นศัตรู ไม่ใช่เป็นเพื่อน ทุก ๆ เรื่องที่ผ่านเข้ามาล้วนสร้างความกังวลใจได้ทั้งสิ้น ผู้คนที่ฟังพระเยซูอยู่นั้น เป็นคนยากจน ไม่ใช่แค่หาเช้ากินค่ำ แต่ยังมีขอทาน แม่ม่ายที่ขาดคนเลี้ยงดู พระเยซูทรงบอกเขาชัดเจนว่า พวกเขามีความหมายต่อพระเจ้า ทรงดูแลนก ทรงดูแลดอกหญ้าที่ขึ้นตามทุ่ง จะทรงดูแลพวกเขายิ่งกว่านั้นอีก!

มัทธิว 6:29-30
สำหรับพระเยซูแล้ว ดอกไม้นี้ยังสวยกว่าความสง่างามขององค์กษัตริย์ที่ทรงเครื่องแต่งกายเต็มยศ คนที่ฟังอยู่จะรู้สึกอย่างไรกับคำตรัสนี้ กษัตริย์ยังไม่งามเท่าและถ้าเรามองแบบคนสมัยใหม่ ในระดับไมโครแล้ว ก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ เพราะว่านอกจากความความภายนอกแล้ว ความละเอียดซับซ้อนของโครงสร้างดอกไม้ภายในนั้นงดงามจริง ๆ เป็นงานศิลปะที่ไม่มีใครจะเลียนแบบได้เลย
ดอกไม้ในทุ่งที่คนไม่เห็นค่า มีอายุแสนสั้น แต่พระเยซูทรงยืนยันว่า พระเจ้ายังทรงตกแต่งมันอย่างงดงาม พระเจ้าจะทรงตกแต่งคนที่รักพระองค์ให้งามยิ่งกว่า และอย่าลืมว่าความงามดังกล่าวไม่ใช่แบบแฟชั่น ตามมาตรฐานมนุษย์ แต่เป็นความงามที่พระเจ้าทรงปรุงแต่งให้ เป็นความงามที่ยั่งยืน

มัทธิว 6:31-32
มีคนบอกว่า จะหมดความกระวนกระวายได้ก็คือ ให้แผ่นดินของพระเจ้ามาเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต ให้รู้ว่า พระเจ้าทรงจัดหาให้ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ ผู้ที่เชื่อในพระเจ้าต่างมีคำพยานเรื่องการจัดหาของพระองค์เสมอมา

มัทธิว 6:33-34
แล้วพระเยซูทรงจบด้วยเคล็ดลับสำคัญคือ ในแต่ละวันให้แสวงหาแผ่นดินของพระเจ้า และนำ้พระทัยของพระเจ้าก่อน นั่นคือ ให้พระองค์ได้ตรัสกับเราผ่านพระคัมภีร์ ให้เราได้นมัสการพระองค์ ขอบพระคุณตั้งแต่เช้าตรู่ ก่อนที่จะออกไปทำอะไร เป็นความเรียบง่ายที่หากทำทุกวันแล้ว เราก็จะมีวินัยที่ดีในการแสวงหาพระเจ้า แล้วพระเจ้าจะทรงเพิ่มเติมทั้งปัญญา ความเข้าใจ การเปลี่ยนแปลงชีวิตไปในทางที่ดีขึ้น ทุกด้าน ดีเกินความคาดหมายของเราเสียด้วยซ้ำ

พระคำเชื่อมโยง

มัทธิว 6

อธิบายเพิ่มเติม

โรม 1:1-2
ท่านเปาโล แนะนำตัวเองว่า เป็นทาสรับใช้ขององค์พระเยซูคริสต์ ซึ่งเป็นทาสแบบสมัครใจ ไม่ใช่ทาสที่ถูกบังคับให้เป็น (อพยพ 21:1-6) และพระเจ้าก็
ทรงเลือกให้ท่านเป็นอัครทูต ซึ่งมีความหมายว่า คนที่ถูกส่งออกไป หน้าที่สำคัญที่สุดในชีวิตของท่านเปาโลคือการประกาศข่าวประเสริฐ เรื่องที่พระเจ้า
ทรงรักโลก และประทานพระเยซูมารับโทษบาปแทนมนุษย์ทั้งหลายที่พระเจ้าทรงรัก ในหนังสือโรมจะบอกเราว่า ขอบเขตข่าวประเสริฐมีกว้างขนาดไหน
โรม 1:3-4
การที่พี่น้องมาจากหลายที่หลายแห่ง ยังไม่มีคริสตจักรที่แน่นอน เป็นการประชุมตามบ้าน ทำให้ท่านเปาโลเขียนจดหมายนี้ อธิบายแผนการแห่งความรอดให้ชัดเจนเริ่มต้นที่พระเยซูทรงเป็นพระบุตรของพระเจ้าซึ่งมาทางสายของดาวิด พระองค์ทรงบังเกิดเป็นมนุษย์โดยฤทธิ์แห่งพระวิญญาณ​(ลูกา 1:35 อิสยาห์ 7:14) ไม่ว่าพระองค์จะทำสิ่งใด ทรงทำตามพระบิดาโดยการทรงนำ พลัง และอำนาจแห่งพระวิญญาณ (มัทธิว 3:16; ยอห์น 3:34) ยิ่งกว่านั้น ทรงฟื้นขึ้นจากความตายอย่างที่พวกเขาได้ทราบแล้ว
โรม 1:5-6
คำว่าอัครทูต มีความหมายกว้าง ๆ ถึงคนที่ถูกส่งไปเพื่อประกาศความรอด (กิจการ 14:14) พระเยซูก็ทรงเป็นอัครทูตด้วย (ฮีบรู 3:1) การเชื่อฟังข่าวประเสริฐมาก่อน การวางใจและการจำนนต่อพระเยซูคริสต์จึงตามมา (โรม 10:9-10) พระเจ้าจะทรงเรียกให้ทุกคนมาหาพระองค์ ไม่ประสงค์ให้ใครพินาศเลย (2 เปโตร 3:9) และพี่น้องชาวโรมเหล่านี้ทั้งยิวและคนต่างชาติตอบรับการทรงเรียกของพระองค์
โรม 1:7
ในโรมสมัยของท่านเปาโล เป็นเมืองที่นับได้เป็นมหาอำนาจเวลานั้น ตอนนั้นยังไม่มีคริสตจักรในโรม แต่พวกเขานมัสการในบ้านเป็นส่วนใหญ่ เราเห็นว่า ท่านเปาโลบอกถึงฐานะของท่านว่าเป็นทาสของพระเยซูคริสต์ พี่น้องก็จะเข้าใจว่าท่านภักดีต่อพระองค์อย่างไร โรมช่วงเวลานั้นเป็นมหาอำนาจ และคริสเตียนก็จะถูกกดขี่ข่มเหงเพราะพวกเขาไม่ยอมที่จะก้มหัวนมัสการซีซาร์ว่าเป็นพระเจ้า
โรม 1:8
ที่ผ่านมา เราจะเห็นว่า หัวใจของท่านเปาโลอยู่ที่ข่าวประเสริฐที่เปลี่ยนชีวิตของพี่น้อง ไม่เฉพาะยิว แต่เป็นคนชาติต่าง ๆ ทั่วโลก ในจดหมายนี้ท่านเน้น
คนที่อยู่ในโรมก็จริง ข่าวเรื่องความเชื่อของคนในโรมนั้น โด่งดังไปทั่วดินแดนยุโรปตอนใต้ เอเชียน้อย ท่านขอบคุณพระเจ้าเพราะการประกาศได้รับการตอบรับมีคนเชื่อ มีคนเปลี่ยนชีวิต นั่นเป็นที่สุดในหัวใจของท่านเปาโลแล้ว
โรม 1:9-10
ท่านเปาโลอธิษฐานเผื่อพี่น้องในโรมเสมอ ทั้ง ๆ ที่ส่วนใหญ่แล้วท่านไม่รู้จักเป็นส่วนตัว ท่านรู้ดีว่าจะเกิดผลได้ ต้องพึ่งพาพระเจ้า ใจของท่านเปาโลอยากพบพี่น้อง และท่านก็อธิษฐานขอพระเจ้าโปรดเปิดทางให้ มีบางครั้งพระเจ้าก็ไม่ได้ให้ตามที่ท่านขอ และท่านก็ต้องยอมกับน้ำพระทัยของพระเจ้าทุกครั้งไป (ดู 2 โครินธ์ 12:7-10)
โรม 1:11-12
เหตุผลที่อยากมาพบก็คือ อยากจะให้ทั้งสองฝ่ายได้แบ่งปันสิ่งที่เป็นพระพรให้กันและกัน ครูแท้จริงทุกคนได้รับสิ่งดี ๆ จากนักเรียนของเขา นักเรียน
สามารถที่จะทำให้ครูเก่งขึ้นได้อย่างไม่น่าเชื่อท่านเปาโลเป็นเช่นนั้น ท่านรู้ว่า พี่น้องมีสิ่งดีที่จะแบ่งปันให้ท่าน ต่างจากสิ่งดีที่ท่านกำลังจะแบ่งปันให้เขา ต่างฝ่ายต่างช่วยกันและกัน ดังนั้นพี่น้องทุกคนอย่างคิดว่าตนไม่มีประโยชน์ เราทุกคนมีสิ่งดีที่จะให้กันและกัน
โรม 1:13
ท่านเปาโลตั้งใจ วางแผนที่จะมาหาพี่น้องชาวโรมแต่พระเจ้าทรงกั้นไว้ การเติบโตฝ่ายวิญญาณต้องมีการดูแล เอาใจใส่ ให้อาหารเหมือนอย่างต้นไม้ที่เราปลูก ต้องดูแลสม่ำเสมอ เติมปุ๋ยท่านเปาโลต้องการแบ่งปันทุกสิ่งที่ท่านเข้าใจจากพระเจ้าให้กับพี่น้อง เพื่อเขาจะเติบโตอย่างดี แข็งแรงและสามารถส่งต่อความเข้าใจนั้นให้ผู้อื่นประโยคสุดท้ายของท่านนั้น ทำให้รู้ว่าท่านเปาโลทำงานท่ามกลางคนต่างชาติไม่น้อยเลยทีเดียว
โรม 1:14-15
ทำไมจึงรู้สึกเป็นหนี้คนทุกคนเช่นนี้? ความรู้สึกอย่างนี้มาจากไหน? พระเจ้าทรงมอบงานประกาศเรื่องราวแห่งแผ่นดินสวรรค์ เรื่องการสิ้นพระชนม์ของพระองค์ไว้ให้ท่าน งานที่พระเจ้าทรงมอบให้นี้ เป็นสิ่งที่ยังทำไม่เสร็จ ท่านเปาโลรู้สึกเป็นหนี้ในฐานะที่ยังจ่ายความรู้ ความเข้าใจในพระเจ้าไม่ครบ
จึงร้อนใจมากที่จะคืนสิ่งดีนี้ให้กับผู้ที่ยังไม่รู้จักพระเจ้า ไม่ว่าจะเป็นใคร ชนชั้นใด ไม่ว่าจะมีความรู้หรือไม่ จะร่ำรวยหรือยากจน ท่านก็เป็นหนี้อยู่
โรม 1:16
สำหรับท่านเปาโลแล้ว เรื่องข่าวประเสริฐ (ที่รัฐบาลโรม ผู้นำศาสนายิวพยายามกำจัด) คือความภูมิใจที่สุดในชีวิต แม้ว่ามีความพยายามที่จะทำลายข่าวประเสริฐด้วยสารพัดวิธี แต่ข่าวประเสริฐนั้น เต็มด้วยฤทธิ์เดชที่พระเจ้าทรงทำการพร้อมกับผู้รับใช้ของพระองค์โดยการเปลี่ยนแปลงชีวิตอย่างมหัศจรรย์ ข่าวประเสริฐเรื่องของพระเยซูนี้ ช่วยชีวิตคนทุกคนในโลก ไม่ได้เว้นใครเลย
โรม 1:17
ข่าวประเสริฐ ทำให้คนที่บาปกลับกลายเป็นคนที่ถูกต้องกับพระเจ้า วิธีคือ คนบาปนั้นต้องกลับใจสำนึกผิด และเชื่อในวิธีการที่พระเจ้าทรงใช้เพื่อทำ
ให้เขาถูกต้องกับพระองค์ เป็นความเชื่อในพระเยซูสิ่งที่พระองค์ทรงทำบนไม้กางเขน จนคืนพระชนม์ ไม่มีวิธีอื่นใดที่จะทำให้เราถูกต้องกับพระเจ้าได้นอกจากเชื่อว่า พระเยซูทรงเป็นพระบุตรของพระเจ้าที่ลงมาเพื่อให้เราได้กลับไปอยู่กับพระองค์
โรม 1:18
ผู้เชื่อในพระเจ้านั้น ครั้งหนึ่งก็คือคนที่ได้เหยียบย่ำและบิดเบือนความจริง แต่พระเจ้าได้ทรงเมตตา ผ่านองค์พระเยซู พระเจ้าทรงยกโทษให้กับคนที่กลับใจ
และไม่ทำเช่นนั้นอีก เราจะเห็นความพยายามของคนที่ทำผิดแล้วอ้างว่าตนไม่ผิดมากมาย และเรื่องที่จะอ้างว่า ไม่มีพระเจ้าก็ไม่ต่างกัน ถ้าเขาไม่อยาก
ให้มีพระเจ้า เขาก็จะอ้างสารพัดอย่าง จะพยายามพิสูจน์ให้ได้เพื่อจะบอกว่า ไม่มีพระเจ้า
โรม 1:19
ไม่ใช่ว่าทุกคนในโลกได้ยินเรื่องของพระเจ้า ไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีพระคัมภีร์ ยังมีคนอีกมากมายในโลกที่ไม่เคยสัมผัสเรื่องของพระเจ้าเที่ยงแท้
แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนเห็นตำตาของพวกเขาคือตัวมนุษย์ สัตว์ ธรรมชาติที่อยู่รอบตัวของเขา ท่านเปาโลได้บอกว่า พระเจ้าได้ทรงสำแดงให้แมนุษย์ได้รู้ว่า มีพระเจ้าผู้ทรงสร้างอยู่จริง ๆพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าที่มองไม่เห็น แต่ทรงสร้างสิ่งที่มองเห็นมาให้เป็นพยานถึงพระองค์เอง
โรม 1:20
จากธรรมชาติที่เราเห็นรอบตัว เราจะเห็นพระเจ้าได้หากเราไม่ปิดใจไปเสียก่อน ทุกอย่างในจักรวาลต้องมีผู้สร้าง สิ่งต่าง ๆที่เราใช้อยู่ทุกวัน มีการผลิต
ออกมาจากโรงงานบ้าง จากการสร้างสรรค์ด้วยมือคน ธรรมชาติที่เราเห็นในต้นไม้ ในแม่น้ำ ทะเล ต่างมีทั้งความงาม มีประโยชน์ มีความซับซ้อนมีระบบระเบียบการทำงานเพื่อให้ดำรงชีวิตอยู่ได้ ยิ่งเป็นนักวิทยาศาสตร์ เป็นแพทย์ ที่เห็นระบบของร่างกาย ต้นไม้อวกาศ ยิ่งอดไม่ได้ที่จะสรุปว่า มีองค์ผู้ทรงสร้างแน่!
โรม 1:21
แต่ก่อนเราก็เป็นอย่างนั้น เราไม่เชื่อพระเจ้าองค์พระผู้สร้าง เราเคยเชื่อในวิวัฒนาการซึ่งวันนี้ เริ่มพิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นไปไม่ได้เลย เพราะทุกอย่างมีแต่จะด้อย
ลง ไม่ใช่จากสัตว์เซลเดียวแล้วขยายเป็นสิ่งที่ซับซ้อนขึ้น แต่คนที่ไม่ต้องการรับพระเจ้าก็ยังยืนยันที่จะเชื่อทฤษฎีซึ่งเปลี่ยนสมมติฐานไปเรื่อย ๆ น่าเสียดาย
ที่นักวิทยาศาสตร์จำนวนมากได้เสียเวลาของชีวิตอันแสนสั้น เพื่อพิสูจน์ว่า ในจักรวาลนี้ไม่มีพระเจ้าใจของเขามืดไป ไม่อาจรับความสว่างได้…
โรม 1:22-23
เวลาเราย้อนกลับไปตอนที่เรายังไม่เชื่อพระเจ้า และกราบไหว้รูปปั้นใด ๆ ที่เป็นรูปคน สัตว์ เราก็จะรู้สึกแย่เอามาก ๆ ว่า ทำลงไปได้อย่างไรกัน เมื่อ
ก่อนทำไมจึงมืดบอดได้ขนาดนี้ จำได้ไหมถึงวันที่เราวางใจในสร้อยตะกรุดของเราที่คิดว่าจะกันไม่ให้ผีเข้ามาสิงเรา ตอนนั้นเราคิดว่า ตัวเองเก่งและรู้
จักผู้ที่มีฤทธิ์อำนาจจะช่วยได้ โดยไม่ได้รู้เลยว่าเป็นแค่มารปลอมตัวมาให้เราหลงทาง หลงกราบหลงไหว้และหลงให้ความไว้วางใจ
โรม 1:24
มีการเอามาทำเป็นภาพยนต์โดยมีบทให้ตัวเอกในหนังหลายเรื่อง มีพฤติกรรมที่พระคัมภีร์บอกว่าเป็นบาป พยายามทำให้เป็นพฤติกรรมธรรมดาที่รับได้ ความจริงคนที่กระทำการเช่นนี้เขารู้ตัวว่ามันผิดธรรมชาติ แต่ก็พอใจที่จะทำและเกลียดชังคนที่ไม่รับพฤติกรรมเช่นนี้ไปด้วย มันเป็นบาปที่มีการทำให้กลายเป็นถูกกฎหมาย แต่ยังฝืนกฎธรรมชาติที่พระเจ้าทรงสร้างพวกเขามาอยู่ดี
โรม 1:25
พระเจ้าทรงเป็นพระผู้สร้าง สมควรที่เราจะนมัสการเป็นผู้ที่มนุษย์ทั้งหลายควรตามหาเพื่อขออยู่ใต้ร่มพระคุณ การที่เอาความจริงของพระเจ้าแลกความ
เท็จนั่นก็คือ แทนที่จะเลือกนมัสการพระเจ้าผู้คนกลับเลือกชื่นชมกับไอดอล รูปปั้นต่าง ๆสิ่งที่นิยมกันในช่วงเวลานั้น แทนที่จะยึดมั่นในพระเจ้า ก็กลับเชื่อสิ่งต่าง ๆ ที่คนโอ้อวดว่าเป็นผู้มีฤทธิ์ ทำให้รวย ทำให้สวย ทำให้ประสบความสำเร็จ ฯลฯ
โรม 1:26
นี่เป็นครั้งที่สองที่ท่านเปาโลกล่าวว่า พระเจ้าทรงปล่อยให้คนกระทำตามความต้องการทางชั่วของเขาเอง เรารู้ว่า ถ้าพระเจ้าไม่ปล่อย พระองค์จะทรงทำอะไรก็ได้ จะลงโทษอย่างทันทีทันควันก็ได้ แต่เรารู้ว่า พระเจ้าทรงดี ทรงอดกลั้น และอดทนนานมาก เพื่อให้เขาคิดใหม่ กลับใจใหม่ (โรม 2:2-3)
โรม 1:27
ท่านเปาโลได้เขียนจดหมายฉบับนี้เป็นการชี้ให้ผู้เชื่อในโรมได้รู้ว่า การนิยมความสนุกทางเพศแบบนี้อย่างดาษดื่น เป็นพฤติกรรมที่ขัดต่อน้ำพระทัยของพระเจ้า พวกเขาจะต้องถวายเกียรติพระเจ้าด้วยการไม่ทำตาม ละเว้นจากสิ่งที่สังคมโรมกำลังนิยมชมชอบ ดังนั้นจะเห็นว่า ความเชื่อของคริสเตียนนั้นตรงข้ามกับโลกอย่างสิ้นเชิง สังคมโรมเกลียดชังคริสเตียนเพราะพวกเขารู้ดีว่าสิ่งที่พวกเขาทำนั้นต่ำทรามเพียงใด
โรม 1:28
ข้อนี้เป็นความคิดที่ต่อเนื่องมาจากข้อก่อน ๆ ในเรื่องที่ว่า พระเจ้าทรงปล่อยให้คนที่ไม่สนใจ ไม่ติดตาม คนที่ไม่เห็นว่าการรู้จักพระเจ้าเป็นสิ่งที่สำคัญ
สำหรับชีวิตที่ยังมีลมหายใจอยู่ พระเจ้าทรงปล่อยและตรงนี้เอง ทำให้พวกเขาจะรู้สึกว่า อะไรก็โอเคไม่ต้องรับผิดชอบกับใคร จากความคิดที่ทำให้เกิด
ความสัมพันธ์ที่ผิดธรรมชาติ ต่อมาก็เป็นความคิดที่เสื่อมทรามทำให้คนเราสามารถทำได้ทุกอย่างที่ทำให้ชีวิตของตนตกต่ำลงไปอีก
โรม 1:29
พระคำข้อนี้ ท่านเปาโลอธิบายว่า เกิดอะไรขึ้นกับคนที่หันเหไปจากความจริงจากพระเจ้า แต่หากเราคิดในระดับชาติ เราจะพบว่า ในสังคมของเรานั้น คนที่
ต้องการควบคุมคนอื่น คนมีอำนาจ จะควบคุมให้คนอื่นทำตามอย่างเขาต้องการ ให้ใช้ชีวิตแบบที่เอื้อประโยชน์กับพรรคพวกของเขา จึงเกิดความทุกข์
ไม่ใช่สันติสุข เราเห็นความพยายามที่จะแก้กฎหมายให้พวกตนเองได้รับประโยชน์ ผู้คนจะทุกข์ยากขนาดไหน พวกเขาก็ไม่สนใจ
โรม 1:30-31
คนที่มุ่งมั่นใช้ชีวิตบาป ไม่อาจรักพระเจ้าได้ เพราะน้ำพระทัยพระเจ้าไม่ตรงกับความต้องการของเขาและเขาตกอยู่ใต้อำนาจมารที่ทำลายชีวิตตนเอง
เวลาเดียวกัน เขาต้องการพวกพ้อง จึงต้องทำทีว่ารัก และเห็นใจคนอื่น ชักชวนคนอื่นให้ทำบาปอย่างเขา ตรงนี้ที่ทำให้โลกยิ่งไม่น่าอยู่เข้าไปอีก คนที่
น่าสงสารที่สุดก็คือคนที่ถูกหลอก ถูกทำลายคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเป็นเหมือนปลาที่ถูกจับเป็นฝูง
โรม 1:32
การที่คนเราเกลียดพระเจ้าทำให้เขาทำทุกอย่างที่จะให้คนเกลียดชังกัน ทำทุกอย่างที่จะชักชวนให้คนทำชั่วต่อกัน ชวนให้ผู้คนทำร้ายตัวเอง ในโลก
ของยาเสพติด โลกของการค้ามนุษย์ การล่อลวงให้ร่ำรวยอย่างแก๊งค์คอลเซนเตอร์ เป็นการล่อให้คนมีความสุขที่ไม่จริง ทั้งอันตรายผสมอยู่กับความทุกข์ทรมานเพราะการหลงเชื่อคนที่ทำชั่ว คนเหล่านี้ ไม่ได้ทำชั่วคนเดียวแต่ยังช่วยกันทำเพื่อทำร้ายคนอื่นอีกด้วย

พระคำเชื่อมโยง