ไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีความสุขกับชีวิต
1 ข้าพเจ้าเห็นเคราะห์กรรมอย่างหนึ่งในโลก และทำให้คนเป็นทุกข์ใจสาหัส
2 พระเจ้าทำให้คนหนึ่งมีความมั่งคั่ง ทรัพย์สมบัติ เกียรติยศ เขาไม่ได้ขาดสิ่งใดที่ใจปรารถนาเลย แต่พระเจ้าไม่ทรงอนุญาตให้เขาชื่นชมกับผลงานของเขา คนอื่นกลับมาชื่นชมแทน นี่ก็ไร้ค่า เป็นดั่งชีวิตที่พลาดไปหมด
3 แม้ว่าชายบางคนอาจมีลูกนับร้อย และมีชีวิตยืนนาน แม้ว่าเขาจะมีชีวิตยืนนานมาก จนกระทั่งมีชีวิตตลอดไปเป็นนิตย์ แต่ไม่สามารถมีความสุขกับความมั่งคั่ง ข้าขอบอกเลยว่า “ทารกที่ตายตั้งแต่เกิดก็ยังดีกว่าชายคนนั้น”
4 แม้ว่าเด็กคนที่ตายตั้งแต่เกิดได้เข้ามาในโลกอย่างไร้เหตุผล และจากไปในความมืด ชื่อของเขาถูกคลุมไว้ด้วยความมืด
5 แม้เขาไม่เคยเห็นความสว่างของวัน หรือรู้อะไรเลย ก็ยังได้พักสงบนิ่งมากกว่าชายคนนั้น
6 หากเขาได้มีชีวิตหนึ่งพันปีถึงสองครั้ง แต่ยังไม่ได้เป็นสุขกับความมั่งคั่งของเขา เพราะทั้งสองก็ไปในที่เดียวกันมิใช่หรือ?
7 ทุกคนตรากตรำทำงานเพื่อปากท้องของตน แต่แล้ว เขาก็ยังมีความอยากอย่างไม่หยุดยั้ง
8 ถ้าอย่างนั้นแล้ว คนฉลาดมีดีอะไรกว่าคนโง่เล่า? คนยากจนจะได้ประโยชน์อะไรแม้ว่าเขารู้จักการใช้ชีวิต
9 มีความพอใจกับสิ่งที่ตาเห็นนั้น ดีกว่าใจที่ต้องการอยากได้ไม่สิ้นสุด ความต้องการที่ไม่จบนั้นเป็นสิ่งไร้ค่า เหมือนวิ่งตามสายลม
การงานที่ไร้ค่า
10 ทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนแต่ถูกลิขิตไว้ล่วงหน้าแล้ว สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับคน ๆ หนึ่งก็เป็นที่รู้กัน ไม่มีใครที่จะโต้แย้งพระเจ้าเรื่องชีวิตอนาคตของเขาได้ (เพราะพระเจ้าทรงยิ่งใหญ่กว่าเขา)
11 ยิ่งโต้แย้งมากคำ ก็จะยิ่งไร้ค่า การทำอย่างนั้นมีประโยชน์อะไรสำหรับเขา?
12 ไม่มีใครรู้ว่า สิ่งใดดีที่สุดสำหรับตัวเขาในขณะที่มีชีวิตอยู่อย่างแสนสั้นเพียงไม่กี่วัน เพราะมันผ่านไปเหมือนเงา ไม่มีใครจะบอกเข้าได้ว่า หลังจากที่เขาตายไปจากโลกนี้ จะเกิดอะไรขึ้น
อธิบายเพิ่มเติม
ใช่ว่าทุกคนจะมีความสุขกับชีวิต
6:1
เคราะห์กรรมอย่างหนึ่งที่ซาโลมอนเห็น ทำให้เป็นทุกข์ นั่นคือ พระเจ้าได้โปรดอวยพรให้ชายคนหนึ่งร่ำรวย ได้ทุกอย่างที่ต้องการ แต่เขากลับไม่ได้ชื่นชมกับผลงานตัวเอง
ไม่เหมือนกับคนใน 5:13-17 ที่เกิดชีวิตพลิกผันจากรวยเป็นจน คน ๆ นี้มีลูกเป็นร้อย อายุยืน แต่กลับไม่มีความสุขทั้งที่ร่ำรวย ไม่สุขกับทรัพย์สมบัติ
ชายคนดังกล่าวนี้ช่างคล้ายคลึงกับชีวิตของ
กษัตริย์โซโลมอนเสียจริง
ปัญญาจารย์(โซโลมอน)เองได้ตระหนักว่า ท่านเองยังด้อยกว่าทารกที่ตายตั้งแต่เกิดเสียอีกชายคนนี้มีอาการดั่งคนซึมเศร้า ที่ไม่เห็นเป้าหมายของชีวิต ไม่เห็นความหวัง ไม่เห็นความสุข
6:6-9
ปัญญาจารย์ยังบอกด้วยว่า ต่อให้มีชีวิตถึงสองพันปี เทียบกับเด็กทารกคนนั้นที่ตายเหมือนกันกับเขา
เด็กยังได้พักสงบกว่า นี่ทำให้เราเห็นว่า ชีวิตของท่านปัญญาจารย์มีทั้งความมั่งคั่งและความวุ่นวายความไร้เหตุผล ไร้ความหมาย
ท่านกำลังรู้สึกอย่างเดียวกับโยบ ที่ร่ำรวย มั่งคั่ง แต่แล้วสูญเสียทุกอย่างรอบข้าง และยังมีโรคติดตัวที่ไม่หายด้วย (โยบ 3:11-13, 16)
ปัญญาจารย์หันไปดูคนยากจนที่ทำงานหาเช้ากินค่ำ แต่แล้วคนเหล่านี้ก็ยังมีความอยากไม่เคยพอเช่นกัน คราวนี้ปัญหาดูเหมือนไม่ได้อยู่ที่มีหรือจน แต่อยู่ที่ความต้องการที่ไม่หยุดยั้ง ไม่ว่าจะเป็นของคนจนหรือคนรวย ความต้องการนี้เป็นความไร้ค่าในสายตาของปัญญาจารย์
ดูเหมือนยิ่งคุย ยิ่งเขียน ปัญญาจารย์ยิ่งเป็นทุกข์ยิ่งรู้สึกถึงความไร้สาระ ความอนิจจังของชีวิตเรารู้สึกอย่างไรกับข้อความที่ผ่านมานี้ เราจะเปลี่ยนความคิดอย่างไรที่เราจะสมดุลการใช้ชีวิตให้มีความยินดีในทุกสถานการณ์ได้ ?
การงานที่ไร้ค่า
6:10-12
พระคัมภีร์ไทย ฉบับ NTV กล่าวว่า อะไรก็ตามที่เป็นอยู่ ถูกตั้งชื่อไว้แล้ว ..เป็นที่ทราบกันแล้วว่า มนุษย์เป็นอย่างไร คือเขาไม่สามารถโต้เถียงกับผู้มีอำนาจมากกว่า
การไปโวยวายกับพระเจ้า โทษพระองค์ในทุกเรื่องอย่างที่มนุษย์นิยมทำกันอยู่นั้น ไม่มีประโยชน์อะไร
ในเมื่อชีวิตของเราสั้นนัก เราควรจะมองให้ออกว่า
ควรตอบสนองต่อความเป็นไปของชีวิตตัวเองในเวลาปัจจุบันอย่างไร
แม้กระทั่งในเวลานั้น ท่านปัญญาจารย์เองยังไม่ทราบเลยว่า สิ่งที่ท่านเขียนในช่วงชีวิตของท่านจะเป็นสิ่งที่มนุษย์ในยุคต่อมาได้เรียนรู้การมีกรอบความคิดให้ถูกต้องกับพระเจ้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสุภาษิตที่ย้ำ การยำเกรงพระเจ้าเป็นที่เริ่มต้นของปัญญา นี่เป็นมรดกล้ำค่าที่ท่านได้ให้เราไว้ แม้แต่ท่านเองก็ไม่ได้ทราบว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น
พระคำเชื่อมโยง
ปัญญาจารย์ 6
1* ปัญญาจารย์ 5:13
2* โยบ 21:10; ลูกา 12:20
3* อิสยาห์ 14:19-20; โยบ 3:16
6* ปัญญาจารย์ 2:14-15
7* สุภาษิต 15:26
9* ปัญญาจารย์ 11:9
10* ปัญญาจารย์ 1:9; 3:15; โยบ 9:32
12* ยากอบ 4:14; ปัญญาจารย์ 3:22