สดุดี 61 คำปฏิญาณจะสรรเสริญพระเจ้าทุกวัน

สดุดี 61:1-2. คำวิงวอน
จากที่สุดปลายแผ่นดิน.. นี่คือความรู้สึกของดาวิดยามที่ท่านร้องหาพระเจ้า เป็นความรู้สึกว่า ทั้งอยู่ไกลและเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน เขารู้สึกห่างจากพระเจ้า สิ่งที่ทูลขอคือ ขอพระองค์ทรงนำไปยังศิลาที่สูงกว่า นั่นคือ ท่านกำลังขอพระเจ้านำท่านไปยังที่ปลอดภัย มั่นคงจากศัตรู ศิลานั้นไม่ใช่ก้อนหินธรรมดา แต่ศิลาคือบุคคล คือพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ ดาวิดกับเราไม่ต่างกัน เมื่อเกิดความรู้สึกห่างไกลและท้อแท้เช่นนี้ เราต้องการให้พระเจ้าสถิตอยู่ด้วยอย่างชัดเจน

สดุดี 61:3-5 ดาวิดมั่นใจ
เมื่อท่านทูลขอแล้ว ก็ไม่ได้ลังเล สงสัยเลย ดาวิดมั่นใจว่าท่านได้อยู่ภายใต้การดูแลของพระเจ้า ดูสิว่า ท่านกล่าวถึงพระเจ้าอย่างไร พระองค์ทรงเป็นที่พักพิงใจ ทรงเป็นป้อมมั่นคง พลับพลา ร่มปีก. อย่างนี้แล้วจะให้ขาดความมั่นใจได้อย่างไร เรามองพระเจ้าอย่างนั้นไหมเมื่อเราท้อแท้ พระองค์เป็นที่พักพิงใจได้จริง ๆ แต่เราต้องเข้ามาหาพระองค์และมั่นใจอย่างดาวิด
ดาวิดได้สัญญาบางอย่างกับพระเจ้า และท่านมั่นใจว่าพระเจ้าทรงฟัง ท่านยังกล่าวถึงมรดกของคนที่ยำเกรงพระเจ้า ในความคิดของดาวิดนั่นคือ แผ่นดินที่พระเจ้าทรงสัญญาจะให้ชนอิสราเอล

สดุดี 61:6-7 คำทูลเพื่อกษัตริย์
กษัตริย์องค์นี้ก็คือตัวดาวิดเอง ท่านขอพระเจ้าทรงรักษาท่านให้มีอายุยืนนาน เพื่อว่าจะปกครองประเทศอย่างทรงธรรมต่อไป แปลกที่ท่านขอให้มีชีวิตยืนนานชั่วชาติพันธุ์ นั่นคือ ให้บัลลังก์ของท่านอยู่ไปตลอดนิรันดร์ ท่านกำลังมองไปในอนาคตถึงองค์พระเมสสิยาห์ที่จะมา และพระเจ้าทรงตอบคำอธิษฐานนี้แล้วด้วยองค์พระเยซูคริสต์

สดุดี 66:8 สัญญาทำตามคำปฏิญาณ
แล้วเราก็มารู้ว่าท่านปฏิญาณสิ่งใดกับพระเจ้า ท่านสัญญาว่า จะร้องเพลงสรรเสริญพระนามของพระเจ้าตลอดไป คำปฏิญาณนี้ยังสืบทอดต่อมารุ่นต่อรุ่นจนปัจจุบัน สดุดีของดาวิดไม่ได้เคยหายไปจากการนมัสการพระเจ้าของคนรุ่นต่อมา เป็นคำสรรเสริญที่พระเจ้ายังคงได้รับจากมวลมนุษย์ที่วางใจในพระองค์ เป็นวิถีชีวิตของคนที่เชื่อในพระองค์ เป็นชีวิตประจำวันของเราทุกคน ​​การสรรเสริญพระเจ้านั้นสำคัญยิ่ง เพราะเป็นการยอมรับความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าในแง่มุมต่าง ๆ และเมื่อการสรรเสริญเป็นกิจวัตรของใคร ชีวิตของคนนั้นก็จะเต็มด้วยพระพรที่หาจากไหนไม่ได้เลย